Berenika97

schylone wierzby spłukują lato z włosów pieni się burza *** wicher przegina bzy kursywą pisane zbyt giętkie kości

@JWF O!, to ciekawe co tu piszesz. Na początku sama klikałam "dziękuję", bo myślałam, że tak trzeba. A tu się okazuje, że "dziękuję" nie ma wartości. Trudno to zrozumieć. Przestałam to robić, bo zauważyłam, że nikt nie dziękuje, tylko klika w serduszka. Przepraszam wobec tego wszystkich, którym "wysłałam puchar".

@Alicja_Wysocka Ileż w tym wierszu romantycznej nostalgii i delikatności! Alu, nie na darmo jesteś z krainy czarów - stworzyłaś tu magiczną chwilę - gdy wszystko wydaje się możliwe. Pięknie połączyłaś elementy natury z emocjami - te bzy przy drodze, szafirowe cienie, śpiące psy, cykady i rosa. To wszystko tworzy bardzo plastyczny obraz letniego wieczoru. Ten wers "niespełnienie drży misterią" to prawdziwa perełka. Dla mnie wiersz ma w sobie coś z impresjonizmu - te zmysłowe wrażenia. Śliczny!

@Jacek_Suchowicz Ta dama z Rozkoszy była mądra, wiedziała, że banan: Banan żółty, wesoły pan, na śniadanie świetny plan. Witaminy w sobie chowa, daje humor wciąż od nowa.

@Kamil Olszówka Jestem pod wrażeniem! Bardzo trafne zestawienia i klarowność myśli wywołuje refleksję nad rozwojem ludzkiej cywilizacji. Myślę, że jest jedno, co się nie zmieniło - człowiek pierwotny też grzebał swoich zmarłych i oddawał im cześć. Prawdopodobnie wierzył w życie pozagrobowe. Tekst - super!

@infelia Super, w Twoim stylu. Przypomniałaś, jak dobrze jest sięgnąć do albumów i pooglądać stare zdjęcia "Zdjęcia to latarnie magiczne wielkiej mocy, Rzucają blask na nasze noce i dni." Masz rację! Naprawdę świetny wiersz!

@viola arvensisDziękuję! Niedługo będziemy mogli założyć klub miłośników filozofa Seneki. :)))

@Starzec Wczoraj z mgłą się rozmyło, dziś i jutro – w dłoniach zaraz pył, czas igra z nami wesoło, a my w tej grze nie mamy sił.

@FaLcorNBardzo dziękuję! @Nata_KrukBardzo dziekuję! Nigdy nie wiem, co może zainspirować, bo mamy tyle różnych bodźców. Najbardziej życie, emocje, natura - czasami też literatura. :) @viola arvensisBardzo dziękuję!

@viola arvensisBardzo dziękuję! :)

@Wochen Pragniesz ciszy - ulgi, bo ona jest ważniejsza niż słowa. Bardzo mi się podoba.

@Migrena Pewnie masz rację. Napisałam tylko o korporacji z Twojego wiersza. A o pracy w jednej, chyba wyjątkowej, mam informacje z pierwszej ręki. :) Pozdrawiam.

@Nata_KrukŚwietne, obrazowe i wywołujące emocje. Aż poczułam ten chłód i krople deszczu. Nie wiem, dlaczego wcześniej przeoczyłam. :)))

@MIROSŁAW C. Wiersz niesie ze sobą atmosferę przemijania i melancholii, wiersz bardzo refleksyjny. Podoba mi się.

@MigrenaAleż beznadzieja w tej korporacji! Druzgocący obraz "człowieka w formacie A4". W wierszu czuć emocje - ukryte tuż pod skórą- złość, frustracja, smutek. Świetny, sugestywny wiersz z mocnymi obrazami i porównaniami: "czas spływa jak brudna woda", "resztki marzeń z majonezem", "ludzie w garniturach - ślepe ryby". Są niesamowite! Tak jak cały wiersz! Super!

@Leo Krzyszczyk-Podlaś To niezwykle delikatny i zmysłowy wiersz - jak gdyby język sam stał się strumieniem. Szczególnie piękne jest personifikowanie brzozy jako siostry - to nadaje drzewu bliskość i czułość. Piękny!

@viola arvensis Moja Droga, bo to Twoja zasługa - tak pięknie i mądrze piszesz, że tylko czytać i delektować się. :)

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! :) @PatixsonBardzo dziękuję! :)

@JWFOj zimne są te poranki sierpniowe, a haiku ładne. Ciekawe zdjęcie. :)

@Gerber Twój wiersz zatrzymuje. Nie daje przejść obojętnie, bo pokazuje, jak łatwo nam odsunąć od siebie cudzy ból i jak szybko usprawiedliwiamy ciszę własnych domów. W prostych słowach stawiasz przed nami kontrast: nasz „nadmiar zbędnego czasu” i ich „dogorywanie między zgliszczami”. To uderza jak cios.

@Alicja_Wysocka Napisałaś piękny melancholiczny i nostalgiczny wiersz - czuć w nim tęsknotę za kimś, kto może się zmienił lub oddalił, ale wierzysz w trwałość tego, co najważniejsze w drugim człowieku. Te metafory - "szelest skrzydeł złożonych na dnie szuflady", "goniąc króliczka odkrywam, że to czas biegnie" - to niezwykłe obrazy. Szczególnie podoba mi się obraz gry w zielone, gdy "liście już dawno opadły" - to pięknie oddaje próbę powrotu do czegoś, co już minęło. Super!

@MigrenaOczywiście, że wybaczam. Tylko się zainspirowałam jego niektórymi myślami. A sam filozof zaintrygował mnie już jakiś czas temu. Żył w XIX w, a zaczęli go łączyć z faszyzmem - i to mnie denerwowało. :))) Dziękuję i pozdrawiam. @Alicja_WysockaTo nie przypadek, to intuicja. :) @[email protected]@infeliaBardzo dziękuję!

@TylkoJestemOnaBardzo dziękuję! Muszę przyznać, że świetnie odczytałaś przedstawioną relację między meżczyzną-wojownikem a kobietą. I jest tu też zabawa człowiekiem. @Alicja_Wysocka Ależ mnie zaskoczyłaś, poruszając wątek dziecka! Ten wątek naprawdę był, ale uznałam, że tekst jeszcze bardziej się komplikuje. FN pisał "Wszystko co kobiece jest zagadką, mężczyzna jest dla niej tylko środkiem, a dziecko zawsze celem." Niezależnie od oceny tych słów, to jednak troska o dzieci ma wymiar ponadczasowy i uniwersalny. Pomijając oczywiście sytuacje patologiczne. Jesteś niesamowita zarówno w pisaniu, jak i czytaniu poezji. :))

@RomaFajnie, że jesteś! Lubię Twoje wiersze (chyba się powtarzam), ale pobudzają komórki neuronowe i tworzą nowe połączenia neuronowe w mózgu. :) To żart, ale nie do końca. Twoja poezja to przede wszystkim poezja serca i ducha. Pozdrawiam. :))

@yfgfd123 Choć rację przyznać trzeba Twojej nucie, Że pustosłowia w sztuce nie brak wcale To rym i rytm jest nieraz jak obuwie, Co zgrabnie kryje stopę lecz w sandale. Bo forma gładka, kunsztownie ubrana Też bywa maską, co zakrywa pustkę. Odwagą - ta myśl niewypowiedziana, Odwagą - prawda, co w serca uderza.