Poezja to życie

W pochmurne dni Będę myśleć o tobie I tęsknić za twoim oddechem Na moich policzkach Bo tylko ty przynosisz Spokój do mojego serca A kiedyś w końcu wyjdzie słońce...

Kochaj tylko raz Prawdziwie i szczerze I niech miłość uniesie cię Jak statek na falach oceanu Który dobije do właściwego portu A serce już nie będzie samotne

My utkani z nałogów Nie wiemy czym jest świat I jego dobro Bo wciąż gubiąc się W odmętach szaleństwa Zadajemy sobie Tylko jedno pytanie Czy wiemy tak naprawdę że żyjemy?

Krótko tak Jak ciebie mi brak Bo giniesz w tłumie Tak jak wielu nas Nie zdając sobie sprawy Jak upływa czas Obracając wszystko W popiół i proch

Powietrze Woda Ogień Ziemia Żywioły niszczą nas Tak powoli Bo tylko my wiemy Kiedy skończy się ten świat

Czar prysł Jak bańka mydlana I słońce zamieniło się W ciemność A ja bez ciebie Wciąż nie mogłem żyć Stojąc całkiem sam W ulewnym deszczu

Jesteś jedną Z tak niewielu I nadajesz sens Mojemu istnieniu A to co było złe Puszczam w niepamięć I przynoszę ci Słońce w darze Niech w końcu Uśmiech zagości Na twojej twarzy

@Archie_J Różną pisze poezje. Nie tylko taką. Pozdrawiam

Spójrz! To ten w pomarańczowych włosach! Czy to szaleniec? Czy rewolucjonista? A może następny bezmyślny onanista?

Łzy przechodzą I ból też przechodzi Zamieniając się w radość I drżenie serca Z powodu świata Tak zakochanych I tak sobie oddanych A jednocześnie tak samotnych

Byłaś wczoraj Jesteś dzisiaj I będziesz zawsze Trwać przy moim boku I karmić się Marzeniami i snami Słodkimi jak lukier

Jeszcze trochę czułości Delikatnych pocałunków I słodkiej tajemnicy Ukrytej między twoimi udami A czas odkryje wszystkie karty

@any woll Rapowana poezja:)

Szarlatani! Tyrani! Wasze miejsce Jest w ścieku! Tak daleko od brzegu A czas się tylko Z was śmieje! Bo pogrzebaliście Wszelkie nadzieje! Na poprawę Waszego marnego losu! Już nikt nie usłyszy Waszego głosu!

Prosto tak Do celu trafiam I wbijam się Jak sztylet w twoje serce Czy masz mnie za mordercę?

Istnienie Westchnienie Pytanie Znaczenie I jedno małe marzenie O zmianie świata na lepsze

Słońce moje (Ból jest złożony) Piękna dziewczyno (Łzy umierają jak gwiazdy) Dobra miłość (Nigdy nie jest samotna) Twoja dusza (Tylko rany i krzyk)

Mogłem być Iskierką nadziei Która spowoduje Wybuch w twoim sercu Mogłem być Cichym pocieszycielem Tak blisko Przy twoim boku Mogłem być Wiosennym deszczem Który przyniesie Ci ukojenie od bólu Mogłem być (A nie byłem!)

Łzy spłynęły powoli Po jej policzkach A potem nie było nic Poza wiosennym deszczem I złamaną i zepsutą duszą W alkoholowych oparach Obudź ją w końcu!

Chwila powagi Gwiazda mówi że Jest tą jedyną gwiazdą Wiwaty oklaski i uśmiechy A każdy tak naprawdę Karmi swoje własne grzechy I swojego ego W sztucznym świecie Wykreowanym przez własne ''ja''

Marcowe dni Wiosnę czuć W powietrzu

Słońce Niebo Gwiazdy Noc I księżyc To zostało w nas Jak ślady w naszej pamięci I pierwsze pocałunki wiosną

Świat ciemnieje Kolory tracą barwy Serce już nie bije Planety umierają Noc gubi oddech A życie jest tajemnicą Wymyśloną przez poetów

Twój krzyk Mnie nie zaskoczy Tak jak oddech Którym się dusisz A potem toniesz Cała w deszczu Który to już raz? Niech odpowiedź Przyjdzie nocą I powie całą prawdę

Nadzieja to słowo Zapomniane przez Boga A miłość to oddech Piekielny na jej nagim ciele Gdzie prawda umarła Już bardzo dawno Chłostana przez kilku katów Na miliony sposobów