Ranking

Samotność w spektrum Powiedzcie, jak to działa, bo wciąż nie rozumiem; Rozmowa się urywa - Z czego to wynika? Widzicie, mam tak zawsze, że gdy ktoś zapyta, Odpowiem, no bo przecież z nim koresponduję. Nic nie ma, druga strona wciąż nie odpisuje; Po czasie wciskam odśwież, lecz ponownie cisza, I czekam, bo jest online, widzę na znacznikach Ikonkę dostępności - dziwnie znów się czuję. Czy trzeba, by rozmowa była podtrzymana, Zaklęcia pradawnego, z wielką mocą użyć? Ze światem neurotypów mam do pogadania, Choć widzę, że częstokroć jest po prostu głuchy. Dlaczego tak się dzieje? Dosyć mam czekania, Lecz jeszcze, dla pewności, wykasuję cookies. ---

Nie zadowolę wszystkich, Nie ma takiej możliwości. Piosenkę zapiszę od nowa, Od nowa poskładam Kości... Nie będzie historii, powtórki, Nikt tego już nie potrzebuje. Zapętli się sprawa nie moja, Nikt więcej tego nie wygugluje. Nie! Nie zadowolę nikogo, nic! Nic... I wcale nie chcę! ... Powiedz, że mogę już odejść, Że zniknę razem z tym deszczem... Słońca... Nie będzie. Nie!

Wszystkie - bez wyjątku - nowe, stare i te zdziczałe przy których stoją kikuty drogowskazów nazw zapomnianych porośnięte nie jedną trawą , dokądś prowadzą. Więc gdy poczujesz się zagubiony ... wędrując jedną z nich przypomni sobie ten wiersz . A potem dalej śmiało idź prze siebie , bo może właśnie ta ... ta droga zaprowadzi cię dziś , jutro albo kiedyś ... tam gdzie odnajdziesz to coś , coś co nazwiesz swym szczęściem.

H

powraca jak bumerang wraz ze smrodem na smyczy i w kagańcu w ryzach utrzymać już się nie da

Taki to ma gadkę prima, wiele z was się nie powstrzyma przed bliższymi kontaktami, co się zwykle kończy łzami.

Za cienki jestem Bolek żeby nagle wszystko co wokół dobrze rozumieć i połączyć te porozstrzelane fakty pomieszkane z tysiącem kosmicznych przypuszczeń i nawet podczas nieziemskich tortur - zdaje się elektrowstrząsowych - nie umiem tego sensownie uczynić. Warszawa – Stegny, 27.12.2023r.

niczym roślina bez korzeni usiłowałam żyć powietrzem w tempie i kierunku pozbawionym plonu nie nadając sensu dniom oczekiwałam go od życia bez zrozumienia że świat widzę nie jakim jest lecz jaką byłam ja sama świadomość tego dociera często z opóźnieniem jak u Bukowskiego trzeba wiele razy umrzeć by narodzić się na nowo i przyjąć siebie

jedni za darmo a drudzy za bardzo duże pieniądze pierwszych się lekceważy a drugich przecenia dlatego nie ma nic za darmo a wielkość jest odległa dla tych co kalkulują

Nie wiem, Nie pamiętam. Dlaczego ponownie, Rok podsumowuje taką późną porą? Tutaj jakaś panna, Przy piwie bliźnięta. Czy właściwym będzie, Rok dzielić na czworo? Wiosna do lamusa, Ledwo pamiętana. Jesień z zimą niczym papieros na przerwie. Lato tylko - dramat, Każdy dzień liczony. Ciężko tak pominąć Czerwiec, lipiec Cierpień. A co dalej? Nie wiem. I nie chcę pamiętać. Plan już jutro - stary, Zdeptają go nowi. Cześć, Rocznik z tej strony, Kolejny z rodzeństwa. Grudzień, Posiwiałem... Wnuki czas pozdrowić.

Chwila i Przemijanie. W kolejce się spotkały? Na pasach się minęły? Chwila i Przemijanie. Drogi się skrzyżowały. Powoli upływał czas. Chwila młoda i zwiewna, jakby świadomość miała, że życie to nie wieczność i zwykle krótko trwa. Z pozoru refleksyjna, figlarna może nawet. Ot, życia subtelny smak. Chwilami zasmucona - - tu słów zwyczajnie brak, by słowem ją określić… To po co czynić to…? Nawet gdy się odważę, za chwilę chwili brak.

Pyta chłop samotnej baby, na drodze do wioski; jakie w swoim położeniu przedkłada wartości(?) Baba pomyślała, się zafrasowała; ja nie wyczekuję w domu, nie mam wątpliwości.

@Wiesław J.K. ... ;) Dzięki @poezja.tanczy :)) Dziękuję ślicznie Również miłe pozdrowienia @Nata_Kruk ;) człowiek kalkulujący jest ;) Zdarza się jednak bezinteresowność, choć rzeczywiście nieczęsto. Również pozdrowienia @Rafael Marius kosmos nie dla kalkulantów :) Jakiś Księżyc, jakiś Mars, ale co potem... Dziękuję @Monia @Liero dziękuję

@Tectosmith smutku to tu na tony. Słońce będzie, zawsze jest po deszczu.

'Wolność to prawo do powiedzenia ludziom, czego nie chcą słyszeć. To jest straszna odpowiedzialność, której większość ludzi unika' Wolność słowa - już nawet nie na smyczy tylko w budzie. Pozdrawiam.

@jan_komułzykant "wolne media" "wolność słowa" uprawiają mową nienawiści

@Nata_Kruk Fakt, to jest niemożliwe, a one do tego jakoś tak lawinowo ciągle narastają... @Rafael Marius Smutna to myśl, ale diabelnie prawdziwa :// @Wędrowiec.1984 Ja ogólnie myślę, że na tym świecie dużo jest różnorakiej mściwości, ale to pytanie nie do mnie a do "tego czegoś".

@Nata_Kruk Dzięki za sugestię Jak zawsze celnie wyłapujesz niedociągnięcia To miłe Wszystkiego dobrego @Rafael Marius Tak Nie zawsze zmiany wychodzą na dobre Miło, że zaglądasz Oby się wiodło w Nowym Roku @Monia Dzięki za polubienie Dla Ciebie i wszystkich forumowiczów -> szczęśliwego 2024 !! Bo szkoda czasu na wadliwy :) Pozdrowienia najlepsze M.

@iwonaroma .... przez całe życie, coś jest za coś, dosłownie i w przenośni, a kalkulują chyba wszyscy, na pewnych etapach swojego życia... ;) Pozdrawiam.

w tv, komputerze, smartfonie zaostrza się obraz i dźwięk przyspiesza ruch i potok słów bez zapachu bez smaku

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie Pojedzone Tak z przepisu odgapiona Ta muffinka, nie zielona Składnik, mąka i andruty Jajko, chwila, rozum skuty Żeby było idealnie Żeby było niebanalnie Z nikim nie podzielę się Moja muffinka, wszystko źle Trochę przepis poprawiłam Trochę sobie z niego zakpiłam Ale skleja się paciara Nie przejrzewa jej wciąż wiara No i jest, siup do foremki Teraz test, czy będzie piękny Ten wciąż moment, rozpoznany I metoda, na dwa plany Wszystko do pieca już wrzucone Temperatura i ustawione Czekamy, czekamy, i wyciągamy Dziwną minę na ustach mamy Co się stało, że taka oklapła Może proszku do pieczenia za mało chapła Może temperatura nie taka Ale akcja, ale draka Muffinka jest, nieidealna W zasadzie zakalec, sprawa zdalna I co teraz, musi być zjedzone No przecież, nie dla innych zostawione //Marcin z Frysztaka Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

Al, tępa, zobacz Anzelma. Mamle z Nazca, bo zapętla.

W świecie bzdur odnalazłam NAS. Splecione dłonie, niekończąca się rzeka szczerych słów wypływających z wnętrza NASZEJ historii. To, co przeżyliśmy żyje w NAS. Ślady podeszew na leśnych ścieżkach, echo „kocham cię” wyszeptanego między brzozami, zapach ciebie na mojej skórze. Po nienapisany list miłości przyjdę do lasu, w którym zaczęliśmy się MY.

@GrumpyElf Rozumiem. Nigdy o nim nie słyszałem. Dowiedziałem się o Bukowskim z Twojego wiersza.

Pewnie tak. Ja też mam takie doświadczenia jak i Ty i pewnie każdy z taką osobą się spotkał. Ja osobiście mylę, iż tu brak czasu głównie za tym stoi. Ludzie są zalatani i nie mają go dla innych, a nawet dla siebie.

@Rafael Marius Tak, choć zapewne istnieje wiele części wspólnych dla kilku, lub większej ilości przypadków.

@Nata_Kruk To jest sonet o tym, że czasami rozmowa, prowadzona przez komunikator czy maila, się urywa, zupełnie nie wiadomo dlaczego. Wydaje się, że fajnie jest prowadzona, aż tu nagle treści w odpowiedzi są coraz mniejsze, by w końcu zniknąć. Co do tego, co napisałaś: tak, bardzo lubię kiedy ktoś zostawia komentarze pod moimi utworami. Zauważyłem, ze mam kilku swoich czytelników, co mnie niesamowicie cieszy. Sam, kiedy czyjś utwór mnie zainteresuje, próbuję się dopytać, czy zostawić pod nim coś więcej.

- A ma to Borat? - Udar po PZU, tato? - Ta tu... z Popradu ta, robota ma? - Ma miotły tu. - Kat tak utył? - To Imam.

@Leszczym Wcale nie szczęściarz a po prostu relatywista. Nic co ludzkie nie jest mi obce i dosłownie, i w przenośni :-)

Z tekstu wynika, że jesteś torturowany elektrowstrząsami, bo najprawdopodobniej ktoś/coś chce Cię zmusić do zrozumienia wszystkiego, co wokół.

@Leszczym Dlaczego ktoś miałby Cię torturować, tylko po to, byś to wszystko zrozumiał?

@Rafael Marius ;-)

Że ta ma w kasie? I sakwa ma też. U, latem? O, drobne tam. A ten bor do metalu?

@Nata_Kruk Dzięki Ci 🙂 .

Wychodzi na to że wszyscy teraz są mali, statystycznie coraz wyżsi.

@poezja.tanczy Tak to jest jak się za dużo kombinuje wbrew sprawdzonej tradycji. Znałem taką jedną artystkę. Nie dało się tego jeść, a jej co gorsza deklaratywnie smakowało. A jaka była prawda to ona tylko wie.

Osobiście za mufinkami nie przepadam, @poezja.tanczy ... Marcinie, wierszyk Twój, pewne sugestie wyżej, żeby było troszkę równiej, co zrobisz... wola Autora. Pomysł naprawdę fajny, ale zbyt wiele .. ale.. jest, jak dla mnie. Pozdrawiam najserdeczniej, jak potrafię... :)

@Leszczym ... to ja.. bolkowa... :) tych wszelakich odgórnych manewrów przez lata nie da się pojąć, a cóż dopiero.... nagle... ;)

Wyczuwam tu delikatną ironię :)

@Andrzej_Wojnowski @poezja.tanczy @duszka nic mądrego nie dodam, niech się dzieje, a wszystkim Państwu życzę dobrych inspiracji z życia do pisania wierszy. Ściskam ciepłom bb

Nie tylko w teatrze komedii chcę mi się bardzo śmiać lecz mimo powagi - zdarza się to nawet na pogrzebach Zwłaszcza wtedy gdy widzę twarze tych którzy próbują wcielić się w role przyjaciół umarłego - choć nimi nie byli

Witaj - miło cię widzieć - dzięki za czytanie i komentarz - Pozdr. Witam - miło że czytasz - Pozdr. Witam - miło że czytasz - Pozdr. @Natuskaa - @Rafael Marius - @Leszczym - serdecznie dziękuje -

Tak tylko czasem jest zaniedbane i uśpione.. Dlatego trzeba je budzić i oczyszczać. Tak mi się wydaje. Dziękuję :) Mnie też spodobało się to "dosieganie" :) Pojawiło się w wierszu spontanicznie, jakby spadło z nieba. Dziękuję Ci za miłą odpowiedź i pozdrawiam :) @Leszczym@Waldemar_Talar_Talar@beta_b@jazzkółka@Lidia Maria Concertina@iwonaroma@MIROSŁAW C.Serdecznie Wam wszystkim dziękuję! :)

@iwonaromaWszystko jest względne...

@Nata_KrukPocieszny to widok byłby. ;-)

Także liczę na to... rozluźnienie... :) Zdrówka.

Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać, że mój syn bardzo mnie kocha. Muszę pamiętać... Każdego pieprzonego dnia. ***Treść będzie zrozumiała tylko dla osób, które mnie znają czyli prawie dla nikogo***

róża którą niechcący przycięłam o głowę przy nierozwiniętym pąku zapłakała we mnie bólem nieziszczenia wypełniając łzami kielich goryczy przywróciła proporcję pomiędzy jestem i byłam

Zachciała (p)Anna, z miasta Lozanna, by w jej sypialni stanęła wanna. Pozbyła się też łóżka. Starczyła jej poduszka i na ruch ręką - kąpiel poranna.