Poezja to życie

Jestem (A ty jesteś?) Słyszysz mnie? Rozumiesz i czujesz? Czy giniesz w tłumie (Giniesz w szumie) Chłodnego wiatru I śpiewu ptaków

Twoje brzydkie blizny I trochę golizny A serce otwarte na nowe pomysły (Tak szybko gasną nam wszystkie zmysły)

Poezja to życie Poezja to świat Poezja to tlen Poezja to wciąż za mało jest!

Poleć ze mną W zaświaty (I odrzuć stare paradygmaty) I poleć ze mną W odległe krainy (Tylko nie wpuść mnie w maliny) I poleć ze mną W dalekie światy (Wąchać kobiece kwiaty)

Nie ma zbawienia W twoich oczach (Jest tylko słodkie szaleństwo) A piekło, niebo i raj To obce słowa Więc kochaj grzech (I zabij Boga w sobie) Przecież to takie proste (Niech ognie piekielne pochłoną wszystkich) Nawet ciebie i mnie I zostaną wypowiedziane tylko trzy słowa: "Raju nie będzie''

(Czas leczy rany) I tylko przez jakiś czas Ból w nas żyje (Nikt tego nie ukryje) Bo światło przegoni mrok A życie wygra ze śmiercią I nie będzie już więcej pogrzebów (W słoneczne i deszczowe dni) (Tylko nieśmiertelność mi się śni)

Być dobrym człowiekiem (Mieć w sercu choć trochę miłości) Czy to są wysokie standardy? Czy jestem coś warty? Ale to i tak nie ma znaczenia (Bo moje słowa giną) (Wraz z szumem jesiennego wiatru)

Żyj tak aby niczego nie żałować I swojego życia nie zmarnować Budzić się czasem o świcie I patrzeć jak kwitnie życie I kochać się tak mocno przy każdym Wschodzie i zachodzie słońca (Kochać się tak bez końca)

Pokaż mi wszystkie Kolory piekła i nieba No pokaż mi! (Tak trzeba) Pokaż mi świat doskonały W swojej niedoskonałości Pokaż mi świat wolny od miłości!

Pamięć o Tobie Nie umrze nigdy mój kochany Tato! Bo byłeś promykiem słońca W moich trudnych momentach I dzięki Tobie wierzyłem że Nadejdzie lepsze jutro Lecz każda strata boli tak samo Bo rodzic to cały świat swojego dziecka Ale rany się kiedyś zagoją (I wyjdzie w końcu słońce)

Byłaś wczoraj (I jesteś dzisiaj) To mnie trzyma przy życiu Bo twój dotyk czyni cuda (A ja wierzę w cuda!) Więc niech nam się uda! Być obok siebie i żyć razem Karmiąc się marzeniami i wspomnieniami (Zapisanymi w naszym pamiętnikach)

Słońce umarło Wraz z twoim odejściem I nic już nie cieszy Ani nie bawi tak jak dawniej Bo serce mam rozbite Na drobne kawałki Moja iskierko nadziei Dlaczego tak szybko zgasłaś? Tylko noc, noc, noc Ciemność i ból w moich oczach (Ta przeklęta śmierć zabiera nam wszystkich bliskich!)

Nasze pocałunki (Nasze łzy) Nasze sny (Ja, ty i my) A ty usłysz mnie (Usłysz) Jestem tutaj (Jestem) I żyję, tworzę, oddycham tobą (Robię to co inni robią) Nasze pocałunki (Nasze łzy) Nasze sny (Nasze ja, ty i my)

Moje łzy nie są Dla ciebie czymś nowym I gdy całuję cię w usta (To odczuwam bożą ulgę) Więc proszę cię moja droga Nie gniewaj się na mnie I poczuj się ten ostatni raz (Jak w pięknym śnie) Bo wszystko będzie dobrze Odkupię swoje winy I zanurkuję w tym smutku oceanie Zobaczysz moje ty kochanie (Dla ciebie rodzę się i umieram tak wiele razy)

Ten świat tonie W morzu łez Czy nadszedł w końcu Ludzkości kres? Bo choć oczy mamy Zamknięte to usta otwarte (I znamy prawdę)

Słońce to ja (Bo niosę światło) A noc to ty (Bo kochasz ciemność) Życie to ja (Bo kocham trwać) A śmierć to ty (Bo lubisz odchodzić) Dobro to ja (Bo nie ma sprzeciwu) A zło to ty (Bo ''nie'' znaczy ''tak'')

Słońca nie ma bo w sercu Jest tylko jesień A deszcz powoduje tylko Kolejny dreszcz na twoim ciele I szare barwy przykryły Te słoneczne i optymistyczne Ale kiedyś znowu wróci lato I uśmiech wróci na nasze twarze A tymczasem ja znowu maluje Te czarno białe szarzyzny pejzaże

Żyje nadzieja w nas Na lepszy czas Bez drobnych smutków I złamanych serc Bez drożyzny w sklepach I bez złych ludzi Mówisz to utopia (Takiego świata nie będzie) Taki świat nie istnieje (Głupcy porzućcie wszelką nadzieję!)

Każde ciało mówi: "Bierz mnie'' A każde serce mówi: ''Kochaj mnie'' I każde usta mówią: ''Całuj mnie" Ale to przecież takie trudne Wybrać spośród tak wielu Więc niech chłodna noc Przyniesie wszystkie odpowiedzi A słońce wczesnym rankiem Rozwieje wszelkie wątpliwości (Obudź się w końcu!)

Śmierć to tajemnica W czary zaklęta Czy poginiemy wszyscy marnie? (Czerń to zawsze kolor smutku) A odejście to samotność (Każdy kopie swój grób) (Ale nadzieja umiera ostatnia)

(Miłość) Kochanie Rozczarowanie (Namiętność) Czułość Trwanie To istota rzeczy (Bo nikt nie zaprzeczy) Że uczucie to jest ból On to jej sługa a ona król!

Jesteś słońcem A ja twoim niebem I gdy upadamy (Wszystko znika) I gdy umieramy To gaśnie światło (Pan Bóg gasi świeczkę) A potem się odradzamy W następnym wcieleniu (To jest właśnie reinkarnacja)

Czy poginiemy marnie? (Padniemy jak muchy?) W tym świecie beznadziei Absurdów i mroku A ty jak zostaniesz (W miejscu) To nigdy nie dotrzymasz mi kroku!

Sny Marzenia Życzenia (I jej usta spragnione pocałunku) Ciepło Słońce Gorące serce (I jej ciało wzburzone spazmami rozkoszy) Noc Księżyc Chłód (I szczęśliwy finał)

Jesteś piękna! (Tak jak oni!) I rozpływasz się W błękitnej toni A ja dam ci ten Piękny kwiat róży Niech do miłosnych Zabaw ci posłuży!