Ranking

Bywa - ktoś wchodzi w jakieś grono i kilka słów rzuci w mig. Od razu jest zauważony, potem nie musi mówić nic. Czasami palnie jakąś bzdurę; ogarnia wstyd - płonie już. Kupili - taka ich natura? Wciąż gapią się jak w obraz wół! A inny choćby ciął sentencje, rozpostarł istny wachlarz prawd mogą wysłuchać i nic więcej. W kącikach ust zwątpienia smak. Kimże on jest - nieokreślony. Przyciąga wszystkich, ale czym? Głosem pogodnym lub ściszonym płomyk w spojrzeniu - był i znikł. W ustach zamkniętych półuśmiechem, fryzurą którą tworzył wiatr. Dodam, by zgadnąć było lepiej, kto się z nim rodzi - to go ma!

Przygasa dzień przed kominkiem tygrysie ciepło cień podąża za cieniem pobudza języki w zatraceniu kukułka ośmiela północ a źrenice cumują na wahadle czasu krople w dłoniach kieliszki z winem styczeń, 2024

wieje zatykam uszy wiać nie ustaje słucham co mi się w duszy dzieje lament snuję wątek za wątkiem lecz bezskutecznie milczę gdy się pojawia w głowie zamęt

Tam, gdzie dmie halny, czapki zrywając, Spokojne czasy nastały wreszcie - Oto po kilku latach pojmano Łotra, co postrach siał w górskim mieście. Za dnia pozował dzieciom do zdjęcia, Czyszcząc rodzicom z dutków kieszenie, Nikt zaś nie wiedział, jakim zajęciem Co noc plugawił swoje sumienie. Gdy z Gubałówki zwijał swój stragan, Morderczy instynkt rychło się rodził W jego umyśle. Krwawa ciupaga Szła w ruch, by w czaszki niewinnych godzić. Sprytnie powiększał ofiar szeregi, Gdy bezszelestnie po śniegu sunął, Wszak ręcznie szyte miał cichobiegi, Kaftan głuszony baranim runem. W lesie bacówkę miał - tam dziurawił Głowy denatów drewnianym kołkiem, Bryndzą wypełniał czaszki, mózg trawił, Resztki porzucał pod Morskim Okiem. Terror skróciły okoliczności niesprzyjające - pod Siklawicą Za damą w szpilkach rzucił się w pościg - Wierzgając, but mu wbiła w tchawicę. Wnet na Giewoncie go ukrzyżujmy! - Pragnąca zemsty krzyczała gawiedź, Lecz to dla krzyża na szczycie ujma, Hańbiący pogrzeb trzeba mu sprawić! Tak więc złożono bestię do grobu Bez krzty litości szykując leże, Niczym turyście w szczycie sezonu, W ciasnej, jak pałac drogiej kwaterze.

wieczorny deszczyk nagie gałązki szklą się drzewo w kropelkach

Można ją złowić nawet z drugiej ręki i rozmienić na tysiąc jeden drobiazgów.

a karmnik jest ? ;) żarcie to podstawa....

miałam cię kochać do końca szczytu możliwości słać ci wiązanki na "k" i "ch" miałam cię nosić na rękach kiedy ty nie będziesz mógł mnie unieść a moja miłość nagle wyleciała gdzieś pomiędzy kontem usług obcych i dopieszczaniem przychodów ze sprzedaży tygrysów została tylko rozlana pomidorowa wybacz sobie

z logicznego punktu widzenia piekło nie może istnieć to codzienność nocność poza ramą lustra zakrzywia czasoprzestrzeń ech chciałbym w przyszłości rozgwieździć się na niebie lecz mówią że ostatnie wolne miejsca pozostały już tylko w kosmicznej loży dla zuchwałych i należy dołożyć wszelkich starań by dojść do źródła albo w snach pogubieni znów wrócimy na ziemię kształcić się w kunszcie bycia człowiekiem do zobaczenia w lepszym świecie

Z cyklu: Dwóch czy jeden Być CZŁOWIEKIEM A może cały świat jest zahipnotyzowany I chodzimy wszyscy wkoło jak barany A może cały świat nie wie czego chce Zarabiać-wydawać, tyle tylko wie A nie rozwój duchowy A gdzie rozwój umysłowy Ćwiczenie człowieka To na co Bóg czeka Żeby było sprawnie, żeby było pięknie A nie odfajkowane, a nie ciągle pokrętnie Sprawa za sprawą Ciągle na sile przybiera Oblałem się kawą Ona to oczy przeciera Jak mogłem to zrobić Nie rozumie w ogóle Przecież nie jest od tego Aby rozcierać ją na koszulce czuje I tak jest z nami Wszystkimi prostymi pomysłami I tak to jest na dnie Gdy człowiekowi nic nie chce się Bo zajmuje się tym co puste Bo woda w nim powoli wre Jakie było przykazanie szóste I kto od kogo odwraca się Cudzołożyć można nie tylko z człowiekiem Cudzołożyć można nie tylko we śnie Hipnoza, tylko kto ją stosuje I do czego doprowadzi mnie Hipnoza człowieka psuje Ocknij wreszcie CZŁOWIEKU się //Marcin z Frysztaka Piszę opowiadania, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

Szczerym w miarę możliwości własnych spojrzeniem zaglądnąłem do okna lustra ujrzałem tam gościa który bardzo dużo robi żeby wielu różnych rzeczy już nie robić Przyjrzałem się dokładniej uszom tego typka widać że bacznie nadstawia ucha niejednemu żeby w gruncie rzeczy nigdy już nie usłyszeć wszystkiego co inni ochoczo każą mu czynić W lustrze dojrzałem trud twardych dłoni proszących w istocie o słodką bezczynność przeczytałem sumiennie jego cichy apel w stylu - obym się tutaj głupio nie narobił W wyobraźniach kiełkują funkcje i funkcjonalności... Warszawa – Stegny, 25.01.2024r. Inspiracja – Poetka TylkoJestemOna.

De_presja Gromadka Kruków w domku na Żuławach, recepty szuka, znikła po opadach. Poniżej zejść już nie można, choć ziemia tu wielodrożna. Wiośni się w głębiach nowiutki almanach. styczeń, 2024

wywołam starosny i przejdę do twojego czasu na zawsze w niekończącym się obowiązku cierpienia bywam martwa energia mnie opuszcza w matowym świetle odmieńczy zmysł na wielodroża obosiecznych słów wiodą w cyklu śmierci i przemijania warkocze życia bagno to nie miejsce na bitwę niczyja zwykle pijana nocnica zrywam się za rozkosz w tobie

Znowu widzę czarne drzewa Ciągnące się po horyzont A pod nimi biała gleba Innych te widoki brzydzą Wolą kolorowy ekran I rozumiem doskonale Ciężko pogodzić się z faktem Że życie jest czarno białe Życie dla nich proste kształty Moje raczej to fraktale Przy nich robię sobię żarty Samotnie głową w mur walę A prawda jest dosyć smutna To właśnie wbijam do głowy Łatwiej mi udawać głupka Niż prowadzić szczere rozmowy Znów wygrywa ze mną trutka Robię wielkie oczy sowy I przeciągnę tak do jutra Widzę swego życia groby Znów wylewam się jak wódka Co prowadzi do choroby Egzystencja strasznie trudna Co mam dalej z życiem zrobić?

trzeszczący łańcuch i dwa gumowe pedały Bonjour Paris jazz na na początek z przepoconym shirtem po obłokach oniemienia w tęczowym koszyku chat noir i wiadomość dobre wino kup kotku co nie drapiesz w francuskie noce przeciwnie do tego rudego spryciarza i koniecznie teraz musi padać deszcz velib zostaw przy stacji Blanche twoja płochliwa- Ryża cnotka wieczorem z ulic grzechu uciekniemy do konfesjonału nocnych wyznań gardząc niesmakiem pa -Ryża

@Starzec Oczywiście że to także życie. I uważam, że trzeba także o czymś takim mówić. Nie tylko o tym pięknym i nadobnym. Bardzo dziękuję za serducho i komentarz. Pozdrawiam @Somalija@Nata_Kruk@Leszczym@Natuskaa@SennekDziękuję bardzo

rozbite szkło nie przyniosło szczęścia a jedynie pokaleczyło duszę ze słoików ulotniły się wspomnienia zakażając powietrze wokół wszystko pachnie przeszłością i wrześniowymi wieczorami czar tamtych chwil nie osłabł i wyjątkowo agresywnie wnikał w serce znów zegar stanął niepotrzebnie odkurzałam te stare półki gdzie byliśmy tylko fotografią kawałkiem papieru i pluszowym misiem życzyłabym sobie innego zakończenia kiedy to nie musiałabym omijać pamiątek i miejsc w obawie przed niechcianymi powrotami nie potrzebowałabym ich gdybyś był dziś mam tylko kilka przedmiotów i bolące tęsknoty

skreślić lub wymazać nie problem a gdy kreda pyli tylko Google

Za szafą wstaje ciemny świt, kurz oblepia ciało coraz grubszą warstwą, nie uciekam chociaż drzwi otwarte na wszystkie strony. Tonę w snach o świetle i skrzydłach schowanych w kieszeni płaszcza. Pomiędzy kartami najczystszego papieru. Można by z niego skleić koszulę, prawie tołstojowską i pójść w niej nad rzekę bezlitośnie rwącą brzegi. Jednak droga zatarta nieznaną ręką, a szum nie dociera przez liczne warstwy matowego szkła. Za szafą ruch, nie ryzykuję spojrzenia, zresztą powieki jeszcze wczoraj przybiłem cierniami. Zerwanymi z uschłej róży, która zakwitła obwieszczając koniec przedwczesnej wiosny. Oraz początek późnej zimy.

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XXV malowany obraz słów jak pieśni melodia niebo w lazurowym odcieniu blask słońca uśmiechem wita plaża czyjeś ślady stóp przez fale rozmyte sami pośrodku świata nie umieramy beznamiętnie

Kiedy znajdziesz mnie Na tej ostatniej drodze A rany się zagoją Bo czas je uleczy I przyjdzie światło Które przegoni mrok Będziemy w końcu jednością Tutaj na tej ziemi Bo przecież świat To takie małe miejsce W ogromnej skali wszechświata

w wieczornym deszczu nagie gałęzie krzewów ścina przymrozek

dorodne pole kukurydzy czy jednak łąka? nie chciej być kolbą obok mnóstwa takich samych kolb naprawdę, lepiej być stokrotką wśród maków i chabrów nawet królowa róża w zaaranżowanym ogrodzie ciepło spogląda na drobne nagietki a wielka piwonia kłania się malutkim fiołkom

A tu mamy mamuta

nieśmiała, czy się drzaźni, niech zgadnę, a może tyś zbyt śmiało doń zapałał?

Zdrada to drobnostka maluśka Zaczyna się wcześnie w dzieciństwie Przyjaciel zdradza przyjacielowi Później ona go zdradza z innym On odwdzięcza się zdradą zasad Na pierwszy rzut poszła rodzina Ona odwdzięcza się jeszcze piękniej I w mediach aferę robi Na rzut drugi idzie społeczna opinia W trzecim rzucie praca Co tam tajemnica służbowa W końcu to ona winna - zdrada drobnostka maluśka niewinna W tym miejscu zaczyna być niewesoło - idea dla wyższej idei Zdradzane zasad już dla zasady Zdradzanie z nawykiem idei Lecz tu działanie na szkodę Ale ale nie na szkodę całej Ziemi czy Świata Zaledwie swojego Kraju Swojej Ojczyzny i Państwa A jeśli nawet Świat się zawali To była drobnostka maluśka Niewarta obrony czy też uwagi

@Konrad Koper @Tectosmith Dziękuję.

Czym jest poezja łąką lasem kwiatem a może to horyzont nadzieją pachnący Czy to marzenia smutek i łzy lub drzwi prawdy które nie bolą A może poezja to spełnienie które nie boi się cieni jest lekiem na zło Czym jest poezja czy to wspomnienie o tym co było które porwał wiatr Tak moi drodzy to ona umie upiększać świat jest zawsze na tak Ja wiem poezja to coś wzniosłego umie cieszyć nawet gdy puka żal

@Tectosmith Bardzo ci dziękuję.Rzeczywiście racja jest tutaj spora możliwość interpretacji.Każdy znajdzie w tym utworze coś dla siebie pozdrawiam;) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo.Pozdrawiam cię również ;)

Tak, strach potrafi zamknąć na prawdę, nawet jeśli jest się jej bardzo głodnym... Ten "beton" w głowie byłby wtedy budowany właśnie przez strach. Dziękuję Ci za to pogłębienie myśli wiersza i pozdrawiam :) @MIROSŁAW C.@Leszczym@Sennek Dziękuję Wam :)

Są! W wiele innych jeszcze. O,tu:

@Corleone 11 Tak ,wiersz stanowi kompozycję zamkniętą a klamra tylko to potwierdza i w zwiazku z tym jest „ poprawnie dobry .Chciałam żeby był” lżejszą nadzieją” i stąd uwaga.Wiesz co ? Klamra z nadzieją to dopiero „ środek upiększający „ mógły być…i pamiętaj proszę że nie czytam z uwagą a „ dla ucha? serca? i może do takiego adresata też trafia Twój utwór.Pozdrawiam…

Liczyłam na ciepło, bo miało wyjść z tego piękne dzieło. W zamian z twoich ust otrzymałam tylko chłód i myślałam, że obejdzie się bez szkód. To był początek walki, a myślałam, że to będzie jak z bajki. Serce bije się z rozumem, a ty byłeś jedynie oszustem Albo aż, ciężko stwierdzić. Bo jednak nie chciałam ciebie na zawsze skreślić. Ale to co mam robić? Pozostało mi się tylko modlić. O spokój i harmonię, Z nadzieją że o tym bólu kiedyś zapomnę. Ciekawe jak długo będę musiała jeszcze czekać, bądź jak dużo muszę jeszcze przegrać.

Drodzy neurotypowi Jak to jest być tak jak wy? Lubić imprezy, podróże… Być z niestałością na ty, Nigdzie nie zostać na dłużej? Nie chcę być taki jak wy, Wszystko rozmyte, niejasne… Z kwantów układam wciąż sny, By ze mną były już zawsze. Muszę być taki jak wy, Nie ma znaczenia, że nie chcę. Dla was otwarte są drzwi, Tam gdzie zamyka się przestrzeń. Nigdy nie będę jak wy, Chociaż próbuję zrozumieć. Idzie huragan, już grzmi, Schować się przed nim nie umiem. ---

Ciepła poezja. Kolby - świetne!

ładnie: Czy ludzie dzisiaj głodni prawdy? na to pytanie nie odpowiem opancerzeni w strachu marnym i każdy ma swój beton w głowie pozdrawiam

ze ścian ściągają już symbole bo w pierwszych bitwach zwyciężyli poparcie Niemców zda się koniec lecz My się w końcu obudzimy a Unia trzeszczy już w posadach nowe uchwały - gest rozpaczy dmie wiatr historii d.. w opałach portki się trzęsą "naszych braci" :)

Ale fika dres. Pałą pukał u muła, kupą łapserdaki, Fela.

@duszka No właśnie, niech wspomnienia zostaną tylko w wersach. Pięknie dziękuję i pozdrawiam :)

Świetny wątek dałaś/dałeś.. (nie wiem).. @slow ... Daaawno nie słuchałam kawałeczka, Ewy Demarczyk.. "deszcze"... bardzo lubię to wykonanie.! @Arsis ... Twoja wrzutka... "The most" itd.. także piękna. Klasyk.. ale fajny dla oka i ucha.

@Radosław ... chciałabym żeby odrobina tego klimaciku była wyczuwalna, dlatego 'pozrozbijałam' troszkę, dla wyhamowania pomiędzy słowami i... wyobraźnią. Dziękuję za ciekawy komentarz. Gdy dzień.. przygasa.. warto się zatrzymać... :)

kikuty roślin na zamarzniętej łące para sarenek

@poezja.tanczy @Konrad Koper kardiolog, to brzmi dumnie:) Dziękuję i pozdrawiam:)

wdzięczność liczy sumiennie dostrzegając nawet ziarnko maku na pachnącej bułce zapewnia o bogactwie

Witaj - podoba mi się owy ląd perspektyw - Pozdr.serdecznie.

Całkiem ciekawy wiersz. Spora możliwość interpretacji. Oczywiście zamysł zna jedynie autorka :-) Pozdrawiam serdecznie :-)

Witaj - z tym tytułem pomyślę - miło że czujesz ten wiersz - dziękuje - Pozdr.serdecznie. Witaj - cieszy mnie twoje lubienie - miło że czytasz - Pzdr. @ja_wochen - @Andrzej P. Zajączkowski - dziękuje -

Dzięki :) Wzajemnie.

@poezja.tanczy Dziękuję za zauważenie „bez potknięcia”-:).Pozdrawiam.

„ ... zwieść cię może ciągnący ulicami tłum... ”(*) Więc w myślach tańcz, okręcaj się, sen rozciągaj jak ramiona - o taaak szeroko, bo nie musisz już ciasno ich trzymać. To twoja przestrzeń, twój czas i twoje dzieło – ciało zadowolone, ciało zanurzone w przyjemności niczym nieskrępowanego ruchu, ciało któremu w zielonej poświacie jest dozwolone, a nawet nakazane być w radości... „ ... wódka w parku wypita... ”(*) ... trzeźwego osądu. Kroków stawianych jak kropki, przecinki, cudzysłowia, wykrzykniki, pytajniki... tańcz, niech wiruje w głowie, niech rozmazuje się słoneczny krąg w okrąg jasnej aureoli zdarzeń, cokolwiek się zadzieje za twoimi plecami, za przedłużeniem ramion rozciągniętych, cokolwiek przyciągane tym ruchem wirowym przyjdzie, będzie tylko przez chwilę zanim to zmienisz swoim tańcem... „ ... albo zachód słońca... ”(*) ... i nie wierz, jeśli ci mówią, że słońce zgasło, bo to tylko noc, tylko podsumowanie, tylko kolejny rozdział twojej historii. Masz wszystkie dane, przecież wiesz, że po nocy przychodzi dzień. I tak naprawdę nie dzieje się nic, nic, nic... to tylko sen. * - fragment tekstu piosenki śpiewanej przez Grzegorza Turnau „Naprawdę nie dzieje się nic”