Ranking

Robię zamieszanie a może zamieszanie ze mnie wyłazi może buduje może rujnuje albo zostawia człowiek bywa bałaganiarzem zaliczone na cztery lekcje historii oraz wiedzy o społeczeństwie Na imię przecież dali nam zamęt wypływamy na niejedną falę albo toniemy w ten odwieczny odmęt harmider to nasz pociąg zgodność powinność i obowiązek nawet prywatnie odpłacamy uwagę my jak należy poeci całkiem nieodpowiednich wierszy!! Warszawa – Stegny, 13.06.2023r.

Tam Czaj z Zacharom tu Herbatka z Ukrem. Tam imperialna promieniuje chwila tu beemwica - w niej lwica z puklem włosów „za nasze” wiezie z Czarnobyla miód bezgraniczny dla swojej miłości. - Klękaj Europo! Bóg w dom? Tak się gości! Tam skośnoocy w biurach werbunkowych z uszu girlandów pragnąc podpisują… tu w trybie pilnym chociaż warunkowym słów oczerety i burzany snują w głębi kwitnące mobilizujące w niebie nagrodą aż zalatujące. Tam bez wyboru: raz maty rodila! chociaż to okrzyk co przybył z zachodu. Tu? Są wybory i chwila wybiła ciemna jak szambo w pasiekę narodu. Tu samotności i dzieci bez ojców… przyjdą niedługo ojcowie bez dzieci. Tam ojczyźniana: się wytnie mołojców zaś i na zapad nasz Uraaa! poleci okrzyk czerwony od krwi degenerów ku chwale świata martwych bohaterów. Echo powtórzy: wam grzyby wysmukłe nam czaj c caxapom nam herbatka z cukrem.

Pacjent u "diabełtologa" (Ponuraszka) Mówię u diabetologa: Senność mnie ogarnia często boli serce puchnie noga. Oczekiwałbym pomocy... A ów rzecze: po to jestem! Dzisiaj panu pomożemy - wyjął papier pewnym gestem. Kilka pytań już zadamy. Określimy czy choroba łatwo podda się leczeniu... To pytania do ankiety: — a słodzi pan kawę? — tak — herbatę? — jak najbardziej — alkohol, masło, kobiety? — owszem tak! No cóż, drogi panie jednak trafi pana szlag!

kocham te czułości których jeszcze nie ma i księżyc co nocą się zbliża kocham cię... lżej mi się oddycha gdy czekam na dotyk którego jeszcze nie mam... czuję że on z tobą nachodzi w marzeniach do piersi usta przyciskam sza...

Rady, pociechy, czy mądrości szukasz, uspokój ducha i idź do świątyni. Szept wśród przestrzeni, gdzieś hen się rozlega. Wejdź za nim śmiało, na kurhany przodków. Przepiękny ażur stroi przepych ściany, myśli skupiają gadatliwą ciszę. Czy głosy dziadów przemawiają teraz, czy może bóstwa ostatecznie słychać. Sito nad głową niewiele przepuszcza, błękitne niebo jest na innym świecie. Tam... dzielny promień oświetla symbole, jasność przemawia na omszałym głazie. Płomień przeziera przez mózg oniemiały, daje odpowiedź i uspokojenie. Dary czas złożyć przy drzewie mądrości, do domu wracać. Mediacje skończone.

nie ma takiej jaskrawości ani mroku które by mnie od ciebie oddaliły i granic nie do pokonania... nie ma masz coś w głębi - czego nie ma nikt i ja dla ciebie też coś mam... przed nami morze - niedoskonałości słów przed nami gniazda wiatrem poszarpane...

Przez otwarte okno wyciągam wciąż ręce. Pragnę ciebie bardzo, codziennie chcę więcej. Ciało tak gorące, dusza w środku płonie, twojego dotyku tak tęsknią me dłonie. Pieszczenia nadgarstków delikatnym chłodem, muśnięcia opuszków drżących palców z głodu. Zwilżę nimi usta na wpół już wyschnięte, w przemoczonych włosach i w mokrej sukience. Każdą twoją kroplę wypiję łapczywie. Tak kocham cię, deszczu! Łaknę coraz chciwiej!

zbyt daleko od siebie to zdążę jeszcze wrócić

Zapisać wyobraźnię Stworzyć kolor Wsadzić głowę do kartki Stać się z nią jednością Spuścić trochę krwi Przestraszyć się Zapisać strach

i gdybym tylko jemu dała się prowadzić delikatnie krok po kroku bez zasłaniania oczu krępowania rąk i popychania byłabym dalej

Co więcej waży worek kłamstw czy prawd Co mamy gdzieś licho czy wiatr wie to ktoś Kto mądrzejszy ten co głoduje czy ten co śpi Kto mocniej kocha ktoś kochany czy sierota Polityk to ktoś czy może coś co kłamie Piłka jest jedna bramki dwie - czy to sprawiedliwe Na tym zakończę a wy szukajcie prawd albo nie

Za Wielką Łowczynią towarzyszek grupka, conocne wędrówki leśnymi ścieżkami, pośród śmiechu, zabaw, przemierza ostępy. Światło białej lampy prowadzi dziewice. Wzrok Gromowładnego sięga najpiękniejszej. Plan snuje podstępny i niecne zamysły wilk w owczej skórze oszuka każdego, Zmylił także dziewczę, traci przez to dużo. Krycie tajemnicy daremnym jest trudem, Księżycowa Pani kąpiel zarządziła. Ujawnia sekrety spływająca szata, odtąd gęste futro jest strojem dla nimfy. Las domem wygnanej i niedźwiedzia forma. Piękne futro kusi młodzieńca Arkasa. Matki nie rozpoznał. Pomógł Gromowładny. Oboje wędrują dziś po nieboskłonie.

nie wracajmy zbyt szybko niebo wschodzi czernią i lepiej widać rysy znam ten cień miejsce pod żebrem z którego wyszedłeś w noc kwitnącą astralnymi kwiatami gwieździły się blisko księżycowej kołysanki wystarczyło sięgnąć by usłyszeć teraz śpij i objąłeś ciemne niebo rzucając jasny promień (wskazał mi cień i miejsce pod żebrem) nie wracajmy zbyt wcześnie noc odkrywa ciało z lekkością która nas złączyła

w wysokiej trawie drzemię pod kwiecistym konfetti z głogu pielęgnujesz bardziej niż łóżko taki domek będę miała i pójdę tam pisać opowiadania szeptane przez powietrze odurzające od ciebie

Szczury na schodach Dokąd tak biegniesz szczurze? — a do tych, co żyją na górze. Bo... powinni podzielić się z nami przestrzenią życia i zasobami. I tak czy chcecie, czy nie chcecie wszystkiego nie zjecie, nie przepijecie. Was prawie nigdy tutaj nie ma cień tylko, między ścianami czterema. A my, gdzie być i żyć prawa nie mamy ciemnością żyjemy, proch spożywamy. Wy i tak, prawie siebie nie znacie nas hodujecie, odruchy badacie. Poznać pragniecie ścieżki i myśli. Znaczenie obrazu, który się przyśni. A my, jesteśmy waszym koszmarem nie istotami, ledwie towarem. Widzę, ty także do góry zmierzasz wiem, bo mnie czujesz i zauważasz. Życzę ci więc o istoto, powodzenia wielkiej odwagi i... przemienienia

żyjemy na krawędzi równoległych światów dopóki stoimy twarzą do własnej duszy każdy oddech zapewnia że życie jest cudem

Z cyklu 350 uniesień duszy Żarłoczne istoty Znalazłem na plaży żółwika Mały był i bezradny Wziąłem go do ręki By sprawdzić jak jest ładny Żal mi się go zrobiło Tyle zagrożeń go czeka Tak wiele zwierząt zjeść go chce Przypomniał mi nowoczesnego człowieka //Marcin z Frysztaka

Niespodziewanie dziś, świat nabrał kolorów. Ciekawe, czy jutro zblaknie jak przedwojenna sepia? A może, wybuchnie znów rannym śpiewem słowików i wieczornym grzechotem cykad? Czy jutro poczujesz, posmak kaca w ustach i przekonanie, że "mogłeś to zrobić lepiej"? Albo, euforię i powiesz; "dzięki Tobie Panie"!

Już dziś cieszę się jutrem choć nie wiem jakie będzie a może jak dziś znowu ujrzę tęcze Albo nadzieje spotkam która ucieszy me serce lub tak jak dziś zgoda poda mi rękę Już dziś cieszę się jutrem widzę jego horyzont ozdobiony uśmiechem czyli dobrze będzie Przecież jutro nie musi być gorsze od dziś nie musi się martwić byle czym może to być fajne orędzie

uwierz w odpływ na plaży koniecznie może morze zabierze co było przedtem

Do kogo ja mówię? W nocy, w pokoju bez światła. Przez otwarte okno wpada zapach jaśminu. Słyszę szept, jakieś szepty w głowie. Do kogo tak mówię? Do melancholii, która weszła z burzą czarnych włosów. I owiała mnie tkliwością smutku, nostalgii i ciszy. Już nie muszę nic mówić, bo i do kogo? Ale mówię, mówię wciąż. Zwierzam się półgłosem, zadaję pytania. Nie kończę, urywam w połowie zdania. Odpowiada mi jedynie milczenie rzeczy, piskliwy w uszach szum. Skąd to nadpływa? Znad jakich pól i łąk? Otaczają mnie zakurzone popiersia. Porzucone wokół dłuta, młotki… Czyje to wytwory geniuszu? Zapomniane. Niczyje… * To znowu mnie dopada. Czerwcowe widma zwątpienia snują się po domu. Przepływają przez ściany. Nie patrzą wcale na mnie. Nie widzą, nie dostrzegają. Idą ze spuszczonym wzrokiem dalekie echa jakiegoś dawnego życia. Pełno ich tu, utraconych na zawsze, zagubionych. Gdzieś tutaj i tam, i tam skrzypnięcie podłogi, gong stojącego zegara… W bezkresie nocy czas stanął w miejscu, pośród kamiennych twarzy z zastygniętą bielą warg. (Włodzimierz Zastawniak, 2023-06-12)

A noc jest czysta… (czterech jeźdźców apokalipsy) A noc jest czysta – echem pulsuje Puszczyka krzykiem sowa poluje Lotem upiora na ścieżkę spada Którą do dziury mysz leśna się skrada A noc jest jasna – mami gwiazdami A ja w pościeli, wciąż z demonami Walczę. Przynieście sen dobry, anieli Nim w żarze smutku mózg się spopieli. Lecz noc jest czarna – nie ujrzysz cienia Ni światła co ją w dzień jasny zmienia Kształty przepadły w mroku gęstwinie Tak jak przepada promień w głębinie Drzwi pozostawiam na oścież otwarte Kłębią się myśli w czaszce zawarte. I jaźń wypełnia rosnąca trwoga Daremnie wzywam na pomoc Boga Pustką świątynie straszą wymarłe Bogów imiona już ze ścian starte Kapłani z ołtarzy ich pozrzucali Figury złocone w pył potrzaskali Uciekli bogowie ze statku Ziemia Która w pustynię się zwolna zmienia Konania słychać ich jęki z dali Choć nieśmiertelni – powymierali. Za życia martwi. Poodchodzili Nie stało wiernych, co ich wielbili Po tym jak wieść nadeszła rażąca Sztyletem śmierci serce kłująca Krzykiem, co matce serce rozdziera A ojca twarz z barwy życia odziera. Poraża lękiem. Osłabia członki Naciągającej widmo rozłąki. Nie zaśniesz… Z boku się na bok przewracasz Myśli do źródła siłą zawracasz Nawet nadzieję, deskę ostatnią Zabiera fala w topiel przepastną Czy ją wyrzuci znowu na plaże? Czekają ciała. Wpatrują się twarze Niewyspanymi, bez blasku oczyma Ja to wytrzymam. Czy ona wytrzyma? Czaszki bieleją, choć skóra wciąż na nich Sucha, błyszcząca niczym pergamin Już nocny zbójca szponem ją zdziera Kość białą z rozdarcia dziobem wydziera Gdzie znikło życie różami wysłane? Długo i w męce wyczekiwane? Dlaczego róża płatki zrzuciła? A kolce ostre w sens życia wbiła? Nie tak, nie tak przecież być miało Nie po to się żyło uparcie. Cierpiało By teraz krzyk jeden wywabił konnych Jeźdźców ze stepów szerokich, wonnych Konie jak wicher przez trawy wyschnięte Pędzą szalone! Łby wyciągnięte Trzeszcza rozwarte, cugle puszczone, Zęby bieleją przez chrapy spienione! Czwarty w galopie zatruwa strzałę Drugi pierwszemu łuk mocny podaje Trzeci cel mu na ślepo wybiera Pierwszy ze wzgardą prosto weń strzela Za późno grot z piersi dziecka wyrywasz I walkę o jego istnienie przegrywasz Trucizna sieje swe spustoszenie I piersi wydają ostatnie już tchnienie To koniec. To koniec. To koniec - śpiewają Upiory, co losem wszystkiego władają To koniec, to koniec - serce zamiera Jęk matki ciszę śmiertelną rozdziera. Odchodzę. W pustelni miejsce znajduję W kniei, na bagnach się okopuję I czekam, co los mi dalej przyniesie Słucham odgłosów. Wiatr smutę niesie… Wybacz mi, wybacz! Ja nie wybaczę Sobie już nigdy. Próżne rozpacze Czasu zabrakło… czasu nie stało… Noc już się kończy… Już będzie dniało! Odejdą upiory, przepadną zmory Zagnam je wszystkie do ciemnej nory Na niebo wysokie skieruję oczy Życie…! Przecież życie się toczy! Dziękuję wszystkim którzy poświęcili czas na krytyczne i bezkrytyczne komentarze. Miło jest wiedzieć, że ktoś czyta, a jeszcze milej wiedzieć, że komuś się podoba:))LP

Wchodzimy zaraz znowu do gry, sprzęt już gotowy i głowy twarde, oni czerwoni, niebiescy my, w sercach dla wrogów mamy pogardę. Zwycięstwo, to nasz jedyny cel! Wszystko, co z tego teraz wynika: Ażeby lepszym okazać się, trzeba nam zetrzeć w proch przeciwnika. Zdobywać z trudem za metrem metr oraz samemu nie polec w walce. Sukcesu chwila już bliska jest, po klawiaturach wędrują palce. W programie nagle wystąpił błąd i mnie przeniosło na drugą stronę. Stamtąd ich barwy niebieskie są, a nasze dla nich były czerwone. Bug ten zawładnął do końca grą i zakończyła się wielkim zwisem. Chciałbym powrócić na respawn point, ale prawdziwe nie daje życie.

@poezja.tanczy Toteż i cisza zapadła... dziękuję, że zajrzałeś i pozdrawiam :) @Rafael Marius Miło mi, że poświęciłeś czas i pozdrawiam :) @iwonaroma Dziękuję za wizytę i pozdrawiam :)

@corival Inspirujące.. do ciszy ++

@corival żyli długo i szczęśliwie... tak się kończą bajki...Pozdrawiam🙂 Cześć, dziś druga rocznica naszej internetowej znajomości... Pisałeś do mnie wcześniej, ale nie odpisałam ponieważ myślałam, że Ci konto ktoś ukradł 😅😅😅, Renia mnie wtedy postawiła do pionu, napisała że mam się z Tobą kolegować, żebyś nabrał pewności siebie... Odpisałam, to było ciepłe czerwcowe popołudnie, pracowałam w ogrodzie w rodziców... Pamiętasz?

Szum morza, gdzieś w oddali, siwe ucho strzyże. Cieplejszy, wiosenny powiew łagodzi lwie ryki. Puszcza już lodowy parkiet, zieleń znowu rośnie, z prawej, lewej jeziora, między nimi bagna. W niegościnnej krainie wśród mgieł tętent słychać, dyskretny, znów grząskim bagnem lekko chlupoczący, cichy szelest muskanych traw i nagle jak duchy powstałe z morskiej piany oraz mgielnych strzępków. Zwięzłe, choć niewielkie ciała, niosą tysiąclecia. Czy zeszły ze ściany Lascaux, by żyć w Camargue? Szerokim kopytem deptać grząskie, miękkie szlaki... czujne oko bada wokół, wciąż szuka natręta. Ciche parsknięcie i śmigło twardym, mokrym włosiem, słońce błysnęło w kroplach, zdobiąc biel klejnotem i mgła dopadła legendy na czterech kopytach, biel sierści, mgły i piany wód, przesiąkły w jedno.

@Rafael Marius wszakże my z Wenus a wy z Marsa :) różnice są zdecydowanie, choć nie zawsze aż tak jaskrawe.

@Rafael Marius czyli relacje zgodne są nudne?

@Ewelina tak:) bajecznie jak to w ciepłym zaciszu:)

Pogadamy, gdy będziesz miała więcej czasu. Teraz nie przeszkadzam. Zatem życzę owocnej pracy. I pozdrawiam deszczowo. Kap, kap...

@Leszczym A mnie się wydaje, że my - piszący poezję próbujemy słowami zrobic trochę w naszym świecie porządku.., nadać mu trochę więcej przejrzystości. Ty w Twoim wierszu (według mojego odczucia) też tego szukasz i co-nieco znajdujesz :)

@Ewelina mogłem się niefortunnie wyrazić, nawiązywałem do wersu "i ja dla ciebie coś mam" ;))

@Leszczym @Leszczym Musiałam trzy razy przeczytać żeby załapać o co chodzi :)) Jestem w transie z powodu bardzo intensywnego czasu w pracy. Dziękuję Ci i pozdrawiam ciepło :) @Nata_Kruk dziękuję :) ciekawa sugestia i już ją sobie notuję. Jak zawsze godna jest głębszego zastanowienia. Pozdrawiam ciepło :)

Kicham i się smarkam Cykl się znów powtarza Czuję, że umieram Smarkam się i kicham Tak przez dzień cały Nie wiem co się wokół mnie dzieje Odpłynąłem lub umarłem Ciężko to przeżywam Już dłużej nie wytrzymam! Kicham i się smarkam Tabletki nie pomagają Organizm uodporniony Ciężki ten mój los! Smarkam się i kicham Dzień już kolejny Noc nie przespana Czy tak ma wyglądać całe życie me? Kicham i się smarkam Smarkam się i kicham Dość już tego mam! Nadziei już nie widzę Koniec jest już bliski Ja w okrutnych myślach pogrążony A w międzyczasie wciąż kicham I kicham I kicham...

Duszko, wymowne wersy i za nie... pusiik ode mnie, bo jest nad czym podumać. Nie gniewaj się, ale pierwszy wers z taką końcówką, bardzo skojarzeniowy, dla mnie, tak. Nie lubię, ba... nie cierpię... "się", na początku wersu... cóż, tak już mam. Całość, bez zmian słownych, czytam, jn. Pozdrawiam. Jest takie światło i gdybym tylko jemu dała się prowadzić delikatnie krok po kroku bez zasłaniania oczu krępowania rąk i popychania byłabym dalej

.... Koperku... toś sobie wymyślił... :)

... nie... ciężko - zwiewna... :))

Tego jednego wierszyka immanentnie zakazali jako że był nadzwyczaj niewyględnie złośliwy okrutny seksistowski diabelski obelżywy wyśmiewczy niepatriotyczny polityczny aczkolwiek niesatyryczny zresztą jak całe tysiące innych wierszyków nie z tej beczki lub z innej półki Temu jednemu jednak nie pozwolili na druk albowiem został zaczerpnięty wprost z bylejakiego życia wcale nie na bogato we wszystkim powyższym Autor wierszyka nie zdobył się na ponadto zatem nie zdobył uznania w związku z powyższym nie zdobył nagrody donośnie kazali o nim zapomnieć Nieoczytany świat sprzed grzbietów książek dumnie ukazywanych w niejednej videorelacji obył się i bez tego wierszyka który przecież nic nie robił i nie zrobił tylko coraz ciszej krzyczał Warszawa – Stegny, 11.06.2023r.

@lirycznytraktorzysta zależy od pory dnia :)

@Kwiatuszek Tworzysz historyjki w których się odnajduję. Pięknie ++++

Przed chwilą spotkałam Bosaka, też sobie spacerował, a ja o Konfederacja:) szybko skojarzyłam kto to:) to jakiś znak:) inaczej sobie go wyobrażałam, jest ok:)

Życie tym razem wygrało. A gracz musiał je zauważyć, choć wolałby to wirtualne Dawniej ludzie bujali w obłokach, a teraz na monitorach..

@lena2_ Doskonałe. Zaiste, ciężka to przypadłość. Pozdrawiam :)

FOLWARK ZWIERZĘCY – część 2-ga CZYLI ŚWINIE IDĄ NA CAŁOŚĆ Komisyja, komisyja, tamtych zgnoi, świniom sprzyja! Myślałem, że już mnie nic nie zdziwi; tylko nieświadomi są szczęśliwi! Czy ich prawda nas wyzwoli, czy też może nas zniewoli???!!! W farmie w gównie wszystko ginie, niepodzielnie rządzą świnie, poziom samo ześwinienia, mózgi im w gnojówkę zmienia, w swym amoku wiedzą jedno; władza to przetrwania sedno! A tu gminna wieść się niesie, że Lis wrócił, jest już w lesie! Blady strach na świnie padł, przez trzy dni spod siebie jadł, główny wieprz na kaczych łapach, gdy na pomysł wreszcie wpadł: „znów zrobimy mały zamach, demokracja dobra była, jak nam władzy użyczyła, ale właśnie się skończyła!” Świnie odetchnęły z ulgą: „Z tobą pzepchniem każde gówno, Byle by tylko świńska elita, nie utraciła koryta!!!” Komisyja, komisyja, tamtych zgnoi, świniom sprzyja! Myślałem, że już mnie nic nie zdziwi; tylko nieświadomi są szczęśliwi! Czy ich prawda nas wyzwoli, czy też może nas zniewoli???!!! „Pamiętacie!” - Wodzu wyje, chłoną to rozwarte ryje: „Od dzikich misi ze wschodu, sprowadzali mnóstwo miodu! Co zrobiły te niedźwiedzie, zaorały cudzą miedzę! My to wiemy były rury, a miód płyną prosto z góry, lecz naszej władzy w tym tkwi cud, że tworzymy własne prawdy! Bo kto się zgodził na ów miód?!” „Chytry Lis! To on do prawdy!” „I kto pił?! To też się liczy!” „On i jego poplecznicy!” „I my pili….” - na to Płaszczak knur co zawsze się rozpłaszcza. „Ty nie staniesz przed komisją, pochlebianie twoją misją! My będziemy z drugiej strony, grzech jest inny z za ambony!!!” Komisyja, komisyja, tamtych zgnoi, świniom sprzyja! Myślałem, że już mnie nic nie zdziwi; tylko nieświadomi są szczęśliwi! Czy ich prawda nas wyzwoli, czy też może nas zniewoli???!!! Wódz im dalej mózgi ryje: „Więc po pierwsze Moje Ryje; kto sprowadzał i kto pił, w gnojowisku będzie gnił! Teraz spokój, teraz cisza! Najważniejsze dorwać Lisa! Wrednym zdrajcą jest zwierz rudy, z nim na łańcuch i do budy! Na golonce to spiszemy, potem golonką przepchniemy!” Brawa, wiwat! Wiwat, brawa! Obroniona świńska sprawa! Już świętują wśród hałasu, mają haki na tych z lasu! Tak się wszyscy radowali, prawie jaja mu lizali….. gdyby tylko było co! Wnieśli miód ów, no i szkło; jak się nieźle już napili, to nad losem swym pomścili. Komisyja, komisyja, tamtych zgnoi, świniom sprzyja! Myślałem, że już mnie nic nie zdziwi; tylko nieświadomi są szczęśliwi! Czy ich prawda nas wyzwoli, czy też może nas zniewoli???!!! „Im się marzą wolne sądy, niezależne samorządy, decydować chcą o sobie - takie mrzonki mają w głowie! Gdzie lojalność wobec stada???!!!” „Zdrada, hańba!!! Hańba, zdrada!!!” „Chcą by wytykał głupi sąd, jak któraś świnia zrobi błąd! Szczuć sąsiada na sąsiada???!!!” „Zdrada, hańba!!! Hańba, zdrada!!!” „Chcą snuć plany i układy, bez nadzoru świńskiej rady! Tu anarchia już się wkrada!!!” „Zdrada, hańba!!! Hańba, zdrada!!!” „Chcą też myśleć co im się chce, oraz wyrażać myśli te! Będą węszyć gdzie jest prawda!!!” „Zdrada, hańba!!! Hańba, zdrada!!!” „Może wnieść strzeleckie prawo???!!!” „Brawo, wiwat!!! Wiwat, brawo!!!” Komisyja, komisyja, tamtych zgnoi, świniom sprzyja! Myślałem, że już mnie nic nie zdziwi; tylko nieświadomi są szczęśliwi! Czy ich prawda nas wyzwoli, czy też może nas zniewoli???!!!

jestem dużym podobieństwem z odrobiną inności po tym mnie poznajesz jednocząc się zawsze trochę odstaję to moja cała wolność

@tomass77 Ciekawie ujęty epizod kosmiczny... przybyły z otchłani i w otchłani znikający. Spodobał mi się Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota W niektórych grach faktycznie jest ustalony kolor dra stron i tak też jest to widoczne dla gracza. Raz się jest czerwonym a innym razem niebieskim. Przyznam, że to bywa frustrujące i kłopotliwe bo po zaciekłej bitwie w drugiej rundzie dostaje się odmienny kolor i ciężko się odzwyczaić. Jednak w pewnych grach ten kolor jest ustalony tak, że przeciwnik ma konkretnie kolor czerwony bez względu na stronę i to moim zdaniem bardzo dobre rozwiązanie. Ty określiłeś to jako Bug w grze. Dobry wiersz. Pozdrawiam :-)

Ramiona mocne i jeszcze w morskiej pianie Odważne dłonie obiecujesz skąpane w złotym Uśmiechu gładko odkładasz książki Na półce niech wygodnie ułożą się Do snu daleko jeszcze na tej łące Bawi się rosą pierwiosnek wije wianki Przegląda w nurcie rzeki Kiedy płyniesz nie pyta o mimozy

@tramwaj63 Cholera, muszę zacząć liczyć ich kończyny Nie wpadłem na to. Chociaż mogą oszukiwać. Prowokować. Nie pokazywać wszystkich sztuk ech Jak zawsze, poprawiasz mi humor :)