Wędrowiec.1984

Romantycznie. Lubię ludzkich bohaterów.

Światłowody służą do przekazywania informacji za pomocą światła, diodowego, albo laserowego. Poza tym, istnieje masa światłowodowych lamp ozdobnych. Mrok w kablu światłowodowym? Przestań proszę, naprawdę. :)

@andreas Dziękuję. Co do komentarza, wszystko zależy od tego jakie kto lubi koszulki. :)

@error_erros Rozumiem. Na przestrzeni wieków dowiedziono również, że było to myślenie całkowicie mylne. :)

Znakiem tego, jest nie najgorzej, ponieważ światłowody robią dokładnie to, o czym napisałeś. Całkowita nieprawda.

@viola arvensis Podoba mi się. Nie wiem jak to nazwać, ale spróbuję tak: lubię "daleko od siebie odsunięte rymy", o których można zapomnieć, że powinny być, i wnet o sobie przypominają.

@Ewelina A, niech sobie będzie daleki. Lubię światło Słońca odbite odbite od Księżyca. Lubię gwiazdy, lubię rozpoznawać gwiazdozbiory, etc. Generalnie noc jest spoko, tylko są dwa problemy: po pierwsze, chce się spać, a po drugie, niebo jest niesamowicie naświetlone światłem miast. Nawet mieszkając na przedmieściach, widać tę łunę na niebie. Wiem, częstokroć wygląda ładnie, ale "zasłania" gwiazdy.

@Somalija Bardzo lubię wracać do Twojej twórczości, zwłaszcza do erotyków.

@Somalija Owszem. :-) Dziękuję.

@viola arvensis Dziękuję.

No, ale ja wiem, bo przecież napisałem ten utwór. :)

@Rolek Dziękuję.

@Waldemar_Talar_Talar @Marek.zak1 Dziękuję. To w sumie nie jest wiersz o porażce, a przynajmniej nie myślałem o żadnej podczas pisania, tylko o onirycznych światach, które bardzo lubię w głowie tworzyć. Uwielbiam :)

@Sylwester_Lasota Zahaczasz troszkę o moje marzenia i o to, o czym czasami rozmyślam. Lubię kiedy utwór bodźcuje osobistą przestrzeń czytelnika. Super.

@viola arvensis Jeżeli rzeczywiście jest tak, jak napisałaś, bardzo szczerze Ci zazdroszczę.

@error_erros Jest nawet Rousseau. Za jego czasów istniał mit dobrego dzikusa, zakładający, że czynnikiem powodującym upadek człowieka jest cywilizacja. Niektórzy uważali, że każda ingerencja w naturę narusza jej stabilność. Rousseau twierdził, np. że już samo postawienie ogrodzenia na kawałku ziemi przez rolnika i przywłaszczenie sobie jej, jest wysoce niepoprawnym działaniem, delikatnie mówiąc. Czytając pierwsze dwa wersy, od razu skojarzyłem to z Jakubem i generalnie zostałem przez ten utwór kupiony.

Kosmicznie Chciałbym uciec gdzieś daleko, Dotknąć blasku młodych komet, Nieskończoną stać się rzeką, Pędzić w czasie w każdą stronę. Chciałbym zabrać cię ze sobą, Patrzeć w to, co nieodkryte… Chodź! Odkryjmy się na nowo, Zapomniany wzbudźmy wicher. I zatańczmy, tak jak kiedyś, Pośród mgławic, słońc i planet. Wiem, że ciągle ci zależy, Uczuć przecież nie okłamiesz. Wiem, że marzysz o wszechświecie, Stwórzmy kosmos, tylko dla nas. Nie rozumiem… Dawniej przecież, Wciąż ode mnie tego chciałaś. Pragniesz odejść znów bez słowa? Pustą przestrzeń mi zostawić? Nie rób tego, chodź i zobacz, Tam dla ciebie lśnią Plejady. Świecą światłem wciąż tym samym, Roztaczając piękną łunę, Taką, która przed wiekami, Czasu była wehikułem. W niej zaklęto nasze światy, Chcesz ją zdławić, barwy zmieniać? Nic nie zyskasz przecież na tym, Czemu przy mnie cię już nie ma? Ależ jestem, mój kochany, Zamknij oczy i już zaśnij. Zaraz znowu się spotkamy, We śnie, skarbie, w wyobraźni. ---

@viola arvensis W ogóle fajny wiersz, taki spontaniczny, w kategorii tych bardziej osobistych, a przynajmniej tak bym go postrzegał, gdybym go napisał.

@Ewelina Tak lubię i lubię burzę i szumiący delikatnie deszcz.

@art.aleksandra Dosłownie, ale delikatnie.

@viola arvensis Pamiętam, że kiedyś ktoś mi powiedział, żebym nie pisał do szuflady, ponieważ to kompletnie bez sensu. Miał rację. Wiersze w szufladach są martwe, nie mają czym oddychać, nikt ich najprawdopodobniej nie przeczyta. No, może ktoś przy przeprowadzce, przenosząc biurko.

@Ewelina Od razu kupił mnie początek. Reszta świetnie opisuje wspomniane formy, choć nie wszystkie, no ale nie oszukujmy się... Nie starczyłoby na nie stron w encyklopedii.

@Somalija Nie zmieniasz się, i bardzo dobrze. Cały czas widoczny jest u Ciebie w utworach podział na mistykę i fizyczność, często bardzo dosłowną. Super.

Tak, aczkolwiek bycie sobą częstokroć utrudnia relacje międzyludzkie, ponieważ bywa się osobą nierozumianą. Ludzi neurotypowych oczywiście można "udawać", co nazywa się maskowaniem, ale osoba imająca się takowej czynności ponosi niesamowicie duży ciężar psychiczny. Rozumiem, Marku. To, czy się zaraża, zależy od otoczenia. Jedni się zarażają, inni nie. Napiszę Ci, że jeśli o mnie samego chodzi, to może bliższą frazą, opisującą całość, byłaby fraza: nie rozumiem. :)

Drodzy neurotypowi Jak to jest być tak jak wy? Lubić imprezy, podróże… Być z niestałością na ty, Nigdzie nie zostać na dłużej? Nie chcę być taki jak wy, Wszystko rozmyte, niejasne… Z kwantów układam wciąż sny, By ze mną były już zawsze. Muszę być taki jak wy, Nie ma znaczenia, że nie chcę. Dla was otwarte są drzwi, Tam gdzie zamyka się przestrzeń. Nigdy nie będę jak wy, Chociaż próbuję zrozumieć. Idzie huragan, już grzmi, Schować się przed nim nie umiem. ---