Poezja to życie

@Naram-sinJa akurat jestem katolikiem ale ten wiersz napisałem z perspektywy osoby niewierzącej. W wierszu jest przedstawiony obraz zatwardziałego ateisty, który nie wierzy w Boga, szatana, niebo, czyściec ani piekło. Po śmierci nie ma nic. Jest totalna pustka i ciemność.

Ból to życie Bo okrutne jest istnienie Gdy wiesz że nie czeka cię Po śmierci żadne zbawienie Wiara to kłamstwo Bo wiary nie ma To tylko słowa Zapisane w starej księdze Sprzed dwóch tysięcy lat A realny jest tylko ten świat

@Naram-sin To twoja opinia i każdy ma prawo do własnej

@Naram-sin Poezja jest wszędzie. W każdym oddechu, w każdym uśmiechu.

Jedno miejsce Jeden czas Zgubiliśmy oddechy Nie ma nas A życie wciąż Do przodu gna Zostawiając wszystko Za sobą

Sny i marzenia Nic do stracenia Życie utkane Z myślą fantazji I lampka czerwonego wina Cóż więcej potrzeba Do szczęścia?

Płatki róży Czysta miłość Bezwarunkowa Ciepło domowego ogniska I jej dobre rady Pomoc zawsze i wszędzie To właśnie ona Matka...

Powiedz Czy warto było marzyć I śnić o świecie Który dawno temu Odszedł w zapomnienie I gdzie miłość to było Jedyne człowieka marzenie A każdy powrót Do domu Był powrotem w ramiona Tej ukochanej osoby

Krew wypłynęła Z jego boku Potem krzyczał Gdy umierał na krzyżu: "Boże mój Boże czemuś mnie opuścił?" I wydał ostatnie tchnienie Skończyło się zbawiciela istnienie A więc mój kochany Jezu Chryste! Czy jesteś ze mną? Słyszysz mnie? Patrzysz z góry? Oceniasz moje uczynki? Przecież jestem tylko Podłym grzesznikiem Niegodnym zbawienia Chryste usłysz mnie! Chryste uratuj mnie! I pozwól poczuć się Jak w jakimś pięknym śnie Jezu Chryste...

I co nam przyszło? Żyć w ciekawych czasach Gdzie kłamstwo to prawda Która wychodzi z ust polityka A iluzje szczęścia sprzedają W zielonych pigułkach Dla każdego coś dobrego!

Nie ma słów W twoich ustach I zgasło niebo Świat się nagle skończył Oddechy umarły Życie odeszło I została wieczna pustka

Idę Kroczę Walczę Tak jak każdy O lepsze jutro I o sny i marzenia Które nigdy się nie spełnią

Świat traci Swój sens I umierają gwiazdy A ciemność jest Jedynym ratunkiem Bo ramiona nocy Nigdy nie były tak wygodne

Światło przegoni mrok Tak jak ty wprowadzisz Pokój do mojego serca I nawet w deszczowe dni Połączymy się w jedności Ocalimy nasze istnienia Brodząc w morzu miłości Jeszcze ten jeden ostatni raz

Tylko ty I twój wzrok Skupiony na mnie Nie pozwala mi Nawet na chwilę odetchnąć Potem odchodzisz A twoja nieobecność Sprawia mi ból Bo samotność W czterech ścianach Ma zawsze Słodko gorzki posmak

@Naram-sin A jak Ci się podoba wiersz?

@Naram-sin Tak

Jeden dzień Chłodna dłoń Serce złamane Ostatni pocałunek Ból życia Jej pierwszy orgazm Czas jak blizny Krzyk w ciemności Papieros i kawa Randka ze śmiercią

@Naram-sin To twoje zdanie i ja je szanuje.

@Naram-sin Najlepsze są niedopowiedzenia

Twarze ludzi W tłumie Tak podobne Do siebie A jednak tak inne Tak jak ty i ja I druga strona lustra Tam nie znajdziesz Żadnych odpowiedzi

Prawda i tak W końcu zwycięży Gdy chodzi o ideały Odnajdziesz ją Na końcu drogi Ale z niej nie ma wyjścia Bo to ślepa uliczka Czy to wszystko To jednak kłamstwo?

Chmurzy się Słońce się schowało A słowo ciałem się stało I z ust twoich Prawda ujrzała Światło dzienne Na ołtarzu życia

Jej serce Skrywa tajemnicę Zapisaną W osobnych bytach Jej ciało To otwarta księga Z której czytam Prozę życia Jej dusza To kruchy fragment Z którego zbieram Prawdę o istnieniu

Tak czy siak Odnajdziemy się Bo na końcu drogi Połączy nas kiedyś Wspólny los Zapisany tam wysoko W gwiazdach na niebie