Berenika97

@Mikołaj_Batkiewicz Skojarzyłam dylematy w Twoim wierszu z książką (filmem) Marsjanin. Człowiek patrzący z takim dystansem na to, co dzieje się na Ziemi (z pozycji orła) może miałby podobne myśli. Jedynie nie umiałby ich tak pięknie wyrazić jak poeta.

@huzarc To intrygujący wiersz, który z ironią porusza jeden z najstarszych dylematów ludzkości. Pokazujesz zmęczenie niekończącymi się dyskusjami na temat istnienia Boga. Świetne jest to porównanie do "biletu do wieczności w tramwaju historii" - jakby cała ludzka historia to jedna długa podróż z tym samym pytaniem. Końcówka jest zaskakująca - przychodzi trzeźwe stwierdzenie: "wszystko to tylko słowa, On i tak nie słucha". No i ten surrealistyczny obraz kota pijącego czarne mleko i zwykłe "idziemy spać" (razem z teologicznymi rozterkami). Super!

@Waldemar_Talar_TalarPiękna jest miłość! I rozkoszna. :) Pozdrawiam

@slavu To piękny, melancholijny wiersz o jesiennym przemijaniu. Metafora chochołów jako symbolu jesiennego smutku jest bardzo sugestywna, a nawiązanie do Gombrowicza dodaje literackiej głębi.

@Panarekoa jednak kielich "co nie odpuszcza". Katastrofa może zmienić w dalszej perspektywie na lepsze lub dokonać zagłady. Ale tego nie wiemy, co będzie po katastrofie - stąd mój pesymizm. Pozdrawiam.

@Ajar41Bardzo dziękuję! :)

@huzarcBardzo dziękuję! Właśnie o to mi chodziło! :) @Marek.zak1 Dziękuję za komentarz. Na szczęście już cenzury nie ma, tak się przynajmniej nam wydaje. :) Najgorsza jest autocenzura przy jednoczesnym konformizmie, ale cenzura pojawia się często w państwach określanych jako demokratyczne. W filmie "Filip" i w Twojej książce poruszony został ważny wątek kar nakładanych przez Niemców za współżycie Nie-Niemców z Niemkami. Polonia w Niemczech (Monachium) wydaje czasopismo "Moje Miasto". Ostatnio ukazał się tam ciekawy artykuł o pewnej zakazanej miłości z cenzurą w tle. W sieci też znalazłam ten artykuł, podaję link. Może Cię zainteresuje? Pozdrawiam. https://www.poloniaviva.eu/index.php/pl/artykuly/tragiczny-los-moniki-rinderle-i-teodora-borowskiego-walka-z-wiatrakiem-o-prawde-czy-zamiatanie-pod-dywan @Alicja_WysockaAleż oczywiście, że tak! Mam wiele propozycji w domu, typu: Napisz wiersz o pysznych żeberkach. :) @andrewBardzo dziękuję! Milczenie w duszy jak struna drży cicho, słów tyle na ustach, a serce się wstydzi. @tetuBardzo dziękuję! To prawda! Czasami dłuuuuugo nie ma natchnienia, a potem nagle iskry się sypią .. :)) Pozdrawiam. @Natuskaa@Migrena@sisy89Bardzo Wam dziękuję! :) @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! :)

Milczenie rośnie w tobie jak chwast, duszne i lepkie. Zdania tłoczą się w gardle, aż gasną. Potrzebujesz głosu, który nie cofnie się przed bólem. Tęsknisz za prawdziwym słowem, iskrą meteoru, co rozświetla noc. Wiersz jest czekaniem, czekanie jest wierszem. Poezja to twoje przeżycia a nazwiesz je za chwilę. inspiracja - Leszczym, "Uchwycenie piękna"

@Marek.zak1 Dla mnie jest to poważny dialog o charakterze filozoficznym. Źródłem cierpienia jest pustka wewnętrzna - ból egzystencjalny. A to jest najgorsza samotność. Tak to rozumiem. :)

@Dekaos Dondi Wiem, że ciężko Ci z tym toporem, Że każde ścięcie to męka.

@iwonaroma Wiersz o paradoksie ludzkiego wysiłku i Bożej łaski. Świetnie kontrastujesz świat ludzkich ocen - te nieprzewidywalne reakcje, od euforii po obojętność czy nienawisć z prostotą boskiej akceptacji. 1 list św. Jana 3,1 “Zobaczcie, jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi – i nimi jesteśmy!"

@lena2_ Stworzyłaś piękny obraz. Wiersz jest delikatny, wrażliwy o "karmieniu się światłem", o poszukiwaniu światła w sobie.

@BPW Poruszasz bolesną asymetrię w relacji, gdzie jedna osoba jest tylko inspiracją dla twórczości drugiej, ale nigdy prawdziwą miłością. Świetne wersy o tym, jak "patrzy na nią tylko tekstem" i że "dała mu się poniżać" - mówią, że twórca może instrumentalnie traktować drugiego człowieka. Wiersz bardzo mi się podoba.

@Florian KonradTwój wiersz jest jak poruszające wyznanie. Pragnienie podzielenia się każdym, nawet banalnym i wstydliwym wspomnieniem z drugą osobą. Podobają mi się również elementy "surrealistyczne". :)

@andrew Twój wiersz jest piękny, liryczny. W bardzo delikatny i intymny sposób portretuje moment przejścia między latem a jesienią. Zawiera dużo subtelnych obserwacji natury.

@Nata_KrukBardzo dziękuję! To pokłosie moich i mojego męża wędrówek po Beskidach (lubimy polskie góry). Zachwycamy się ich pięknem, poznajemy historię, a on je fotografuje. :) Pozdrawiam. @iwonaromaBardzo dziękuję!

@Waldemar_Talar_TalarCo za piękne pragnienia. Tak, niech będzie więcej uśmiechu niż łez. :)) Pozdrawiam

@Toyer Twój wiersz to poruszająca metafora o odrodzeniu, drugich szansach i przezwyciężaniu trudności. Szczególnie porusza mnie końcówka - "co z tego że nie żyję odrodzę się znów, wybierając życie od nowa, a cierpienie w piasku zakopię". To tak pięknie oddaje tę ludzką zdolność do wstawania po upadkach, do rozpoczynania od nowa mimo ran.

@Nata_Kruk Pięknie i melancholijnie o cykliczności i o zawieszeniu między porami roku, kiedy jesień odbiera to, co wiosna ofiarowała. Szczególnie poruszające jest zestawienie kasztanów - "kasztanowe, jak niegdyś moje włosy" - z refleksją o czasie, który "ochoczo je popieli". Wiersz jak impresjonistyczny szkic.

@huzarc Świetny! Metafora "światłowodowa sierść" - połączenie czegoś organicznego z technologicznym. I ten kontrast między pozorną "miłością" a "tresowaniem" na końcu. Ta "złota smycz w brokatowej obroży" brzmi bardzo dwuznacznie. No bo właściwie kto kogo tresuje?

@Alicja_WysockaTo też polityczna zasada.:) Bardzo dziękuję! :)

@LeszczymCałe nasze życie to ciągłe wybory. Dla mnie to są raczej nieprzewidziane skutki naszych wyborów. Tak, jak nieprzewidzimy naszej przyszłości, czy przyszłości kraju, świata. Bo jej się nie da przewidzieć. Czy wybierając np. kierunek studiów, jesteśmy świadomi, że to nasza decyzja? Dla mnie to oczywiste, mogę uzasadnić, dlaczego chcę to studiować. Ale nie mogę przewidzieć, czy po ich skończeniu będę zadowolona. To też jest dla mnie oczywiste. Determinizm zakłada, że wybierając ten właśnie kierunek, nie robię tego z własnej wolnej woli, bo już jest "zapisany" mój los, i nie jestem tego świadoma. I to mnie przeraża przeraża. Tak, jak w poglądach religijnych Kalwina - jesteś zły i grzeszny, bo do tego zostałeś wybrany i nic nie możesz z tym zrobić. Ale to oczywiście skrajny determinizm - predestynacja. Ale masz rację, nad wszystkim można się pozastanawiać. :)

@LeszczymCzyli komfort w jak najszerszym rozumieniu tego słowa. A to już bardzo dużo w sobie mieści, bo można rozszerzać i rozszerzać .... :) A komfortowa piosenka może być komfortem dla naszych uszu, naszej estetyki muzycznej, odpoczynku, jazdy samochodem ... Świetnie, że taka powstanie. Pozdrawiam.

@Nata_KrukBardzo dziękuję! Zobaczyłam krzew berberysu, wzięłam smartfon i zrobiłam. :))) Pozdrawiam. :)

@Alicja_WysockaAlicjo, a może ten deszcz to postać boga z mitologii, który cię uwiódł? Skojarzył mi się z Zeusem, który pod postacią złotego deszczu uwodził Danae. :) Twój wiersz jest uroczy, zmysłowy i bardzo poetycki. Końcowe wyznanie - potrzeba bliskości. Życiową sytuację przekształciłaś w coś magicznego. Piękny! :)