Czarek Płatak

Podoba mi się pozytywna wibracja wiersza. Pozdrowienia

Taj, Babilon to straszne i szalone miejsce, w którym pamięć dziejów zaciera się szybciej niż trwa przyswajanie nauki wynikłej z popełnionych błędów. Dobry wiersz. Pozdrawiam

Dzięki Janek :)) Pozdrowienia

Cieszę się, że wiersz przypadł do gustu. Dziękuję i pozdrawiam!

von Däniken na pewno przyczynił się do popularyzacji poglądów, że niewyjaśnione budowle, artefakty, malunki, czy zapisy świadczą o ingerencji przybyszów z gwiazd. Współcześnie jednak nie ma chyba na świecie naukowca, który stanowczo obstawałby przy zdaniu, że jesteśmy we Wszechświecie jedyni. Tam, gdzie wielu opis Ezechiela odczytuje jako boskie nawiedzenie równie wieku widzi po prostu opis lądowania statku kosmicznego. Nie ma zresztą (czy też nie było w przypadku już nieistniejących) kultury, której przedstawiciele nie pozostawili by przesłanek o odwiedzinach ludzi z nieba, którzy zostali uznani za bogów. Ciekawostka - członek NASA Josif Blunlmrich w 1974 roku chciał udowodnić, że zawarty w Księdze Ezechiela opis Chwały Pana nie jest opisem pojazdu kosmicznego, jednak po lekturze i analizie stracił swój sceptycyzm i wydał książkę pt. Pojazdy kosmiczne Ezechiela, gdzie odtworzył wygląd pojazdów. Zbudował również model Chwały Pana, a zastosowane w nim rozwiązania zostały później wykorzystane przez NASA przy konstrukcji pojazdów biorących udział w misjach kosmicznych.

Taaak...? :)

Dziękuję za wizytę cichym @8fun i @Misiokotek

Mistrzyni krótkiej formy w formie :)

Dziękuję! Pewnie, że okej. Każdy ma prawo do własnej interpretacji. Powiem więcej - cieszę się, że może być niejednoznaczna ;)

Z takich zapachów to nieodzownie babcine nadziewane bułeczki. Nigdy nie zdążyły nawet wystygnąć, a już ich nie było.

Ciekawy zestaw zapachów. Mówią, że to zapachy najtrwalej zapadają w pamięć. Jednym z pierwszych jaki mi na stałe w nią się wrył był ten pastowanych podłóg w mojej podstawówce :D

Ależ nie ma czego Marysiu wybaczać. Dziękuję, że pochylasz się nad tym wierszem. Tym bardziej, że jesteś osobą wierzącą. Jednocześnie żywię nadzieję, że niczym tu nie uraziłem :)

Co by nie było - dzięki Waldku :) Pozdrawiam zarówno

Księga Ezechiela jak już wspomniałem powyżej jedynie mnie zainspirowała, a dokładnie opis Chwały Pana, która jest jakby... No właśnie. Czym jest Chwała Pana i kim był przemawiający później do Ezechiela, z uporem maniaka powtarzający: 'ja jestem Pan, tak mówię ja Pan, ja jestem Wiekuisty, ja jestem Wszechmocny'? Ja mam swoje skojarzenia :) Nie wiedzę zatem potrzeby poprawek, bo w tym właśnie kierunku chciałem i poprowadziłem czytelnika, gdzie podążały me własne skojarzenia podczas lektury opisu Chwały Pana.

W pewnym sensie to legenda, w pewnym sprawozdanie. Masz rację, inspiracją był fragment z Księgi Ezechiela.

Dziękuję Pozdrawiam również :)

Lądowanie nad rzeką Kebar Kiedyś — lat temu wstecz tysiące zlądował, z przyczyn niepoznanych w ogniu i grzmocie wielki obiekt — dym niezidentyfikowany. Czterech w nim jakby ludzi jasnych, każdy miał cztery różne twarze: orzeł od tyłu, człowiek vis-a-vis, byk był po lewej, a lew z prawej. Poczwórnoskrzydli, wśród rozbłysków, w miedziane obleczeni szaty, pod każdym koło z chryzolitu i pełno w kole oczu jakichś. A nad głowami tych przybyszów rosło sklepienie kryształowe, nad nim natomiast tron z szafiru, na tronie był znów jakby człowiek. I głos się rozległ tej persony, a syn człowieczy na twarz upadł: „ja jestem Bóg twój, Pan Wszechmocny, od teraz rządzę wszystkim tutaj”.

Witam! Zgodzę się z przedmówczynią. Wydaje mi się, że lepiej dla wiersza byłoby wycisnąć z niego esencję i nieco go skondensować, bo na pewno ma potencjał. Kłaniam się ;)

Dawno Cię Justi nie było. Zdążyłem się nieco stęsknić :) Ciekawy wiersz, szczery i prostoduszny. Proste, drażniące Deo rymy w tym kontekście mnie akurat nie przeszkadzają. MIłego wieczoru, hej!

Bardzo udany wiersz Waldemarze. Cholernie trafne uwagi. Żyć chwilą trzeba jednak umieć :)

Nie wolno nam zapominać, że życie to cud. Może wtedy uczynimy je łatwiejszym dla siebie i innych.

Coś się kończy, coś się zaczyna. Natura próżni nie znosi. Niechby więc pustkę wypełniła peelowi nowa przygoda.

Zdecydowanie lubię taki klimat. Jest i subtelnie i filozoficznie. Lubię Pozdrowienia

Kiedyś też mi się tak przygodziło. Nic z tego nie wyszło :)

Dziękuję Deo! Co do 'tramwai' to też miałem pewne wątpliwości. Jest to jednak forma poprawna tak jak np. 'pokoi", a brzmiało mi nieco bardziej orginalnie niż 'tramwajów' :) Co do zmysłów to oczywiście masz rację. Ograniczyłem się jednak do tych podstawowych i przychodzących do głowy w pierwszej kolejności jako tych najbardziej przemawiających do wyobraźni ewentualnego empiryka. Oczywiście podzielam również pogląd na temat tego, że nie posiadanie dowodów na nieistnienie czegoś nie wyklucza tego, że owo coś istnieć może. Tak jak nie można wykluczyć np. nieistnienia innych cywilizacji, tak i nikt póki co nie dowiódł niezbicie nie istnienia świata duchowego :) Z życzeniami udanego dnia przesyłam moc uścisków.