Wędrowiec.1984

Ostatnio bardzo podobają mi się wszelakie pointy. Twoja również, droga autorko. :-)

To to, jednakże na mnie działa tak fortepian, np. przepiękne preludia Chopina. :-) ...no i gitara elektryczna ale to już całkiem inna bajka ;)

Gdy zaczynałem czytać ten fragment pomyślałem sobie: "Hmm, jak lipy to może przydałoby się coś przeczytać o pszczołach?" No i jest! :-) I śliczne zakończenie. Okazuje się, że to wszystko dla mnie, dla czytelnika. Kiedy byłem mały to pamiętam, że na naszym, parafialnym cmentarzu rósł szpaler lipowy. Kiedy chodziło się na groby słychać było śpiew pszczół. Ależ to było magiczne uczucie! Niestety lipy ścięto, ponieważ maź, która się z nich wydobywała (nie znam się na tym ale chodziło chyba o coś co leciało z kwiatów) osadzała się na pomnikach i później szalenie ciężko było je doczyścić. Do dziś brakuje mi tych drzew i pszczół na cmentarzu.

To co napisałeś, drogi autorze, to prawda ale jednocześnie wkurza mnie, że dzisiaj człowiek nawet ledwo poznane osoby nazywa przyjaciółmi. Słowo przyjaźń mocno traci przez to na znaczeniu. Nie cierpię tej okropnej tendencji. Przyjaciel to przyjaciel, a nie kolega czy kumpel.

@Deonix_ @Znienawidzony Dziękuję. :-)

Widzę, że, tak jak ja, lubisz pisać o marzeniach. :-)

@Justyna Adamczewska Dziękuję i wzajemnie! :-)

@Justyna Adamczewska Ależ proszę. To była sama przyjemność. :-)

@Justyna Adamczewska Tak Justyno, kajecik dodaje sił, pozwala oderwać się od tego świata. Świata, którym rządzą upiory ludzkich spraw, przez samego człowieka do tych spraw dopuszczone. ...a w kajeciku można zapisać wszystko. Każdą historię, każde uczucie. Można być sobą, w swoich rysunkach i wierszach. To takie zwierciadło pragnień, odbicie duszy. Dziękuję za serduszko. :-)

Piękny utwór, zaiste. :-)

Nie rezygnuj z niego! Trzymam kciuki :)

To może być ciekawe. Do takiego np. Króla Ducha Słowackiego jest więcej przypisów niż samej treści. :-)

Nie wiem czy dobrze interpretuję Twój wiersz ale dodaj wielokropek po "któregoś dnia", a zyskasz niesamowity power przekazu. :)

@Nieznajomy Niewidzialny aha, rozumiem. A może pokusisz się o jakiś przypis? ;-) Edit: chociaż przypis może być spoilerem...

Drogi autorze, bardzo mi się to podoba, jednakże końcówki nie rozumiem. :-)

Tak, "otwarty" zdecydowanie lepiej pasuje. :-)

Zawsze będę mówił, że nie ma na świecie niewrażliwych poetów. No chyba, że socrealiści. ;-)

@Alicja_Wysocka autorka chyba zjada literki. @tajemniczapisareczka może zapisuj swoje wiersze np. w Wordzie albo w jakimś edytorze z Open Office'a? To naprawdę bardzo pomaga w łapaniu takich pomyłek. Pamiętam, że swego czasu próbowałem pisać w notatniku Windowsowym i słabo to wychodziło, a naprawdę staram się unikać błędów. :-)

Droga autorko: nozdrza :-) Bardzo klimatyczna i nawet mroczna pointa. Podoba mi się, lubię takie rzeczy. pozdrawiam.

Rozumiem wiersz. W zasadzie nie dokładałbym niczego ale jedno trzeba, moim zdaniem, poprawić: Półpełny piszemy łącznie. :-) Poza tym czuję tutaj wyczucie smaku i głębię oraz emocje, a to w poezji bardzo ważne.

@Czarek Płatak Czarku, w zasadzie wszystko już zostało napisane więc nie pozostaje nic innego jak tylko dać serduszko.

@Marlett dziękuję za serduszko. :-) Sam wiersz to takie odczucia nieśmiałej osoby, która, w wiekszym lub mniejszym stopniu, jest chyba w każdym z nas. :-) ...odczucia i walka z nimi.

@Czarek Płatak Bardzo trafnie powiedziane. Zgadzam się z każdym słowem. To wszystko sprawia, że człowiek rzeczywiście staje się takim tułaczem po tym świecie. :-) Pozdrawiam Waćpana. :-)

@Czarek Płatak Dziękuję i pozdrawiam serdecznie Pana Cezarego. :-)

Sensualnie opisane uczucie. Jest nim każda z tych fraz, wypisanych po przecinku. Zaiste.