huzarc

@KOBIETA wchochate myśli:)

@KOBIETA Niby go nie ma, a jednak jest, bywa:) To bardzo delikatny, intymny wiersz z atmosferą zawieszoną między czasem a wątpliwościami, między pragnieniem a niepewnością. Jest tu czułość, zmysłowość, ale bez przytłaczającego nadmiaru. Jest dotyk, który zamienia ciało w coś lekkiego i miękkiego, jakby świat stawał się mniej bolesny choć na chwilę. Całość czyta się jak fragment czyjejś wewnętrznej drogi, nie do końca jeszcze nazwanej, ale prawdziwej, zebranej w obrazy.

@Sekrett To bardzo wdzięczny i mądry wiersz , w którym ciekawość świata bilansowaną jest przez ironię wobec wszelkich duchowych autorytetów. Mamy zatem tekst inteligentny, autoironiczny i życzliwie sceptyczny wobec świata.

@Sekrett ja też niż o czkwace nie słyszałem, ale o czkawce i to pojonej nie jednej raz:) dzięki za miłe słowo dla moich jubilerskiego czatowania pozłacanym tombakiem:) pozdrawiam

@Migrena Poezja z głębi żałoby, bólu, kosmicznej próby. Tekst mierzy się ogromnym brakiem i próbuje go objąć językiem, bardzo wysokiego lotu, co składa się na metaliczny traktat, filozoficzną modlitwę i potężną elegię egzystencjalną.

Skóra przecięta światłem jak kryształową struną, Tryska posokami ognia z paraboli ciała, Po schodach świątyni zwieńczonej pomroczną łuną, Aż staje się gęsto przezroczysta, jak sen biała. W nim symbol staje się pytaniem i zwątpieniem, Czkawką po owocu skradzionym z drzewa poznania, Pojoną miąższem mandragory i jej kuszeniem Odartym z ciężaru śmierci w lutni przemijania.

@Nata_Kruk Bardzo poruszający wiersz. Ma w sobie taki rodzaj mroku, który nie jest efekciarski, tylko wynika z miejsca i pamięci, z konstrukcji istnienia. Użyte słowa budują napięcie i atmosferę, do tego przedstawiona symbolika wywołuje odpowiednią ambiwalencję, aby test mocno wrył się w odbiór.

@Somalija zdecydowanie:)

@Wędrowiec.1984 Zabawa z czasem, który bawi się z nami, grając z przemijanie i ulotność.A w tym wierszu ta gra przybiera erotycznego tarcia w czasoprzestrzeni i wyliczaniu słów drgających międzyludzkim napięciem, odmierzającym dawki rozkoszy z temporalną precyzją.

@Somalija ja chyba też;)

@Somalija dziękuję:) a cieplej to jest od rozgrzewania, a nie pilnowania;) pozdrawiam

@Moondog Ciężko się rozmawia, gdy system wytwarza conajmniej dwie osobne bańki, dwa osobne alfabety, dwie osobne rzeczywiści. Dopiero gdy wspólny strach i realne zagrożenie pojednają skonfliktowanych ten język nabiera wzajemnej komunikatywności. Ale jak sytuacja definiuje postawy w stylu kto kogo w imię racji, wówczas przemoc i symbolika mają większe znaczenie niż dialog.

@Berenika97 To bardzo poruszający wiersz – nasuwający się jako modlitwa po epoce wojen i propagandy. Historia przesuwa granice kosztem ofiar, podczas gdy realny człowiek, zepchnięty na margines, pozostaje jako bolesnych choć niemy.

@Wiesław J.K. To bardzo mocny, przejmujący wiersz – od samego tytułu czuć, że wchodzimy do miejsca, gdzie pamięć i przyszłość są jednym wielkim, ciemnym pokojem.

@hania kluseczka mmm, zostałem Muzą;)

@iwonaroma czasami w kółko, czasami wstecz- człowiek ma dziwne nawyki:) pozdrawiam

@Marek.zak1 To ujmujący wiersz o dwójce ludzi, których istnienia zawieszone jest w fizyczności i bliskości poza zgliszczami wzajemnych pomiędzy nimi przepychanek o mało istotne racje. Poetycki kondensat o międzyludzkiej kondycji związku, których harmonia ma fizyczny charakter.

@Somalija Mięsiste słowa tak gęsto ocierają się ze sobą, że listopad puchnie w nich zmysłowo, głęboko…

@KOBIETA mmm, tak nawet do-słownie:) potrzeba mówienia również wymaga zaspokojenia, obarczona różnym tabu, ograniczeniami, bywa też źródłem frustracji. Poza tym aluzje, niedomówienia i wieloznaczność to istotna część mowy. Dzięki i pozdrawiam:) @Omagamoga można, tylko jak, kultura szuka odpowiedzi od tysięcy lat;) @Migrena ale ten bełkot obecnie najbardziej się ceni, jest paszą którą pasie się gusta i wrażliwości milionów…

@violetta Nawet ich przezroczystość jest informacją o tym co i jak na nich patrzy.

@KOBIETA Bardzo nastrojowy tekst. Czuć w nim smutek i czułość wobec tego, co minione, ale wciąż żyje w pamięci. Opuszczony dom nie jest tylko budynkiem, ale czymś dużo głębszym: pamięcią, śladami zebranymi w drobiazgach wypełnionych ludzkim życiem.

@Natuskaa Wiersz bardzo dojrzały, ma klimat, ma swoją wewnętrzną muzykę, ma wyraziste obraz i kilka naprawdę dobrych fraz. Wszystko działa jak przypowieść ułożona z mruczenia nocnej bajki i jednocześnie z szeptanej psychoanalizy.

@Migrena Służebnice Wenery, nimfy i syreny zwodzące Odyseuszy transkontynentalnych tras… a czy czekające na nich Penelopy cnotą wierności są równe sławnej poprzedniczce w czasach przelotnej przyjemności na wirtualne zawołanie… Temat stary jak historia rozpusty.

@violetta musi mieć;)

Trzeba coś napisać — rozpoznawalnego i publikowanego, Jakiś stygmat na poważnej kulturze. Coś. Coś po nas. Warto przemówić z perspektywy z poziomu oralności własnych ust, Bo cudze gryzą, albo dużego palca lewej stopy. Może kupka kawy bez cukru niech mówi — lub chociaż kosza na odpady biodegradowalne. Ale nawet mówiąc psychologią okrucha na stole Jako centrum wszechświata — trzeba wiedzieć, gdzie jest ten stół i po co. Nawet codzienność ma historię.