Berenika97

@LeszczymAleż nigdy bym Cię o taki wandalizm nie podejrzewała (to bazgranie). Nie interesują mnie "wnerwieńcy" ani inni fanatycy. Nie lubię oglądać świat z pozycji żaby, wolę z pozycji orła (nie drona!) :)

@LeszczymNo i ja tak myślę. Ale nie ja zaczęłam ten temat. :))))

@LeszczymDzięki za wyjaśnienie! Ja na murze kościelnym przeczytałam: "Bóg nie mieszka w kościele!" Stare hasło, ale teologicznie ciekawe. :)

@LeszczymAle czy moja "zajętość" jest przeszkodą dla komentowania Twoich tekstów? :)

@LeszczymŚwietna ta Twoja dekreacja. :) Pozdrawiam.:) @LeszczymJasne, jestem wyrozumiała, bo mam wolną wolę i odrzucam całkowicie predestynację.

@LeszczymA gdzie mam "bawić się" Twoim tekstem, jak nie w sieci?

@Marek.zak1Bardzo dziękuję! Tak, za oczywiste - wrony zostały zastąpione przez drony. :) @Annna2Bardzo dziękuję! Też się boję i mam nadzieję, że tak nie będzie. @andrewBardzo dziękuję! Nie wszyscy składają ukłony TV , bo np. ja jej nie mam. :))) @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję!

@Marek.zak1Tak na szybkiego o Twojej książce. Historię Gara skończyłam z dziwnym uczuciem. To najbardziej oryginalna i spokojna opowieść z czasów wojny, jaką miałam w ręku. Nie będę już pisać o jego cynicznej postawie, ale autor "zamieścił w nim" za dużo inteligencji, chemicznego i organizacyjnego geniuszu, nadmiaru obowiązków, przewidywania przyszłości, umiejętności w rozkochiwaniu w sobie kobiet, a nade wszystko szczęścia. Myślę, że takich postaw jak Gar było więcej, więc nie wzbudziła we mnie żadnych kontrowersji. Wiele było momentów groteskowych (świadome małżeństwo z agentką gestapo, która pisała na kochanego męża donosy, a potem jej "nawrócenie") i ciekawych konfrontacji. Różnice mentalne między Wielkopolanami a ludźmi z zaboru rosyjskiego, miedzy Warszawą a Krakowem. Gar żył swoim życiem, a wielkie tło historyczne było tylko ...tłem. I to udało Ci się znakomicie - bez wielkiej martyrologii. Ponieważ wiedziałam o kontynuacji, to koniec był trochę przewidywalny. Myślałam, że zabierze do USA nie tylko Claudię, córeczkę ale i Karen. :))) Świetnie wyjaśniłeś, dlaczego Drezno było tak bombardowane, bo do tej pory historycy mają wątpliwości, co było głównym powodem tej akcji. Przecież nie tylko ważny węzeł komunikacyjny. :)))) Niby prawie nic się nie działo, codzienna kawa, komplementy dla Marii i Claudii, wyjazdy do Bawarii i kolejny romans, trochę nudnego seksu, przytakiwanie gestapo i innym przedstawicielom władzy (czasami zachowanie jak Szwejka) a jednak wciąga i nie nudzi. Godna polecenia.

Żeromski pisał: Rozdziobią nas. I krążą na siatkówce nieba. Zamiast źrenic mają szkło, stalowy chłód. Tam, gdzie kończy się człowiek, zaczyna uczta padlinożerców. Podnosisz głowę i już wiesz- rozdziobią nas nie kruki lecz drony.

@Marek.zak1Dobrze, napiszę jeszcze dziś. :)

@piąteprzezdziesiątePodoba mi się Twoja postawa, ale o lajkach tu nikt nie wspomina. Chyba każdy oczekuje, aby jego wiersz był przeczytany i oceniony, nawet jeżeli nie jest to po myśli autora. Ale jak inaczej się można uczyć, lub dowiedzieć, co jest nie tak, jeżeli nikt nie komentuje? Cenię sobie opinię osób, które nie lajkują, ale piszą komentarz. Pozdrawiam. :)

@Robert Witold Gorzkowski Bardzo przejmujący wiersz. Sposób, w jaki łączysz bezpośrednie doświadczenie wojny z próbą zachowania człowieczeństwa przez "zrywanie kwiatów w mieście". "Wypróżniam jak lękliwe serce" - każdy się boi o bliskich i o siebie. A jednocześnie ten obraz picia wina z kielichów kwiatów - to piękny akt normalności, próba znalezienia chwili piękna. "Mam jeszcze Boga nade mną. A w głowie bezmyślne chwile" - to piękne wersy. Ta potrzeba chwili bezrefleksyjności, kiedy można po prostu być, oddychać.

@Starzec Ale nie żyjemy bez nadziei.

@Waldemar_Talar_Talar Bardzo fajne haiku, a kot wywołał uśmiech. Pozdrawiam.

@andrewPięknie napisałeś. Jeśli spoglądać będziemy w niebo ... jeśli wiatrem otworzymy dłoń, by pochwycić słońca blask

@Krzemek GoraiPomysłowy Twój wiersz, wyraża pewne oczekiwania. Alicja ma całkowitą rację Czytam twój wiersz o chlebie co czeka na ocenę, ale czy sam często sięgasz po kromki innych twórców? Czy kosztujesz ich słowa, sprawdzasz sól i słodycz, Bo kto rzadko próbuje cudzego chleba ten własnego smaku do końca nie pozna. Głód wiedzy o smaku karmi się wzajemnością: dam ci kromkę, ty mi dasz, i wtedy dopiero rozmowa o piekarni ma sens.

@Annna2 Twój wiersz ma zmysłową, tajemniczą atmosferę - te obrazy deszczu, który można skosztować, i drżącego świerszcza natychmiast wciągnęły mnie w ten nastrój. Refren "jedna, jedyna - z miliona" podkreśla wyjątkowość postaci. Piękny! A co do AI - nie jestem pewna czy uregulowania prawne - zresztą bardzo spóźnione - cokolwiek zmienią w skali ogólnej. Moja bratowa musiała zmienić pracę już kilka lat temu, była grafikiem komputerowym. Jej prace będą wykorzystywane przez "alusię" bez żadnych konsekwencji.

@Marek.zak1Jeszcze raz bardzo dziękuję. Pierszą skończyłam wczoraj, jest naprawdę niezła. Więcej napiszę Ci na priv, bo nie wiem, czy chcesz mojej recenzji na ogólnym. :)))

@lena2_Bardzo dziękuję! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! To prawda! @Waldemar_Talar_Talar@sisy89@Andrzej P. ZajączkowskiBardzo dziękuję!

@huzarc To mocny, poruszający wiersz o konfrontacji z rzeczywistością wojny i koniecznością wyboru, mimo wątpliwości.

@Waldemar_Talar_TalarChętnie też wypiję: Za słowa które płyną jak strumień przez kamienie za ciepło które dają w wieczornej ciszy cienie Za lampkę wina wspólną za kawę co się parzy za chwile gdy się dzieli to co w sercu się żarzy

@Konrad KoperDlaczego orzeł krakał?

@Leszczym On: Właściwie... potrzebuję jeszcze kogoś, z kim to piwo wypić. Wynik rozmowy: Daniel w ostatniej chwili załapał.

@Leszczym Optymistyczna predykcja to świeży powiew w świecie "przepowiedni". W końcu ktoś, kto przewiduje przyszłość i nie chce przy tym zepsuć ludziom urlopu lub weekendu! Jest zmienną, zależną od wielu czynników. Predestynacja - to nie zmienna, to stała, tylko trzeba ją znać. Jeżeli urodziłeś się, aby być dobrym - to będziesz nim. I nawet Ty sam tego nie zmienisz. :) Dlaczego więc połączyłeś? 🤔

@Annna2Nie byłam pewna, czy traszki jedzą komary. Okazało się, że jedzą ich larwy. :) Ileż można się nauczyć. :))) Pozdrawiam.