Wędrowiec.1984

@Nata_Kruk Uwielbiam Chopina. Utwór piękny, doprawdy. Masz może jakiegoś ulubionego interpretatora? :)

Dokładnie. Szukałem odpowiednich słów, by skomentować ale już nie muszę szukać.

@Nata_Kruk Ależ subtelnie napisane. Zwłaszcza nadgryziony Księżyc zabieram na pamiątkę.

@Waldemar_Talar_Talar Moja cisza uwielbia samotność swojego właściciela.

@Somalija Kogo chcesz grać? :D

Ja również.

@Rolek Dziękuję :-)

@goździk Dziękuję. :D

@violetta A w snach zaklęta nierzeczywistość;

@Somalija, @goździk Co się tyczy Lucyfera, mam już pewien plan. Pamiętam, że kiedyś chciałem coś podobnego napisać ale porwałem się z motyką na Słońce i nic z tego nie wyszło. Dlatego teraz podchodzę do tego spontanicznie i zobaczymy co z tego wyjdzie. Póki co, daje mi to sporo frajdy i pewnie coś jeszcze napiszę. Może wyjdzie jakiś dramat, któż to wie? :-)

@Nata_Kruk Dziękuję! Po prostu dużo ich już napisałem - w tym sensie mi się znudziły. :-) Historia z Kłótni doczekała się dzisiaj części drugiej.

@Somalija Mam mnóstwo frajdy z rozwijania tej historii i chętnie zobaczę co z tego wyjdzie. :-)

@Nata_Kruk Aż sam się zdziwiłem ale powiem Ci, że rozwijanie tej historii sprawia mi naprawdę mnóstwo frajdy. :-) Sonety troszkę mi się znudziły. Owszem, wrócę do nich ale chciałem spróbować czegoś nowego. Dziękuję Wam bardzo za czytanie i serduszka. :-)

@Rolek Dziękuję. To prawdziwy komplement.

@Rolek Uwielbiam poemat Anhelli. Jest cudowny, po prostu cudowny. Napisałem kiedyś wiersz o Eloe. Zima -> https://poezja.org/utwor/202356-zima/

Ależ lubię takie wiersze!

A ja na ten przykład ubolewam, że dziewictwo przestało albo przestaje być wartością.

To prawda, tylko jaka jest jakość artykułów na tych stronach? To nie są teksty, które rozwijają. W SMS-ach już nawet nie używamy naszych polskich ogonków, bo nam się nie chce. Owszem, umiemy pisać ale jest to pismo coraz bardziej ubogie. Zauważ, że już nawet nie umiemy okazać emocji za pomocą pisanego tekstu, tylko musimy stosować emotikonki. Ludzie żyją szybko i coraz bardziej im się nie chce dbać o takie sprawy. No, bo co z tego, że on napisze zdanie składnie? Tamten napisze niechlujnie, a przecież i tak się dogada.

Część pierwsza: Kłótnia, czyli to wszystko przez nieszczęsną duszę Przestrogi, czyli w snach skrywająca się prawda Gabriel Wróciłeś. Bardzo dobrze, bom cię potrzebował; Ach, jakże jestem ciekaw cóżeś przygotował, I jak to się potoczy. Ciągle pragnie zemsty; Pamiętam, jak wspominał, że w obliczu klęski, Nie cofnie się przed niczym, wiedząc co go czeka. To wtedy, dnia szóstego, stworzył Bóg człowieka, I wyniósł arcydzieło ponad swych aniołów. Zazdrościł, wtedy upadł. “Za mną pójdź i pomóż, Zbudować nam imperium trwalsze niż niebiosa.” Ach, gdybyś tylko widział obłęd w jego oczach, Od razu byś zrozumiał czemu zwą go diabłem. Lucyfer Nie musisz się wysilać. Nasz poczciwy Gabriel Zapomniał już widocznie na co ostrzył zęby. Potrafisz być jak Szatan, chytry i przebiegły; Dlaczego ciągle milczysz? Czyżbyś nie zaprzeczał? To iskra… Ona bunty w twym umyśle wznieca; Choć mała jest, już wkrótce stanie się płomieniem. Poeta Widziałem kiedyś we śnie dwa złowrogie cienie; Walczyły między sobą, jeden z nich się poddał. Znajomo Lucyferze twoja twarz wygląda, Lecz ciebie archaniele wtedy tam nie było. Gabriel Zapomnij proszę o tym co ci się przyśniło, I skup się na ważniejszych dla twej duszy sprawach. Próbuję cię ratować. Ty zaś, niczym zjawa, Uciekasz spod mych skrzydeł prosto do przepaści. Zapomnij o iluzjach, które na złość jaźni Budują pośród zmysłów swą nierzeczywistość. Poeta Nieznana wciąż przede mną jest najbliższa przyszłość; Czy umiem o najdalszej sam zadecydować? Nie miałem przewodnika; Zabierz mnie i prowadź Do miejsc gdzie śród iluzji rodzą się natchnienia! Popatrzmy za horyzont, spójrzmy jak się zmienia Pod wpływem tego światła, co od gwiazd pochodzi; Zaprowadź mnie tam, proszę. Nie bój się przewodzić Tej duszy pogubionej, wiecznie zabłąkanej. Głos Wystrzegaj się istoty, którą zwą Szatanem, Bo ojcem jest występku oraz przebiegłości; Poeta Wołania… Czy pochodzą spoza świadomości? Słyszałeś to, Gabrielu? Cóż to może znaczyć? Gabriel Tak mocno mnie prosiłeś abym cię prowadził, Więc zrobię to i powiem, że ten głos zwodniczy Od razu rozpoznałem. Wiedz, że śmiertelnicy, Co głosów i sugestii raz choć posłuchali Nie żyją w Panu Bogu. Cierpią zaś w otchłani, Stworzonej by imperium coraz trwalsze było. Głos Pamiętaj proszę o tym co ci się przyśniło, Nie wszystko wszak jest takie, jakim się wydaje. Gabriel Gdy w trumnie cię złożono, dano ci różaniec, Byś żywe koraliki w dłoni swej przewracał; Nadchodzi czas modlitwy. Niechaj ubogaca Sumienie, co litości nigdy nie zaznało; Dręczyłeś je za życia. Gdy się martwym stało Rozbito jest na części jak naczynie kruche; Nie jesteś już człowiekiem, a człowieczym duchem, I czas, jak powiedziałem, nastał, byś się modlił, Bo nie masz już sumienia. Czyżbyś zaczął wątpić? Na duszy odkupienie zacznij wnet pracować! Lucyfer Nie możesz tak okrutnie z duszą postępować; Jeżeli chcesz by cierpiał, daj mi go, Gabrielu. Dla ciebie to jest kłopot, lecz, mój przyjacielu Dla diabła to przyjemność jego cierpień słuchać. Jak będzie? Wszak to tylko zabłąkana dusza, A takie, musisz wiedzieć, dla nas są najsłodsze. Delicje! Całe piekło oglądało pogrzeb I, prawdę powiedziawszy, czeka wciąż na niego. Nie przejmuj się, aniele. Nie ma w tym nic złego, Że dusza tak okropna cierpi za swe grzechy. Naprawdę, to normalne. Nie ma co się spieszyć, Poczekam. Wciąż cierpliwy i wciąż ludzki jestem. Ach, cóż za marnotrawstwo; Cóż to jest za bezsens, By trzymać w niepewności tego nieszczęśnika. Głos Niech mądrość nieskończona umysł twój przenika, A zanim się obejrzysz wnet rozpoznasz wroga. Gabriel To tylko przywidzenia. Żadna to przestroga; Nie przejmuj się, powiadam, jego podszeptami. Mówiłem mu, że przegrał. Gdy już będziesz z nami, Pokażę ci jak mało dziś upadli znaczą. Nad grobem twoim ciągle żałobnicy płaczą, Bo nie chcą byś do piekła już na wieki trafił. Lucyfer Nie zwiędły nawet jeszcze ponad tobą kwiaty, Lecz dawno już przekwitło żywe kiedyś serce. Zachłanny wiecznie byłeś, wciąż pragnąłeś więcej, I pragnień swych bynajmniej nie zaniedbywałeś. Więc jak to jest, poeto? Dasz mi ten kawałek, Co marzeń jest cząsteczką i nadziei iskrą? Gabriel Podpalasz cały wszechświat; Wiem, że dzisiaj wszystko Dla ciebie jest pokusą, żądzą i pragnieniem. Poeta Co dla was jest przekleństwem, dla mnie jest spełnieniem; Tak było, jest i będzie. Taka moja rola. Lucyfer Gabrielu, czyżby Szatan dawno cię pokonał? On nie chce być zbawiony. Słyszysz, co powiedział? Poeta Oskarżeń twych istotnie jestem bardzo ciekaw, Więc powiedz archaniele, cóżem ci uczynił? Lucyfer Musiałeś w czemś zasłużyć albo w czemś zawinić; Pamiętasz, co krzyczały tłumy do Piłata? Widzowie Ukrzyżuj! Biada zbawcy, po wsze czasy, biada! ---

@Marek.zak1 Z poezją jest jeszcze gorzej. Mam wrażenie, że złożoność zdaniowa ubożeje z dnia na dzień i już niedługo poezją nazwane zostaną myśli wysypane przez autora na kartkę papieru po góra dziesięciominutowym siedzeniu nad biurkiem. Co do sonetu, może i jest krótki ale jeśli o mnie chodzi, powiem, że gdybym miał do końca życia pisać tylko sonety to chyba bym się zastrzelił. Zresztą, gdyby mi ktoś jeszcze pięć lat temu powiedział, że kiedyś będę pisał wiersze to bym chyba z miejsca umarł... ze śmiechu. :D

@Leszczym Wg mnie, piszemy i czytamy coraz mniej. Długopis już dawno został zastąpiony przez klawiaturę, a tempo życia wielokroć nie pozwala zrelaksować się przy lekturze. Zresztą, stroboskop serwowany przez telewizję skutecznie odciąga od czytania książek, a także, co bardziej niebezpieczne, skutecznie do czytania zniechęca.

@Rolek Coś sobie pomału powstaje. Zobaczymy. :)

@Marek.zak1 A spróbuję i zobaczymy co z tego wyjdzie. :)

@violetta, @ais, @Marek.zak1, @Somalija, @goździk Dziękuję! Zastanawiam się czy pociągnąć to dalej. Napisałem kilka wersów dalszego ciągu i może coś z tego wyjdzie. Zobaczymy co przyniesie przyszłość. Może ułoży się z tego jakaś ciekawa historia? :)

Świetne. Pięknie buja, jest rytm. Brakuje mi tutaj wierszy w takim stylu.