Ranking

rzeczy biegną w swoją stronę nie zawrócę tego ale mogę ruszyć w drogę do świata innego

By mieć pewność że go kocha zadrwił z niej dzwoniąc że dziś nie przyjdzie ponieważ umówił się z inną . Chwilę potem zapukał do drzwi które mu otworzyła mając w oczach łzy . Zaskoczony takim widokiem powiedział - maltretując bukiet bzu- wybacz mi proszę wiem , to był głupi żart . Ona płacząc powiedziała , mój miły przyjdź za parę dni może przez ten czas dotrze do ciebie ze z miłości nie wolno drwić . Po czym zatrzasnęła przed nim drzwi .

I Zima Nieśmiały uśmiech w dłoń Poznaję pierwsze myśli Wyciągam ramię doń Gorąca prośba "wyślij"... Obejmuje we władanie Dźwięk jakże duszy miły I dzień w dzień czekanie Póki czasu, póki mej siły Przeto nie wiedząc kiedy Serce to mocniej bije Uderzeniem torpedy Tęsknota już się wije... II Wiosna Słowa dzielone gwiazdami Drzewo magicznie nazwane I wciąż ciaśniej między nami... Zmienia nieporządek zastany Coraz większe pragnienie By wyznać, raz śmierć kozie I nie wiem, czy to śnienie... W deszczu, słońcu, na mrozie Ze środka chce się wyrwać Że zależy, jak kocham, jaki brak Jak bardzo chcę Ci wyznać Że to Ty! Odpowiadasz! Tak! III Lato Strach niesłuszny zdejmuje Choć ponadludzko urodziwa Ciekawa co dzień uszykuje Taka piękna, delikatna, tkliwa... Blask świat rozświetlający I bieg, chociaż sekund kilka I w płaszcz uspokajający I wieczna, lecz niby chwilka I miłość mocna zabiera I słodki policzek, pocałunek Co ramiona Twoje rozwiera I szczęście upija jak trunek IV Jesień Wieczorne neony ziewają Błękity wzrokiem owlekam Co Jej ramiona skrywają I drugi, którego tak czekam Trzymam jak skarby te dłonie Ogrzewam cud utęskniony Choć obok to biegnę do Niej By dotknąć Jej pięknej korony Przytulić pragnę i sprawić By dni Jej baśnią się stały Usłyszeć jak kocha i prawić Jak urokiem Jej oniemiały V Piąta pora roku Nieście mnie wiatry, skrzydła Szybko w ramiona kochane By wreszcie tęsknotę przebrzydłą Tak jak policzki skrapiane Wytrzeć gorącą miłością Dotykiem gładkim opatrzeć Rany polepić pięknością I cknienie podłe precz zatrzeć I bliżej, wciąż bliżej przyszłości Gdy odmówić prośbie nie zdoła Otaczać kręgiem czułości Być przy Niej... Blisko Anioła VI Wszystkie pozostałe wiosny Klękając pokornie w pragnieniu głębokim Byś Panią mej śmierci i życia być chciała I stanąć przed Tobą z uśmiechem szerokim Wyszeptać trzy słowa, a prośba ma śmiała Kręgiem wsparta złotym, co żaru dowodem Byś blaskiem mej drogi po wieczność została Gdy wziąć mnie za rękę i białym korowodem Prowadzić przy sobie gdzie szczęście wspaniałe By trwanie przy Tobie swą własną pieśń pisało W rozterkach i w zdrowiu, trwodze i radości By nigdy nie brakło, by nigdy jej za mało Tego co nas łączy, co nam drogie... Miłości

Spotkanie. Opowiem Ci jak się spotkamy. Wylejemy potok słów. Twoje hmmmm i moje ściany zbudują wiersz taki bez słów… Wzrok w pędzie drogowskazem będzie. Prowadził dialog(całość) x dwa. Pytania nasze przecież znamy. Potrzebny tylko deszcz i mgła. Mamy tęsknoty nasze stałe. Rzeźba, malarstwo wieczne są. Wzrok zawsze gospodarzem będzie nawet gdy czasu braknie nam. Pomilczeć przecież też możemy. Tak przed podróżą czasem bywa. Wieża też czasem bywa krzywa choć droga prosta się wydaje. Pamiętasz omlet na śniadanie? Kolory miał jak słoneczniki. Te co widzieliśmy na ścianie zniszczonej czasem niesłychanie. Pójdziemy zechcesz inną drogą… pytania nasze przecież znamy.

My ułomni my lękliwi Ciągle o coś zabiegamy Chcemy być szczęśliwi My kalecy połamani Szukamy poradni Kiwają głowami My nadwrażliwi Otwieramy ręce Tulimy powietrze

Jedno spojrzenie Dotyk Skrzyżowanie dróg Z pierwszeństwem Poza granice Rozsądku Jedno tak Zamieszkanie Wieczory i poranki Jeden czas Zegar z kukułką Chleb Jeden smak Dotyk warg Tylko dla odważnych Bez nadmiaru słów W chłodne dni Jeden zmierzch

Kot chodził sobie to tu, to tam A księżyc się jak bąk okrągły toczył, I najbliższy krewny księżyca, Skradający się kot, podniósł oczy. Czarny Minnaloushe patrzył na księżyc, Bo choć robił co chciał pośród drzew, Czyste zimne światło z nieba Burzyło w nim zwierzącą krew. Minnaloushe biegnie w trawie Unosząc łapki w skokach zwiewnych. Tańczysz Minnaloushe, czy ty tańczysz? Wszak na spotkaniu bliskich krewnych Cóż lepszego niż zacząć tańce? Może i księżyc wśród mroków, Znużony tą dworską modą, Chce uczyć się nowych kroków. Minnaloushe skrada się w trawie Wśród cieni światło go wodzi, A święty księżyc nad głową W nową fazę wchodzi. Czy Minnaloushe wie, że jego źrenic Kształt się ciągle zmienia, Od pełni przechodząc do sierpa Od sierpa do pełni widzenia? Minnaloushe skrada się w trawie Samotnie, istotnie, ze zrozumieniem I patrzy na przemienny księżyc Swoim przemiennym spojrzeniem. Kto mieszka z kotem, może coś podejrzewał... I William: The cat went here and there And the moon spun round like a top, And the nearest kin of the moon, The creeping cat, looked up. Black Minnaloushe stared at the moon, For, wander and wail as he would, The pure cold light in the sky Troubled his animal blood. Minnaloushe runs in the grass Lifting his delicate feet. Do you dance, Minnaloushe, do you dance? When two close kindred meet. What better than call a dance? Maybe the moon may learn, Tired of that courtly fashion, A new dance turn. Minnaloushe creeps through the grass From moonlit place to place, The sacred moon overhead Has taken a new phase. Does Minnaloushe know that his pupils Will pass from change to change, And that from round to crescent, From crescent to round they range? Minnaloushe creeps through the grass Alone, important and wise, And lifts to the changing moon His changing eyes.

-Mistrzu, piję gorzałkę, jak z tym skończyć, nie wiem. -Wiesz, tylko nie chcesz przestać, jestem tego pewien, bo lubisz, gdy po wódce szumi mocno w głowie, a bez niej życie nudne, uczciwie to powiedz.

Duszo, jak duszno gdy wiary za mało aż wygnie się ciało od pustki w konwulsjach Erato, co słuchasz uderzeń i zrywów: tak oczy raduje jej serca, pragnienie Natchnienie, co bywasz jak burza i cisza tak w oku cyklonu snuje się: marzenie Przypływie: radości wśród nut codzienności i prawdo w miłości w ten Hymn będę wierzyć

Miłość skradła mi odbicie Bo patrząc w lustro Widzę tylko Twoje Oczy

Trzy muzy tańczą w rytmie disco polo Zeschniętych liści resztki ogień trawi Zarosłe blizny czy jeszcze zabolą Czy biała zjawa już tu nie zabawi Dźwięki z daleka brzęczą rozproszone Da się wychwycić pojedyncze słowa Chcę je poskładać razem ale one Wiedzą jak umknąć i się dobrze schować Lato odeszło szybko jak co roku Nadchodzi strefa upiornego cienia Bezkres szarzyzny, wilgoci i mroku Rozjaśnić mogą jedynie wspomnienia

Wędrówka brzegiem morza i chęci celem i falą wdzięk naturalności przez bliskość odpływ do głębi wnętrza pozorem skryta rajska muszelka Pruderia zrzuca tekstylne więzy obłok rozwiany przed prawdą nagą na piasku leży piękne olśnienie stopniały lody wstydliwej twierdzy Luzem rozwiane fruwają gesty swobodnym czuciem z dłoni do drugiej nieśmiałość dłużej przeszkód nie czyni w otwarte karty gra się najcudniej

możemy sobie truć pięknie jak to kochamy się zawzięcie

Gdy tak szliśmy we dwoje w dłonie w podwoje wrześniową piaszczystą plażą i porą nareszcie zdjęła bluzę spodnie i buty wymownie i dobrze ten fakt tłumacząc globalnym ociepleniem. Warszawa – Stegny, 11.08.2023r. Inspiracja - Poeta Rafael Marius

wędrujemy wzdłuż siebie pod wiatr jeszcze kilka kroków kilka słów skrawek drogi mieni się w odcieniu późnego lata za nami senne liście przed nami senne liście w niezapisane noce dokucza nam neuropatyczny ból lewej strony wiersza

Hmmm... nie czytałam tej książki (zajrzałam w Net) Grudzińskiego więc pisząc nie miałam takich skojarzeń (katorga). Ratuje mnie przed plagiatem inwersja :) (inny świat - świat inny ;)). Ja o rezygnacji? :) W życiu! Nie! Chodzi mi tylko o to, że nie zamierzam kijem zawracać Wisły :) Rzeczy biegną (świat materialny) w stronę rozpadu. Natomiast ten inny świat to po prostu świat duchowy, który dąży w przeciwnym kierunku niż rzeczy tj.do syntezy. Tak, życie jest drogą, ale bywa, że krętą bądź nawet błędną (na manowce). Dobrze, że człowiek nie jest rzeczą i zawsze może nawrócić:) Dzięki za refleksje i serduszko. Również pozdrawiam Agatko :) Prawda. Dzięki:) @Ewelina @Gosława @Dobry, Zły i Brzydki dzięki za wizytę i docenienie :)

Wszystkie te świty gdzie Słońce przed słońcem wstaje Promienie co bardziej niźli złoto błyszczące Zielone słowa ranny chłód ciepłem kojące Wzrok głęboki co godzinie sensu nadaje I zmierzch każdy zanim lampa leniwie zgaśnie Kiedy dłoń w dłoni spotyka słodka pieszczota Bliskości upragnionej rozkoszna ciasnota I chwile przecudowne zanim oko zaśnie Poprzez śnieżyce wszystkie i wczesne kwitnienia Opadającą czerwień aż po mroźne kłosy Do kamiennych imion, dat i w ostatnie tchnienia Zawsze już na ustach moich trzech sylab głosy I wieczna uroda co nigdy się nie zmienia Obecność Twa cudowna oczy szczęściem rosi

Coś we mnie żyje i umiera Wstaje Obumiera To zbyt skomplikowane, by wyrazić w słowach Nawet po długich namowach Ale to nie jest ważne. Bo jestem Tu i teraz. I niczego nie zmieniam.

Odpowiem na "wasz tytuł", oto on: "Inspiracja jako brak samodzielnego myślenia często jest mylona z ogromną pamięcią - wspomnieniami..." Łukasz Jasiński

w gęstych zaroślach połyskują jak odłamki lustra fakty wystarczy je zawołać i zbliżają się na wyciągnięcie ręki

@iwonaroma@Dobry, Zły i BrzydkiDziekuję Wam i miłego dnia :)

@iwonaroma To nasza wolna wola - zgodzić się na to i podążyć za tym, lub nie ... Dużo od tego w naszym życiu zależy, a więc to ważny temat :) Pozdrawiam.

zatrzymana w ciągłym przepływie drżę przed i po tobie żywcem mnie przelałeś w swoje naczynie duszy bez ciebie to wszystko mętna woda pełna wodorostów bez litości obecność ciepła w świecie zawężonym od twoich ust po podbródek na każde nie dwa razy tak

rozmnożyły nam się języki i jak tu znaleźć jeden wspólny?

zachłysnęłam się aż tak - bezgwarem i bezruchem między nami wymyśliłam morze spadających gwiazd myśląc że bez świata rozwiniemy skrzydła krążąc wokół siebie jedynie nocami

@Rafael Marius Mam podobnie i zgadzam się z tym, co piszesz. Pozdrawiam.

I co spadają u Ciebie meteoryty? U mnie z okna to raczej nic nie zobaczę. W Warszawie za widno. Ale pamiętam, gdy jeździłem nad morze to chodziłem z koleżanką oglądać. Pięknie... było widoczne przez wiele dni w sierpniu, co roku, przez 15 lat mojego pobytu w tej krainie z bajki. Tam było całkiem ciemno, mała wioska kilkanaście domów. Trzeba było poruszać się z latarką. Choć przyznam szczerze, że czulej wspominam zjawiskową koleżankę, niż samo zjawisko astronomiczne.

Pewnie bardzo słabo działa u Ciebie pętla dopaminowa i dlatego się nie uzależniasz. Ja też tak mam i moi rodzice również. Nigdy nie byłem od niczego uzależniony ani substancjalnie ani behawioralnie., choć okazji było wiele. Niestety niektórzy by zobaczyć kolory świata potrzebują substancji zmieniających świadomość. Dla mnie świat jest i był kolorowy i bez tego.

@Rafael Marius Pozdrawiam 🙂, zbieramy się z dziećmi na nocne obserwowanie nieba, może się poszczęści i zobaczymy spadające gwiazdy...

Witaj - jestem na tak - Pozdr.

Odbijające się w moich własnych.

Językoznawca:)

@Łukasz Jasiński kto Ciebie atakuje, takiego szarego człowieka?

@Konrad Koper Tym razem bardzo bardzo...

@Ewelina Pełnoprawny i wcale nie warsztatowy wiersz :))

Wszyscy wyruszyliśmy w dniu urodzin i tak sobie zmierzamy. Pozdrawiam

@Łukasz Jasiński Wolność jak moneta, ma dwie strony, ona także ma granice.

@Łukasz Jasiński Z moimi wierszami niech robią co chcą, nie przykładam do tego żadnej wagi, widziałem je już pod innymi adresatami... i co mam płakać, krzyczeć, iść do sądu?

@Łukasz Jasiński Łukaszu, a może by tak odrobinę altruizmu w Sobie zakorzenić i próbować dać z Siebie odrobinę? Mam nadzieję że te wiersze to tylko pierwszy krok?

@Łukasz Jasiński Jak mam iść do diabła z Bogiem, to powiedz gdzie Twoja empatia do nas obu?

lato się obudziło zazieleniły się łąki polany skropione deszczem trawy ożyły nawet maki skorzystały z okazji odnowy dziękując za nowe życie spoglądają wokoło podziwiając rumianki chabry koniczyna w filecie bieli ścieli się wszędzie wśród traw pola złocą się i żółcą wyglądając kosiarzy pszeniczne żytnie łany ciągną się po horyzont pięknie falują sprawiając wrażenie oceanu poranne mgły rozpędza wiatr świt zabiera je do nieba świat na nowo czaruje zachwyca kolorami zapomniał o szarości pyszni się słońcem 8.2023 andrew Takie widoki z tras rowerowych.

Moja droga pani Iwono z Rzymu (Roma to Rzym, kiedyś na Mokotowie istniała Karczma Roma, oczywiście: rozebrałem na pierwsze czynniki pani nick), a dlaczego pani jeszcze nie śpi? Łukasz Jasiński @duszka Moją "wolną wolą" jest respektowanie Konstytucji III RP, która zresztą jest moim autoretytem moralnym, jeśli chodzi etykę, to: szanuję filozofię grecką - Platona, Arystotelesa i Pitagorasa, oczywiście: miłuję ludzi z "wolną wolą" - ludzi jak najbardziej wolnych, przecież brak zębów, kultury osobistej i popijanie w ukryciu alkoholu - to wolna wola, prawda? Łukasz Jasiński

@duszka Dziękuję za te słowa 🥰 jak również i za to, że go przeczytałaś. Pozdrawiam gorąco 😊

Fajne :)

Afera walutowa o nie rozliczone drobne troll przeciwko człowiekowi by nie być złudnie paskudnym grosik milinowi brzydko podobny w matrycy z nadzieją. Odbita po kursie w zwyczaju niewydana poparta rezerwami złota kieszeń naszyta w spodniach masową przestrzeń bez oddechu lubi łapać. Oszukać powietrze jak postrzał w kiecy której nie przecenisz na scenie powrotu do przeszłości w pól ludzkim spieku oskrzeli rykoszetem wydzielić. Wymieszany kwarcem czasu cichutko wierzchem w płucny zmierzch przesypując nieśmiało ziarenka w bosych tezach burzących siódmą część pustynnym wschodem na oklep tkwię.

@[email protected] Jednakże: wolność jest często atakowana przez niewolników i tutaj dochodzimy do kolejnego wniosku - wolności trzeba bronić, a nawet: walczyć o nią... Łukasz Jasiński

Dwie gospodynie - wieś Szaławiły - kury na jajkach z a ś nasadziły. Stadko wysiedziane, + kurczątko usrane.. Jak je uleczyć - będą radziły.

@Amber Ha, przypomina mi się moje pseudo dawne 😃 Kot to najpiękniejsze słowo w słowniku. Utworu nie rozumiem, wybacz 😉

@Amber

To Petru też być musi :)