Tomasz Kucina

Nie przesadzajmy :) Wiersz jak wiersz, może -bardziej "przytkankowy", to znaczy realistyczny, fakty mniej więcej chyba się zgadzają :) Dzięki pozdrawiam:)

Najmądrzejsze z możliwych rozwiązań. Myślałem, regułka unormalizuje sytuacje. Ale na atak na moich czytelników musiałem zareagować. Należało ich przeprosić, pod moim tekstem padają poniżające słowa tego człowieka. Ludzie to nie zwierzęta i stado, tym bardziej tutaj, gdzie mnóstwo inteligentnych i wrażliwych ludzi, w dodatku autorów piszących własne teksty, cenne i profesjonalne, chociażby Ty. Nie chcę by ktoś ich poniżał pod moimi tekstami, przecież to oczywistość. Ja kocham spokój i stabilizacje.

A dzięksik Czarek ;) Pozdrawiam również.

Sorreńki, troszkę asymetryczny jestem dziś w odpowiedziach, bo mundial ogarniam, mecze. Dziś były aż trzy. Egipt-Urugwaj, następnie Maroko-Iran, a przed chwilą zakończył się szlagier: Portugalia-Hiszpania, nie mogłem sobie odmówić. W związku z tym rzadziej będę do was zaglądał. Zdjęcie super, zazdroszczę. Więc to Kronborg? A ja myślałem, że to Jelling, i słynny kompleks kamieni z runami. Kamień Gorma na przykład. Tam jest ogród?

Bardzo ładnie malujesz obrazy natury. Lubię taki wiersz stylizowany w naturalizmie. Wyczuwa się jakąś zawoalowaną biologiczność, która łączy odrębne niezależne światy i zmierza do oczekiwanego ładu i porządku, które mają zapewnić wewnętrzną równowagę podmiotu lirycznego (tudzież autora). Nieskomplikowanym słowem a jednak niemal podskórnie oddziałuje ten wiersz. Pozdrawiam.

Mądry cytat. Dokładnie wpisuje się w sens wiersza. Bo spaja ludzką miłość z życiem w wieczności. Tym bardziej, że ową wieczność, można zinterpretować jako życie przy Bogu, po śmierci, jak i proces przekazania genów, a więc naturalne utrzymanie gatunku przez wieki. Wiersz oczywiście dotyczy pierwszego wariantu. Dziękuję ślicznie za komentarz.

graphics CC0 z dysfunkcji Kopenhagi kiedy Inge straci włosy nie pozwolą założyć peruki w kraju Hamleta to niemożliwe ale leczyć będą za darmo Sabine wkroczyła w anoreksje najniższym wskaźnikiem otyłości opętana statystyką – uprawia wyścigi rowerowe Jorgen twierdzi że to przez wysokie podatki chudnie w oczach Knud ma dziwne poczucie humoru ciągle obraża Mortena przedwczoraj w żartach nazwał go knutem północy nie zrobił tego w cztery oczy w każdym transporcie publicznym ma dostęp do wi - fi młodziutka Karen uwielbia bawić w chowanego kiedy Erik wkłada palec do budki ona jest już na czterysta szóstej wysepce i kuca za najstarszą flagą na świecie Ole wstąpił do marynarki w każdym porcie czeka dziewczyna jego okręt wpisano do katalogu jako dziewięćdziesiąty pierwszy nawet nie ma w Danii tylu ładnych dziewczyn --

Dobry kierunek analizy, bardzo celny. Marlett. Dzięki. Kłaniam się :) No jasne. Trudno aby dodatkowe informacje uzupełniające tekst były czymś złym? ;) Skoro taki jest tok myślenia tego pana, to pod swoimi tekstami nie powinien umieszczać żadnych komentarzy, i nie odpowiadać na inne - bo komentarz podobnie jak przypis pod tekstem wyjaśnia co autor miał na myśli, tłumaczy jego świadomość tekstu, pełni dokładnie identyczną rolę jak przypis. a gość czyni to permanentnie, i ja nie widzę w tym nic absurdalnego. Jemu wolno wszystko, mnie nic, bo zaraz pajacuje pod moimi tekstami.

stała regułka: Autor nie udziela odpowiedzi na komentarze pana @W.M.Gordon ze względu na ich osobisty (względem autora), agresywny i arogancki charakter. P.S. Do moich czytelników. Nie po to zwróciłem się do Państwa, by szukać poparcia, zatem nie oczekiwałem i nie oczekuję komentarzy w tej sprawie, (jak sugeruje ten człowiek) -zwróciłem aby przeprosić Was - moich czytelników, przecież pod moim tekstem ten pan nazwał Państwa - cytuję: durnowatym(sic!) stadem, na co musiałem zareagować, bo słowa zostały wkomponowane bezpodstawnie i złośliwie w moją koncepcje traktowania czytelników - co jest wierutną bzdurą. I dalej, choć -to- moja wypowiedź skierowana do Was Drodzy Czytelnicy, pan komentuje, i w dodatku na siłę wpasowuje się w Wasz sposób myślenia, a nie ma takiego prawa? Czy to oby nie jakaś jednostka chorobowa?, być może mentalność psychopatyczna? Oczywiście to tylko pytania i w dodatku retoryczne - nie oczekuję więc żadnych odpowiedzi. W obliczu faktów przeciągających się wycieczek pana w kierunku moich czytelników, mam prawo nad taką ewentualnością się zastanawiać? Państwa tylnej części ciała, nawet już nie skomentuję, bo nie wypada. Przepraszam jeszcze raz.

Stała regułka: Autor nie udziela odpowiedzi na komentarze pana @W.M.Gordon ze względu na ich osobisty (względem autora), agresywny i arogancki charakter. -- P.S. Do moich czytelników: Szanowni Państwo Ponieważ pan nie może przeboleć, że postanowiłem nie odpowiadać na jego zaczepki, prawdopodobnie wpadł na diabelski (sic!) pomysł i zdecydował na bardzo niebezpieczną praktykę. Mianowicie zaczyna dyskredytować moich Czytelników, i w dodatku pod moimi tekstami. Niedługo, zamiast - moich - odpowiedzi na Państwa zawsze cenne sugestie pozostaną tylko - tego pana - ambaje. W dodatku, chcąc jakoby być bardziej wiarygodny używa maniery z oznaczeniem (sic!), w celu podkreślenia i zadecydowania - o tym, że ma racje - jednocześnie odbierając Państwu prawo do własnej oceny jego karkołomnych sugestii, zatem traktuje Państwa sam - jako - cytuję - "durnowate (sic!) stado". Dlatego właśnie zdecydowałem użyć "jego" maniery (sic!) w odpowiedzi podkreślając - diabelski (sic!) pomysł - tego pana. Przypisy pod tekstem mają za zadanie ułatwić jego lekturę. Ponieważ ja sam nie znam francuskiego, a do kasyn nie zaglądam - w ogóle, wydawało mnie się uzasadnionym zamieścić znaczenie francuskiej formułki z wiersza (zwłaszcza że to kasynowy slogan). Podobnie inne przypisy. Nie każdy musi znać język angielski, może np. znać koreański, albo żadnego - co nie oznacza, że nie ma prawa odczytać znaczenia słów w tekście. Bieganie, szukanie istoty sensu przekazu poza tekstem źródłowym jest niewygodne, dlatego postanowiłem zminimalizować niedogodności i zadbać o Państwa komfort. I taki był cel zamieszczenia przypisu. Poza tym umieszczanie didaskaliów zawsze jest w dobrym charakterze, nie rozumiem jak można dokonać tak karkołomnej analizy? Chyba tylko osobista ambicja może tak zaistnieć w negacji, i to pod wieloma tekstami. Przecież ja tego pana nawet nie znam, a tekstów jego w ogóle nie komentuję. Dodam, że sam posiłkowałem się kasynową terminologią w zastosowaniu: *rien ne va plus, więc kwestia raczej oczywista. Cytat pana: ewidentnie świadczy o jego stosunku do moich CZYTELNIKÓW, za co Państwa osobiście przepraszam, choć nie mam na to wpływu.

Zgoda. Skoro źródłosłów. Zatem zmieniam zgodnie z sugestią.

hehs, tak się zasugerowałem tym zaimkiem wskazującym, że nie odpowiedziałem tobie na kluczowe pytanie, dobre hehehe :) Odpowiedź jednak banalna. Nie wiem? Po prostu taki napisałem tekst. Chyba jakaś podświadoma potrzeba dokonania zmiany klimatu co do zapisu tekstu. Struktura budowy tekstu widać żyje, bywa labilna - fluktuuje :)

Ok :) Tak. Gusty bywają różne. Podkreślę tylko na marginesie, że polemika z mojej strony dotyczyła faktów (cech turpistycznych), a nie gustu - co wykazałem w komentarzu. Z gustami - nie polemizuję :) i bardzo dobrze, i cieszę się - również. Okazuje, że gusta mamy jednak nie tak bardzo różne ;) Rozumiem, uznaję argumenty. Słoneczka ;)

graphics CC0 całym sercem a może ostatnim żetonem duszy rzuconym w kasynie prosto pod dekolt słodkiej Ginger? życie za paskiem jak spluwa Nicky Santoro i kesz Las Vegas chcę całym sercem *rien ne va plus życia na czole po kole domkniętym na trzecim okrążeniu bieżni zbrukany puls nadżera wierne tętnice – a *w_koło ciebie zimno pozorny gen przetrwalnikowy *a brave face_ but life is passe ikono szoku co krukom otwiera oczy i kolką w boku przekrwioną na sól sumienia podrzucasz w górę żeton Arystotelesa co okpił prawdę przetrawił paradoks kłamcy bo nie ma definicji na osobliwość życia – istnieje tylko prawo Absolutu bezwzględna potrzeba ludzkiej miłości i wiecznego zbawienia -- przypis: *w_koło - w sensie na kole - ruletki, również wokół (dwuznaczność) *rien ne va plus -zn. więcej nie wolno obstawiać (fr.) przed puszczeniem kulki przez krupiera w ruletce *a brave face_ but life is passe - odważne oblicze (kamienna twarz), ale życie jest passe

Dzięki Czarku. Też lubię ten mit. No właśnie z tymi nimfami z łąk, to różnie piszą i prawią. U naszego Parandowskiego Janka są Lemoniady. Może to jakaś forma spolszczona? Na niej się opierałem. U niego - wodne to Najady, górskie - Oready, leśne - Driady, w drzewach mieszkające to - hamadriady, a nimfy łąk to - Lemoniady. Aczkolwiek, rzeczywiście w mitologii greckiej to nie Lej[o ]mniady - jak sugerujesz, a po prostu Le[ j ]moniady. No i teraz nie wiem którą formę uznać? Co proponujesz? - zmienić?

Skoro wiersz poruszył, cóż dodać? Bardzo mi miło. Justynko. Pozdrawiam ślicznie. Na marginesie mogę dodać, że istotnie z Endymionem mam wspólną cechę, otóż obecnie śpię na serio na atłasowej poduszce, dodam - w kolorze łososiowym :) LOL

graphics CC0 Najśliczniejszy z pasterzy był chyba Endymion licko gładkie błyszczące okaz unikalny jak spod pędzla artysty szkicowany linią rozżagwionym chlapnięciem posuwem genialnym I sam Zeus co wszystkie talenty rozdawał gdy go ujrzał na zboczu skośnej góry Latmos zamroczony ekstazą wnet nadużył prawa wieczną młodość w prezencie mu dając – za darmo Jakoż zmarszczki wraz z wiekiem mogły by zeszpecić czystość rysów młodzieńca lub zepsuć urodę zatem szybko swym czarom sprytny Zeus zlecił by Endymion w sen zapadł nagle – mimochodem W grocie góry spał śliczny jak posąg z marmuru odwiedzały go czasem mokre Le(j)moniady w krynolinach atłasach i seksownym tiulu lecz on spał ciągle spał delikatny i blady Tu po niebie gwieździstym co dzień szła Selene rozświetlając koroną brunatne sklepienia to bogini księżyca co weszła na scenę by zdjąć z ludzi zmęczonych wszelkie utrapienia Gdy rumaki do wozu zaprzęgła śród pieśni wachlarz skrzydeł przestronnych zfiltrował powietrze czarne niebo podobne do czarnej czereśni z karet prysły promienie w firmament wypiętrzeń Przemierzając niebiosa spostrzegła młodzieńca i kębłana namiętność porwała jej serce zapragnęła go zbudzić lecz to był los jeńca uśpionego na wieki narkotycznym wierszem Odtąd – ilekroć zwiedza we swym srebrnym wozie z konstelacji złożony wstydliwy nieboskłon zatrzymuje się zawsze Selene ostrożnie nad tą grotą latmijską by znów poczuć – bosko —

Nie trzeba skromnie ze mną. Lubię dyskusje, doceniam merytoryczne uwagi. Sugestia twoja, (w zasadzie szczera podpowiedź) jest uzasadniona. Z reguły nie stosuję dużych liter w zwrotach bezpośrednich. Czasem tylko małe odstępstwo od reguły. Gwoli usprawiedliwienia podpowiem, że wiersz ma charakter apologiczny (w sensie pochwalny), a może i nawet panegiryczny, choć na pierwszy rzut oka tego nie czuć, nie widać. Ponieważ szacunek zawoalowałem świadomie, i okrasiłem nutką wieloznaczności i klimatycznej cielesności, a w praktyce to atencja na zasadzie platonizmu. W wierszu cielesność to bardziej synonim bliskości -a nie erotyzmu. Choć treść podstępnie to sugeruje. A emocje które wyraża podmiot liryczny wskazują raczej na fakt kontrprzeciwny. Że to on zafascynowany jest Nią. Stąd te zaimki osobowe z wielkiej litery. Tytuł -homage - oznacza w tłumaczeniu hołd. Pozdrawiam ciepło. Dzięki za dobre słówko.

Nie cofam, nie cofam. Żartowałem. Smutny ten wiesz, więc próbuję orientować twoją świadomość w innym kierunku. Trzymaj się, i radź z tym problemem. Wiem, łatwo napisać, gorzej w praktyce. Miłego wieczoru.

No pytasz gdzie? W Niebie raczej. W architekturze sakralnej, na przykład barokowej jest ich pełno. Z czegoś, z jakiegoś stanu świadomości wynika ta tradycja? Pewnie nie jeden raz spoglądał na ciebie jakiś gipsowy Putto, albo ty w jego pucołowatą buźkę. Miałem raczej na myśli ezoteryczny stan dziecięcej duszy. Lecz to może kłócić się z twoim poczuciem ładu. Duże Anioły, to duże Anioły, a małe to małe. W takim razie cofam propozycję takiej równowagi umysłu.

Nie wiem czy wolno mi przeniknąć pod tak osobistą tkankę wiersza. Ale jeżeli intuicja mnie nie myli i wiersz jest o Kimś o Kim przypuszczam, to może warto ukoić cierpienie faktem, że Dziecko ma nieśmiertelną i czystą duszę. Pisałaś piękne wiersze o Aniołkach.

Przecież właśnie dlatego - Pani tłumaczę? Nie ogarniam? Podprogowe oddziaływanie sztuki i nie tylko zresztą sztuki - kamufluje przekaz. Jaki byłby zatem sens stosowania metod podprogowych gdyby były czytelne i zrozumiałe dla każdego odbiorcy? Kontakt podprogowy ma wykreować określone zachowania w konkretnych sytuacjach. Oczywiście nie da się przewidzieć reakcji bezwarunkowych człowieka, ba, ludzie mogą reagować różnie - czasem nawet skrajnie odmiennie - na niektóre zdarzenia. Jednakże jest pewien model zachowań, bardziej przewidywalny. Na pewno turpizm - [od łac. turpis, - brzydki, szpetny], prowokuje reakcje odstraszające. Ktoś pod działaniem - W tym wypadku czytelnik - zareaguje negatywnie. Istnieje zatem duże prawdopodobieństwo, że ktoś taki może podświadomie unikać miejsc takich jak dzikie, niechronione akweny, czy lasy. "Dzikość" tych miejsc w wierszu wskazuje na pryncypialny, nadrzędny "urząd natury" w relacji z człowiekiem, jej agresywny, nieprzewidywalny charakter i słabość jednostki, Piszesz: Znów nie rozumiem? Przecież wiersz posiada cechy charakterystyczne dla zjawiska. Jest wyraźna deformacja rzeczywistości, (na co dzień w lesie i jeziorach nie spotykamy hamadriad, topielic, dziwożon, mamideł i rusałek? W wierszu są one złe, zaborcze, zazdrosne, zawistne, pryncypialne i w dodatku mordują, o chociażby Ochechula z pierwszego wiersza? Opis hamadriady jest też szpetny, cytuję: seledynowe włosy, blada cera, malaryczny popędsłowiański sukkubus; rozkapryszona furiatka dalej: krew pieni chlorofil; najwredniejsza z Bogiń promieniuje szyderstwem; teraz może turpistyczne opisy otoczenia: Bór szczerzy kły echo niesie jej rzegot po lesie prastare drzewa dziwolągi co czyni upiorna tytułowa hamadriada?: ofiary pokłada na mchy leśne - czyli je morduje buzujepromieniuje szyderstwem rechocze złośliwie Zaliż to nie są opisy wykazujące cechy turpistyczne? - są. Piszesz dalej: Zgadza się, drugi mój wiersz też w pewnym sensie orientuje z turpizmem, lecz zwróć uwagę, nie posiada zasadniczej cechy dla tego gatunku -Turpizm dokonuje swoistego odkłamania wizji świata, odcina się też od sztucznie wykreowanej formy nałożonej na rzeczywistość. Bo taka jest - również - rola turpizmu w literaturze. Wbrew pozorom - w turpizmie brzydota staje się kategorią estetyczną, a także etyczną - by wykreować kontrast - w tym drugim wierszu nie spotykasz takiej konstrukcji. Tytułowe "Topielice" są raczej strażniczkami słowiańskiej, ba, polskiej tradycji i kultury. Te bohaterki nie mają więc negatywnego tudzież typowo turpistycznego rysu osobowego. Mają co prawda blade cery, próżne głowy, ale nawet opis ich wyglądu nie jest klasycznie szpetny. Musiałem przecież wykreować te nimfy w jakimś słowiańskim entourage'u? A Słowianie są na tyle przyjaźni i gościnni, że wiersz nie wykazuje objawów bezkompromisowego turpizmu. W przeciwieństwie do wiersza pierwszego. Dlatego w tej opinii- polemizowałbym z Twoim (Pani), poglądem. W konkluzji powracam do kwestii pierwotnej i zasadniczej w twoim komentarzu, Piszesz: wykazałem w początkowej fazie odpowiedzi na twój komentarz, [zaraz na początku]. iż przekaz podprogowy nie może być ujawniony, bo przestałby być takim przekazem. Więc to ewidentna prawidłowość, że nie odebrałabyś i nie odebrałaś zresztą wiersza - jako ostrzeżenia przed kąpielą w miejscach niestrzeżonych, cel zatem został osiągnięty. Natomiast, gwarantuję ci, nie jesteś w stanie wykazać jak twoja podświadomość zareagowałaby gdybyś znalazła się w takim miejscu i akurat w umyśle zakodowany miałabyś ten wiersz. Prawdopodobnie zachowałabyś się standardowo, modelowo - czyli reakcja z awersją (w sensie odrazą) na takie miejsce. I taki jest ukryty cel tego wiersza. Proszę uprzejmie. Miło było wyjaśnić. Proszę, nie bierz tych wyjaśnień jako formę jakiegoś antagonizmu. Wręcz przeciwnie, starałem się dość sumiennie i analitycznie opisać jak ja - osobiście- czuję utwór. A Pani wrażenia po lekturze mają liczne uzasadnienie. Zresztą poezja to bastion subiektywizmu. Czego w twórczości z całego serca i Tobie i sobie życzę, bo to bardzo ważna cecha chociażby przyzwoitego warsztatu. Dziękuję ślicznie za komentarz, i Pozdrawiam.

Ekstra! Ja znam w realu dwie. Mądre, inteligentne dziewczyny. W takim razie pozdrawiam latorośl :)

Dokładnie. Po meczu z Chile, niektórzy mieli ambiwalentne odczucia. Bo pierwsza połowa była znakomita, druga gorsza. Ale to warunki taktyczne podyktowały taki przebieg. Sprawdzali wariant defensywny. W meczu z Litwą może być podobnie. Ogólnie jest ok. Chile to silny team, co prawda grali w nienajmocniejszym składzie. Na a potem, już tylko imprezka docelowa. Okiem analitycznym - Francuzi będą silni. Mają pakę. Pozdrawiam.

Dobra powłoka metafizyczna. Ironia i krótszy fartuszek od_autorskiego cynizmu - W dobrym stylu. Pzdr ;)