Ranking

Ty_moon Czy taki kapelusz przeszkadza, o zmierzchu, gdy aura niczyja... zamierzam nad stawem (z)malować płonącą pełnię księżyca. Sztaluga co prawda w galerii, jegomość już pędzle w niej łamie, przykucnę z żabami trzy chwile, o wróżby łysego zagaję. styczeń, 2025

chcesz pisać wiersze nie mając muzy takiej jak Dante cud – Beatrycze wciąż w jakiejś Ewie musisz się durzyć inaczej przyjdzie ci wnet stetryczeć a czy natchnieniem może być żona z niebagatelnym ćwierćwiecznym stażem tylko gdy dziwnej rzeczy dokonasz by pełną głowę mieć o niej marzeń lecz czy to warto aż tak się męczyć gdy w krąg Ludmiły i Dulcynee nie lepiej z nimi na brzegu tęczy zwykłe dni zmieniać w letnie niedziele tworząc erotyk najdoskonalszy z wielkiej miłości choć platonicznej a może lepsze nasze niewiasty bo ja to kochać wolę fizycznie.

bez pożegnania a jednak tęsknię jakby już nic miało nie być i nawet niebo pochmurne, smutniejsze i uśmiech, banalnie przez słodkie łzy siła żywiołów ogniopodobna wciąż rozszerzone impulsem źrenice i czas i kres, rozstań rocznice co będzie dalej "nie wiem i wiem"

nie zagram już z krzychem ani krzysiem coraz mniej mogę rolę przyjaciół przejmują koła i pręty nie spotkaliśmy się ale zrozumiałem zawsze wiedziałaś że od początku celem jest wspomnienie suche kwiaty pachną najtrudniej

żeby ją uszyć najpierw trzeba materię rozkroić nie lubię analizy boli mnie od niej głowa no ale cóż potrzebna jest by suknię zszyć na błysk

dzwoneczki pierwsze wspomnienie o nim jest mętne jak jego oczy po pierwszej połówce i moja pierwsza blizna kiedy spadłem ze schodów wołając go do domu gdy trąbił na górze ze zdziśkiem hejnalistą jak zapach jego pianki do golenia i para unosząca się z miski otulając wypchanego bażanta na ścianie to że kochał śpiew i taniec i często dawał publiczne występy pod blokiem lubił się popisywać raz tańczył z latarnią jednocześnie się wypróżniając (skumaj sztukę śmiech dzieci dźwięczał jak szklane dzwoneczki złota godzina kładła ciepłą dłoń na ośce wdowy w oknach cmokały kręcąc głowami że w oczach łzy to wiem że moja wina bełkotał ojciec

Kwiaty Polskie* Tak bardzo zranieni, schowani przed światem, głębokie stygmaty jak ciernie wolności - tym właśnie żyjemy, jesteśmy już kwiatem: nektarem hiacynta i skromną maciejką i cichą konwalią i groszkiem pachnącym i białą piwonią i szarą pigmejką i czarną gerberą: charyzmatem - śmiercią, aurą nad grobem jak cienie godności - tym właśnie żyjemy, jesteśmy już ćwiercią. *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (styczeń 2025)

we śnie przyszedłem do ciebie i przekopałem tunel na jawę w ciepłe miejsce tam gdzie wydrylowałem słowa z gorzkich pestek i układając w wersy pieściłem wierszem po czym skropiłem głęboką treścią i poczekaliśmy na puentę w której będziemy żyć wiecznie

Pobądź tutaj solniczką. Solennie opisz wszystkie sole swojego życia, co może okazać się nawet kwaskowatym zajęciem. Finalnie możesz jednak poczuć słodycz, zwłaszcza gdy twój efekt ktoś doceni, a przecież może tak się stać. Ale miej też świadomość, że może również zdarzyć ci się gorycz - tym większa im bardziej przesolisz. Warszawa – Stegny, 24.01.2025r.

Po drugiej stronie taki sam zegar — sumiaste wąsy, bo nakręcany, gdy tylko zajrzysz choćby i w butach, w centralnej części domu, nie ścianie — morza szum z wielkiej muszli, aż taka, aby cię zabrać w słodkie podróże po egzotycznych, SAN do Cannes, krajach, aż się i powrót do niej i dłuży i jeszcze babcia wychodzi z pieskiem, i jeszcze piesek wchodzi po schodach, a co wybierasz, gdy delegacja — gniazdko żelazka, dracen bez wody? ;-)

Cierpliwie znosi utrapienie zadków, które przeróżnych zapachów oddechy wydają. Cztery badyle, powiedzmy nogi i staniem się nie męczy całymi dniami. Po prostu stoi i czeka, zwykle na człowieka. Miękka poduszka pośladki tuli, bocznymi poręczami ciężary wspiera, a z tyłu dając plecom oparcie. Uff! Tylko czasami westchnie!

@Moondog @Leszczym @iwonaroma @andreas @Nata_Kruk @Natuskaa @Jacek_Suchowicz @aff @violetta @Waldemar_Talar_Talar @Domysły Monika @Rafael Marius dziękuję 🖤

tchnąca tobą w przestrzeni między nami odmieńczej na przemian jedwab wieczoru i paląca tęsknota ciągły półorgazm bez końca dłonie na obrzeżach sutków oczy zwracają do wewnętrz myślę o tobie całym ciałem i czuję do końca

jesteś odległy jak księżyc lecz każdej nocy zjawiasz się w mojej sypialni sierpem rozcinasz halkę bezwstydnie patrzysz na piersi chcesz żebym rozłożyła nogi? wbijam palce w pościel zuchwale wisisz nade mną więzisz swoim blaskiem zostawiasz ze wschodem słońca drżącą

to proste - tym korytarzem do końca potem w prawo do pierwszych drzwi po lewej za drzwiami chyba drugimi windą na trzecie piętro po wyjściu schodami po lewej stronie na sam dół i znowu po lewej będzie pokój bez drzwi gdzie na trzecim jeżeli dobrze pamiętam regale na czwartej półce od dołu po prawej jej stronie za drugim rzędem książek leżą dwa pęki kluczy a w nich ten którymi otworzysz kolejne tej hecy drzwi

gdzie się podziały chwile które miłe były gdzie ukryły się dni których dziś żal gdzie szukać tygodni którym się wierzyło gdzie odnaleźć miesiące z którymi pachniał wiatr gdzie zagubiły się lata gdy było się młodym czy można to wszystko zawrócić powtórzyć czy raczej się poddać temu co przyniesie czas

@Jacek_Suchowicz :) 👍 @aff :) właśnie właśnie - przez głowę nie tylko sukienka :) Dzięki:) również zdrówka @andreas :) jednym kawałkiem i 100% bawełną - rozkosz :) Dzięki, również pozdrawiam @Nata_Kruk :) jednak pozostanę przy formie żeńskiej ;) Dzięki:) @kollektiv @Wiesław J.K. @MIROSŁAW C. @Czarek Płatak @Domysły Monika @Rafael Marius Ślicznie dziękuję:)

Dzisiaj z świątyni gołąb przyniósł mi klucz, którym to drzwi otworzyłem - za nimi nic nie zastałem tylko gołą pierś łagodną i karmiącą. Bił od niej blask niepomierny, padłem i stałem się wierny Jej. Raz jeszcze cześć swym ojcom oddałem, potem jak dziecko zacząłem z tych piersi ssać miłości matczynej mleko. W tej chwili opuściłem brać, nie powiem było mi ciężko, lecz zawierzyłem w boską mać.

Czytam tak: Dzisiaj z świątyni gołąb przyniósł mi klucz, którym drzwi otworzyłem - za nimi nic nie zastałem, tylko: gołą pierś - łagodną i karmiącą, bił od niej blask niepomierny, padłem i zostałem wierny jej i raz jeszcze cześć swym ojcom oddałem, potem: jak dziecko zacząłem z tych piersi ssać mistyczną miłość - mleko i w tej chwili opuściłem brać, nie powiem - było mi ciężko, lecz zawierzyłem w boską mać. I tu by było na tyle... Łukasz Jasiński

Haiku z mojego tomiku "Boku no yukiguni" Wyd. Riderò 2024.

Łyse karki, kryte skórą, gdzie śpiesznie dążycie ? Powiedzcież, czy pustą furą wywieźć go zdążycie ? Nad Dunajem leży sobie, z Romana się śmieje. Zaś pod berłem króla Węgier, Tokaj w gardło leje. Lecz nad modrą rzeki falą mgła się szara snuje. Wieść to straszna, wieść okrutna - Rudy zemstę knuje. Chociaż w kraju bezmiar zbrodni, nic ich nie przekreśli, dorwać przecież trzeba posła. Wyrwać z piwnic, pleśni ! Już do Pesztu Roman bieży - długonogi strażnik - ma kajdanek cztery pary (i pusty bagażnik). Gdy banitę w bunkrze ujrzy, drzwi wyłamie barkiem. Porwie posła znad Dunaju (Roman z 'łysym karkiem'). Przez granice trzy powiezie, nie spyta o drogę - Długi Roman, kurier dzielny (karmiąc go hot dogiem). Gdy rogatki już przekroczy, w lśnieniu łysej glacy, przed Rudego gniewnym wzrokiem, złoży go na tacy. Ale premier jak to Rudy, weźmie i się wścieknie. Po coś targał tu królika ? (tak mu w ucho rzeknie). YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona) https://youtu.be/Ukv7eSkoCA4

Jedzie konnica : szybko, unosi się pył… Trzymaj się – proszę!

Zasłaniamy własne rany i słabości, gładką mową i uśmiechem przyuczonym do relacji powierzchownych, gdzie wygodniej jest pokazać swoją duszę z jasnej strony. Miałkie słowa nie udźwigną zrozumienia, a milczenie zatuszują głośnym śmiechem, który lubi pokaleczyć wspólną przestrzeń i powraca znów upartym, pustym echem. Czasem jednak, gdy głos traci równowagę, łza odważnie zdradza wszystkie konwenanse. Właśnie wtedy jest ta chwila najprawdziwsza, która sobie i drugiemu daje szansę.

Gdy umarł Bóg została nam ideologie skończyło się „Jak trwoga to do Boga” mój prosty umysł nie wie w co wierzyć, żeby przeżyć globalne ociepleni powoli niszczy ziemię wciąż o tym przypomina „Ostatnie pokolenie” czy mam im wierzyć? nie wiem liberałowie głoszą że wolność osobista to jest stabilna przyszłość i szybkie robią zmiany by każdy był kochany konserwatyści krzyczą tradycja naszym godłem zmiany prowadzą wolno chcą i też nie kryją by nic się nie zmieniło by było tak jak było a ja ciągle rozdarty w każdej z nich widzę wartość raczej się nie opowiem po której stanę stronie ale w ramach terapii jak już rozboli głowa to idę do kościoła

@Rafael Marius ... caaałkiem możłiwe.. ;) @violetta ............ niech takie pozostanie... :) @Domysły Monika ... @Łukasz Jasiński ... @MIROSŁAW C. .. dziękuję.

Iwona.. na krojona materia i ten błysk.. na końcu... :) Mam maleńkie 'ale'.. materia, analiza.. oba rzeczowniki w rodz. żeńskim i to.. od niej... Zasugeruję.. boli mnie od tego głowa.. co szepnie.. by był błysk.. trzeba porządnego i kroju i.. analizy. Niech Ci się suknie same szyją.. ;)

Ładne, przejmujące.

Co do zasady nikt nie wie. Wróżby się nie sprawdzają.

polityka bywa niejasna lepiej jej zbytnio nie rozjaśniać Koszerne jedzenie bez poparzeń nie za gorące wytyczne bez odlotów konstans Mozarta pozdrowienia jak z krainy Muminków

Poprawnie Łukasz Jasiński

W takim razie warto, żebyś posiadła umiejętność owijania się jednym kawałkiem materiału, jak to czynią kobiety w niektórych egzotycznych krajach. Pozdrawiam.

@andreas Oczywiście sinusoidalnie.

wspaniałą weną może być ślubna wnet zapytacie czy ślubna własna każda odpowiedź powiecie - durna macie swój rozum koniec i basta :)))

@aff Dobra, zrobię wyjątek dla świętego spokoju... Po drugiej stronie taki sam zegar, w sumie ma wąsy, jest nakręcany, gdy tylko zajrzysz, choćby i w butach w centralnej części - domu - na ścianie morza szum z wielkiej - muszli - to taka, aby cię zabrać ze sobą w podróż po egzotycznych jak San de Cannes, tak i powrót zbyt długi jest - do niej i jeszcze babcia wychodzi z pieskiem i jeszcze piesek wchodzi po schodach, a co wybierasz - to delegacja - gniazdko żelazka - dracen bez wody? Tak po prostu czytam... Łukasz Jasiński

Chyba opisz:-) Znasz mój wiersz Melancholia? Już nie pamiętam, czy go masz. Nie wiem jak jest teraz, zwykle bywały solniczki, zawsze to coś na początek ;-)) Milego dnia :-)

@iwonaroma E, nie, znam trochę Violettę, nos jak mało kogo z dodatkiem dużej prowokacji :)) @iwonaroma Ale dziękuję za wsparcie :) @Bożena De-Tre Mnie ten koniec aj aj aj po prostu tutaj odpowiada :) To nie jęki tylko takie aj aj aj...

@Wiesław J.K. Byle nie elektryczne, guziczek... i cichnę! Miłego weekendu Wiesławie.

Kiedy to były krzesła. Dziś zwykle takie jakieś, żeby ładne, a częściej fotele, w których mięśnie wogóle nie muszą pracować. Pzdr.

pani się będzie analizać choć odczynników tutaj brak lecz skroić suknię i zeszywać na błysk to trzeba wiedzieć jak :)

patrzę na niebo, Rigel i Betelgeza, piękno Oriona

Koci, koci, koci łapci dzisiaj mamy co - dzień babci. Poszła babcia na zakupy jakieś ciasto trzeba upiec, kupić colę, czekolady, wnuczki przyjdą nie ma rady. Pół dnia stała przy piecyku jest drożdżowe i serniczek. Gdy usiadła zmordowana, zaskrzypiała ciężko brama. Rozwrzeszczana horda wpadła, babcia w fotel się zapadła. Dają kwiaty i buziaki, znalazł się prezencik jakiś. Zwinne córki wraz z synową zastawiły stół wzorowo. Już przy stole siedzą wszyscy, słychać „sto lat” oczywiście. Butle w biegu są otwarte, czekolady w mig zeżarte, wyżłopana szybko cola, jeszcze ciasta są na stole, te dla wnusiów są na wynos, troszkę babci zrzedła mina. Nie zdążyła nic spróbować zaś rodzinka już gotowa: są całusy pożegnania a przed babcią jest sprzątnie. Lecz w wtuliła się kanapę ze zmęczenia sobie chrapie. Rankiem zmywa i się kiwa wciąż powtarza, że szczęśliwa.

obsypuj tulipanami stanę się sobą na nowo szcześliwą księżniczką wypuszczę łodyżki najpiękniejsze we mnie wewnętrzne kwiaty

Padam na pysk Już setny raz, Prosto na kamyczki, Wolałbym inaczej, Wolałbym na cycki... Jakie to niesprawiedliwe, Wstaję z podrapanym ryjem, A ktoś tam mleczko pije... Padam na pysk, Ale powstanę, Zobaczycie, Jeszcze te cycki dostanę

zjawiłeś się bym odkryła poezję ona jest tuż obok mnie zagląda przez okno wpuszczam rozsiada się na kanapie mówi: napisz wiersz więc biorę litery w palce głaszczę próbuję zamienić w złoto ale to tylko brąz twoich oczu -Raphael- litery zielenieją z zazdrości układam je jak puzzle w strofy i ten krzyk: napisz wiersz! a ja jedynie o tobie potrafię za włosy trzymasz moją poezję puść proszę

umierali z głodu i wycieńczenia dziś z ciepłych domów wychodzą na most zmarszczki rozluźniały nad fajerkami przy robieniu zasmażki kwaśnym jabłkiem z sadu przepuszczam zimny prąd galwaniczny przez skórę w upiornym świetle jarzeniówki ledowej dłonie gubią zdolność chwytania nie gniazdują pary

od kiedy odeszła ta miła pani z cukierni ciastka smakują inaczej zaczęłaś wysyłać polecone bo wiesz że listonosz przychodzi za późno nie rozumiem dlaczego ostatnie wiadomości kończą się uśmiechem ze wszystkich listów zapamiętam tylko jeden w butelce

Tak, trzeba wiedzieć jak. Przez głowę nie tylko sukienka, prawda? Pzdr. :-)

ścieżki prostować musisz Panu przed ludźmi zbocza i wykroty by jak to złoto byli czyści zahartowani na to co po tym

Pamiętam w czasach mojego dzieciństwa, mieszkaliśmy wtedy we Wrocławiu, mieliśmy kuchenne taborety, a dla nas dzieci to była fajna zabawa. Taboret odwrócony do góry nogami służył jako "pojazd" - kładło się plecami na tak odwrócony taboret, a później odpychało się nogami po podłodze. Pozdrawiam serdecznie. 😎

Nie mam krzesła, tylko: stołek - służy do siedzenia i jedzenia na parapecie, siedzenie jest niezdrowe dla organizmu, natomiast: mam twardy materac - leżenie jest zdrowe dla organizmu. Łukasz Jasiński