huzarc

@[email protected] Dziękuję w szczególny sposób za wyrazy uznania. Pozdrawiam serdecznie :) @Franek K oh nie? odontolit, turkusowa skamielina i to we frazie nieba łączącego się z ciemnością to jeden z kluczowych wyrazów w tym "dziele", a tu taki klops wyszedł. Pozdrawiam:)

@Trzygracje z gracją, elokwencją i zmysłową elegancją napisane. Pozdrawiam

@Czarek Płatak na swój sposób każdy ideał się zgrywa. Pozostaje jakiś niesmak i niedosyt, jakaś zadra, czy głęboko tlumiona wątpliwość u tych, w których wiara była powołaniem ale i u tych, którzy pełnymi garściami biorąc z życia postanowili zmienić je w karnawał ziemskich rozkoszy. Tak czytam i pozdrawiam.

szklany księżyc jak boski paznokiec zadrapał przezroczyste turkusy czerwcowych ciemności nieba odontolicie lśniąc kształtem złudności w który jej lotny obraz smutek wspomnień złapał noc już błyska gwiazdami mrok czernią zachlapał stygnące na sklepieniu wrzodem bezsenności gęste myśli jak żyły wolą bezwładności tłoczące z duszy wszelki świtający zapał jej pierś rozpięta żaglem płowego warkocza wynurza się ze smugi dnia i na dłoń wpływa u medalionu serca dotykiem urocza sięga całością ciała we mnie gdzie wciąż żywa tli się żądza lecz słońce jej ust ból przeocza w spojrzeniu mym ulanym z martwego tworzywa

@Czarek Płatak nie da się, polski język trudny język;)

@Gosława no to hamulec ręczny zaciągnięty:)

@Gosława bardziej ostrzegam, niż namawiam:)

@animuslumen znam takich osobiście co tak twierdzą, przychodzą nagłaśniać problem, często z czapeczkami z folii aluminiowej na głowie, co ma tłumić różnego rodzaju promieniowanie, jakie w nich uderza. Pozdrawiam

@w kropki bordo Tak mi się skojarzyło - miarą ego jest stan i wnętrze lodówki, bo jesteśmy tym co posłaniami. Nie wiem, czy to słuszny trop, ale ja zwykle chodzę własnymi tropami:) Pozdrawiam.

@Czarek Płatak Historia jest zapisem zgliszczy i tym co popiołem się staje. Taka jest logika czasu. Ciekawy, bardzo przekonujący i z ogromnym talentem napisany utwór. Najgorsze jest jednak to, że najokrutniejsze wojny są dziećmi pacyfizmu. Taki paradoks. Pozdrawiam.

Mąż to nie przeszkoda, to raczej wyzwanie;)

@Gosława dziękuję za odwiedziny. I ostrożnie proszę z żyletkami i innymi ostrościami;)

@Vanilla prawda, prawda:)

@error_erros aniołowie, a zwłaszcza stróżowie na boskim etacie, jak to w budżetówce słabo opłacani pozwalają sobie często na opieszałość;)

@aniat. coś jak oczy szeroko zamknięte...;)

@w kropki bordo żeby się bujać, trzeba dobrze się trzymać;) tego uczą wahadła i trzepaki też

@Michail chyba zostanie jak jest, ale dzięki za sugestię:)

@Dag życie to nie sfilmowany scenariusz. A zdradzają nas tylko Ci, którym ufamy. Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam serdecznie:)

@valeria no cóż gratuluję łaski wiary, która życie lżejszym czyni, ja pozostanę przy swych wątpliwościach, żyję z tym może ciężej, ale mniej naiwnie. Imputować głupotę jest łatwo, trudniej się jej dowodzi. Lecz wiara dowodu nie potrzebuję przecież wystarczy jest autorytet, aby wszystko w niej nie mieści nazwać łatwo, prosto i przyjemnie głupotą.

@valeria jak już to jest to kwestia wiary, a nie faktów, wiara nie potrzebuje dowodu a przekonania, a fakt potrzebuję potwierdzenia. I nie twierdzę niczego, a pytam, a nie ma głupich pytań, tylko głupie odpowiedzi.

@Michail owszem, owszem, dziękuję:)

@Marek.zak1 nie neguje, nawet wiersz to podkresla, prawo i kultura to narzucają, ale paradoks jest paradoksem i niesmak chyba jakiś goszki w tym jest?

@Marek.zak1 owszem, ale statycznie rzecz biorąc specyfika środowiska i wcześniejsze dokonania, akurat w podobnych przypadkach jak opisałem altruizm raczej wykluczają. @Gosława dziękuję. No i trochę podobnych historii znam, w tym z autopsji. Chociaż nie ma czym się chwalić chyba;)

@Gosława no i czasem trzeba w ten świat się zanurzyć, aby było wiadomo co i jak. Mroczna strona życia ma swoich kronikarzy.

@Gosława tak też bywa. Nie ma takiego makabrycznego scenariusza, którego życie by nie napisało