Pan Ropuch

@Tomasz Kucina Zupełnie nie, wzajmnie Panie Tomku - Chrystus Zmartwychwstał! Dziś jak co każde te święto, otwieram własne serce na lufcik, nie za mocno, a mimo to momentalnie wyczuwam woń paschy. Jutro, jutro to już jest zupełnie inna historia. A.G.

@Tomasz Kucina Dokładnie wiem, że nic nie wiem. Z ostatnich trzech dni tylko: 1) naukowcy znaleźli dowody na to, że na Antarktydzie(nie Arktyce) rósł sobie "kiedyś" las tropikalny, to jest Ziemia była znacznie "gorętsza" "cieplejsza" niż jest teraz 2) Panowie naukowcy z NASA powoli przychylają się i być może znajdą w końcu dowód na udowodnienie teorii superstrun(czy strun) co ma być w końcu pomostem pomiędzy fizyką a fizyką kwantową. teoria ewolucji sama w sobie może tak, ale nie w moim skromnym przekonaniu. To tak jak z przekonaniem, że w raju jedynymi ludźmi byli tylko Adam i Ewa. Myślę, że "Genesis" w Starym Testamencie to głównie odtworzenie pewnej symboliki. To stwarzanie świata w ciagu 7 dni też w to się wpisuje. Bóg mógł lepić i lepić, aż w końcu uznał, że coś było dobre. Dla mnie to wcale nie musi się wykluczać, najdalej dzisiaj myślałem sobie jak to się stało, że na terenie Polski znów zaobserwowano "czarną pszczołę"(tak naprawdę fioletową) po 70 latach nie występowania i skąd na Boga na Ziemi wzięły się ziemniaki, które to już nam towarzyszą w podróżach międzyplanetarnych i najprawdopodobniej będą pierwszą rośliną uprawianą na Marsie. Skąd wzięły się ziemniaki skoro Ziemia tyle przeszła i tak się zmieniała aż tu nagle są rosną i odżywiają. A.G.

@Tomasz Kucina Do tego czopki zielone umiejscowione są w najczulszej strefie siatkówki - dołku ośrodkowym. Wszystko prawda. A ja jednak pochyliłbym się nad tą bardziej popularną pewnie i mniej zgodną z nauką i prawdą, krążącą opinią to jest, że działo się tak na drodze ewolucji i tym, że musieliśmy w miarę szybko rozpoznać zagrożenie czające się w zielonej gęstwinie. Chciałbym zobaczyć raz dżunglę oczami indianina z amazonii, podejrzewam, że tylu odcieni zieleni moje oko nie rejestrowało w ogóle, a przynajmniej mój mózg przestał używać tej adaptacyjnej funkcji i tej informacji bo uznał ją za mało istotną. Działa też to w drugą stronę, myślę, że oni mieliby ogromne problemy początkowo z funkcjonowaniem przy sztucznym świetle. A.G.

@Jan Paweł D. (Krakelura) Próbowałem to odnaleźć w swoich szpargałach i szpargalikach, przyznam szczerze, że sam straciłem już rezon w tej sprawie. Być może gdzieś to niefortunnie zobaczyłem, zasłyszałem a może nawet to sobie przyśniłem. W każdym bądź razie sprawa się tyczy tego, że Cyklopi nigdy nie mogli zaznać szczęścia bo dokładnie znali datę swojej śmierci. Wiem, że dzisiaj to nie robi już takiego wrażnia jak kiedyś, gdyż kiedyś po prostu tak wierzono. Przykładowo, lekarz mówił najbliższym o fatalnej prognozie, a Ci niejednokrotnie decydowali co z tą informacją zrobić dalej, czy i jak przekazać ją osobie chorej. Pierwszy raz akurat tylko znaczy, że ktoś skrupulatnie odlicza i stawia sobie progi, jak nie patrzeć to wciąż dużo dni do przeżycia, ale nastawienie jest pesymistyczne więc zamiast skupiać się jak je przeżyć, dopada go myśl, że róznica pomiędzy tymi dwoma liczbami ciągle się powiększa. @Tomasz Kucina Panie Tomaszu to jeszcze jedna ciekawostka i zagadka, dlaczego ludzkie oko jest szczególnie wrażliwe na kolor zielony i dlaczego to jego odcieni widzimy najwięcej?

@Jan Paweł D. (Krakelura) Witam Pani Janie i dziękuję za pozostawiony komentarz. Wiersz jest jak najbardziej uniwersalny, zainspirowało mnie do jego napisania więcej niż kilka szczegółów, między innymi i ta nieszczęsna zaraza, która liczbami, cyframi, statystykami i wykresami się rządzi. Nasze życie jest naznaczone liczbami od samego początku, rodzisz się określonego dnia, ważą Ciebie, mierzą i przyznają punkty według skali, kończy się też cyframi na nagrobku. Z powodu tej zarazy zabrano niektórym ten ostatni przywilej, chowając niektórych w zbiorowych mogiłach patrz Nowy Jork, Ekwador, Brazylia i tak dalej. Jest to też wiersz o prawie 36-latku, który liczy swoje życie jak ów Cyklop. Między innymi też i dokument Nick(a) Cave(a) 20 tysięcy dni na Ziemi. A.G.

@Tomasz Kucina @Jacek_K Na pewno zasiegnę rady choćby u samego profesora Bralczyka a propos tego bardzo nurtującego tematu, choć jednak coraz bardziej jestem skłonny przychylić się do rozumienia Pana Jacka_K i do tego, że powinna być siatka hippodamejska, gdyż to nie jest stricto rzecz, którą można dotknąć i zobaczyć to jest system rozplanownia przestrzeni miejskiej, kóry został tak nazwany. Gdyby to była siatka tak jak nić czy wieża czyli stricto rzeczownik, który do tej nazwy się odnosi wtedy mogłaby i być Hippodamosa, a tak jako nazwa systemu, który stworzył i tak go nazwano stał się związkiem frazeologicznym to jest siatką hippodamejską. Nie ładnie Pan się wcześniej zachował w stosunku do mojej osoby, ale nie wziąłem tego jako afront mimo wszystko, nie przy Wielkim Piątku. A.G.

@Tomasz Kucina Trzeba będzie z tym się zwrócić do autorytetów języka polskiego, bo jako związek frazeologiczny istnieje to jako siatka hippodamejska, ale też nie widzę powodu by mogło to zaistnieć tylko i wyłącznie w tej konfiguracji, w tym zestawieniu. Wniosek nasuwa mi się jeden obaj macie swoje racje, więc zbastujcie już proszę bo teraz to już tylko czysty upór i trwanie przy nim, a nie prawdziwy spór . Wesołych Świąt Panowie, naprawdę szkoda czasu i polotu na tak nieistotny szczegół. A.G.

@Grynszpani Oczywiście, że się zgodzę, powiem więcej długo po Pani uwadze, myślałem nad tym jak mógł postrzegać i widzieć świat Cyklop z jednym okiem po środku czoła, bo tak zwykle jest przedstawiany na rycinach. Z pewnością znacznie więcej musiał operować głową "jak peryskopem" by nadążać za obrazem szczególnie w ruchu, to jest dostarczać jak najwięcej informacji mózgowi (tych przykładowych zdjęć) by ten mógł jak najlepiej je przetwarzać jako informację. Sam fakt, że ludzkie oko rejestruje bo "przecież nie widzi" obraz pomniejszony i do góry nogami, co więcej podobno przez kilka tygodni tak widzimy świat jako noworodki, co zasługuje na niemały podziw. A.G.

@Grynszpani Otóż nie moja droga Pani, proszę przeczytać o przypadku Karola Bieleckiego to jest polskiego szczypiornisty, który po "utracie wzroku w jednym oku", na skutek nieszczęśliwego wypadku, w dalszym ciągu kontynuował z powodzeniem karierę sportową na najwyższym poziomie. Nasz mózg potrafi poradzić sobie i z tym dylematem, poprzez tajemną sztukę adaptacji. Tu ośmielę się pozostawić link do artykułu na ten temat. Miłego dnia życzę, jak również spokojnych świąt, w pogodzie ducha i refleksji. A.G. https://www.medonet.pl/magazyny/oczy-pod-kontrola,trzecie-oko-karola-bieleckiego,artykul,1631093.html

@Tomasz Kucina Apocalypticę słyszałem, gdzieś nawet miałem ich płytę. Z tego co mnie pamięć nie myli, a przyznaję mam ją coraz bardziej zawodną, utwór "One" pochodzi z bardzo nietypowej dla tego zespołu jeśli mówimy o barwę okładki, to jest białej (dlatego pewnie zapamiętałem) And justice for all, czyli pierwszej płycie z nowym basistą po tragicznej śmierci tego pierwszego. Co do Master of Puppets zgadzam się w całej swojej osobie, to płyta "peakowa" tego zespołu, wszystkie utwory z tej płyty są nie lada gratką nawet dla orkiestry symfonicznej, a brzmią i dźwięczą "epicko" (ulubione określenie młodzieży) Życzę spokojnych świąt, w pogodzie ducha i refleksji. A.G.

Dziś będą brnął przez trzynastotysięczny i osiemdziesiąty dzień życia liczba pozostałych spadła pierwszy raz poniżej siedmiu tysięcy o jeden, z taką pierwszą myślą obudził się Cyklop pośpiesznie robiąc dwie rzeczy na raz, nie zamierzał się zasmucać wcale choć z nie lada trudem mu to przychodziło jak zawsze... Cyklopi wiedzą jak wydłużyć czas, moment, chwilę mają ku temu powody, po każdych dwustupiędziesięciu dniach celebrują kolejną ćwiartkę tysiąca - ich żywot przebiega pod ich dyktando, nie tylko znają dokładnie datę swojej śmierci, lecz również ten dzień, jej oblicze i ból - nie uśmiechają się żyjąc prozą policzonego bycia

@Tomasz Kucina Ja również lubię rock od czasu do czasu Panie Tomku, z tych najmocniejszych brzmień jestem w stanie posłuchać absolutnego klasyka to jest zespołu Metallica. Ci "najprawdziwsi" fani mówią, że skończyła się ona na "Kill'em all", co nawet funkcjonuje zauważyłem w języku jako związek frazelogiczny ktoś lub coś skończyło się na "Kill'em all". Ja szczególnie upodobałem sobie ich wykonanie utworów z orkiestrą symfoniczną. O Kaosophia nie słyszałem jak znajdę chwilkę to spawdzę co to za jedni. Tymczasem miłego dnia życzę! A.G.

@Tomasz Kucina Wszystko już Panie Tomaszu zostało dopowiedziane, a na pewno z mojej strony. Co do pączków, to niestety nawet nie wiem czy podczas samych świąt chociaż jeden mnie uraczy, ale może kawałeczek jakiegoś ciasta kto wie? A nóż trafi się mi plastyczna babka. A.G.

@Tomasz Kucina To jeszcze raz przenieśmy się na chwilę do krainy abstrakcji, stare to, ale i ciągle radosne. Rozmawiają dwa pączki: - Ty stary zdawałem na studia. - I co przyjęli Ciebie?? - No co TY!? PĄCZKA!!??@%&^%$# A.G.

@Kama Nagrodzka Przed chwileczką sprawdziłem ciśnienie Pani Kamo - wzorcowe. Nic a nic nie przykuło mojej uwagi, w sensie aby komukolwiek i jakkolwiek działa się w nich krzywda. Ot rzeczowa wymiana zdań i argumentów, nic poza tym. Muszę uciekać więc, życzę spokoju i wytchnienia. A.G.

@Tomasz Kucina Każdy czuje wiersze po swojemu, każdy wiersz nawet niepozorny i błahy (tutaj przykład, do dowolnego wiersza) potrafi raptownie coś w czytelniku poruszyć. Pana wiersz obudził we mnie pytanie bardziej do siebie samego, plus ambiwaletne uczucia związane tylko i aż z własną wiarą, własnym doświadczeniem i własnymi przeżyciami. Podzieliłem się z Panem w tym pierwszym komentarzu własnym u(od)czuciem. Zupełnie nie miałem na myśli bicia w tony moralizatorskie, ani za pomocą tylko i wyłącznie własnych doświadczeń próbować oceniać, odwoływać się i przenieść je do Pana utworu i Pana samego. I jeszcze jedno małe sprostowanie, myślę sobie w tym momencie właśnie, że moje wycofanie się z rozmawiania i poruszania tematu Boga nigdy nie wynikało ze skromności, a ze Strachu. Ja się po prostu boję wierzyć w Boga bardziej, niż to ma miejsce w chwili obecnej, ale ta bojaźń przewrotnie wcale nie musi oznaczać tchórzostwa. Czyli zmierzając już do ostatniej konkluzji dotyczącej znów mojej skromnej osoby - Odważnie boję się wierzyć w Boga bardziej. @Kama Nagrodzka Pani Kamo zauważyłem również, że nikt nawet przez moment nie skomentował mojego dowcipu, wydedukowałem sobie, że z przyzwoitości do jego autora jak i z szacunku do własnego bólu zębów(po takim sucharze niejednego by bolały) Z pozdrowieniami zupełnie spokojny A.G.

@Tomasz Kucina To tekst o Bogu, a ja nie zwykłem rozmawiać o Nim w żadnej sferze bardziej publicznej i stąd moje wcześniejsze przemyślenia. Jak widzi Pan słaniam się jak mogę by zawęzić spektrum mego pojmowania w tej materii do minimum. Uznałem Imperatyw boski dawno temu i uznałem, że lepiej mi z Panem Bogiem w zaciszu własnego sumienia. Oczywiście, że nie świecę przykładem, ale nie krzywdzę, nie nawołuję i nie potępiam - trwam w zrozumieniu własnej maluczkości. Co więcej język wiary to język serca tak jak w Pana wierszu, a gdy serce przemawia to niekoniecznie ładnie i składnie, ale zawsze z niewypowiedzianą mocą i proszę mi wierzyć - wiem co mówię. Kończąc już, nigdy nie twierdziłem i nie twierdzę, że moja postawa zasługuje na jakąkolwiek akceptację i zrozumienie, po prostu rzucam światło jako ona jest. Cóż, nie spodziewałem się, że moje skondesowane i krótkie dywagacje wywołają potok słów u Pana, ale i tak uważam, że warto było. Z wyrazami szacunku A.G.

@Tomasz Kucina Pański wiersz sprowokował mnie do postawienia tego pytania - Dlaczego przestałem mówić i pisać o Bogu, choć rozmawiam z nim praktycznie codziennie? W latach mojej wczesnej młodości i dzieciństwa sprawy boskie wydawały mi się takie bliskie, przystępne, momentami wręcz wydawało mi się, że zrozumiałem nawet zamysł Boga( takie podejście zawsze prowadzi na manowce) . A Bóg jak to Bóg im bliżej jego się "kręcisz" tym większym krzyżem Ciebie obarcza, doświadcza uczy zawsze i bez wyjątku jeszcze większej pokory. Bardzo bliska jest mi obecnie postawa dziadka Pani @Kama Nagrodzka po prostu lubuję się w postawie sam na sam, kościoła nie omijam, ale ciężko też mnie regularnie tam spotkać. Nie ubolewam nad tym, jak ze wszystkim, w tym ze sobą samym - jestem pogodzony. A.G. @Kama Nagrodzka Wieczorem wsiadł facet do windy, a za nim Pani z gumą do żucia - Pan Brunet? - Nie szatyn! - Acha! WTF. młoda Pani tuż po wyjściu przez telefon do koleżanki - Ty stara nie uwierzysz! Spotkałam Diabła w windzie.

@Tomasz Kucina @CafeLatte Kto wie dokąd ta historia mnie doprowadzi? Trzeba usiąść i przełożyć na język ojczyźniany i pozostałą część. Chciałbym napisać, że palę się do roboty, ale jazz fortepianowy w zupełnie odwrotny wprowadza mnie nastrój. Moje poczucie humoru ostatni raz jak sprawdzałem, było w nie najgorszej formie, ale to subiektywna ocena, a może prawda jest taka, że po prostu zgredziałem. Miło mi jak zwykle Was tu gościć i jeszcze milej czytać Wasze komentarze. A teraz wybaczcie, że uciekam jak śmiem wierzyć - do jutra, ale nauka i praktyka wzywają. Dziękuję i ściskam! A.G.

@Tomasz Kucina @CafeLatte Niezmiernie się cieszę, że wciąż można wyprowadzić wujka gugla w maliny. Mala to kangur Liru to wąż jeżeli poszperamy trochę w języku aborygenów, co więcej Mala to także tybetański sznur modlitewny służący do odliczania wykonanych mantr... Sam tytuł trzy nieskończoności i ich imiona Abismo, Kaoso wywodzą się z języka Esperanto, Mago to już nieco inna historia choć i w esperanto ma ona swój odpowiednik po prostu magik. A.G.

Ustęp I (w wolnym przekładzie z manuskryptów "O bogini-szamance Malaliru") O najpotężniejszy Abismo ty zawsze czuwasz w bezruchu nasłuchujesz złowrogiej ciszy otchłani, dom masz w czeluściach na fundamentach nicości O wiecznie skory do wojny przepotężny Kaoso niszczysz zastany ład mnożysz plagi i nieszczęścia upodobałeś sobie perfekcję chaosu zniszczenia O życiodajna tańcząca Mago wplotłaś koraliki wszechświatów we włosy swoje rytmicznie krocząc po powierzchni astralnego bębna rodzisz spokój i wszelkie stworzenie

@AOU To się musi sprzedać! Nawet nie wiem dlaczego krew się we mnie podgotowała. Przecież tekst nie jest obrazoburczy, przecież to nawet może znając rodzaj ludzki, być prawda, przecież ten kontrast w utworze czemuś ma służyć. Wiersz budzi emocje i to te, których staram się w ogóle nie zauważać ostatnio - tak jakby nie istniały. Zmieniłbym tutuł na mniej dosłowny na przykład na "porcelaneczka", "faworyta" to status osoby dojrzałej, co więcej osoby, która świadomie w czymś uczestniczy. Trzykrotnie przebrnąłem przez tekst z przykrością muszę dodać, że nie uczynię już tego ponownie, od siebie dodam puchar tylko tym razem bo po prostu nie jestem w stanie tego wiersza polubić. A.G.

@Morf A może nie wiedzą co czynią, w każdym bądź razie pozostało czekać na przełom. Dziękuję za odwiedziny Panie Morf. A.G.

@Gosława Póki co mamy Szwecję, która podąża własną z goła inną strategią a propos wirusa. Ciekawe jak długo to potrwa, patrzę na to, z dość dużą ciekawością, kibicując im z całego serca. A.G.

@Tomasz Kucina To teraz uporządkujmy Panie Tomku (połowiczny kompromis z mojej strony jako wyraz jak najlepszych chęci) osiemnaście bogów i bogiń słowiańskich, z czego o połowie nie możemy nawet dzisiaj powiedzieć czy naprawdę byli czczeni czy zostali źle zasłyszani przez piśmiennych kronikarzy i na ich modłę przekształceni jak ma się to w przypadku Czarnogłowa, który przekształcił się w Czarnoboga ze swoim bratem jako przeciwieństwem Białobogiem. O dziwo jako jedyny bardzo dobrze zaadaptowany w dzisiejszej popkulturze( o zgrozo amerykańskiej, a przez to światowej), a tak naprawdę żadne źródła nie potwierdzają jego kultywowania na ziemiach zamieszkiwanych przez ówczesnych Słowian. Jak Pan się zaopatruje ze swoją wiedzą w tej kwestii to jest bardzo ubogich i dość szczątkowych źródeł historycznych? A.G.