Wędrowiec.1984

@olga.praska Dziekuję Ci za serduszko. :-)

Tak ale nie zachwyciła mnie tak jak bym tego chciał. Widać, że to książka napisana przez bardzo ścisły umysł. Czasami trudno było sobie wyobrazić opisywane tam rzeczy. Pewnie już do niej nie wrócę. Pozycja ciekawa ale jednak trochę się zawiodłem.

Pamiętam, że od małego jestem zafascynowany kosmosem i kosmologią, choć zapewne wielu rzeczy prawidłowo nie rozumiem z tej drugiej dziedziny. Ale co tam. :-)) Wszechświat jest jednym z wielu moich zainteresowań i tak już chyba zostanie.

Oczywiście, choć zapewne bywają osoby, które to lubią.

Obrazy wszechświata są niesamowicie inspirujące! Bardzo lubię je oglądać. ...albo zdjęcia z innych planet. Super :)

A no widzisz, czyli historia tzw. "na faktach autentycznych". ;)

@olga.praska Silwuple :-)

Kapitanem swoich marzeń zawsze warto być, a najlepsze jest to, że do tego stopnia możemy awansować sami siebie. Dziękuję Ci bardzo, droga WarszawiAnko. ;-) Bardzo się cieszę, że mogłem dostarczyć Ci tak pozytywnych emocji. :-)

Uwielbiam pisać sonety wlasnie. :-) Sprawia mi to niesamowitą przyjemność. Lubię też tworzyć ballady. Super, że wiersz Ci się spodobał ale pozwól, że nie będę spoilował. ;-) Dziękuję za punciki @Kot, @Marek.zak1

Silwuple. Czytanie tego utworu to sama przyjemność. :-)

Wymarzony okręt Rozpala się kolejny nowych światów płomień I blaskiem swym otula czasu nieskończoność, Próbując w jednej chwili czwarty wymiar pojąć I świecić, nim samemu w morzu snów utonie. Nim jednak się wypełni co mu przeznaczone Rozkaże mapę nieba kreślić gwiazdozbiorom, By według niej obracać steru marzeń koło I falą wyobraźni zmysłów okręt ponieść. Tak wiele odsłużyłeś dzielny marynarzu, Żeglując pośród komet i wymarłych planet, W nadziei, że poskromisz niepokorny lazur I znajdziesz upragnioną przebudzenia bramę. Lecz mimo to z pamięci życzeń nie wymazuj, A może kiedyś będziesz statku kapitanem. ---

A ja uwielbiam jesień i to właśnie taką jak opisałaś. :)

Dokładnie! Kiedy zamknę oczy, oglądam wszystko co chcę i jestem wszędzie tam gdzie chcę być. Nie potrzebuję czasu, przestrzeń nie istnieje. Jest tylko wyobraźnia w oceanie snów. :-)

Oj, jakże mi się takie rymy podobają. Czy ja wiem? Mam wrażenie, że czasami wręcz odwrotnie. Piękny wiesz, pobudza do refleksji. Super.

Wincyj! :) Dlaczego tak szybko zakończyłaś? Aż się prosi o ciąg dalszy.

Bardzo klimatyczne. Później zacząłem się już lekko domyślać o kogo chodzi. :-) Od siebie gorąco polecę Anioła śmierci Lermontowa. Twój utwór od razu mi się z nim skojarzył. Trochę podobny motywy i wyjaśnienie dlaczego śmierć jest taka jaką znamy dzisiaj: https://pl.wikisource.org/wiki/Anioł_śmierci_(powieść_wschodnia)_Lermontowa

Piękna pointa, niemniej jednak ukryte w człowieku zwierzę bywa czasami źródłem problemów. Rozum i instynkt nie za bardzo się lubią...

Uwielbiam jesień! W ogóle przypomniał mi się taki mały wierszyk: Już październik, minął wrzesień. Już listopad liście niesie. Nie wiem skąd pochodzi ten tekst ale znam go od dość dawna i tak fajnie współgra z tym co napisałeś. :)

...tak naprawdę nie chodzimy po Ziemi tylko obracamy ją pod swoimi stopami jak piłkę, po prostu stojąc w miejscu. ...narzekamy na życie, samemu tak naprawdę stwarzając większość smutnych sytuacji.

Czekaj, muszę to sobie kolejny raz przeczytać i zapamiętać. :-)

Jak już poużywasz to chętnie go od Ciebie odkupię. PS: tematyka Twoich utworów jest mi bardzo bliska. Wielokroć podejmowałem podobne tematy w swoich. To bardzo miłe uczucie. :-)

Czyżby wypalenie zawodowe, droga autorko? Coś o tym wiem, oj bardzo dużo wiem. :-)

@Tom Tom, @olga.praska Dziekuję za czytanie i serduszka. :-)

Justyno, tytuł kupił mnie od razu. Kiedy zacząłem czytać to treść tego utworu także. :-)

@WarszawiAnka Ale dlaczego na Mokotowie? Tam jest więzienie i to takie gdzie za komuny trzymano wrogów ludu. Biedna ta biedronka. Jak nazbiera za dużo punktów karnych i nie zapłaci... Strach się bać. :-D