Ranking

Ulicą idzie biały tłum migocą w rękach świece ucieka przed nim ciemny mróz dziś święto światła przecież „Santa Lucia” śpiewa lud i pije grzane wino od dzisiaj rządzi nowy król ciemności okres minął trzynasty grudzień to ten dzień gdy słońce już wygrywa każdy z idących w tłumie wie odchodzi długa zima

pogoda ciepła i ładna jak słodkie opalanie podróżą w czasie na wygodnym spacerze jestem promykiem

Czy oni już zapomnieli Czy właśnie zapominają Czy nigdy nie pamiętali — Lżej prawdy nie znając — Męczarnie domysłów Są mniejszym złem Niż Żelazny Fakt Hartowany w Ja wiem — I Emily: Whether they have forgotten Or are forgetting now Or never remembered — Safer not to know — Miseries of conjecture Are a softer woe Than a Fact of Iron Hardened with I know —

Ogródek Pozostawione samym sobie, tłamszą się ziarna - wiersze, ospałe wróble pomiędzy. Przybywają nowe i nic. Kuratela zza szyby, za dnia wiercą się myszy pod skórą, krety podglądają korzenie... Pod wiatr witrażom ogrodu. Dmuchawce chciałyby w górę, przybite ciszą - obumierają i nie wiadomo, co wykwitnie na rabatach, tulipany czy... głusza grudzień, 2023

brzemienna panna nie po raz pierwszy szuka schronienia przed burzą zamkniętych domów surowe zęby szczerzą nieszczere podwórza ojciec nie swego przyszłego syna do serc kołacze strapiony jednak w nich miejsca na litość nie ma dla Niego ani dla żony Prawdziwy Ojcze co żeś uczynił swemu biednemu dziecięciu pytają ludzie mocno skrzywieni gubiąc się pośród nonsensów przez materialną widzą zasłonę bóstwo ubóstwa i nędzy a to dopiero przecież początek bo drzewo już się zieleni

ciszo kim ty jesteś poezją czy smutkiem a może jesteś prawdą która czasami boli ciszo kim ty jesteś czasem straconym złudzeniem a może fajną chwilą ciszo kim ty jesteś czemu dokuczasz a czasem cieszysz jak lot motyla ciszo kim ty jesteś jak cię zrozumieć czy można wierzyć w twoją głębie ciszo kim ty jesteś czy warto do ciebie się uśmiechać być na tak

za nami już wiele przed nami jest wszystko optymizm to w sumie wieczne igrzyska

To za daleko zaszło - mówiłem O słońcu, światła szukając w gniewie. Gdy mrok pompował melatoninę - Demona, który mnie pcha do ciebie. O świt błagałem, gdy opadały, Miraż wołając, ekrany powiek. Łzą oko z jawy się wypłukało, Przegrałem walkę o brak - usnąłem. Co noc świat złudny się we mnie wznieca - Na wyciągnięcie ręki mi jesteś. Nie mam już w ciele swym sprzymierzeńca I znów się boję umierać we śnie.

W portowym barze miłość umiera, Jak fale wzgardzone przez brzegi niechciane. Odchodzi stara, gdy nowa się wdziera, W zegarach świata ze sobą splątane. Lecz te, które zmysły pochłoną pierwsze, Zgasną jak świece w lodowym szkwale. Nad szklanką grogu płomienne wiersze, Wylewać będą w chwilowym szale, Żeglarze i łotry, morscy anieli, Syreny samotne, wietrzące szczęścia. Gdy smutki topiąc w szklanej topieli, Wpatrzone w pustkę – czekają na księcia. Marząc o wyspach w dalekim Timorze, Na które popłyną błękitnym promem, W słodkawo - słonym siedząc oparze, Ze szklanką w dłoni, w złotawym tronie. Jak w przepowiedni, która się spełnia, Nie wiedzą biedne, jak ćmy jednej nocy, Że lecąc jak ślepe, gdzie lampy lśni pełnia, Rozpłyną się w eter wiecznej przeźroczy. Popłyną nie bacząc na wichry, orkany Szaleni żeglarze ku tłustym brzegom. Złączeni z kochanką, przez morskie piany, By w końcu świtem dokończyć biegu. Lecz póki żądza wnętrza ich pali I z pełnym brzuchem, w rozkoszy dram, Od nimf kształtów boskich płyną na fali, Po kres tanich dziwek z Port d'Amsterdam. Nad sutym stołem, by snuć opowieści, O lichych bataliach, nie w moll tylko w dur, Gdy zgrają się do cna, z fałszywej boleści Miast łbem walić twardo, to plują na mur. Tam chlają na umór, tam piją ich zdrowie I nie umierają, lecz rodzą się w snach. Wśród śpiewów i wina, upadłych kobiet, Początku i końca nad Port d'Amsterdam. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

,, Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim,, Łk 1, 46-54 darowany świat dzieło Stwórcy bawimy się nim jakby był zabawką co jakiś czas przewracamy bestialsko do góry nogami powstajemy jak Sfinks aby na nowo go burzyć a Bóg czeka cierpliwie może kiedyś zauważymy świat jest idealny bądźmy i my radujmy się nim bez Boga to niemożliwe Jezu ufam Tobie 12.2023 andrew 3 Niedziela Adwentu, dzień Pański

@Rafael Marius .... nie sposób nie zgodzić się z tymi słowami. Niepewność, to częsta towarzyszka życia, w ogóle. Miło mi, że zaszedłeś do mnie, dziękuję. @GrumpyElf ... przyznam Ci rację, że czaaasem uda się przewidzieć, co.. nie wykwitnie... i fakt, to w jakiś sposób dotyka. Miałam taką nadzieję, że wyjdzie troszkę refleksyjnie, smutnawo... i... dobrze czujesz, 'ogrodnik' bywa zrezygnowany. Dziękuję, że byłaś i zostawiłaś kilka słów. Pozdrawiam Cię. @duszka ... ten "ogródek", należy do nas wszystkich i... każdy z nas...jest jego 'pracownikiem', inna rzecz, że niektórzy wpadają "na rabaty" tylko po to, żeby zaakcentować.. jeszcze żyję.. albo dać szybciutko odpowiedź na zostawione przez kogoś słowa. Musiałam to z siebie wyrzucić, taka moja natura, ale gdy przebywa w jakimś miejscu częściej, jak ja w ostatnim czasie, pewnych rzeczy nie da się nie zauważyć. Dziękuję za komentarz, także pozdrawiam.

A A jak nie było tak nie ma, a horyzonty są pozasłaniane, a zatem idę jutro na browar z kumplem Norbertem, który notabene kupi sobie kawę Americano ku poprawie różnych afirmacji, które czasem, chodź niekiedy płochliwie, chodzą mu po głowie. Warszawa – Stegny, 17.12.2023r. Inspiracja - Poeta Wielobor (portal - Twoje wiersze.pl).

drzewa śpią a moja dusza kwitnie i owocuje w tym uśpieniu zimą światła na ziemi jest mniej, a nieba nad ziemią - widzę więcej

Po co jest życie? Nie mam pojęcia czemu ono służy. A ludzie ujmują jego cel rozmaicie. Czy bawić się, czy gatunek przedłużyć? Kochać bliźniego, sobie nadać priorytet? Być lekkoduchem czy dźwigać presji brzemię? Krzewić tożsamość, ulegać presji tłumu, wchodzić w konflikty czy wychodzić z nich cało? Ten świat nam daje opcji continuum. Ty czasem zbierasz, bracie, swój entuzjazm. Wkładasz wysiłek, by wytyczyć złoty środek. Środek do celu, tym celem jest konkluzja, że tuż za rogiem może być anioł z Bogiem, a może diabeł, czy malowane ciele, pewniej zaś zakręt lub roboty drogowe. Na jednej ze ścieżek, których jest przecież wiele, a niepewności są na każdej standardowe. P.S. Drogi czytelniku, Jeżeli przez ten marny tekst opada Twój apetyt, I myślisz sobie, co to jest, za nietakt u poety, co mając własny ciepły kąt, jedzenie czy bieliznę, emituje apatii swąd, i trąci fatalizmem. I czemu ma skłonności, by szerzyć trefną narrację, To pewnie kompleks maleńkości! - to zapewne masz rację. Przepraszam, w ramach rekompensaty, drogi, na Twej ścieżce życiowej, Życzę szerokiej drogi, i szybkiej przelotowej!

a więc stało się ponownie pociągnięcie pędzlem rozmazało ciszę barwą z palety połamanych kości bierności i niemocy nie jestem już dziewczyną ze snów dawno minęły czasy kiedy mogłam wybierać ulubiony kolor i swobodnie nim farbować czyste płótno

chłodne zimowe powietrze chwyta mnie za płuco lewe od serca prawe spaliłem już dawno nikotyną i szpitalnymi wyziewami pobudzone oddechem myśli wzbijają tumany wspomnień okręcając mnie jak tornado a więc kolejna zima i znów następne popołudnie wytrwać byle do wieczora a jutro jutro znów umrą gdzieś ludzie może tym razem ktoś z dawna mi znajomy jak phoenix rodzę się rankiem trenuję tą zdrową piersią niepowierzchownie mentalną trąbę wokół mnie starannie selekcjonując wspomnienia zamieniając je w słowa jak słońca na ścieżce życia przestrzeni mojego bytu aw

Uchroń mnie od beznadziei I od myśli zgubnych Bądź moim światłem (W świecie ciemności) I niech twoja wiara Ocali mnie od złego

Gdy wieczorem staję na szachownicy chwili pokutnej skruchy znajduję mozaikę pól jasnych i ciemnych w moim wieczornym rachunku sumienia nie potrafię samotnie oddzielić blasku od cienia ciepła od chłodu ta jedna myśl wciąż się czuję bezradnym żałuję przepraszam i obejmuje mnie skrzydłami Anioł Przebaczenia

To co zasiane dawno temu Zwłaszcza to co złe Ma długie macki i korzenie Nie tak łatwo wyplenić je Odezwie się niespodziewanie choć myślisz że już nie boli cię Że gdzieś głęboko je zakopałeś na samiuteńkim dnie A tu nie a tu nie Jest znów przy tobie tamten dzień tamta chwila Może miesiące może lata Gdy wszystko tak dokuczało Gdy śmiano się żeś garbata A może masz za tęgie ciało Gdy cham był panem Mógł poniewierać sen nie przychodził bo zdradził brat I chciałeś umrzeć bo chce się umierać gdy na głowę wali się cały świat Gdy w wojsku falą w więzieniu trwogą Kiedy profesor uwziął się i choć ślęczałeś długie wieczory to zawsze mówił jedno, że źle Gdy cię dopadną nocą szkaradną a czasem nawet i w jasny dzień To dam ci radę nieco dosadną Ty je po prostu w dupie miej Bo chociaż złe, to już tylko wspomnienia są Najlepiej oddać je przeszłym dniom

Co Wieści by czuły, gdy się rozchodzą Gdyby Wieści Serca miały Trafiając do Domostw Wpadając jak Strzały! Co Wieści by myślały, rozważając Gdyby Wieści Myśli miały Na temat doniosłości Swej nieważkiej zawartości! Co Wieści zrobią, gdy Ludzkość cała Będzie jak jedno rozumowała I nie zostanie w całym Świecie Ni jedna rzecz do przekazania? I Emily: How News must feel when travelling If News have any Heart Alighting at the Dwelling 'Twill enter like a Dart! What News must think when pondering If News have any Thought Concerning the stupendousness Of its perceiveless freight! What News will do when every Man Shall comprehend as one And not in all the Universe A thing to tell remain?

Stary już Chochoł z Chochołowa Myślał, że przyjdzie już odnowa. Oddał więc chamom Złoty Róg, Tym specjalistom od trzech nóg. Więc w sejmie "szopka", aż boli głowa.

Polska to taki dziwny kraj w skali światowej wręcz fenomen morda i złodziej ma tu raj i partyjoci nomen omen jedyne orły do rządzenia taki w skorupę jak co wleje wnet zioną w lęgach pokolenia więc jeśli zdołasz walcz o siebie tu tylko bielik orłem nie jest

Kto kogo ostatnio zastraszał; w redakcjach jest cisza i spokój. Dziennikarz tyrady wygłasza już nikt nie wyrywa laptopów. Choć nieraz wskazane by było, przetrzepać te media niemieckie, co polskim władają na siłę, niweczą dialogu przestrzenie. To błąd - że w imię wolności na brudy nie było reakcji! A dzisiaj już jawnie się głosi „Polakom nie wolno mieć racji” Bo przecież; śmietnikiem są Niemców, lotnisko - niech mają w Berlinie, pozbawić ich własnych pieniędzy. Niech wymrą, wyjadą lub zginą. Zadawać nie wolno im pytań. Jak już poprawne i proste, by w tryby unijne nie sypać bo może znów będzie „…nach Osten"!!!

znowu ubrana mieni się błyskotkami sztuczna panienka

I must write something But I don't know what Let's talk about life Basic stuff What's life? It's time before night And after morning So it's only our imagination In this illusion We can find Our place Or even better Be oneself But is it worth? I'm not sure When I know the answer I'll talk to you.

noc otula miękkością. do snu zawsze słuchamy siebie, to najpiękniejsze melodie. mistyczne brzmienie, tak subtelne, nie cichnie; przepływa przeze mnie fala nieskończoności, złożona obietnica. z ciała zlizuję resztki błękitu; jest w nim coś więcej niż aksamitna czerń. na języku akt ostatniej woli — twoja nie zna we mnie końca. jestem tu po to, by śpiewać ci piosenki.

@Leszczym Znowu się rozmarzyłeś o Anastazji.

Ja odczytałem bardziej na poziomie psychicznym, ale jeśli chodzi o duchowy to faktycznie jest teraz dla niego sprzyjający okres. Też to odczuwam. Zatem mogę się zgodzić z treścią wiersza.

A ja rozumiem to i dosłownie, i metaforycznie, też w moim wierszu :) Zauwazyłam, że to, co dzieje się w naturze często może być jednoczasnie metaforą wyrażająca stany duchowe. W tym przypadku "przejrzystość" drzew zimą rozumiem jako ustapienie intensywnego zmysłowego odczuwania na rzecz duchowego. Dziekuję Ci za odpowiedź i pozytywny akcent w niej :)

Stoimy przed zwierciadłem świata patrzymy w nie, siebie nie widząc. w nim wszystko jest odwrotne: ręka prawa jest lewą krok do przodu - krokiem do tylu miłość - egoizmem wolność - niewolą a kłamstwo - prawdą

Ja to metaforycznie zrozumiałem. Generalnie ludziom nastroje spadają o tej porze roku. A jak ktoś dostrzega więcej nieba, to i innym może go bardziej przychylić. I robi się przyjemniej, ale to zwykle wiosną się dzieje.

Feromony na pokuszenie aromat pląsa z pizzą myśl o żuberku 9.XI. 2023

@jaguar Myślałem że tylko Skandynawowie znają Św. Łucję. Skucha. Dziękuję i pozdrawiam @Jacek_Suchowicz Byliśmy wolni, jesteśmy i będziemy. Historia nie rozpieszcza. Taki kraj. Dziękuję i pozdrawiam

@duszka dziękuję, dziś troszkę deszczowo, ale słońce w środku:)

Andrzeju, wielce Ci dziękuję za czytelnicze odwiedziny i uznanie 🙂 . @Stary_Kredens Wielkie dzięki za odwiedziny i uznanie dla wiersza. Miło mi, że spodobał Ci się 🙂 . Moniu, Tobie również bardzo dziękuję 🙂 . @Nata_Kruk Nato, bardzo mi miło, że dla Ciebie "dobre" i że znalazłaś przestrzeń oraz chęci, by po przeczytaniu powyższego "wędrować myślami" 🙂 . Dziękuje Ci wielce 🙂 . 🙂 Was Wszystkich, Moi Drodzy, serdecznie pozdrawiam.

Niech nikt się nie łudzi głosił komunikat "nikt z nas nie przeżyje" ponieważ po zderzeniu największy kawałek ziemi będzie wielkości na której nawet myśl się nie ukryje Nie łudźmy się głosił dalej , już nic a nic nas nie uratuje ...wykorzystajmy więc bogato ostatnie pół godziny Niech każdy wyjdzie przed swój dom poda sąsiadowi rękę tworząc łańcuch który oplecie cały glob , a potem się pomodli do swego Boga o to żeby ta chwila nikogo nie bolała Chciałem zrobić tak jak głosił komunikat lecz obudził mnie budzik ratując naszą planetę i mnie przed czymś co kiedyś nastąpi , ale na szczęście jeszcze nie dziś w pierwszym dniu urlopu

@andrew "Dostaliśmy" tyle wolnej woli, że potrafimy przekraczać niebezpieczne dla nas czy świata granice... Żeby tego nie robić, musimy je poznać i śwaidomie nie chcieć (a więc znów z wolnej woli) ich przekraczać. Tak to rozpoznaję. I zadaję sobie pytanie, od czego zależy to "nie chcieć". Być może odpowiedzią jest miłość, a więc - w moim rozumieniu - Bóg. Pozdrawiam :)

Bycie optymistką mimo opuszczonych krzyżyków jest godne naśladowania:) Dzięki :)

@Rafael Marius myśle, że więcej niż czasem. :) Takie tam weekendowe refleksje :) dzięki 🙏

@Rafael Marius Aż prosi się w odpowiedzi przytoczyć zdanie z "Wiedźmina" wiadomego Autora: "Coś się kończy, coś się zaczyna". Rafaelu, dziękuję za wizytę, czytanie z komentarzem i uznanie 🙂 . @Bożena De-Tre Bożeno, dzięki Ci "Hmmmm" wielkie 😉 za trzykrotne "Hmmmm:-)dobre (...)". Miło mi, że zajrzałaś 🙂.

@Moona Zgoda, a to, że czasem trzeba mieć mocne łokcie chyba wszyscy wiemy, niestety bywają jeszcze szerokie resortowe plecy i tu nawet łokcie i talent nic nie wskórają. Walka daremna, ale marzyć trzeba nadal. Bardzo dziękuję i pozdrawiam. @Alicja_Wysocka Ja Ciebie też Alu, ale chyba zbyt wysoko mi poprzeczkę stawiasz ;) bo o głupstwach pisać też lubię, co nie zawsze się udaje. Niemniej dziękuję Ci serdecznie za taką ocenę. Bardzo mi miło. Pozdrawiam serdecznie. @beta_b @Rafael Marius Bardzo mi miło. Pozdrawiam serdecznie.

Jacek_Suchowicz źródło: https://navtur.pl/place/news/11,don-kichot-z-la-manchy ci też walczyli z wiatrakami i cóż na to można powiedzieć prócz że nie byli Polakami (sprawdź w Google: jak po szwedzku jest Niemiec) Pozdrawiam @Moondog Bardzo dziękuje za tak przychylny komentarz :) Pozdrawiam. Kruki to bardzo inteligentne ptaki Natko, dziękuję Ci jak nie wiem co, za te słowa, a za wzruszenie w szczególności. Serdeczności.

Warto chociaż przed świętami. Czasem trudno, szczególnie nam mężczyznom.

@jan_komułzykant Lubię Cię czytać, zawsze mądrze prawisz :)

bo dusza z pogoda nic nie ma czy upał lub mróz i słota myślałem że jakaś to ściema a jednak przeżyłem wspaniały listopad :)

Pięknie, mam tak samo:)

Zadziwiające, biorąc pod uwagę, kiedy zostało to napisane. Były i zapewne są światłe umysły na tym świecie... lub takie, które mają przebłyski :). Dzięki za przybliżenie tego wiersza. Pozdrawiam

Kojarzy mi się z Pijanym statkiem Artura Ribauta i sama jeszcze nie wiem z czym , ale z czymś starym ,awanturniczym i w sumie nieco tracącym myszką , choć dobrze napisanym kredens pozdrawia

Ursuli von der Layen z belgijskiego Elsene, Bo ona belgijskie ma mocne swoje korzenie. Zagryzł wilk jej Dolly. Poczuła że boli. Wystrzelać wilcze plemię, to teraz jej marzenie. https://www.rmf24.pl/fakty/swiat/news-ursula-von-der-leyen-po-stracie-kucyka-wypowiada-wojne-wilko,nId,6514626#crp_state=1