Czarek Płatak

Nie będę zatem psuł rozkminy sugestią. Dzięki za wizytę. Z pozdrowieniem

Rzeczywiście, jest tam delikatne przesunięcie. Dziękuję za odwiedziny i słowa. Pozdrawiam

A chyba tym, że ptak niebieski jest błękitem, gdy tymczasem ktoś kto się jedynie czasem w błękit wpatruje nim bywa, albo być pragnie. Dziękuję i pozdrawiam nieustająco zarówno :)

NIejednemy niełatwo byłoby znieść taki stan rzeczy ;) Pozdrawiam

Dziękuję. Dobrze napisane, to o NWW i NWD - zachowuję w pamięci ;) Dziękuję Przesyłam pozdrowienia :)

Hahha, bunt maszyn. Podobno naukowcy są zgodni w tym, że ewentualność wymknięcia się spod kontroli sztucznej inteligencji stanowi potencjalnie największe zagrożenie dla ludzkiej cywilizacji.

Oczywiście Dziękuje za czujność Odpozdrawiam To pocieszające, że nie jestem w tych odczuciach osamotniony. Pierwsza sfera dziękuje i pozdrawia.

Jednak Moje jak woda, chociaż wciąż nie potrafię pływać, twoje jak skała rodząca, skała zielona i żywa. Moje jak palce ślepca, głodne i zalęknione, twoje jak pięść zaciśnięta, jak ostrze i chłodny płomień. Moje w podartych chmurach buja ptakiem niebieskim, gdy twoje woli akurat z ziemi zapatrzeć się w błękit. Moje co noc się kończy, w twoim światło dnia mieszka, a jednak wspólny mianownik znalazły nasze dwa serca.

Śmiechłem :)) Szacun za sieganie do Antyku.

Podoba mi się tempo, weryfikacja i ta nutka sentymentalizmu. Z pozdrowieniem :)

Oj tam, oj tak6. Ale jakie ładne wiersze pisze ;)

Fajnie. Na początku to jakbym o sobie czytał. Pozdrawiam

Przesmaczne. Mnie codziennie zaskakują wieści z Polski...

Nie wiem dlaczego, ale jakoś mi tak przedchrześcijańskością tchnie z tego wiersza, który nota bene czytałem z przyjemnością i pozdrawiam.

Przerażająca statystyka. Przerażające 'prawo'. Ukłony

Bardzo podoba mi się układ wiersza z jego jedno/dwusylabowymi przerywnikami, a może douzupełnieniami. Zwał jak zwał. Fajny jest :)

Krzyk, w przypływie bólu, czy złości, czy choćby przywoływania kogoś wydaje mi się na ogół szczerym, w sensie nie zakłamanym zjawiskiem. Pozdrawiam

Dziękuję za czytanie. Masz rację jest tu o Ostatniej Wieczerzy i wydarzeniach przed i po ;) Pozdrawiam

Dziękuję za poświęcony czas. Tropy jak wiesz troszkę zagmatwałem, ale chyba nie tak bardzo. Ślę uśmiech

Tym bardziej dziękuję za chwile poświęcone na jego czytanie. Pozdrawiam

Przemiło. Dziękuję i ślę serdeczności :)

Może nie, że za żadną. Czasami jednak przelana w dobrej wierze odnosi niemal odwrotny efekt - zamiast wyzwolenia, niewolę, zamiast odkupienia, morze zła. Dobrze odczytałaś 'wschodnie krajobrazy' jako umiejscowienie akcji. Róże to już jednak nie dar od Ewy, a gwoździ, młotka i tych co nimi operowali. Tak, przeciw śmierci, chociaż czyn bohatera też były tym dyktowany. Jaki przyniósł efekt to już kwestia indywidualnej oceny. Moją zawarłem powyżej. Serdeczności!

Bardzo lubię Beksińskiego i tę stylistkę jak z sennego koszmaru. Nie pomyślałem, że tak może się kojarzyć to pisanie, ale chyba rzeczywiście jest tutaj wspólny mianownik. Dziękuję za słowa i pozdrawiam

Dziękuję serdecznie. Łączę pozdrowienia Rzeczywiście, religia to ideologia i jako taka niejedno już obróciła w gruzy, a nie jedną społeczność w stos trupów. Nie jestem pewny, czy dobrze odczytujesz ten tekst, ale podpowiadać nie chcę poza tym, że stanowi opis kilku ostatnich dni życia dobrze znanej postaci. Mrugam oiem i pozdrawiam

Podszepty Złotą bramą idź w stronę przepaści świtania, jęzorem z płaszczy w otwór rozdziawionej paszczy, w jaskrawość, w której plama czerepu majaczy, cień zmyć z powiek plunięciem, chromym drogę wskazać. W progi obecności idź i ponieś gorliwość oczyszczenia dla domu, co ma się w gruz zmienić, najpierw księżyc się wpatrzy w niemal pełny kielich, krew i ciało zostaną kolacją dziękczynną. Ze stygnącym warg śladem idź z nimi, na nagich łąkach skóry wysieją ci maki broczące, skałę czoła w spiekocie głożyna porośnie, w dłoniach i u stóp z tkanki wykwitną róż kwiaty. Pozostanie już, tylko by umrzeć na belce i niech leje się, leje krwi niewinnej więcej.