Ranking

Wyprzedziłam bieg wydarzeń, bo nie miało mnie być rano, zamieniłam się na życia i podzielę się wygraną. Wcześniej cudze przeżywałam i to nie był dobry wątek, wciąż brakuje mi oddechu ale trudno, to początek. Wstyd się przyznać, że niedawno odzyskałam kontakt z sobą, wszystko światu oddać chciałam. Zmiana planu - już nie mogę. Takie było wychowanie, że bądź grzeczna, nie podskakuj, role w świecie podzielone, do schematu się dopasuj. Oddasz innym - będą brawa, akceptacja, przyzwolenie. Jak odważysz się być inna: kara czeka i cierpienie. Z trzewi czuję jaki banał tkwił mi w gardle przez dekady: oddaj innym co najlepsze a roztrwonisz swe pokłady. W dłoniach gładzę wstążkę losu, odwróciłam przeznaczenie, Cudem słowa dziś te piszę, i już nie chcę rozdać siebie. xXx Stop, się wyceń. Każde słowo, przelew z konta, gęst, spojrzenie. i ponownie idź do ludzi: myśl o sobie, myśl na nowo. Biorca bierze, dawca daje, od pokoleń te zwyczaje, ten gromadzi, tamten traci. W jedno życie są bogaci.

... popołudniowe odwiedziny (...) Zimnem oblepia wilgotna przestrzeń, siąpiąca ciemność liśćmi opada. Brodzą wśród zniczy - czy coś ich zmienia? Cicho zamykam bramę cmentarza. * czas to szczególny gdy pamięć woła siecią pajęczyn kładzie się w głowie drewniany zegar zdrewniałym sercem w ciszy wystuka głośną podpowiedź szaruga zmierzchu deszcz liści niesie kokardą będą pośród chryzantem na brązach płyty ślady nokturnów już czas światełka bliskim zapalić listopad, 2023 * Jacek Suchowicz ps. Jacku... Twoje "nocne odwiedziny", były inspiracją i za 'to'... dzięki.

przerysowałam cię miłością nasycona ogrzałam miejsca chłodne oczy smutne jeszcze wczoraj czułością rozweseliłam teraz samo złoto wokół tętno w zachwycie pulsuje na policzkach okład gorący wilgotne pocałunki i pąki otwarte na oścież

bo nie tylko śmierć odbiera życie są w nim chwile wyrzucające mnie na brzeg - tam zamieram a ono dalej płynie jak gdyby nigdy nic

Światło, które w was się tli, zgasło w nas do końca. Przeminęły ziemskie dni dla kochanków Słońca. Pamięć o nas żywa jest, póki wy żyjecie. Nawet zwykły, drobny gest, trzyma nas na świecie. Czy nasz program nadal trwa? Nikt ci nie odpowie. Wiara wam nadzieję da, wkrótce już się dowiesz. Ciemność ogarnęła nas wśród jesiennej nocy. Wieczność kłania nam się w pas mrużąc czarne oczy. Ty tymczasem zapal znicz, póki jeszcze możesz. Albo napisz dla nas wiersz, mroczy się na dworze. Jakiekolwiek światło wnieś w bliskie ci zaświaty, przecież po nas w tobie gdzieś drepczą nasze ślady. Jeśli umiesz to się módl, módl się jak najszczerzej. O to prosi każdy grób, w jak najszczerszej wierze. I niech w tobie ciągle trwa ta pamięci iskra, która moc wskrzeszenia ma, choćby na chwil kilka. Bez nas nigdy, dobrze wiesz, nie ujrzałbyś światła. Czy spotkamy jeszcze się? Oto jest zagadka.

lubię jak wodzisz na pokuszenie wersem od słowa do słowa, nie daj bym kiedyś dreszczowych wzruszeń bardzo musiała żałować uniesiesz taki ciężar sumienia, czy długo mam jeszcze prosić? jak się zawezmę, później rozdąsam dopiero będziesz miał dosyć

A on – spięty kawaler sensu stricto nie raczył był natrafić na kobiecą akceptację i nawet niespecjalnie zdawał sobie sprawę jak kobiece i pewne swego wypowiedziane "tak" niekiedy ładnie ułatwia te kilka różnych spraw Po prawdzie bywało nie raz i nie dwa że jego jakby wymuszone i duszne "tak, tak" brzmiało niewyraźnie, niepoważnie oraz nielekko zdaje się, że wypowiadał je z niemałym wysiłkiem "tak, tak" sprawiało mu rozległą trudność w realu A potem już tylko nastały pokrętne zwyczaje brzmiała uprzejmość wobec obcych i że dam jednoosobowe pomieszczenia i półpuste szafy ba, pojedyncze wycieczki do obcych ciepłem krajów przyciąłem go kilka razy na tęsknym spojrzeniu A następnie układanie bujnych ach wierszy gdzie wersy są dobre, wyrozumiałe i kochliwe w nich peel pójdzie za nią nawet w ogień tam ona – taka ładna – wynosi peela pod niebiosa frazy tęsknią, a para marząca i szczęśliwa i nieżyciowa Do tego jest ciąg listów bez żadnej adresatki no i rzesze łech listów nikomu niepokazanych pełne są soczystych przekleństw niewyszukanych gdzie los jawi się podłym nierozumnym bydlęciem słowa są wyżalone, że on nie może jej odnaleźć Inspiracja: Adam Wiedemann „Sęk Pies Brew”: „Potrzeba prawdy zadaje pytania prawdzie. Prawda zadaje pytania rzeczywistości. Rzeczywistość nie odpowiada prawdzie. Potrzeba prawdy jest wściekła. Prawda nie potrafi nic zmienić”.

-Mistrzu, jaka zasada, udanego życia? -Pamiętać, że twoje jutro rodzi się dzisiaj.

nic się tutaj nie dzieje ty jakby znużony do mnie lecz obok się śmiejesz a ja w oczach twoich jak kąsek łakomy nic tutaj się dziś nie wydarzy bo tylko w snach płonie i żarzy i tylko tam w głębi krateru leżę na miękkim nadmorskim piasku nic się tutaj nie dzieje zmysły ponad granice choć nasze - wielce dalekie jedynie w snach pąki zakwitły - rozdęte wilgocią... słodycz powietrze tnie a tutaj nic nic

Dotknąć wiatru zrozumieć deszcz rozmowy ptaków pokochać cień Odnaleźć sens tego co jest pocałować noc przytulić dzień Tylko tyle nic po za tym - to mi wystarczy po co mi więcej

Co było - będzie, a co będzie - już spisane. Com niegdyś ujrzał, ty teraz widzisz, przed czym ja ich chciałem przestrzec, teraz ty doświadczasz. Przybyłem dziś obejrzeć tę komedię, którą Dzieje dla nas napisały, lecz gdy śmiać się miałem, tam usta krzywiłem, gdzie żart był, ja jeno ironię widziałem. Strumieniami wesołymi łzy, lać się po policzkach miały, a tylko kilka kropel ponurych, ku ziemi się potoczyło. Jak niegdyś Smoleńsk niedźwiedź pożarł, tak teraz sępy ojczyznę szarpią. I przestałeś ty być aktorem, a stałeś się widzem, i lament swój wznosisz żałosny do niebios, walczysz, krzyczysz, ze światem całym walczysz. Lecz wpierw się zapytaj samego siebie: "Czy widzi to kto lub słyszy?", Cóż, że do książąt, królów, cesarzy, barwne ślesz epistoły? Ich oczy - zamknięte. Ich uszy - głuche. Ty tylko gzem, robakiem przebrzydłym, co do ich świata wdarł się niechciany. Lecz miast głowę ponuro zwieszać, spójrz Widzu co daję ci w podarku. A daję ci czapkę, czapkę błazeńską, co o uśmiech jedynie przyprawić może. I znajdź w tej ironii, tak pustej i cierpkiej, naukę przedwieczną i ogłoś ją wszem: nikt nie usłucha mądrości wielkiej, no chyba, że powiesz ją wierszem. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Nie jest to wiersz zbyt udany, ale pomyślałem, że ktoś może się nim zainspirować i ulepić coś znacznie lepszego.

czym jest śmierć czy to nowa droga która gdzieś tam uśmiecha się a może śmierć to coś co ma głębszy sens który pokaże nam inny świat świat o którym boimy się mówić nawet wówczas gdy patrzymy na krzyż czym jest śmierć czy to prawda czy obawa i lęk przed niewiadomą tak sobie myślę pisząc ten wiersz o przemijaniu które wiecznością jest tak moi drodzy śmierć to poezja którą trudno jest zrozumieć

jeszcze jedna noc to nie powód do wstydu przekwitamy zgodnie z kalendarzem nago za oknem miasto tuli się do neonów stosownie do wieku pada deszcz w ciemności mokną ciała niebieskie

dedykuję violi arvensis W noc Wszystkich Świętych przekraczam bramę; nagle szum rozmów wokoło słychać. Ci się radują z Niepokalaną, tamci są smutni, ciężko im wzdychać. Błagalnym wzrokiem proszą o pacierz - choćby najkrótszy, jakąś zdrowaśkę, nim jeszcze niebo wchłonie cierpienie za życie, które było zbyt łatwe. Są także miejsca gdzie winni czekać, ale nie zoczysz zewsząd nikogo. Bezkresnych cierpień wypływa rzeka zamknęło powrót Ostatnie Słowo. Zimnem oblepia wilgotna przestrzeń, siąpiąca ciemność liśćmi opada. Brodzą wśród zniczy - czy coś ich zmienia? Zamykam ciszą bramę cmentarza.

@Marek.zak1 Kto wie, nie powie :) Dzięki, że zaglądnąłeś @duszka To nasze serce, czyli "umysł duszy" jednak pracuje po swojemu Dzięki za myśl @Nata_Kruk Nie znam tego programu, ale zachęcasz, więc będę musiał nadrobić Dzięki, że jesteś @Rafael Marius Oby nie przesadzić. W żadną stronę Dzięki @Natuskaa @Tectosmith @miauczenie owies Miło że czytacie Dzięki!

Nie wiem ile warte dziś słowa, Ale obiecaj mi, że to nie minie, Uczucia są kruche, jak najlepszy towar, Choć czasem też piękne, jak Paryż po winie, długo wątpiłem. To wszystko to brzemię, te myśli tak ciężkie, Choć pamięć nie zginie, jak krople rosy we mgle, Musimy pogodzić się z tym, że nic nie trwa wiecznie.

Jutro czas we mnie i czas obok mnie nieustannie zawiązuje supły jakby chciał pozliczać dekady lecz to co umyka i tak zamienia się w wieczność rozrzucając ślady na wądołach które mimochodem w pamiętnikach i pamiętaniu o ile przetrwa pamięć w konstelacjach hordy głów to co wczoraj można spopielić temu co dzisiaj nadać wymagany ton przecież konającym ptakom niepotrzebne gniazda pisklętom potrzebne od zaraz październik, 2023

zaduma i refleksja są przeznaczeniem i drogą wszystkich z wcielenia na wcielenie kto nią podąża z czasem będzie miał cały świat w oku* dziś w nocy zapalę tea lights duszom bojącym się przyszłości * Jacek Kaczmarski, "Wojna postu z karnawałem" Voorhout, 2. Listopada 2023

likier - słodycz jak nóż ostra melodia z ucha płynąca do serca do cna do końca! przelotem tu byłam a teraz ramiona drżące splatam i rzeki wzbierają księżyce jaśnieją kontury lasów zaspane - czernieją oddalam się od szeregu głów oddalam od zgiełku miasta w krąg ciszy i ciepła duszą się wtapiam

Śpiesz się śpieszmy się bo czas już nagli szczęścia smak ucieka przez palce przykuci do szklanych ekranów gubimy sekundoszanse w wyciu kolejnych wieczorów szukamy rytmu oddechów śniąc serial o ciszy i szoku i o naiwności swych przeczuć w krainie wiecznego bezkresu wśród danych i sztucznych tajemnic łapiemy promienie swych aur panicznie trzymając swe więzy ile miesięcy trwa wiosna? ile ziaren zakwitnie w ogrodzie? ile kwiatów zerwę dla Ciebie? ilu z nich nie zdołam Ci donieść?

Gabinet młodej lekarki z Kłody odwiedził pacjent (nie całkiem młody). - Zapewne jakąś mam infekcję, chciałbym więc proszki na erekcję, gdyż ustawiczne dręczą mnie wzwody.

@duszka ... życie biegnie w zbyt zawrotnym tempie próbuję je zatrzymać wyhamować a ono... nie zawsze jest po drodze ... Ładne Twoje myśli. Pozdrawiam serdecznie, Miłego dnia

To mogłem ja napisać :)))) ale rymowanki czy wiersze rymowane ? wiersze wolne czy poszatkowana proza ? Jedno pamiętam do dziś, jak pewna pani (uznany autorytet w poezji) częśto zapraszana do jury (nie krakowsko-częstochowskiej) w chwili szczerości przy lampce wina wyznała "Na konkursach wszystkie teksty rymowane odrzucam nawet nie czytam" i właśnie dlatego ja promuję rymy! Pozdrawiam

najbardziej lubię ciche modlitwy, łagodnych ludzi pełnych zadumy aniołów skrzydła co tak szeleszczą kiedy z cmentarza odejdą tłumy wspomnienia ciepłe z serca płynące wiarę płonącą, nadziei lśnienie i swoje proste, już niedzisiejsze o Wszystkich Świętych skromne pragnienie.

Dolina* U stóp głębokiej doliny jak poszum modrej burzy diamentowy potok skacze: piach - deszcz - błoto, ziemia - słońce - susza, korzeń - drzewo - liść, u stóp głębokiej doliny jak poszum modrej burzy... (z tomiku: Kowal i Podkowa) *więcej informacji znajdą Państwo w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (luty 2006)

Wisłą odpłynął z papieru statek na nim literki imion podróżnych już nigdy do tej nie wejdą rzeki dryfują z prądem ku wyspom mglistym Gdzie skromna chatka zwykłej wieczności utuli rejsem znużone myśli z wolna odsłoni tajemne karty chlebem powszednim życie ugości Miłość na dawne przymruży oko na wieki uśpi minione dzieje z wiosennych kwiatów iskierek szczęścia uplecie dalsze koleje losu

* Tamtej nocy zostawiłem serce- w wrażliwości Jej osoby Rytmy prawdziwej fantazji unosiły szczęście Dotyk ust zabijał szorstką namacalność niszszczył złość Stopy prowadziły inaczej - intymnie na odbitkach przejścia galopował cień miłości W świetle wibracji zatrzymane wrażenia znikły pozostając

na karuzeli życia zataczane koła pusto blokada zniknęła czy nadejdą wichry niespodziewane co ze skorupy ziemskiej zmiatają zapis najlepszych chwil

spotkanie Został w domu sam, czekał jak zawsze wiernie i cicho skomlił do samotności. Usłyszał to powiew wiatru, zaglądał liśćmi przez szyby patrząc mu w oczy jesienią. Pomerdał radośnie ogonem, zasnął zmęczony wiernością, zostawił czekanie na potem, tam za oknem w ciszy. ______________

@Ewelina No i proszę, co też ta miłość robi z człowiekiem...

@Nata_Kruk @Nata_Kruk przeanalizowałam i wprowadziłam pewne korekty do wiersza. Dziękuję raz jeszcze za czytanie i cenne uwagi, w zasadzie bezcenne. Pozdrawiam serdecznie 🤗

Teraz gorzej słyszę zatem hałas mniej przeszkadza. I też jest ciszej, bo już nic nie budują nowego jak na razie, ani nie burzą.

@Rafael Marius a teraz jak robisz?

A ja i małe i duże. U mnie dzisiaj i wczoraj cicho. Większość ludzi w Warszawie nie jest stąd, zatem wyjeżdżają tam skąd ich ród.

@Ewelina Zatem miłego odpoczynku od miejskiego zgiełku.

wszystkie kwiaty doniesiesz te które zerwiesz w ogrodzie do serca nie dotrze jesień wiosna trwać będzie w nim co dzień

Nie daj się ugryźć Spokojnemu psu Poważną minę zachowaj I niech cię strzegą erynie Od gniewu.. Pozwól mu leżeć Wpatrywać się osobliwie Poczęstuj go kiełbasą z talerza Spokojny pies groźniejszy Od nietoperza .. Kiedy wstaniesz nagle On zjeży sierść Spojrzy badawczym wzrokiem Jak blisko jest natarcia Nie zdajesz sobie sprawy .. Lepiej siedź dostojnie Choć nie rozumie to rozmawiaj Tylko nie opowiadaj o wojnie Raczej o wędrówce Wspinaczce po skałach .. W końcu poruszy ogonem Uniesie lekko uszy Okaże zniecierpliwienie Już jest twój Wreszcie rozpoznał w tobie błazna Z którym wyjątkowo Zaprzyjaźnić się może.

wyjechałeś rano muszę żyć nim wrócisz czasem śnię pocałunki dotyk próbuję nasze dzieci są piękne na linii włosów pachną tobą na szczęście czas

proszę zatańcz muzykę wokół piosenki w sukience ozdobionej kwiatami jeszcze kilka dni temu splatałaś nuty w zaśpiewanie wirowałaś w śladach nie masz ich teraz przy sobie zostawiłaś tu śnisz na prostokątnej łące tulona ciszą uplecioną w kołysankę właśnie ogromna pomarańcz żegna cię początkiem promienia lecz musisz uwierzyć na słowo jeśli kiedyś roztańczysz ciemność do samego świtu...

@Nata_Kruk Bardzo pomysłowe, zakończyć "Po-ranek" "magi(a)cznie" 🙂 . Magia jest wszystkim i jest wszędzie - zatem i do wszystkiego służy 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Nata_Kruk Cóż - to zależy od Ciebie. Prawda? To, czyli "przysiąście" ( 😉 ), czytanie i komentowanie . Skoro zaś wspominasz myślenie jako takie, odpowiem, że "Inne spojrzenie" powstaje wlaśnie po to, aby do wspomnianego skłaniać. Oraz po to, aby myślowe horyzonty poszerzać 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Nata_Kruk Mądre Dobrze, choć pisklęta czasami domagają się zbyt wiele Pozdrowienia najlepsze

@Marek.zak1 Fajna mądrość podana przez śmiech Chłopiec dorośnie i sam zrozumie :) Pozdrawiam

Kamilu... aż zacytowałam Ciebie, jw. jesteś wrażliwcem, jak wielu innych ludzi, nawet tutaj na tym forum. To co podajesz, należało by polEtykom pod nos podsunąć, ale jeśli kilku osobom, to nie wystarczy... oni się bawią nami, jak pionkami, a wojny nie wybuchają... to się skrzętnie organizuje, żeby.... i tu, obrazki/ tytuły w sieci... Daję punkcik za podjęcie tematu. Wierzę, że kieeedyś źli ludzie opamiętają się, możliwe, że nastąpi to w chwili, kiedy ze 3/4... 2/3 populacji ziemi po prostu z jakiegoś powodu zniknie z powierzchni. Wierzę także, że... ludzi dobrej woli jest więcej... :) Pozdrawiam z nutką optymizmu.

Niezwykłe jest dla mnie to doświadczanie, że się wzajemnie uzależniają - żadna z nich nie jest sama. Dziękuję Ci :) U mnie zdecydowanie tak, bo choć jest jeszcze niestabilna i niedojrzała, to już potrafi ochronić mnie przed rozpaczą, która wczesniej wpędzała mnie w depresję. Dziękuje Ci i również najlepiej pozdrawiam :) Tak, slogany maja coś z programowania, ale są też mądrości, które w tak intensywny i trafny sposób wypowiadaja prawdę, że budzą nasze uczucia i myśli, uświadamiaja nam, o co w życiu chodzi... Dziekuję Ci i również miłego dnia :)

Niemcy już dwa razy próbowały być władcami Europy, ZGINĘŁY MILIONY ludzi . Próbują trzeci raz, likwidując WETO w unii ŚPIESZĄ się już po pierwszych próbach, zaakceptowane Teraz mają pomagierów i u nas, europejczyków, tak siebie ci nowocześni polacy nazywają ,,europejczycy,, Czym, kim będą polscy europejczycy, dla Niemców, nie nazywają tak oni siebie. Dawniej byli, chyba RASY NORDYCKIEJ, a teraz... Nie ciekawa WIZJA 10.2023 andrew to tylko fakty… Unia ok, tylko dlaczego jest za plecami Niemców, oni o wszystkim decydują.

Hałas Przepraszam Za wszystko czego nie dotknęłam Przepraszam Że nie próbowałam Przepraszam Zbyt długo się wahałam Przepraszam Uleciało Nie ma Milczeć Milczałam Milczę Milczę kiedy już wiem Milczę zawsze gdy się odważę

słowa umrą w nieustalonym miejscu samotnie w ciszy bez koloru za oknem nieistniejącego autobusu z Rygi do Wilna okryłaś się ciepłym kocem i czekasz ten wiersz napiszę od nowa w ostatnią niedzielę zmienił się czas przez całą noc padał deszcz pordzewiały jesienne liście i stare samochody

Urzędnika zdanie to za mało Kiedy w Polsce już po grzmiało On tak musi do nas śpiewać Jakoż naród powybierał Czy na pewno jedna trzecia? Nasz urzędnik się zatrzymał Mętlik w głowie ciągle zżyma Wali pięścią w stół co zarządzą On wykona przecież jest od tego jak ten wół Tu zaczyna i się kończy Inna bajka - może nas zaskoczyć Ale nasz urzędnik wie co robi Łatwiej burzyć niż coś stworzyć To frajerzy budowali Polskę silną Niezależną I z krwi przodków taką inną Polska dziś stanowi smaczny kąsek Niemiec aż nastroszył mały wąsik Rozbierzemy ją po trochu - Po rosyjsku znaczy zrozumiemy niechaj się nikt tam w nas nie boczy Narodnyja nasza budiet w mocy A historia? my bezpieczni już od Szweda Od Słowacji trzeba wpuścić do nas Niech ta bieda szuka chleba A urzędnik co ma zrobić? Mówi sobie i po latach (czterech?) Będzie można wszystko to nadrobić Pro unijnym trzeba zostać W końcu młodzi mają postać Już w kolejce naród czeka Kolej losu - kolej okuleje jak to? Urzędników jak ta rzeka Więc za mało czy za dużo? I ugrzęzną nasze sprawy Za biurkami do naprawy I dlaczego chciałbyś wiedzieć Bo urzędnik chce też siedzieć... Usiądź sobie i zaczekaj Jeśli nie wiesz po co bieda Czas mój drogi to jest pieniądz A za biurkiem kusi wiele rządz A pieniendzy... tych znów nie ma Się zapadły do podziemia? Wiadomością trzeba uciąć łeb To urzędnik - i nie łatwy to jest chleb

Różne dałeś ludziom, Boże, talent oraz możliwości, lecz o jedno jeszcze proszę: od nadmiernej chroń skromności! :)))