Czarek Płatak

Wychowanie jest , było i jeśli życie społeczne nie wyczyni jakiegoś hmm s-f fikołka będzie najważniejsze. Kiedy patrzę na te setki o ile nie tysiące młodych, dumnych, maszerujących, zastanawiam się jednak - co poszło nie tak?

Nie ma . W tej kwestii jesteśmy bezkonkurencyjni. Pozdrawiam

Dokładnie. Możliwych jest wiele opcji. Nawet taka (zważywszy, że astronomowie wyliczyli naszemu Słońcu jakieś plus, minus kolejne 5mld lat), że ludzkość po zbiorowym samobójstwie (pewnie jakiś odsetek przetrwa, ale możliwe jest to, że wyginie w efekcie późniejszych nazwijmy to najogólniej powikłań np. związanych ze zmianami klimatycznymi) odrodzi się za enset tysięcy lat, stworzy nowe bóstwa, nowe cywilizacje, a jej archeologowie odkopią nasz kości, relikty, śmieci, książki, z których poznają historię ludzkości, która wyginęła. Oby potrafili wziąć z tego naukę, choć mam na ten temat inne podejrzenia...

Zgadzam się w całej rozciągłości! Nie wiem dlaczego, ale jak czytałem Twój komentarz stanęła mi przed oczami Bożena Dykiel z filmu Wyjście awaryjne ze swoim nieśmiertelnym: 'Podłość ludzka nie zna granic'...:) Dziękuję

Ludzie to niesamowite stworzenia najmądrzejsze i najgłupsze jednocześnie. Ta głupota przez ową najmądrość zdaje się dodatkowo urastać do niewyobrażalnych rozmiarów. Kto wie, możliwe, że samounicestwienie mamy po prostu zakodowane w naszym algorytmie.

@Marcin Krzysica - tradycyjnie - ukłony ;)

Właśnie :)

Zgadzam się z przedmówczynią - każde ograniczenie to już więzienie, a jakiekolwiek więzienie wiadomo - przyjemne nie jest. Palcem po wodzie, tfu kocim grzbiecie zawsze jednak można pomarzać ;)

Niezmiernie rad jestem, że zadałaś to pytanie :)) Zachodzące na Ziemi przemiany, trwające choćby setki tysięcy lat - okres dla nas niewyobrażalny dla Ziemi liczącej sobie 4,5 mld lat to przecież chwila ledwie. Otrząśnięcie się. Paroksyzm :)

Dziękuję :) Kłaniam się, się :))

Hah, dodaj jeszcze do tych wymiotów śmieciami, beknięć i lawy takie otrzepanie się z ludzi jakby się pies z pcheł otrząsał :)) Serdecznie i z uśmiechem dziękuję za wizytę.

Paroksyzm Kwitną już pod każdym miastem wysypiska, na podpałkę las za lasem szybko znika, pływa gdzieś na oceanie śmieci wyspa, i topnieje wciąż uparcie nam Arktyka. Wysychają wielkie rzeki bezpowrotnie, jałowieją dobre gleby przez erozję, co dzień chłonie czeluść rzeźni zwierząt krocie — to dlatego świat głód cierpi paradoksem. Wymierają co godzinę dwa gatunki, zatruwają ludzie dymem innych ludzi, to już są ostatnie chwile, by się zbudzić, lub nas Ziemia paroksyzmem w groby zrzuci.

Ta piana ma walor rozweselający. Z ukłonem dziękuję, bom dzień cały przepędził nastroju blue raczej...

Bardzo swojsko i ja to lubię :) Kłaniam

Wiem, zabrzmi to strasznie, ale cieszę się, że moje dzieci nie dorastają w Polsce :(

Też go nie lubię. Jest jak nowotwór. Infekuje i rośnie. Trzeba nie lada wysiłku żeby mu sprostać. Pozdrawiam

No właśnie, po co? ;)

@Silver Dziękuję za wizytę. Ślę ukłony :)

Kot z krwi, kości, sierści i miłości :))

Acha, to taki kurs obrałaś :) Może miły ucieszy się na kociego przyjaciela? :p

@Sylwester_Lasota, @jan_komułzykant Dzięki za uwagi chłopaki. Tak to jest jak pisze się wiersze o 6tej rano :)

To prawda. Jest masa takich, których los nie jest godny pozazdroszczenia, ale te domowe pieszczochy mają jak w uchu :)

Cieszę się, że Cię uśmiechnąłem tą rymowanką :))

Dokładnie. Mi to marzenie pałętało się po głowie już od głębokiej podstawówki kiedy musiałem wychodzić do szkoły, a futrzak właśnie przekładał się na drugi boczek, grrr

Hahah, mrreu! To pisz drugą część tej historii ;)