Czarek Płatak

Heheh, spokojne, spokojnie :) Absolutnie żadna płachta. Pomysł na wiersz pojawił się z myślą, że bohaterowie, na których się wychowałem są starzy, a ja posunąłem się w wieku z nimi. Wyjątkiem są dwaj polscy bohaterowie, którzy już odeszli, ale byli dla mnie równie mocno charakterystyczni jak ci zza oceanu. Zadziornie poprosiłem o wymienienie innych opcji, bo myśląc o tym przez dłuższy moment wcześniej po prostu nie znajdowałem ich tak wielu pasujących do wzoru: bohater kina lat 80-90, któregoś postać po latach wróciła na ekran w wersji powiedzmy mocno dojrzałej.

Parę lat nas dzieli to prawda, ale czy do konstrukcji, zamysłu wiersza pasują Drużyna A, Star Trek? Nie bardzo, bo to zjawisko niejako grupowe. Nie ma tu jakby dominującego bohatera jakim wg. mnie był w Gwiezdnych Wojnach Luke. Pasowałby Van Damme, ale osobiście nie przepadałem więc tu nie sięgałem. Poza tym postać, którą odgrywał nie doczekała się chyba jakiś powrotów na ekrany współcześnie. Robin Hood był również bohaterem mojego dzieciństwa - ten z Michaelem Preadem, ale i jego postać też nijak pasuje do tego jak zbudowałem wiersz, bo w przeciwieństwie do tych wymienionych, żyjących, aktorów, których postaci posunęły się w wieku razem z nimi diabli wiedzą co porabia i jak wygląda Michael Pread, który właściwie zniknął zupełnie z ekranu po serialowym Robin Hoodzie.

Mówisz, że można wymieniać, a wymieniać? A wymień jeszcze paru charakterystycznych dla lat 80-90 bohaterów filmowych :) Nie byłbym taki pewien, czy da się, aż tak wymieniać i wymieniać ;) Ja skupiłem się na kilku takich naj dla mnie, którzy przyszli mi na myśl od razu. Kloss może stanowić pewien wyjątek, bo serial jest z lat 60tych, ale ja oglądałem go będąc kilkuletnim chłopakiem, a więc w 80tych.

Pokolenie Y Pokolenie Gwiezdnych Wojen starych, kiedy młody był Skywalker mamy siwe jak on włosy w brodzie każdy i swojego w grobie Yodę trwamy. Choć Indiana Jones sflaczały drepcze, wciąż szukamy, gdzieś są skarby jeszcze, ląd nieznany, niezbadany szepcze i majaczy hen przed nami przestrzeń. Rocky stracił swoją krzepę dawną, nam czas w oczach chowa cienie na dno, dzień przybliża każdy ten dzień, gasnąc, gdy stróż włoży buty w niebie anioł. Już Janosik i Hans Kloss są kaput, lecz my jeszcze pełen galop w zachód, lecz my jeszcze w światłość rdzawą w blasku gnamy, zanim wezmą nas do piachu.

Dobrze się czyta. Bardzo obrazowe pisanie. Zabrało mnie na spacer. Pozdrawiam

Bardzo dobry tekst. Mam nadzieję, że p.l. doczekał się na esemsa i jesień nabrała jeszcze piękniejszych kolorów :)

Świetny! Przypomniał mi, że jako dziecko wierzyłem w to, że zabawki naprawdę żyją...

Zgadzam się z Olchom. Bardzo poetycko. Romantycznie, śpiewnie. Lubię, o!

A mnie się podoba. Inaczej niż zwykle u Ciebie :)

Ja tam lubię, ale wiersz bardzo, bardzo :)

Początek Twojego tekstu zagrał mi Brakeout w głowie. Potem już zupełnie inna historia. Podoba mi się, choć smutna, a może dlatego. Ech, ta jesień :) Ukłony

W pierwszej chwili myślałem, że będzie o udawaniu,pewnie dlatego, że sam kiedyś napisałem tekst o takim tytule w tym właśnie ujęciu, tym bardziej podoba mi się Twój tekst. Pozdrowienia

Bardzo Punk rockowy tekst. Lubię!

No i spoko :) Salut!

Zatem i ja już zmilczę miast przynudzać na temat, na który i tak każdy ma własne i subiektywne odczucia. Zamiast tego spokojne poczekam na ciąg dalszy Twojej historii. Pozdrawiam

Nostalgicznie, sercowo, jaśminowk. Zastanawiają mnie jeno te raniące wiśnie... Udanego dnia!

Ten wiersz jest wręcz hmm szalony. Świetne ujęcie tematu. Słów gięcie, cięcie i scalanie i w sumie nie szkodzi, że niektóre rymy nie są czyste. Miłego dnia Haj fajv!

Dobry, pełen barw i obrazów obraz. Pozdrawiam Waldemarze

Jest moc i mrok. Podoba mi się Pozdrawiam

Jest tu zaczyn na coś ciekawego. Osobiście odradzałbym rymy jednosylabowe. Trzeba dobrze farby słów rozbełtać, by tego typu rymy układały się w malowniczy pejzaż. Szczególnie takie jak 'nie, się, chcę, mnie' - ich najlepiej unikać w ogóle. Dzień, cień, sień, leń np. wypadają troszkę ciekawiej. Oczywiście wszystko też zależy od tego co i jakin językiem przedstawia całość. Wkradły Ci się też błędy ortograficzne w postaci zjedzonych ogonków - zrobie, chce, och w języku polskim piszemy przez ce ha, a wtedy razem :) Serdeczności!

Oj, dobrze. Chyba bym bez tego zwariował. O ile już trochę nie zbzikowałem, o co w miarę upływu lat coraz łatwiej :) Dziękuję za wizytę, komentarz i serce. Pozdrawiam!

Pozdrowienia Syzyfie. Kiedyś musi się udać :)

Dlatego lata temu razem z paleniem w pakiecie rzuciłem również alkohol :)

Lubię Twoje pisanie. Nie jestem jednak fanem rozbijania wypowiedzi jak w wypadku np. 'krtań tłoczy', ale to moje osobiste zboczenie, a może już zwapnienie :)

Tak mi się wydaje. Nie ma co kombinować z czcionkami :)