Czarek Płatak

Wiesz co, nie wiem. Wiem, że choćby najpięknieszy krajobraz, ale bez choćby jednego, samotnego drzewa działa na mnie przerażająco. Taki antonim dendrofobii, ale nie umiem znaleźć nazwy przypisanej owemu lękowi. No, w każdym razie Egipt i podobne nie są moimi kierunkiemi wakacyjnych podróży :))

Chyba już gdzieś czytałem ten tekst ;) Zazdro tych ułamków sekund między snami kiedy można znieść własne uczucia. Mnie w takich chwilach uwierają ze zdwojoną mocą. Rozumiem lęk przed miłością, ale sarenki? No, ale fobii się nie wybiera, elafifofobia, a ta jest całkiem orginalna. Nie wiem jak nazywa się moja, ale jest opozycją do debdrofobii. Boję się miejsc, gdzie nie ma drzew.. Pozdrawiam serdecznie

Dróg tyle budują, tylko, [...] nie ma dokąd pójść

W sumie lepiej z jutrem się kumać niż z wczoraj.

Wy nie wiecie, a ja wiem. Tylko dlaczego mnie ten wiersz ominął, hmm :)) Nadrabiam z podobaniem

Nie moja to bajka i mitologia chociaż chętnie sięgam. Rymy przednie. Pozdrawiam

Ktoś patrzy, by nie patrzeć mógł ktoś - ciśnie mi się na klawiaturę, ale tutaj się to nie sprawdza. Ludzie zbyt łatwo przechodzą nad cudzym nieszczęściem do porządku dziennego. A zaczyna się to odwróceniem wzroku. Patrzę więc pilnie na bandyckie łapy.

Dziękuję i pozdrawiam Ktoś cały czas wyciąga zajączki Odpozdrawiam Rzeczywiście, są największe :) Dzięki @A-typowa-b @Śniący @Michał_78 Dzięki i pozdrawiam

Ta chwila trwa już kilkanaście lat i dała nam dwójkę pięknych dzieci. Jest to zatem ostoja na wzburzonym morzu. Nikt nie powiedział, że dana na zawsze, bo nie ma nic danego na zawsze ;)

Jak dla mnie przy całej możliwej różnorodności zbyt mono. Ale za treść plus. Z pozdrowieniami

Mniej więcej Odpozdrawiam Nie znam piosenki. Wkrótce nadrobię :) Za wizytę dziękuję I pozdrawiam Właściwie to wszyscy powoli ku nim zmierzamy. No i, nie takie znowu wszystko. Pozdrawiam Zapewne. Jedno chyba jednak nie wyklucza drugiego. Prawda? Odpozdrawiam Serdeczne dzięki Waldku Pozdrawiam Rzeczywiście - nic pewnego na tym świecie. Jednak, czy z tego powodu nie należy się cieszyć dobrem jakie nam się przytrafia? No i - nikt się tutaj nie odgradza, a jedynie ma swoje oparcie. Z pozdrowieniami

Jest Świat Jest wojna trupy kwitną jest rosnąca inflacja są nowe mutacje wirusów znawcy z internetu bez merytorycznej wiedzy kosmiczne misje i foliowe czapki jest insta poezja i kryptowaluty jest ziemia co się osuwa ziemia która dudni jest niebo którego nie kreślą anioły są mikroplastik i mikropłatności jest głód i wymiociny w niedzielny poranek przemyt narkotyków na szeroką skalę korporacje śmierci świątynie bez bogów miasta wycięte z kartonowych pudeł ludzie o twarzach wyciętych z prospektów jest gorszy jest lepszy jestem ja w glinie ciała jest lód pękający i ty — stały ląd.

Może złapała rotawirusa?

Jakiś zimny drań Albo zarobas :)

@Albina @Michał_78 @Waldemar Talar @Waldemar_Talar_Talar @aMZ @Dared @Leszczym Dziękuję przeserdecznie

Bankiet Gdzie jest drabina chociaż nie ma nieba Jestem tutaj ale jutro muszę nie być Ziemia się marszczy podobno zapowiadali deszcz wiosna zamiast kwiatów sieje trupy Od dnia otwarcia przegubów coś z nich tęskni coś lubi tęsknić jak wparte ramieniem w mrok bramy Gdzie jest cisza ręczniki na lustrach kir w oknach Za rozdarciem flota chmur chmur galeony suną spomiędzy nich szpila słońca nie we mnie.

:(((

Niechby je zabierali :)

Naturalny porządek jest. Tylko człowieki burdel robią

Unikaniem jednak się nie ucieknie, ani nie odsunie.

Dziękuję Pozdrawiam @Dared @słone paluszki @heks Dziękuję

Miło mi. Dziękuję Dzięki. Szkoda, że takie wiersze pisze rzeczywistość. Do co dointerpretowałaś stanowi właściwie jego sedno. Dziękuję Byłoby dobrze. A jeszcze lepiej gdyby nawet tam jej nie było. Dziękuję Pozdrawiam

Czegoś się bać musi. Dziękuję Sprawdzę. Dziękuję Robi w nich dziury na wszystkie możliwe sposoby. Pozdrawiam

Z rysunku chłopca W nocy jej oczy czernieją bardziej niż osiedla pozbawione prądu. Ma włosy ze smug dymu i języków ognia. Warczy tak, że drży ziemia i rozpadają się budynki, a ciemność jaśnieje w rozbyskach. Najbardziej lubi bawić się w miastach. Z wizgiem i wyciem grzmocić łapami w ulice, skwery, teatry, cmentarze. Wszędzie tam, gdzie mogą być ludzie. Ludźmi też lubi się bawić, a kiedy skończy, rozrzuca ich wokół jak pluszowe zabawki. Tutaj, zobacz, cofając przedramię, zostawia na asfalcie ślady pazurów, chodniki wywraca na lewą stronę, odgryza czubki wież, a w blokach wygryza dziury na wylot. Oddechem spopiela drzewa w alejkach i topi wszystko śliną, która kapie jej z pyska. Jest najstraszniejsza tato. Czy myślisz, że taki potwór może się w ogóle czegoś bać? — myślę, że ten potwór boi się tylko nadziei.

Co pomysł :D Ostatnia strofa jest cudem :))