Poezja to życie

Byłaś blisko A teraz jesteś daleko Ale dobre chwile Zostają na zawsze Głęboko w sercu Bo pierwszy pocałunek I pierwszy dotyk Tak łatwo jest zapamiętać Nawet gdy cały świat Próbuje zapomnieć

Bez ciebie umieram Fragment po fragmencie Bo ty nadajesz Sens mojemu istnieniu A gdy ciebie nie ma To wszystko inne traci na znaczeniu I kolory tracą swój blask Tak jak nocą gwiazdy

Tonę w rozpaczy Co to znaczy? Gdy nie ma cię Obok mnie A ja wciąż czekam Lecą minuty i godziny Gdy szukam twoich śladów I wraz z następnym Zachodem słońca Zdobędę cię całkowicie A czas nie będzie mieć znaczenia

Chłodna noc Odkrywa tajemnice W nas Tak jak Nasze gwałtowne Oddechy i drżące ciała Potem budzi nas Rankiem śpiew ptaków I nic już nie jest Takie samo jak wcześniej Tylko czas jeszcze Bardziej przyśpieszył A my gubimy się całkiem W tej matni

Każda podróż Kończy się tak samo Powrotem w twoje ramiona A rozstania mają Zawsze słodko gorzki posmak Bo wrócisz do mnie Jeszcze tego samego dnia A ja będę się rozkoszować Swoim pyrrusowym zwycięstwem

Oddechy niespokojne Noc tak daleka Życie jak wino Ktoś postradał zmysły Ciało kobiety Ból nie do opisania Światło w mroku Zginęły istnienia Los okrutny Piekło zamarzło

Demony istnieją Nie tylko w naszych głowach Ale i w rzeczywistości Zobaczysz je w ciemności Jak pełzają by zdobyć Słabego i kruchego człowieka Bo gdy jest sam Tam po drugiej stronie To nie ma nic Tylko wieczna pustka I dusza cała drżąca

Żyjemy nocą Gubiąc oddechy Razem w tańcu Nie modląc się o jutro Które nadejdzie i tak Zbyt szybko Witając nas Chłodnym powietrzem Z samego rana

Chowam się Przed tobą (W tłumie) Bo nikt mnie Tam nie dostrzeże Gdy odmawiam Swoje pacierze A słońce zachodzi Zbliża się noc Ona odkryje Wszystkie tajemnice Które są między nami

Parę słów Na pożegnanie I tęsknota Głęboko w sercu Bo przecież Nikt tak do końca Swojej drogi Naprawdę nie zna

Byłaś zawsze Promykiem słońca Na mojej drodze Byłaś zawsze Światłem które Rozświetla mrok W moim życiu Byłaś a teraz Ciebie nie ma Ale mam nadzieję Że wrócisz I każda chwila Spędzona Przy twoim boku Będzie wiecznością

Płynę (Nie zginę) I jak liście Na wietrze Uniosę się I wciąż będę grać W tej trudnej grze Zwanej życiem

@Robert Witold Gorzkowski Pandemia to była ustawka globalistów. Globalny reset ."Nie będziesz nic mieć i będziesz szczęśliwy' - Klaus Schwab (szef forum ekonomicznego w Davos). Świat bez narodów, bez religii i bez własności prywatnej. Nowy cyfrowy komunizm. To nam szykują globalne elity!

Czy każda bajka Kończy się W ten sam sposób? Ale to nie bajka To życie I ta przeklęta miłość Jak drzazga w sercu Oddala nas od siebie I nic już nie jest Takie jak dawniej

Miłość czy zdrada Życie czy odwaga? Szukaj odpowiedzi W gęstym tłumie Gdzie ktoś cię wysłucha Gdzie ktoś cię zrozumie A świat będzie dalej płonąć W jasno czerwonych barwach

Czasu wciąż Tak mało Bo w gonitwie Myśli wszystko ucieka I zostaje tylko Szum chłodnego wiatru W kapryśne I deszczowe lato

Życie to gra Której nie możesz wygrać Miłość to sen Który wydaje się prawdziwy A śmierć to otchłań I ciemność Której nie chcesz doświadczyć I której nie chcesz poznać

Jestem głosem Wołającego na puszczy I walczę z każdym dniem Kurczowo trzymając się Fotela na którym siedzę A świat kręci się dalej I nic się nie zmienia Bo kolory i smutek (Już dawno) Straciły swoje znaczenia

Miłość przychodzi I uderza ze zdwojoną siłą Dokładnie tak jak ty Królowa zaklęta w czasie Której łzy radości Nie wysychają W gorącym słońcu Która wie, że nasze usta Spotkają się w końcu

Ten dziwny czas I trochę chłodu W moim sercu Przez który zapominam Kim tak naprawdę jestem I co tutaj robię W te burzowe dni i noce

Miłość cię odnajdzie Na krętej drodze życia Bo wyczujesz jej każdy oddech I każdy szept Na swojej zimnej skórze I nic nie zatrzyma cię Przed wpadnięciem W jej sidła

Cicho sobie rozmyślam Nad tym światem I idę tam gdzie mnie Oczy poniosą W siną dal A czas nie jest Moim sprzymierzeńcem W walce O lepsze jutro

Ciepły miesiąc Lato się zaczyna Szum fal budzi mnie A promienie słońca Uderzają swoim blaskiem (Prosto w moje oczy) Życie jest piękne O tej porze roku Na każdej plaży w okolicy

Raz dwa trzy Zaczyna się gra I piękne sny W której to ty Jesteś głównym aktorem A twoje życie To teatr zdarzeń Na których czas Odcisnął swoje piętno

@Naram-sinJa akurat jestem katolikiem ale ten wiersz napisałem z perspektywy osoby niewierzącej. W wierszu jest przedstawiony obraz zatwardziałego ateisty, który nie wierzy w Boga, szatana, niebo, czyściec ani piekło. Po śmierci nie ma nic. Jest totalna pustka i ciemność.