Poezja to życie

Pierwsza noc Pierwszy pocałunek (I pierwsze zbliżenie) Kobiecego ciała drżenie (Miłość, namiętność i westchnienie) (Skosztowanie jej boskiego edenu to niejednego marzenie)

Świt wstał za wcześnie A może za późno? Bo powrót w twoje ramiona Nie był udręką Ale wybawieniem (Takim moim słodkim pragnieniem)

Zwykłe życie (Jesteś darem od niebios) Piękna dziewczyno! (Miłość to fikcja) Odeszłaś tak nagle (Wraz z szumem fal) Rozpłynęłaś się w powietrzu (Jak pyłki na wietrze) Już nie ma nic (Cichy krzyk zagłuszył sumienie)

Jesteśmy jak cienie Których nie możesz dotknąć I spowija nas mgła tajemnicy

(Życie) Masz tylko jedno A miłości i namiętności (Tak wiele) Które toną w morzu (Dziwnych dźwięków i nocnych jęków) I cały świat o tym wie (Odziany w barwy nocy)

Czary mary! (Hokus pokus!) Ukryj się przed światem pełnym pokus!

Słońce topi swoje łzy W spiekocie dnia A ty znikasz z eteru Już nie usłyszę cię (Ani dzisiaj ani jutro) Bo przepadniesz tak nagle (Jak ta mgła sierpniowa) I umrze prawda i umrą słowa

Słońce zagubione (Wysoko w chmurach) Twoje boskie ciało (Życie mamy tylko jedno) Krwistoczerwone usta (Noc przyszła za późno) Pocałunek wampira (Strach ma wielkie oczy) Taka piękna M (Jej rozpalone uda) Twoje oczy anioła (Kocham cię) Takie ciepłe dłonie (Jesteś darem od Boga) Tam wysoko na niebie (Zasypiam patrząc w gwiazdy)

Noc to odpowiednia pora Aby wyjawić swoje mroczne sekrety Czy jesteś na to gotowa? (Ale najpierw musisz utonąć w deszczu!)

Jesteśmy tylko Kosmicznym pyłem Który rozpłynie się W czasie i przestrzeni A spod naszych stóp Znikną ślady cieni

Moje sny Są inne od twoich A nasza podróż (W głąb siebie) Kończy się tam (Gdzie zawsze) Przy blasku księżyca Gorącej sierpniowej nocy

Wiatr we włosach I wspomnienie gorącego lata Ostatni zachód słońca Spędzony przy twoim boku (Miłość, marzenie i westchnienie) To właśnie cała ty!

Nie czuję Nie widzę (I nie słyszę) Jak zbaczasz Ze ścieżki rozsądku I twój świat tonie Cały we krwi Który to już raz? Chyba sam tego nie wiem Bo odpowiedzi znikają (Jak senne dzieci we mgle)

Tak pięknie całujesz (Marzyć i śnić to dobra rzecz) A twoje imię na M (Miłość ma dobrą i złą stronę) Modlę się o twój dotyk (Kobiece ciało to brama do rozkoszy)

Każde serce umiera Samotnie w kroplach deszczu

Przez mrok wejdę Do twojego serca A przez chłód Do twojej duszy I już nic mnie Nie wzruszy Ani ból ani cierpienie Bo ty i ja rozpłyniemy się (Jak oka mgnienie) Bo przecież być Wszędzie i nigdzie (To nasze marzenie) Utkane ze srebrnych Pyłków księżyca Tylko ty, ja (I ta senna okolica)

Budzę się I nie ma cię przy moim boku I nadchodzi kolejny wieczór (Udaję się w objęcia Morfeusza) A ty nagle pojawiłaś się (Tak jak duch) Bo noc odeszła tak jak czas Który został milczeniem

Czy stracę wszystko? (Nie jestem zbyt zachłanny) Bo wciąż gonię za szczęściem Które jest ulotne jak chwila (I to jest chyba moja szansa) Przecież dobre anioły Przyjdą mi z pomocą (W te deszczowe dni)

W namiętnościach usidlony Człowiek naznaczony (To właśnie ja!) Bo czekam na ciebie Jak na towar z luksusowej półki A więc cholerny tatusiu! Lepiej pilnuj swojej nastoletniej córki!

Jesteś głosem Którego nie słyszę (Rajem utraconym) Czymś czego pragnę Ale nie mogę mieć (To tak bardzo boli mnie!) Więc dlaczego nie możesz być moja? Przecież nie chcesz żeby mój świat Runął jak domek z kart (Przez ciebie!)

Jesteś słońcem A ja twoim niebem Jesteś troską A ja bliskim brzegiem I razem stanowimy Jedność ciał i dusz W tym chłodnym świecie Tak całkiem bez emocji (Obojętne jest mi wszystko!)

Tak łatwo zgubić Cały sens istnienia Gdy uśpione są Nasze sumienia A słodkie sny I gorzkie kapiące z oczu łzy (Są naszym przekleństwem)

Chwile są ulotne Tak jak życie A mój świat Tonie w smutku (Bez ciebie) Bo nadajesz sens Każdej minucie i godzinie Gdy jesteś tak blisko mnie

Czasami sam nie wiem Kim jestem W tym świecie Bo błądzę zagubiony I szukam jakiejś prawdy Tak całkiem po omacku (Jak dziecko we mgle) A życie nie przynosi Żadnych odpowiedzi Tylko wątpliwości i domysły (Czy całkiem postradałem zmysły?)

Gubimy nasze oddechy W dzikim tłumie Gdzie prawda umarła Razem z twoim odejściem I został tylko płacz Pustych czterech ścian