Czarek Płatak

Oczywiście. Zawsze można lepiej i nawet trzeba chcieć lepiej. Osobiście nigdy nie kreowalem się na mistrza. Potrafię przyjąć cenne uwagi jeśli są na miejscu. Może niesłusznie jednak w tonie w jakim utrzymane są Twoje komentarze wyczuwam usilną chęć przyczepienia się do czegoś, czegokolwiek. Przykładem może być choćby owe 31% wyrazów jednosylabowych. Nie wiem kim jest Arek, u którego byłeś czeladnikiem w pisaniu, ale znów może niefortunnie sformułowałeś myśl, ale rozumiem ją jakbym powinien z pokorą przyjąć Twoje uwagi, a Ty przy całym szacunku moim mistrzem nie jesteś. Serdeczności Kocie drogi, zabaw i eksperymentów z rymem nigdy dosyć. Sam wiesz ;) Miło mi. Tzn miło czytać miłe słowa na temat wiersza, nie że masz jak podmiot, przynajmniej jeśli chodzi o pierwszą strofę, bo to w sumie nic fajnego. Pozdrowieństwa

Czyli teraz to już słabszy wiersz? Tak w Śmierci Tuwima ich wielość dubluje się przez powtórzenia wersu 'mój Boże', ale nawet gdy zupełnie usunie się ten wers z tekstu wiersza pozostaje ich sporo. Nie zgodzę się z tym, że zaimki są w nim rozrzucone 'bezładnie'. Każdy ma swoje miejsce w wersie, a bez niego nie dałoby się wypowiedzieć zamierzonej treści. Pewnie dałoby się inaczej, ale to byłaby już inna treść. Nie uważam też, że 31% wyrazów jednosylabowych stanowi jakimkolwiek problem tego wiersza pomimo, że nie jest brachykolonem. Podziwiam jednak za trud jaki sobie zadałeś, mierzenie, ważenie jak i matymatyczne obliczenia. Nie to, że mnie to specjalnie dotyka, bo przyzwyczaiłeś mnie już do swoich 'szpileczek', nie potrafię jednak odpędzić się od skojarzenia z powiedzeniem: jak ktoś chce uderzyć psa to kij się zawsze znajdzie. Spokojnego popołudnia

Dobry wiersz. Sama jako rodzić staram się jednak przekazywać inne wartości ;) Pozdrowionka!

Dziękuję za czytanie, analizę, słowa komentarza i dopatrzenie się ręki prawdziwego poety. Sam tak o sobie nigdy nie powiem. To chyba leży po stronie czytelników nie samego twórcy. Co do zaimkowszczyzny to zdawałem sobie sprawę obmyślając temat i budowę tekstu. Nie to, żeby go teraz bronił, czy raczej tych zaimków. Doszedłem do wniosku, że jakoś specjalnie nie kłują w oczy, a zostały poniekąd w dużej mierze wymuszone przez taką, a nie inną formę wiersza Zresztą, zaimki, czy ich wielość w tekście nie były obce nawet naszym wielkim poprzednikom co dopiero takiemu wierszującemu w ich cieniu robaczkowi jak ja. Dajmy na to taki wiersz Tuwima: Śmierć Przy­niósł jej kwia­ty o je­sie­ni,(Mój Boże...)Tu­be­ro­zy przy­niósł jej śmier­tel­ne.I byli w mi­łość za­pa­trze­ni,(Mój Boże...)W ja­kieś wiel­kie szczę­ście nie­po­dziel­ne.Mó­wi­ła: Zo­stań, zo­stań ze mną,(Mój Boże...)Będę two­ją w tę noc, mój je­dy­ny!Bę­dzie­my sami nocą ciem­ną,(Mój Boże...)Będą dzi­siaj na­sze za­ślu­bi­ny...Za­mknę drzwi, nie bę­dzie sły­chać,(Mój Boże...)Że tu jest mój miły Na­rze­czo­ny...A gdy po­szła drzwi za­my­kać,(Mój Boże!!!)Ktoś je moc­no szarp­nął z dru­giej stro­ny. Z poważaniem

Chyba tylko ona to potrafi. Dziękuję za wizytę, chwilę poświęconą czytaniu i słowa komentarza. Pozdrawiam A nawet optymistycznio - erotyczna Marku ;) Dzięki Z pozdrowieniem Miło mi. Dziękuję i pozdrawiam :) Bardzo za nią dziękuję. Właściwie takie emocjonalne są mi chyba bliższe niż cezelowania, ważenie, mierzenie i obserwacja mikroskopowa ;) Pozdrawiam Ja również Tak, za dodatkową wrażliwość jestem tym wyspom wdzięczny, ale miejsca, gdzie będę czuć się 'u siebie' obawiam się nie znajdę już nigdy. Z pozdrowieniem Dziękuję i pozdrawiam serdecznie. Tak, zdążyło mi się kiedyś poczynić już jeden, czy dwa, no na palcach jednej ręki chyba da się policzyć te moje nieregularne. Jednak zawsze staram się, by nigdy nie było to tylko liczenie. Zawsze najpierw musi być serce, krew, dusza, a ład przy okazji. Nie napisałem tych punktów 10ciu, by nie powielać schematu Dekalogu. Skończyłem na 8miu uznawszy, że jako 8 jak znak nieskończoności idealnie nadaje się na to, by w tym miejscu zakończyć łącząc je z miłością, która to chciałoby się śmierć nawet zwycięży. Pozdrawiam i ściskam :)

Wyrwy Pierwsza jest między mną a tym miastem, druga między mną a miastem rodzinnym, bo czy tutaj, czy tam to jestem już zawsze ten obcy, ten nie swój, przybysz i ten inny. Trzecia jest między mną a Bogiem, czwarta pomiędzy wszechobecnym a mną, bo chociaż szukam, serce szepcze ciągle swoje: nie ma go tu, nie ma go, nie ma go. Piąta jest między mną a nasyceniem, szósta między mną a świat(ł)em całym, bo horyzont krwi zmierzchem czerwienieje i w brzuch wbija kły kolejne świtanie. Siódma i ósma zieją między nami jak w ziemi grobów rozdrapanych blizny, proszę, zanim w ich czeluście kiedyś pospadamy — już noc, chodź do mnie, przytul się, zasypmy.

Bo w szczegółach drzemie ukryty diabeł ;)

Niestety...

Ale to tacy polscy grzybiarze bardziej. Pozdrawiam

'Ręce w małdrzyk, buzia w ciup' to chyba z Sienkiewicza? Dobry wiersz Pozdrawiam

Też mam takie piosenki, które przypominają mi najbliższych. Pozdrawiam

Tylko inteligentni inaczej potrafią się nudzić ;) Pozdrawiam

Oj, stęskniłem się jak pl za taką białą. Może w tym roku. Chociaż im dalej w czas tym dalej na północy trzeba jej będzie szukać, a i tam jeśli nic się nie zmieni za pokolenie jej zabraknie. Wiersz, czyta się lekko, a gdyby nie pogrzebacz (a może on jednak nie przeszkadza) mógłby stanowić tekst do piosenki dla dzieci :) Pozdrawiam

Poza 'se' nie czepię się, ale rozumiem, że wymógł je rytm i liczba sylab. Pozdrawiam

Dokładnie. Nie ma co temu katu ułatwiać zadania. Czy nie powinno być 'z mozołem'? Pozdrowienia

Tak samo może nie, ale w pewnym sensie jednakowoż podobnie.

Stalingrad zabrał wiele żyć, ale jaki patron...

Subtelnie, słowa tańczą jak płomień świecy. Na końcu układa mi się: '... i strach, że mogłoby kiedyś nie być', ale może nie w tą uliczkę skręcam. Pozdrawiam

@Antoine W, @Sylwester_Lasota, @Radosław, @beta_b, @Somalija, @Wanderer, @MIROSŁAW C. Serdecznie dziękuję każdemu z osobna. Pozdrawiam również

Jeżu, muszę częściej zaglądać. Przepraszam, że dopiero i dziękuję za wizytę. Miło mi. Pozdrawiam

Serdecznie dziękuję za czytanie i zostawione słowa. Przepraszam, że dopiero. Żadko zaglądam.. Pozdrawiam

Od połówki lepiej się nie uzależniać. Alkohol to wróg prawdziwego mężczyzny - jak powiedział nasz narodowy, filmowy superbohater As ;) Dzięki za wizytację

Daleko do idealizmu, ale jakoś działamy. Dziękuję i odpozdrawiam.

Hej Oczywiście, to nie tak, że łączą nas tylko różnice i ten jeden wspólny mianownik. Jest to jednak mianownik najistotniejszy, a różnice zasadzają się głównie w charakterach, nie sposobie postrzegania świata. W przeciwnym wypadku chyba by to nie prondziło :) Serdeczności i dziękuję

Lubię, za dosadność i nawiązania do Domu złego. Salut