Czarek Płatak

Dziękuję. Bardzo mi miło :) Pozdrawiam również

Dziękuję M :) Nim się jedno stanie wolałem się przez chwilę posycić. Cieszę się, że się podoba :))

Powiadasz? Ale ja w kuchni kompletna noga jestem :D

Dziękuję :))

A jednak, gdyby ich na tym świecie zupełnie zsbrakło mógłbym już chyba zostać pustelnikiem...

Jedno Patrzę na ciebie powoli, patrzę na ciebie nieśpiesznie, jak usta palcem obwodzisz, jak oczy mrużysz niegrzecznie. Słyszę cię drżąco, gorąco, słyszę cię złoto-świetliście, jak krwi szum niesie rytm biodrom, jak w ciszę szepczesz coś z sykiem. Czuję cię głośno, jaskrawie, czuję cię lekko-zwycięską, jak spadasz ciepło i nagle, jak ze mną stajesz się Jedno.

Za Alą... :)

Cudeńko :))) Dobrze jednak wiedzieć gdzie i po co się wraca :)

To, że się sama obroni to rzecz pewna jak śmierć i podatki.

Oczywiście :) Taką zabawę skojarzeniami można z powodzeniem zastosować w poezji pisanej rymem. Nie będzie to przecież pierwszyzna ;)

Ni mnie dodawać coś nad to, że jest mi bardzo miło gościć Cię jako czytelniczkę w moich skromnych, lirycznych progach. Dziękuję :)

Dziękuję Alu Cieszę się czytając Twoje słowa podwójnie, bo raz, że miłe (wiadomo, że to cieszy), dwa, że właściwie widziałaś ze mną, a to cieszy bardziej nawet, bo cieszy jako twórcę. Dodam tylko, że rysując pierwsze strofy miałem w głowie obrazy Tańców ludowych Stryjeńskiej :)

A, bo ja taki pół na pół niezdecydowany jestem ;) Dziękuję

Chyba dość dobrze Cię rozumiem ;) Ja natomiast ostatnimi czasy zasypuję się w stogu aspołeczności. Człowieka jednak wciąż potrafię podziwiać i oczywiście szanować :))

Dziękuję Waldku. Ano, tak się nieraz nieszczęśliwe kochanie wyżala :)) Pozdrawiam

Bardzo mi miło. Te tutaj to ja sobie tak przewrotnie opisałem, by nastręczać skojarzeń niejednoznacznych. Mam nadzieję, że się udało :)

A widzisz :) Dobrze, że rzuciłaś drobną wiązkę światła, bo błądziłem po omacku. Wspólny mianownik to jednak domyślam się nie zjedź ze mną po białej łące :))

Próbuję jakoś znaleźć wspólny mianownik między Twoim tekstem, a tekstem kawałka Pudelsów, ale bez bicia przyznaję, że nie potrafię... :) Ciekawa sprawa natomiast z tą bazą danych. Ostatnio miałem myśli podobne nieco w kształcie. Przyrównujące życie człowieka do operacji na komputerze. Hmm...

Tacy oni pewnie nie czytują wierszy. Masz rację - na pohybel im!

@Maria_M Uśmiecham się bardzo dziękując za serce do latawców :)

Z komentarzem zajrzę później. Teraz 'do pracy rodacy!' :)

Dziękuję bardzo za ciepłe słowa. A dodatkowo za to wyznanie :)) o takie chyba jest dość trudno. Udanej środy!

Latawce Na grzbietach obłoków tańcują, aż gromy spod stóp krzeszą bosych, a gwiżdżą, i piszczą, wirując, że mało nie spadną niebiosy. Podobne aniołom, skrzydlate z pięknymi pannami młodziany — pradawne, powabne latawce dziś z wiatrem puściły się w tany. Uważaj dziewczyno, uważaj chłopaku, za serce pochwycą, rozedrą na pół. Hulają istoty powietrzne, nad miastem, nad lasem, nad wioską, i choć już nikt wierzyć w nie nie chce, piosenkę śpiewają miłosną. Jak gwiazdy spadają na ziemię, by żądze płonące rozbudzać, by zwodzić, uwodzić lubieżnie i zniknąć w rozbłysku pioruna. Swawolą latawce z latawicami, znów serce zapłacze, urośnie żalnik.

Ależ proszę. Cała przyjemność po mojej mojej stronie :p Pantareizm właśnie :D bo, że wszystko płynie, dwa razy do tej samej... etcetery takie :))

O, dziś u Pani pantareizm. Pięknie :)