Czarek Płatak

Lililala moje klimaty :))

@Anastazja Sokołowska, @Korneliee Dzięki z wizytę i serducho :))

Mi najbardziej jeśli o te sprawy chodzi odpowiada jej bardziej ludowa wersja. Tzn. jak to drzewiej bywało, w sumie to jeszcze nie tak dawno, że to rodzina przygotowywała swojego zmarłego do pochówku, a ten oczekiwał na ten moment w domu, nie w lodówce zakładu. Ale teraz dla wielu taka praktyka wydaje się odrażająca i za nic nie chcieliby, by tak to wyglądało.

Witam i przepraszam na wstępie, że dopiero teraz odpisuję. Śpiewająca mandragora to moja parafraza ludowego podania mówiącego o tym, że gdy wyrywa się z ziemi korzeń mandragory ta ma jakoby wówczas krzyczeć :)

Bardzo wdały utwór Waldku :)

@Waldemar_Talar_Talar, @Maria_M, @beta_b, @Deonix_, @Marcin Krzysica Dziękuję wam serdecznie za czytanie i komentowanie. Niech poniższe strofki będą na nie moją odpowiedzią Wiersz ten tak składałem, by interpretacje można było znaleźć na koniec dwojakie: nadzieja i wiara może być wynikiem, sceptyk zaś w pytaniach znajdzie retorykę ;) A wszystkim serdeczności i udanego weekendu :))

@Alicja_Wysocka Dziękuję za cichą obecność Duszku ;)

Pierwszy wers jest jednocześnie tytułem. To dwa. Trzeci raz się nie pojawia. Zabieg dość częsty w poezji i nie tylko. Uprzemysłowienie pogrzebu mnie mierzi i odpycha. Aż chce się w ostatniej woli stosowny zapis sporządzić nie zezwalający na takowe praktyki. Cóż, nie wszytkiego uda mi się uniknąć, ale już teraz raz wiem na pewno, że żaden ksiądz nie odstawi nade mną swojej sztaby za 'co łaska, nie mniej niż tysiąc'. Pozdrawiam serdecznie!

Kiedy w gardziel rzucą pieca Kiedy w gardziel rzucą pieca lub do ziemi trupa, kto mi rękę poda z nieba, bym w nicość nie upadł? Kiedy przyjdzie się roztopić i zlać z absolutem, kto wygodną mi wymości wieczystą poduszkę? Gdy się później albo wcześniej dojrzeje do trumny, kto przyczepi mi na grzbiecie parę skrzydeł szumnych? Kto z kościstych szponów śmierci wyrwie i ocali, i kto Raj przychyli, jeśli Boga nie ma z nami?

@Niewygodna, @Wieslaw_J._Korzeniowski, @Luule@Andrzej_Wojnowski, @bajaga1, @Maria_M, @Marcin Krzysica, @beta_b Dzięki wam za serce do mojej pisaniny :)

Haha, dzięki Waldku! Pozdrawiam wzajemnie!

Dziękuję, dziękuję, dziękuję. Bardzo :)

Oj, to mi niezmiernie miło Alu :) Dziękuję!

Zatem witam w klubie zmiksowanych :))

Trochę tak, trochę tak Jestem trochę z miasta, trochę ze wsi jestem, w sercu pełnia lata, ale w duszy jesień, jestem bardzo z Polski, lecz i z Anglii nieco, bywa mi być mądrym i głupcem też, wiem to. Trochę na świat patrzę, a trochę w głąb siebie, w przeszłości się babrzę i przed siebie biegnę, myślę też — to fiksum, rytuał codzienny — po trosze o życiu, po trosze o śmierci.

Nie kasuj proszę tego wiersza. Jest w nim całe ukochanie lasu, ze wszyskimi jego dobrodziejstwami. W tym ukojeniem, które przynosi. To widać, słychać i czuć. Jestem za wszystkimi odnóżami. Mój ulubiony fragment to: :) Jedyne na co mógłbym zwrócić uwagę to brak rymu w trzeciej strofie do co w moim odczuciu wyhamowuje taniec i wyłącza nagle muzykę wiersza.

Ta prostota i uśmiech są świetne!

Na zdrowie Marysiu! Errr, Katarzyno :)

Pięknie, roślinnie i kosmicznie :)

Tak, to na pewno :)

Dziękuję serdecznie. Te klimaty należą również do jednych z moich naj :)

Pewnie tak. To było bardzo bolesne rozstanie. Rozstanie, które zagotowali nam inni. To była nasza pierwsza miłość, żeby było śmieszniej od pierwszego wejrzenia. Niestety jej rodzice byli na nie i zrobili tak, że rzucili pomiędzy nas przepaść o niemal 2 tyś kilometrów szerokości... Lata minęły została przyjaźń i maleńki płomyk nigdy nie wygasłej miłości :)

nocne Marki, nocne Czarki, nocne Kaśki, nocne wiersze :)

@panikasia Serdecznie dziękuję za cichutką wizytę :)

Pięknie Panno pomylona na słodko. Żeby takich więcej :)