Czarek Płatak

Zgrabnie, ładnie, dobre rymy, tempo, no i z dużym ładunkiem lirycznym :)

A to się cieszę. Łobuz pewnie też :)

Lepiej żeby ustąpiło później. Po drodze pełnej dobrych przygód i drobnych, ale też tych większych radości ;)

@Marcin Krzysica Posyłam ukłony!

Czasami wydaje mi się podobnie ;) Telepatia jest chyba tego dobrym przykładem. Jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi to zdążyło mi się jej kilkukrotnie doswiadczycu. A pewnie nawet częściej niż sam zdawałem sobie z tego sprawę.

Aa to zdrówka życzę :)

Przekaz jak najczytelniejszy :) Co do konkretów to mi tylko ten brak rymu zgrzytał, a proponowana zwrotka rozprawia się z 'problemem' wyśmienicie ;)

Fajnie i bez zbytniej fanfaronady odpowiedziałaś te zwyczajne sprawy :)) A tego podwórka trochę zazdro ;)

Rozumiem :) Cóż, i jemu zdaża się polecieć z zarozumiałością :))

Już czytałem. Bardzo mi się spodobał. I oczywiście są też analogie ;)

Przekroczy wiersz. Z powodzeniem można czytać dzieciakom :)

Nie ma za co :))

@Sylwester_Lasota Dzięki za czytanie :)

Dziękuję Marysiu :) Postanowiłem zostawić troszkę przestrzeni dla interpretacji czytelników, więc nic już więcej nie mówię :)

Dziękuję za wizytę. Nic nie mówię ;)

A dlaczego wg. Ciebie wyklucza?

Dziękuję Ala! Dobrze znów Cię 'widzieć' :) Miłej niedzieli!

Łobuz Wzeszedł dziobaty niebołaz, srebro do okien nalewa, i śpiewa jak mandragora, jakby się z nieba chciał zerwać. Mali wasale na dachach wtórują głosem stuwąsym, on w zamian na dno im wkłada żar szmaragdowych gwiazd w oczy. Tańcując nad drzew szpicami, miejskim latarniom wymyśla, że równać im się wciąż marzy z nieziemskim światłem księżyca. Z ust sfruwa chmurka jak oddech, czy może wachlarz z ćmich skrzydeł, domy otula uśpione, w kołdrę ze wzorem w dym i mgłę. A zabłąkany pijaczek, holując stargany bukiet, pogroził blademu najpierw, i w twarz mu zawył ze smutkiem.

Podoba mi się pisanie o tańcu. To trudna sztuka. Podoba mi się też i cenię to w Tobie, że szukasz, kombinujesz z formą :) Coś tu jednak mi się nie do końca na tip top klei, ale może to moje zaspane gały :p

Piękny...Jest coś w tych jesiennych miłościach :) Też coś o tym napisałem. Tu, o -

Twój wiersz przypomniał mi taką pieśń zaangażowaną:

Podoba mi się ta rozmowa z samym sobą. Co rzuca się od razu to brak w przeciwieństwie do pozostałych strofek rymu w czwartej - teraz - obraz, a szkoda, bo trochę wybija z rytmu. Ukłony :))

Bardzo podoba mi się streszczenie dobowe w takiej formie... hmmm ciągu sprawozdaniowego :)

Pewności mieć nie możemy, ale za to liryczne używanie ;)

Ładnie, zgrabnie, przyrodniczo jak zawsze :)