Ranking

W gorące popołudnie Po miękkim piasku kroczy Boskie napina mięśnie Promieniem złoci oczy I wprawia w poruszenie Damskie serca na plaży Kiedy tak sunie brzegiem To każda o nim marzy Jakby z Olimpu zstąpił Bóg Eros namiętności Rzuca lekkie spojrzenia Obdziera z moralności Nagle ku mnie się zwraca Już policzki mi płoną -„Kukurydza czy pop- corn, może kawę mrożoną”

w portfelu leży dziewięć złociszy z troską zaglądam jak do szpitala jakże się mają, nadzieja żyje czy na szaleństwo mogę pozwalać raz jeszcze liczę, choć nie wiem po co oczy przecieram, sprawdzam i wzdycham bez saturacji się nie obejdzie żal ściska serce, bo ledwie dycha

Schadzka Pudrezy lustro róża i liścik Woń cygarowa słów jądro przybądź Czereśni czerwień może się ziści Może mój Boże a może wysiąść Biurko pistolet na ścianie liścik Pachnidłem mroczy i słowo przyjdę Radość niepewność rywali wyścig Fantazji burza może nie wyjdzie Kawiarnia spacer kaczki na wodzie Szczebiot o niczym jakby tu zacząć Urok rozniecić jak nim powozić Zniknie za bramą czy też zatańczą Marek Thomanek 24.06.2024

człowieku musisz kochać śmiać się żyć z podniesioną głową do przodu iść nie narzekać na przeszkody robić przy nich duże kroki bo gdy przestaniesz to robić zaczniesz życie trwonić więc proszę nie rób tego nie zamazuj dobra jego ono najczystszą jest poezją w twoim szeregu pierwszą drugiej takiej nie napiszesz nie pomoże to żeś rycerz rób to od rana do wieczora na to każda dobra pora kochaj śmiej się mocno żyj gdy zechcesz do księżyca wyj

Gdzieś przy malwach, w pięknych barwach, ja ci nic nie zmyślę i na łące nic nie splączę, choć piękny przebiśnieg. Lecz z ochotą nicią złotą, co już się nie porwie, dom namotam, dym i kota, lecz tylko przy morwie. Oraz dalie i konwalie wśród kwiatów w ogródku. Niechaj radość krzepi, za dość niechcianego smutku. Przy browarku, w chłodnym parku można tekścik sklecić. Ciut spełnienia daje wena i podziw poety. Ale strachy, te na lachy stary zamknie gracik, gdy się muszka w rosie pluska, twardnieje kosmacik. Niby z drżenia, od niechcenia wierszem wabisz z rana. Jak ta tuja chcesz się bujać, zaraz splotę hamak. 2014

Za trudne życie prośbę mam małą by mnie do grobu w jedwab ubrano. W trumnie już ciało bólu nie czuje, ale duszyczkę gest oczaruje, bo delikatna jestem z natury a los mi wydał podeszwy w dziury. I każdy kamień po drodze rani, chociaż się staram zobaczyć w dali puchu na niebie ciepłą pierzynkę, kolibra, mgiełkę, czułości krztynkę. Więc gdy pomyślę, że właśnie wtedy będzie już lekko, zakończę biegi, w końcu odpocznę, w sukni z jedwabiu, będzie mi miło - będzie jak w raju.

nie każde wersy można ponownie tak zrymować by zacząć wiersz od nowa

Biedna staruszka wyszywała wzory. Wróżka wena obdarzyła ją talentem. Staruszka została znaną krawcową. Żyła długo.

W moich palcach trzymałam Klejnot — I tak poszłam spać — Dzień był ciepły, wiatry zwyczajne — Rzekłam - Tak ma trwać - — Zbudzona -- swe palce zbeształam, Nie było go tam — Teraz, Ametystu wspomnienie To wszystko co mam — I Emily: I held a Jewel in my fingers — And went to sleep -- The day was warm, and winds were prosy -- I said "'Twill keep" -- I woke -- and chid my honest fingers, The Gem was gone -- And now, an Amethyst remembrance Is all I own --

wczoraj o nim pomyślałem a dziś rano je spotkałem szło w czerwonych szpilkach pięknej zwiewnej różowej sukience bez rękawków bawił się nią wiatr zdawało się frunąć radosne uśmiechnięte pełne słońca tak to już lato 6.2024 andrew

@Rafael Marius Na upalne lato @corival pajączek zawsze przedzie sieć by muszkę jakąś złowić coś na śniadanko musi zjeść a potem - już nie powiem Pozdrawiam:)

Na szpitalnym łóżku leży anioł z roztrzaskaną głową na prostej wbił się w ziemię obok pąków róży. Dziś przywieźli tego co mu w wierszu wygoliłeś skrzydła na nic zdał się masaż ramion. Przy oknie weteran odjęło mu mowę drugi w kolejce z alergią na kłamstwa. Boże asekuruj anioły na wszelki wypadek. PS To tekst sprzed 12 Dzisiaj inaczej piszę.

jakie to piękne kłaść się do snu z myślą że jutro będzie ładniej niż wczoraj i dziś że pokaże nam iż warto jest żyć bo horyzonty nie są tylko ciemne czasem coś się tli jakie to piękne budzić się widząc uśmiechy nie łzy czuć szczere ciepło od nich bijące słyszeć śpiew ptactwa szum drzew krzyk bawiących się dzieci które przedrzeźnia świerszcz jakie to piękne być świadkiem prawd którymi częstuje bezinteresownie kolejny ale inny dzień

Witaj - faktycznie wyszło kabaretowo czyli na wesoło - uśmiecham się - czemu tak rzadko się pokazujesz Alicjo - jesteś zawsze mile widziana - Pzdr.serdecznie.

też je spotkałem wczoraj a dzisiaj sobie poszło zaś chmurek przyszło sporo a zboża sobie rosną :)

@Jacek_Suchowicz Tak, tak... widzę, że pajączek dąży do konkretów... zgrabnie i konsekwentnie. Tylko podziwiać można misterną sieć... Pozdrawiam :)

@aniat.I do tego troskliwy. 😉

@Jacek_Suchowicz Nie ma to jak lato, ale ciepłe. Nie takie jak dziś.

W świętojańską noc nad Świną chłopak spotkał się z dziewczyną coś zdarzyć się musi, gdyż ona go kusi nie tylko czerwoną maliną. Każdy kto zechce z łatwością zmieni ten limeryk na niecenzuralny, a nawet plugawy – miłej zabawy.

Ranisz, choć nie jesteś Różą. Zaciskam dłonie na twardej Tarninie. Cierpki ten smak owoców. Dzisiaj... Jutro, nie przeminie. Czy wiesz, jak smakują Gwoździe Wbite między między Kości śródręcza? Czy wiesz jak słodkie są owoce Wilczej jagody, dzikiego mlecza? Pachniesz cynamonem i miodem. Kusisz barwą pięknych tęczówek. A jednak nie widzisz, nie wiesz I chcieć nie chcesz, jak wiele, Jak wiele trzeba, żeby Cię wielbić, Żeby pocieszać w trudniejszej chwili. Ja już wybrałem i nie uciekam. Ty jednak wolisz milczeć i zanikać. Tęsknotę wypisujesz do innych. Chcesz pachnieć gorącym ogrodem. A ja Ci mówię, że róże nie bolą, Że kaleczą tylko trochę... mimochodem. Ranisz i nie widzisz krwistych plam. Ranisz i wcale Cię to nie przejmuje. Bo przecież ból nie dotyka Ciebie... A ja chciałem tylko kochać, jedynie Mierzyć wzrokiem Twoje dłonie I duszę wylaną na papier. Chciałem po prostu być Dla Ciebie i dla mnie. Podążam teraz bez ciebie. Wiersz powstał przy tym utworze:

żeby nienawidzić? mieć żal i złorzeczyć? daj sobie spokój cierpieniom nie będzie końca po co masz pamięć? żeby zazdrościć i tęsknić kiedy było dobrze? daj sobie spokój próżna to pamięć, pusta bez przyszłości po co masz pamięć? żeby hołubić? wciąż tkwić w przeszłości? jak zardzewiały gwóźdź w martwym drewnie? daj sobie spokój to całkiem daremne po co masz pamięć? żeby pamiętać żeby pamiętać siebie zawsze i bez pamięci

@jan_komułzykant Witam Cię Janku, równie pięknie jak Ty mnie :) Dziewięć, to nie dziesięć, więc ledwie dycha Słonka dla Ciebie (ja wolę deszcz, zwłaszcza ten melodyjny jak dobry wiersz) Ukłony z mojej strony :) @Marek.zak1 Witam Marku i wdzięcznie się kłaniam :)

Odwieczny i zawsze aktualny temat, czyli brak kasy w poetyckiej formie. Z podobaniem przeczytałem.

@Amber Boski 😜😂

@andrew A ja lubię wiosnę w czerwonych szpilkach i rozpiętym płaszczu :)

@Jacek_Suchowicz Lato, to jest to. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

biegam swobodnie po letniej kwiatowej łące z białoróżowymi makami powiewają delikatne płatki materiału na mnie w jednej słodkiej melodii jestem głosem ptakiem z całą mocą ruszam do ciebie

... Konard.. banalnie, ale mnie'' chwyciło za rozumek.

@Rafael Marius :) dokładnie. Dzięki

Pani to by chciała loda na patyku dla ochłody tylko mogę Pani podać karmelowy śmietankowy :)

Drabble Znowu punkt w głowie, otrzaskuje ścianki umysłu. Ten który podobno wybuchł. Nie mogę dociec, jak z absolutnej pustki, powstał cały budulec na wszechświat. Łącznie z rozumami. Nawet nie było czasu, by to poupychać. Także przestrzeni po temu. A jeśli Jakaś Siła, co potrafiła więcej? Tylko jaka siła, zrobiła ową siłę? Najlepiej przyjąć, że istnieje od zawsze. Wtedy brak problemu z zaistnieniem z niczego. A to co? Żółte światełko w tunelu. Z jednej strony wystaje środkowy palec, a z drugiej znak zwycięstwa. Może za chwilę zrozumiem więcej. Siedzę oparty o ścianę. Przypomina materac. Słyszę przytłumione głosy: jestem Królem, jestem Napoleonem, jestem...

@NajRzeczywiście, wyobraźnia ma magiczną moc tworzenia. 😊

@Nata_Kruk Domyślam się, że nie masz całej mitologii w głowie. Przyznam, że Cefeusz był i dla mnie pewnym wyzwaniem... ale w chwili czasu pokopałam... Za uznanie dziękuję. Miło mi, że doceniłeś wysiłek... Pozdrawiam :) @Dagmara Gądek Cieszy mnie, że poświęciłaś chwilkę i zajrzałaś. Ciekawe co Cię tak ubawiło? Pozdrawiam :)

@Deonix_ A proszę bardzo... Łukasz Jasiński

@Łukasz Jasiński No, cóż... Dziękuję :)

Może student dorabia sobie? Nie skreślaj go:). M

@Kwiatuszek Nie, nie spóźnione... Nic ciekawego nie mogę znaleźć... Łukasz Jasiński

@corival :)) @Rafael Marius Dziękuję :)

@iwonaroma Nie ma to jak luzik, do niego trzeba dążyć.

… ubawiło ;)), pozdr.

Wiersz pełen wrażeń zmysłowych, zapachów, smaków, kolorów. Klimatyczny i ładny, ale cierpienie Peela jest w nim wyraźnie odczuwalne. Pomimo swojej długości interesujący, przez cały czas czytania czułam, że, to co opisujesz - obrazy, emocje, odczucia, sytuacje - są dla Ciebie ważne. Zatrzymuje na dłużej. Serdecznie pozdrawiam Deo

przestwory bezkresy albo przestworza to synonimy spojrzeń bez granic już się współrumienisz jak dziewczę hoże wzrok cię czaruje nie wiesz co grane wystarczyła chwila i cię omamił czujesz że płyniesz ciut alkoholu stygniesz kompletem iryzowanym zgaszona świeca późnym wieczorem

@UtratabezStraty Bo na kolor, to dodanie Taki pozor, przekonanie Ciekawy wiersz Może się podobać Pozdrawiam miło, M.

Z cyklu: Dwóch czy jeden Film przygodowy, wiecznie życiowy Odkrywam siebie Dzień po dniu By było jak w niebie Zdarzeń stu By się pozbierać Chwil tych do woli By zacząć śpiewać Głos mi nie pozwoli Odejście i przejście Grzeczne przytaknięcie Wiara i nadzieja I masz mocne pieprznięcie* Ktoś się postarał Ktoś oddał pola A mnie się podoba Moja codzienna dola Że chcę, że pragnę Nikogo nie oszukuję Że sprawa wielkiej wagi Nigdy nie próżnuję Bo to co mnie nakręca Co płynie w mojej krwi To przygoda zwyczajności Nie musisz zazdrościć mi //Marcin z Frysztaka Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

@Kwiatuszek Bo na powroty, dalsze doznania Suma tej cnoty, i okazania Ujęłaś mnie tą opowieścią :) Pięknie! Pozdrawiam miło, M.

Czytałem takie opowiadanie Marka Hłaski, w którym w radiu relacjonowano lot pierwszego człowieka w kosmos, a wokół wszyscy pili na umór (niestety nie pamiętam tytułu i nie mogę go znaleźć). Klimat Twojego wiersza jest nieco podobny. Też się nie załapałem na to piękne zjawisko, ale nikt tu chyba jeszcze nie wspomniał, że mogło ono również być niebezpieczne. Gdyby ten impuls magnetyczny, który dotarł do Ziemi i spowodował świecenie gazów w atmosferze był jeszcze silniejszy, to ponoć było ryzyko że mógł wyłączyć naszą całą elektronikę. Pozdrawiam.

Czytam tak: "Tylko ciebie proszę... Za trudne życie prośbę mam małą, by mnie do grobu w jedwab ubrano. W trumnie już ciało bólu nie czuje, ale duszyczkę gest oczaruje, bo delikatna jestem z natury, a los mi wydał podeszwy w dziury. I każdy kamień po drodze rani, chociaż się staram zobaczyć w dali puchu na niebie, ciepłą pierzynkę, kolibra, mgiełkę, czułości krztynkę. Więc gdy pomyślę, że właśnie wtedy będzie już miękko, zakończę biegi, w końcu odpocznę w sukni z jedwabiu, będzie mi miło - będzie jak w raju." Poprawiłem interpunkcję Łukasz Jasiński