Wędrowiec.1984

@Marek.zak1 Lubię irracjonalne marzenia. Jak byłem dzieckiem chciałem być pilotem myśliwca. Miałem taką zabawkę, mały model Miga-29, czerwony z miękkiego plastiku. Latem kładłem się na plecach na trawie, brałem ten samolocik i latałem nim na tle nieba, wyobrażając sobie jakie to epickie pojedynki zaraz będą mnie czekać. Teraz, już jako dorosły człowiek miewam zupełnie inne marzenia i naprawdę uwielbiam o nich rozmyślać. Gdyby ze mną nie żyły to nie byłbym sobą. To taka moja malutka utopia, którą trzymam żywą w umyśle. Świat całkowicie mój, do którego lubię często wchodzić.

No właśnie wciąż nie dają mi spokoju ale nie powiem, że tego nie lubię, bo lubię bardzo ;-D

@sisy89 Ależ piękne, subtelne. Delikatność się wylewa. Ekstra.

@Krzysztof2022 Zakochany umysł jakże cudowny jest.

@Krzysztof2022 Po przeczytaniu aż zamknąłem oczy...

Mam dokładnie na odwrót, sercem i duszą. ;-)

Otóż to. Dziękuję. :-) Jakoś tak się ostatnio zafiksowałem na erotyki.

@Radosław No ok, masz swoje zdanie i szanuję to.

@Radosław Cóż, nadziei nikt nie zabrania Ci mieć ale uwierz mi, że dla bardzo wielu osób praca po prostu przestała być pępkiem świata i tyle. Jest mnóstwo sfer poza zawodowymi, w których można się rozwijać i czerpać z nich niesamowitą satysfakcję. Nie wiem co niewłaściwego w tym widzisz ale ok, masz swoje zdanie i szanuję to.

Wszystko jest względne, ja tam jestem szczęśliwy z takim podejściem.

Owszem. Praca to wyłącznie zarabianie pieniędzy, bo coś trzeba do garnka włożyć. Prawdziwy rozwój osobisty już dawno przeniosłem poza cokolwiek z pracą związanego i jest mi z tym bardzo dobrze.

Widzisz, jeśli masz możliwość wcześniejszego wyjścia z roboty, by później w domu podziwiać... Sam zresztą wiesz. ;)

A ta środkowa flaszeczka nie jest aby pusta?

@Somalija Dziwne, dwie skrajne buteleczki to przecież ten sam kolor.

Prawda? W zasadzie można powiedzieć, że to raczej "cierpienia" niż cierpienia. :-) A dziękuję.

Kłusownik Złapałem wreszcie w sidła twoją wyobraźnię; Szamocze się w objęciach, naga, rozdrażniona, I prosi, wciąż się wdzięczy. Jesteś zaskoczona? Och, nie złość się kochanie, pozwól mi popatrzeć. Już blisko, prawie wolna, jakże tego pragniesz; Unosi się w powietrzu cierpień twych aromat. Ten zapach… Już za chwilę wszystko się dokona, I zmieni nas gwałtownie, może już na zawsze. Wróciłem trochę wcześniej, nudna ta robota; No powiedz, ileż można w klawiaturę stukać? Myślałem, że zastanę wtulonego śpiocha, Co między poduszkami odpoczynku szuka. Nie krępuj się i nie wstydź, ciało znów rozkochaj; Czy jutro, po powrocie, również mam nie pukać? ---

Kurczę, fajny kawałek, a nawet miejscami słychać coś jakby Judas Priest, choć to pewnie przypadek ale bardzo przyjemny. Tylko ta produkcja... Zamiast porządnego mięsa słychać jakby ktoś posypał perkusję piachem. Dave, weź już przestań i nie produkuj tak swoich płyt. :D

@Cor-et-anima To brzmi bardzo logicznie względem obu płci. :-)

Mieszczenie się w ogólnie przyjętym, na dane czasy, kanonie piękna. Pytając miałem na myśli piękno czysto fizyczne, bo o takim zazwyczaj rozmyślają mężczyźni. Wielokroć zastanawiałem się jak to jest być podziwianą, komplementowaną za urodę kobietą. Zawsze dochodziłem do wniosku, że to musi być naprawdę świetne uczucie. :-)

@Cor-et-anima Tak jest, piękne po prostu.

@Marek.zak1 Pozwól, że na chwilę zmienię płeć i odpowiem Ci na to pytanie: Domyśl się. Dziękuję :-)

Wielu już próbowało. Czy przyniosło im to ulgę? Nie. A cierpienie? Owszem! :D Dlaczego o tym piszę? Zakochany chłop nie będzie przesypiał nocy żeby tylko móc katować się opalem na jej przegubie. :P

Czytam to teraz chyba z piąty albo i szósty raz. To zdanie jest świetne, rozbudzające niesamowicie.

@Cor-et-anima A mnie się urodziły zupełnie dalekie od sportu myśli, a propos Twojego utworu. Czytając powstało mi w umyśle pytanie, tak zupełnie z automatu: Jak to w ogóle jest być piękną, wysportowaną kobietą?

@Somalija I bardzo dobrze. Stanowisko sobie spokojnie poczeka. :-)