Ranking

wracam do szarej rzeczywistości będę próbował ją kolorować dostrzegać barwy w czerni i bieli nie stawiać kropki tylko przecinek uśmiechem karmić każdą myśl będę próbował

INFORMACJA: W dniu 8 lipca Polskie Radio Literatura zakończyło emisję. BARDZO, BARDZO szkoda. To był bardzo piękny pomysł. W dniu 25.06.2018 roku rozpoczęła nadawanie stacja radiowa Polskie Radio Literatura. Jak jej słuchać? W Internecie. Trzeba otworzyć stronę Polskiego Radia: https://www.polskieradio.pl/ Na samej górze jest przycisk SŁUCHAJ. Po jego aktywacji otwiera się Player Polskiego Radia a w nim można już wybrać Polskie Radio Literatura. Jestem w szoku. W takich durnych czasach ktoś miał genialny pomysł !!! Super słuchowiska, książki czytają wybitni aktorzy. Super, polecam gorąco. Pozdrawiam PS Znalazłem ramówkę do 2 lipca: https://www.polskieradio.pl/353/6846/Artykul/2157780,Polskie-Radio-Literatura-Ramowka A to ramówka 03-08 lipca: https://www.polskieradio.pl/353/6846/Artykul/2161390

klei się do mnie dym jak logo stonesów do pary staruszków i mówi rób tak żeby spojrzeć sobie w twarz a kiedy to robisz patrz mi w oczy zapomnienie jest zbyt proste jak pisanie wierszy w pościeli modlitwa z jedynek i zer dosiądź jelenia na rykowisku chciej umrzeć i pozostać jedynie w wierszach pisanych w pościeli nie móc się z nich wydostać

Żegnaj Siostro święta Siostro parcianego miłosierdzia żegnaj Przyjaciółko niesprawiedliwie nawiedzonych tylko Ty potrafiłaś odczytać moje nieortograficzne grzechy nigdy ich nie puściłaś samopas nawet po setnej pokucie przykuwałaś mnie platonicznie do swego ołowianego sumienia mój Morderco żegnaj będę Cię pamiętał aż do śmierci jeśli chcesz mnie zabić jeszcze raz twój wróg Cię przyjmie z szeroko otwartymi trupimi oczami

co jest piękniejsze wolność czy chleb co przyjemniejsze uśmiech czy łzy co jest poważniejsze życie czy śmierć co zgrabniejsze żyrafa czy może żółw co jest nam bliższe niebo czy piekło co skandalem kurwa czy złodziej co jest ważniejsze cipka czy fiut co obrzydliwsze łajno czy jego smród czy to wszystko klamrą spięte jest czegoś warte czy być może zbyt mocno przegięte

Zakorzeniasz się we mnie coraz głębiej. Rozpychasz się myślami w mojej głowie. Rozpościerasz siebie coraz częściej. Coraz częściej jesteś w mojej mowie. Niechcący Cię wpuściłam do mojego świata, Teraz pragnienie Twej osoby gardło suszy i dusi. Sama w sobie zabijam szczęście w roli kata. Mówię "nie", stanowcze "nie" coraz częściej mnie nie kusi. Za sercem, na przekór rozumowi i duszy Brnę w to dalej coraz częściej. Coraz częściej mur z mych zasad to kruszy... Co by było gdybym to ja była zamiast niej?

dziś porannym zwyczajem postawiłem na stole dwie filiżanki czarnej kawy, dla losu mojego i dla mnie dziś gdy już stary jestem, przed nowym dniem stojąc, moje na życie równanie ciągle ma to rozwiązanie: milszym jest mi zapach porannej czarnej kawy, niż dźwięk ostrzonego miecza na wojenne wyprawy chociaż nie mam polisy, na to co dzień przyniesie, nasze poranne spotkanie wiarę w jego łaski niesie dnia każdego wędrówka gdzieś cel swój osiągam, a gdy droga jest trudna, słowa te proste pamiętam: miłuj bliźniego swego, szanuj matkę i ojca swego, nie kradnij, nie mów świadectwa fałszywego …

podoba mi się, osobiście jednak zrezygnowałabym z fotografii poniżej, zabiera pole wyobraźni własnej :) pozdrawiam

przychodzisz z boskim krzykiem w bieli radość siać językiem nieznanym huśtawka z waty cukrowej skrzypi melodię zawahań i skok nierozsądny zdziera niewinne kolano biało-biała iluzja w sześcianach luster skrzywionych aż pęknie balon błękitny z podróży do lunaparku i przeobrazisz się w boskie milczenie

Spoko:) To tak z przymrużeniem oka- powiem więcej - teraz tymi oczami patrzymy właśnie pewno na to samo -drugą połowę meczu;P

Szczerze, to zacząłem widzieć Twoimi oczami Luule i dostrzegłem większą głębię w tym tekście, nieco detektywistycznie odkrytą. Jednak wiem też, że nawet z chusteczki można wycisnąć pot i go zbadać pod mikroskopem, który w tym wypadku okazał się dość treściwy, ale pozostanie tym czym jest, gdy popatrzymy realnie. Nie chciałbym w znaczący sposób deprymować tego tekstu, aczkolwiek głowy nie urywa i tego będę się trzymał. Dodam, że nie znam innych tekstów Justyny i mam nadzieję się pozytywnie zaskoczyć. Przecież poetycki świat się nie kończy na jednym wierszu.. Serdecznie pozdrawiam.

Troszkę nam zarebusowałaś tym utworem Justyno:) Mam kilka odczuć, co jest celem, ale nie wiem czy właściwych. Być może m.in. ukazywać ma 'banał' jak to napisał Dawid, ale ja akurat tego nie odczułam. Mi wychodzą na wierzch takie komunikaty: * lobby - jako z wielu definicji «wpływowa grupa w jakimś środowisku», więc jakby myśl, że to piłka nożna zawładnęła światem, pod wzgl. popularności - dalej idąc przeogromnej kasy jaka się z tym wiąże. *ale najpierw to podrzucanie do góry piłeczki-kozłowanie? Komunikat, że ktoś coś każe, ten dialog o tym - zapewne chodzi o narzucanie zasad gry, nie tylko w temacie sportu * wyniki, statystyki- z 1strony komputery w moment wyliczają teraz np. ile km przebiegł każdy piłkarz, ilość celnych/niecelnych podań itd - więc to przychodzi mi na myśl w połączeniu z podejrzliwością, że chodzi o jakieś ustawienie wyników czegoś, z góry, gdy Więc w podsumie mam tu nieuczciwą manipulację naszymi duszami i ciałami. Heh to takie moje drugie dno tego utworu, które jednak dudni w uszach mocniej od pierwszego. No ale być może popłynęłam sobie w zbyt odległe, niewłaściwe wody:) pozdrawiam!

Z lekkim zdziwieniem i sporym zainteresowaniem czytałem. Mam niedosyt dalszej historii :)

Z przyjemnością. Pozdrawiam

To nie wiersz. A co? Ano ?

1879 rok :) Lecieć bym chciała daleko... daleko... Gdzie z brzóz płaczących srebrne rosy cieką, I gdzie szum lasów pierś przejmuje drżeniem... Czym jesteś, szczęście?.. Wspomnieniem? Lecieć bym chciała tam, gdzie olchy rosną, Gdzie głogi dzikie zakwitają wiosną, Gdzie się powoje, jak baśń dziwna plotą... Czym jesteś, szczęście?..Tęsknotą? Lecieć bym chciała za jasnym tym zdrojem, Myśl wolno puścić jak wody biezące, I widzieć tylko łan zboża i słońce... Czym jesteś, szczęście?.. Spokojem? Lecieć bym chciała, lecz nie wiem do czego Wyciągnąć dłonie i przylgnąć płomieniem... Idę, a za mną cień smutku dawnego ... Czym jesteś, szczęście?... Złudzeniem?