Czarek Płatak

dziękuję. Kłaniam się uprzejmie

Dziękuję. Miło :)

Jasny gwint! Oczywiście!Bunt sztucznej inteligencji słownika :/ Dziękuję za czujność i ciepłe słowa :) Pozdrawiam!

na szczęście to tylko lot wyobraźni. Dziękuję i wzajemnie ?

racja. Gorzej kiedy los wali do nas z dubeltówki i pozostaje już tylko koziołkowanie na łeb, na szyję poprzedzające bolesny i tragiczny w skutkach upadek.

mnie też, ale co zrobić, życie bywa niełaskawe ?

Tak, groteska i nostalgia to zdecydowanie jedne z dróg, którymi się w życiu poruszam :P, a widnokrąg się niechcący zrymował wygrał więc z horyzontem, który nota bene pojawił się we wcześniejszej strofie :) Pozdrawienia!

Pięknie dziękuję. Z mojego krótkiego doświadczenia na forach poetyckich brak zastrzeżeń to dość rzadkie zjawisko :D Serdecznie pozdrawiam

Ptaki Bądźmy jak ptaki, lećmy do góry, może nie dojrzy nas los ponury, ziemia jest brudna, ziemia jest ciężka, wznieśmy się w niebo, w przestwór powietrza. W objęciach słońca jak dobrej matki, tuż przed skonaniem, po raz ostatni, szybujmy w chmury, niechaj nas skryją, wolność nam wiatrem, skrzydłami miłość. Ze śmiechem tańczmy swobody taniec, tańczmy, wirujmy w tym świętym szale, firmament śpiewa, horyzont woła, a w dole łąki, a w dole pola. Przed nami błyszczy zmierzchania złoto, wznośmy się, wznośmy, wznośmy wysoko, aż za widnokrąg, po sam dach niebios, by dłużej spadać, gdy nas zestrzelą.

szczera prawda. Swoją drogą ciekawie byśmy wyglądali gdybyśmy żyli np. dwukrotnie dłużej :D

Dzięki. Ten wiersz jakoś tak po ponownej lekturze Fausta mi wyskoczył jak diaboł z worka :)

Wzajem, wzajem!

Zdarza się zagrać, choć powyższy wierszyk nie powstawał z myślą o wersji muzycznej. Z pozdrowieniem!

Hora Diabolica hora diabolica piszę do ust słów przytykam ciszę coś pstryka w antykach dziwnie zza okna przebłyska ślipie jak nogi umrzyka brzydkie buja się w patykach wicher podrygują widma dzikie i zmora niewidna wyje na nic anali-za bije? czy będzie zagryzać? wpije się w szyję? na skrzydłach z piskiem och! z pyska wystrzyka ślinę wyłażą z żalnika świtę wiedzie czarny pan non licet! krzyczę precz straszydła zgińcie! czy to jest maligna czy nie?! falują w kadzidła dymie i puchną mamidła sine sfora fantastyczna wniwecz ja w imagizmach w sen krztynę

Blizny numer jeden - umbilicus to gdy z absolutu kiszek wyrwali mnie a fe! cliché! zrobili brzydki ten psikus druga na nosie po ospie ta pod kolanem z biegania tu na przegubie z kochania jesienią w żywota wiośnie na dłoni o jest ich trochę nad okiem są też ze dwie w brwi to młodość te noce te dni alkohol i papierosek tak prosto mnie życie swojsko zamalowało przez mordę te blizny noszę na sobie w sobie tęsknotę za Polską

Z pozdrowienie serdecznym!

może, może ... :D Jestem półgłuchy, to kto wie :P Dziękuję za życzliwe słowa. Ślę ciepłe pozdrowienia :]

Dziękuję. Może przez niedospanie źle rachuję, ale wydaje mi się, że miało być i jest po 15 sylab. Rozumiem, że może się komuś wydawać banalnym bzyczenie. Moim zamiarem było, by w te widoczki wpleść troszkę banalików z oka mrugnięciem i przymrużeniem ;) Ślę serdeczne pozdrowienia

Szuścić to nader wiekowy wyraz. Nie może zatem być neologizmem. Poniżej przykład ze słownika języka polskiego. Dziękuję, pozdrawiam i ślę ukłony :)

Jak z Chełmońskiego Ścieżka wiedzie na wzgórze jej skrajem biegnie las młody, powietrze leniwym ruchem niesie woń drzew kwitnących. Srebrzysty strumień w poszumie skacze poprzez dąbrowy, w oddali zboże faluje, wpina w kłosy blask złoty. Wierzb kostropatych szpaler w niebo wyciąga ramiona, może Rokita diabeł pośród nich w dziupli się schował? Bzu małe obłoki białe śniegiem prószą dokoła, i jest też bocian biały - żabojad i bzyczy pszczoła. W cieniu akacji pseudo, domek się nurza w sielance, ma dach kryty strzechą, piętro, ganek ma no i parter. W nim pokój, biurko, krzesło, w kuchni zapiecek, a jakże, wszystko jak z Chełmońskiego, wszystko i ciepło i ładnie. Za domem sad - koniecznie! W sadzie huśtawka, prócz wiśni, wiatr ciszę kołysze sennie, szuści coś pośród liści. Spokojnie jest i dźwięcznie, nad polem skowronek wisi, tam, widzisz? Pod tym kamieniem kiedyś me prochy wysyp.

Serdecznie dziękuję. Po głębokiej i wielokrotnej analizie postanowiłem jednak zakończyć edycję tego wiersza na jego obecnej postaci. Ślę ukłony :)

To prawda. Chociaż staram się usilnie ten błysk schować w siebie :)

Pięknie dziękuję za uwagi :) Brałem pod rozwagę wszelkie możliwe konfiguracje, by ostatecznie wybrać powyższą. Ślę pozdrowienia

Dziękuję serdecznie i tak też pozdrawiam.

Dziękuję, jednak pozostanę przy obecnym układzie. Tak mi gra ;)