Ranking

A przejdziesz czasem i przetniesz asfalt, chodnik, jezdnię i co tam jeszcze tak, no jasne, coś jeszcze... A jesteś według mnie i mi magnetyczna twarz, nogi, biust, włosy, młodość, kiecka etcetera Przytniesz moje myśli czasem ulotnym i zalotnym spojrzeniem ty wiesz że mkną po tobie od stóp do głów Miniemy się krocząc do mieszkań będziemy zmęczeni za ich progiem kto wie może nawet zmarnowani? Nie ma między nami dzień dobry jest między nami brak imion jest cisza do samego końca i nie ma naszych wzajemnych intencji. Warszawa – Stegny, 04.07.2022r.

Prośba Żyję, Wciąż funkcjonuję; Ciepła i duszy już nie mam. Ogrzej wszechświecie Ciało zziębnięte; Zanuć gorący poemat. A jeśli zechcesz Sny zapomniane Przemień… W spełnione marzenia. ---

Małe miasto, rudy dworzec. Załom sierpnia, dzień w zaniku. Przestrzeń stygnie, strużki chłodu. Chłopak chroni resztki ciepła. Nietaktowne megafony odczytują wyrok – – osobowy do R. przez O. planowo. Zostało odsunąć się od jęczących szyn, pomału godzić się z porwaniem dziewczyny, która poprawia kolory piór, dokarmia drzewa. Konduktorski gwizdek (jego bezczelność) ma moc soli trzeźwiących. Popołudnie w pełnym słońcu wpuściło w sny tlen i witaminy, jednak, jak zmora, wbija kły chwila zniknięcia ostatniego wagonu. Błogosławiona zbitka godzin, w której ona jest teraźniejszością. Peron ucichł, wyludniał. Tęsknota przeszła przez aorty. Krok po kroku. Stopnie, kasy, klamka. Stawy i kości połączone jak cegły. Nasłuch na prawą kieszeń. Sygnału trzeba jak mżawki.

tak tak drogi czytelniku najzwyklejsza garść ziemi zachwyca mnie bardziej niż mistrzowski obraz rzeźba wiersz powieść bo ta garść potrafi urodzić pachnący kłos w którym ukryta prawda o chlebie który tak kochamy i to nie od święta ale codziennie

źródło ognia zaczyna się pod powiekami. w ustach mam las, suchy jak ziarna pieprzu. wystarczy iskra, by to co na języku, płonęło żywym słowem. wymówka jest jak zapałka, skrawek papieru — ziemia, już chyba niczyja. nim zdmuchnę płomień, chcę poznać jego surowość, skruszyć go w palcach; zaboli — wiem, ale tylko tak uniosę bezgraniczną pustkę, niewyobrażalną ciemność.

uwikłani w spojrzenia krzyżujemy siebie wypatrując odrobiny światła w tęczówkach pociemniałych od żalu

Kiedy ciąża jest niechciana, a dziewictwo chce zachować, wtedy prosi swego pana w innym miejscu się logować. W odpowiedzi na słuszny, krytyczny komentarz kolegi Wędrowca, dotyczącego:)

Śmiechowo Gwiazdo wieczorna, Kimże ja jestem? Po co wciąż krążą Ciała niebieskie? Powiedz mi, proszę, Po co to wszystko? Dość mam czekania, Powiedz mi, szybko. Nie chcę odkrywać, Tylko zobaczyć, Bo nie mam czasu, Muszę do pracy. Z pracy do domu Pilnie pobiegnę, Bo znów spod pralki Woda nam cieknie. Gdy to naprawię Zajmę się prądem. Lampa wciąż miga, Tracę rozsądek. Żona znów jęczy, Że padł Internet. Jeszcze mam męża, Czy już ofermę? Wieczór nadejdzie Taki jak zawsze. Padnę zmęczony Szybko znów zasnę. Jutro przeżyję Dzień identyczny, Podług tych samych Życia wytycznych. A tak marzyłem By być odkrywcą; W encyklopedię Wpisać nazwisko. Teraz ci powiem, Że mam już dosyć. Nie chcesz powiedzieć, Ja nie chcę prosić. Płacze Brajanek, Chata obskurna; Zamiast Eureka! Krzyczę: O, kurła! ---

można czerpać błoto można czerpać złoto nieważne ważne by urodził się owoc pokonując ziarno i kwiat

W koło Macieju - zazieleniło... ach! Wiosna! Słońcem wzruszyło - wody polały... już lato. Jesień liściasta - u jubilera... nieznośna, zima jak zawsze - w mig spopielona... śnieg zakop! Datury dzwonią - kwiatom na zbiórkę... znikają, myślisz dlaczego - łania nerwowa... bo jeleń. Dziczek buchtuje - szuka żołędzi... znów szkoda, ani chwileczki - oczy zobaczą... niewiele. Nasz kołowrotek - ziemia wokoło... się kręci, zmiany kreować - może powinna... nie umie. Przyroda chora - człowiek wesoły... popsułeś, i jak myślicie - czy część naprawi... mdły dureń? Żal były cztery - została jedna... też zwiała, siostry bliźniaczki - jak zakonnice... kłótliwe. A gdzie persona - powiecie, nie ma... schowana, konto zapchane - liczy dolary... wziął figę. Pustkę zostawisz - wnukom, prawnukom... o zgrozo! Wichry, tornada - może tsunami... świat płacze? Ona jest moja - lecz czyim kosztem... grzmi - nie wie, teraz za karę - także z chciwości... łkasz raczej. "Zeszły się we mnie pory roku żywe i martwe. (...) ptak przeleciał przeze mnie, ptak i drzwi zostawił otwarte na góry moje, na drzewa, na wszystkie sprawy żywe i martwe." - Kazimierz Wierzyński.

Zwykły dzień zwykły dzień bieganina rannna praca szkoła powrót późny obiad wieczór noc sama szarość a może pokolorować tą codzienność nadać jej kształtu po swojemu nie warto być niewolnikem podążać tylko za tłumem warto mieć kawałek chociaż skrawek swojego świata codziennie chociaż na chwilę pomyślmy o nim czy nie jest piękny 6.22 andrew

Zrobię sobie przerwę od wszystkiego; Od stresu i od świata całego. Choć wyglądać to może na śpiączkę, To wolę to niż ciągłą bolączkę. Góra myśli wypiętrza się, rozpina, Potoki słów lejąc w swych dolinach. Bezsens paplaniny bywa trudny I nawet mimo to jest mi nudno. Skoro mam się czym przejmować, to ta Nuda istnieć nie powinna, czyż tak...? Gdy tak jednak troski zmącą głowę - Pustkę zostawiają, nie zabawę. Mógłbym ponarzekać jeszcze na noc... Ale mówię wszystkim już: dobranoc. VI 2022

@Wędrowiec.1984 Z wiersza wynika że dusza wciąż siedzi, nie pisz dla siebie, tylko dla gawiedzi. Pozdrawiam.

*** wybacz czego wybaczyć nie możesz wybacz sobie puść w niepamięć krzywdy co ranią swe słabości oddaj Jemu na nich buduj filary tego co jutro się zdarzy klęknij proszę pochyl głowę a może wtedy ... odgadniesz co nieodgadnione zdobędziesz co nie zdobyte wskrzesisz co utracone raz jeszcze proszę nie zwlekaj czasu ucieka

Już nie trzeba. Tak, już nie trzeba. Na cholerę mi to było. Nie musisz odpowiadać. Zrecenzowałaś trafnie słabego człowieka. Słabego, nie nadającego się do życia. Nie nadającego się do n i c z e g o… W lustrze stojącego trema chwiejąca się postać. Zniszczona twarz alkoholika. Kto to? Nikt. To nikt, który zawsze był nikim. To nikt. To, tylko nikt. To nikt, wyśmiany i zbezczeszczony NIKT. To, ktoś z przeszłego czasu i powracający wciąż do przeszłego czasu. Kto? Nikt. A zresztą, jakie to ma znaczenie, kto, prawda? Wiem, że prawda. Nie musisz mi tego ciągle powtarzać. Wiem. Wiem. Moja to wielka wina. Wyłącznie moja. Moja wielka cholerna wina. I co? Ulżyło ci? Mogę to jeszcze powtórzyć milion razy, miliard, trylion… Moja wielka wina. Chrzanię to. Butelka toczy się po blacie stołu. Toczy się, toczy. Zaraz spadnie… Lecz oto łapię ją w ostatniej chwili. Co to? Puszczam ją i ciskam w niebyt mrocznego pokoju. Słyszę jeszcze długo trzask rozbijanego szkła o wilgotną, popękaną ścianę. Cień rozkłada ramiona. Obejmuje próżnię. I, mimo nicości, tuli do siebie – NIC. I, mimo nicości, płacze, roni łzy. I za chwilę śmieje się do n i c z e g o. Śmieje się, niczym wariat.. Niczym skończony wariat taplający się na ulicy pustego, nocnego miasta w przedwiosennej brei albo letniej kałuży po ulewnym deszczu. Śmieję się poprzez łzy. Śmieję się, śmieję… Bawi cię to, prawda? Brzuch jak gruszka Bessemera. Kaczkowaty chód. Wymachiwanie drewnianą laską. Powiedz, że cię to bawi. No, powiedz! Na białej upudrowanej twarzy klauna tworzą się bruzdy cierpienia, wściekłe chlaśnięcia pazurów samego Lucyfera!. Ściekające krople słonego deszczu. Spójrz. Właśnie spadam w bezkresną otchłań, rozpłomieniony ciemnością… Zanurzam się w przepaści, opadając powoli na dno, niczym falująca pod lustrem wody meduza… Jestem tutaj, bo gdzieżbym miał być? Jestem tutaj i nigdzie indziej, olśniony żółtawym światłem zakurzonych żarówek kinkietu, o które uderza skrzydłami zaniepokojona ćma. Uderza i wznieca kurz. Uderza. Uderza… Ćma. Ćma… Barowa ćma… Czuję jak wyrastają mi na plecach skrzydła o rdzawej barwie. Swędzi mnie to, piecze i szczypie. Cholernie szczypie jak po cięciach nożem… Alę, co cię to obchodzi? No, powiedz, co? Kwiaty w donicach, dęby, kasztany… Liście. Liście, jak w obrazach Jacka Yerki. Wszędzie liście. Gąszcz… Wszystko obrośnięte korzeniami, żeliwnymi bulgoczącymi rurami. Wszystko jakieś zaczajone, przyczajone. Wszystko splątane, zapętlone, obrośnięte zielonym mchem. I wszystko z dawnego czasu. I wszystko z głębokich warstw dawnych epok. I wszystko, jakby oczekujące czyjegoś przybycia. Czyjego? Przecież nie mojego. Więc, czyjego? Kolejna butelka po alkoholu i kolejna… Tak, jestem słaby. Zdemaskowałaś mnie do szczętu! Do absolutnego szczętu! Roznoszę nieprzyjemną woń, która zabija pluskwy. Ale, zawsze to jakiś plus. Przynajmniej będzie mniej tego drobnoustrojowego rojowiska. Muchy brzęczą naokoło i giną. Uderzają bezrozumnie o płaszczyzny szyb. Za oknami rozciągają się tereny zaniedbane, można rzec – niemal dziewicze. Skostniałe, wilgotne, niczyje… Przeglądam stare gazety. Pełno ich tu wokół. Spójrz. 6 listopada 1971 roku Amerykanie przeprowadzili na polarnej wyspie Amchitka, na Aleutach, test nuklearny o kryptonimie „Cannikin”, w tramach operacji „Grommet”. Co w tym dziwnego? Trwała przecież Zimna Wojna. Albowiem był to najsilniejszy test jądrowy przeprowadzony niemalże 2 kilometry pod ziemią Jego moc to około 5 megaton. W jednej sekundzie ziemia podniosła się na kilkanaście metrów na obszarze niemalże dwóch kilometrów, powodując wstrząs sejsmiczny o sile 7 stopni w skali Richtera. Następnie opadła, wzniecając chmurę radioaktywnego pyłu i tworząc poatomową kalderę. Licho wie, ile zostało napromieniowanych ludzkich istnień i ile umarło potem w męczarniach na raka. Niemniej jednak test wypadł ponoć wyśmienicie. Brawa. Wielkie brawa, wojskowa generalicjo. Ponumerowane medyczne eksponaty w szklanych gablotach, jak w muzeum, roznoszące mdławą woń chemicznych odczynników. Zalane formaliną. Słoje. Słoje. Wszędzie straszliwe słoje! Nowotwory złośliwe w natarciu! Malformacje, agenezje, hipoplazje, mikrocefalie, aberracje chromosomalne… Przyprawiająca o dreszcz neurofibromatoza! Zespoły Pataua, Edwardsa, Wolfa-Hirschhorna, Retta… Pierwsze aparaty do naświetlań, tzw. bomby kobaltowe (dziwne, pokraczne konstrukcje) Czarno-białe zdjęcia przedstawiające pacjentów na łożu śmierci, poddawanych beznadziejnym próbom leczenia. Politycy, aktorzy, piosenkarze… Filozofowie, pisarze… Premiery wydań wiekopomnych dzieł… Teraz zakurzone, zapomniane. Leżące na stercie, przez które przedzieram się, leżąc na podłodze o nikłym zapachu woskowej pasty. Kurz i pajęczyny. Rozrzucone kartki, okładki winylowych płyt… Porysowane, popękane… - niczyje… Jesteś tam jeszcze? Słyszę twój niewyraźny głos, jakby szept umierającego. W drugim pokoju mrok. Na łóżku pognieciona pościel. Wyraźny obrys leżącego tu przed rokiem martwego ciała mojej matki, która odeszła, patrząc w otwarte okno. Uleciała w nieokreśloną dal. W NIC. Zanim przyszedł lekarz, leżała tak przez kilka godzin. Kiedy się wreszcie zjawił, wypisał beznamiętnie kwit i poszedł. Pewnie do innego zgonu… Wracam do siebie. do swojej zawilgotniałej nory. Rozgarniam strzępy dawnego życia zwisające płachtami jak pozdzierana ze ścian tapeta. Chwieją się w podmuchach, po których wspina się przeciągły jęk przeciągu. Wołam. Wołam, ale świdruje mi uszy piskliwy szum. Bohater liryczny kpi sobie ze mnie. Kpi sobie ze mnie, rozsiewając wokół gorączkę, pijacką malignę. Kpi sobie ze mnie, tocząc butelki po stole, tocząc je po podłodze. Po zapleśniałej, dębowej klepce… Kto się ze mną bawi w ciuciubabkę? W chowanego? Kto się ze mną droczy? Nic nie widzę, lecz słyszę wciąż głosy, gdzieś w oddali mroku, w bezkresnych czeluściach drugiego pokoju… (Włodzimierz Zastawniak, 2022-07-03)

przynosząc ulgę wesoło stuka w okno letnia ulewa Photo by Xianyu hao on Unsplash

E, I CEL: ONE SAME, TO POCAŁOWAŁ, A WOŁA: CO POTEM? A SEN O LECIE?

chociaż portfel miał wydatny, nie chciał facet ryzykować "dobry portal, bo bezpłatny mogę tutaj się logować"

@Nefretete Jestem jedynym niedociągnięciem ???. Gdzie jest błąd, bo ja tylko czyjeś widzę? ?

:) Dobre z tym logowaniem :) Logowanie (bądź nie) - sprawa powszechna :) nie tylko seksualna. Aczkolwiek sprawy dolne łatwiej przemawiają :)

Witam - jestem na tak - Pozdr.

Albo też Jagienka z Bagienka.

Icek z Parszowa z owego kahału Relację z Jahwe zawieszał pomału Miał związki z czekistą Stał się komunistą Nieszczerze twierdził ot tak dla kawału

Na jeźdźca Pozycja „na jeźdźca” rycerzowi miła, gdy zaraz po bitwie opuszcza go siła. Leży więc na plecach, ona go dosiada i pędzi jak może, choć czasami spada. Misjonarska Rolą misjonarza niewiasty nawracać, trudna to dla wielu bywa taka praca, ona jest na plecach, a on na niej leży, i ją przekonuje, lecz czy mu uwierzy? Misjonarska dla młodzieży Rady misjonarzy nawet w łóżku w cenie i mają dla szczęścia ogromne znaczenie. Ona jest na plecach, a on na niej leży i tylko po ślubie kochana młodzieży. Plenerowa Można jak zwierzątka, na polu i w lesie zanurzać się dziko w żonie czy metresie lecz trzeba uważać, czy ktoś nie nadchodzi, niedźwiedź, mąż zdradzany, czy zwyczajny złodziej. W wodzie Miłość na stojąco w wodzie się zaleca, kiedy skąpy kostium pożądanie wznieca. On wtedy podpływa, niby ją ratuje, i wtedy jej ciało ze swoim splątuje. Woda tajemnice obojga ukrywa i nikt wtedy nie wie, jak to się odbywa. (Ten sposób najbardziej w jeziorach się przyda bo woda tam mętna i mało co widać). Francuska Ciekawą pozycję, trudną do oceny wymyślił we Francji miłośnik higieny. Było to gdy Luwrze nie było łazienek*, lecz odkrył, jak zadbać o czystość panienek, one zaś, w rewanżu, też o niego dbały, cnoty nie traciły, a przyjemność miały. *System kanalizacyjny został w Luwrze zbudowany po powrocie Henryka Walezego z Polski, gdzie spotkał się z takim na Wawelu. Biurowa Pracownicy biura, z biurek korzystają, kiedy się nawzajem mocno pożądają. Ona przed nim siada i czeka gotowa, lecz jak to wytrzyma jej kość ogonowa? W samochodzie Miłość w samochodzie wymaga sprawności bo nie jest w nim łatwo posłanko wymościć. Zgodnie z tym, co mówi doświadczonych wielu, technika zależy wtedy od modelu, jednak warto wiedzieć o ważnej regule: musi zaciągnięty być ręczny hamulec. Manualna (suplement) Kiedy żadna babka na seks nie ma chęci, i nie masz pomysłu jak jakąś zanęcić, wtedy pozostaje z ręką się przeprosić, w dowolnej pozycji sam się potarmosić.

@Rolek Oni dla pieniędzy, kawał im daleko, komuna nie wypali spróbuje innego. Pozdrawiam.

@iwonaroma W błocie rośnie ryż, a ze złota jubiler, czy to aby owoc... mózgownicę silę. Pozdrawiam Iwonko.

@Valanthil Rzucili kierownice, poszli na perony, życie tętni a tu... the economist! Pozdrawiam Krzyśku.

Bardzo miłe, wrażliwe i serdeczne słowa - dziekję Ci, Dawid! I serdeczności dla Ciebie ode mnie :)

Mistrza niegdyś zapytał szlachcic niewysoki. -Czy mam szanse u niewiast, powiedz mi bez zwłoki? -Spójrz na to z innej strony, zobacz taką sowę, wszyscy myślą, że mądra, bo ma dużą głowę.

@Marek.zak1 Hehe miałem właśnie napisać coś głupiego ale pozwól, że wstrzymam się. :D

Jest 7 grzechów głównych, to 8 głównych pozycji. Tych, jak i grzechów jest więcej:).

Spox, też piszę z autopsji:). To był koszmar mojej wczesnej młodości i za największy sukces życiowy uważam, że z tym sobie poradziłem. Też nie rozumiem, jak to można chwalić.

@WarszawiAnka A ostatnio moja żona Kupiła rano melona Soczysty mdławo słodkawy W zestawie do włoskiej kawy Pozdrawiam

Fajny zabieg z tymi pauzami, myślnikami. Zarówno dla wyobraźni jak i w czytaniu głośnym. Zdrówka

Oczy - zwierciadłem duszy. Nie zdradzą wszystkiego, ale powiedzą dużo... Trafne spostrzeżenia, w kilku prostych wersach

Powiem Ci Marku, że jednak nie będę używać czasu przeszłego w stosunku do nieśmiałości. Ma na moje życie wpływ cały czas. Gloryfikowanie tego uczucia jest kompletną głupotą albo syndromem sztokholmskim. :-)

O, ILE! MAŁO WOŁA CZARNA: PAN RAZ CAŁOWAŁ, AMELIO!

@koralinek To było bardzo piękne Dobranoc ?

Rozstanie pieprzem pisane Napisałaś, że kochasz innego pieprzem na stole Choć mówiłaś tak słodko mi kocham do ucha A teraz ucieczki przed krwią uczę się w szkole Rozsadek zdradził mnie już głosu jego nie słucham Miałaś wybory dwóch cię objąć chciało ciepło Teraz popiół na sumieniu mam po twoich listach Wydaje mi się, że poruszyć może dzisiaj cię to Może spotkamy się na równoległych mostach Egoista to taki pan jak ten ja, ale odbity w lustrze Nie rozpoznaję twarzy odkąd się wcale nie znamy Widzę tylko pieprz w myślach i oczy twoje bystre Szukam kamieni winy do budowy uczuciowej tamy A cóż będzie jak zostawi cię on ukochany na dnie Kiedy tobie miła będzie zwykle piekielnie tak źle Czy aż tak bardzo nie kochasz już wcale tu mnie Czy oszukałem numerki obiecując niebo ci w tle Zgonu nie wybaczy mi proboszcz ani najświętsza Przecież człowiek z miłości nie jest bestia z piekła Nie bądź szaleństwem opętana jak wstrętna wsza Nie bądź obłędnie na mnie nigdy więcej wściekła Nie znam innej miłości w sercu krew już spokojna Żył nie potnę przywiązania do twojego istnienia Ten stan między nami to podniecająca jest wojna Przypomina mi chwile cudownego tobą upojenia Ale jesteśmy książkami bez wspólnych nam tytułów Komosami o innej choreografii gwiezdnych orkad Nie udał nam się taniec cieni ani ryb złotych połów Mimo, że miałem w uczucia banku swoisty wkład Nie powiem żegnam bo brak wspólnego nam czasu Na smutek w całun ubrany zbawiennego mi cienia Mówię do serca - Wać mość litości weź ból skasuj Niech już nie należy do spadkowego po niej mienia Autor: Dawid Rzeszutek

@[email protected] Widzę Grzesiu, jak musisz mieć cierpliwość do objaśniania przysłów i wysłuchiwania tych bredni o znaczeniu imion... Wiesz, że się nie bawię... nie piszę, to jedyna prawda. Pracuję ciężko na każde słowo, ale muszę sobie dać spokój, bo dziećmi muszę się zająć. Trenuję z małym matematykę do 100, historię powszechną, głównie starożytność i grę w koszykówkę. Starsza ma zadane swoje, siłownia i rower. Pozdrawiam serdecznie ?

@WarszawiAnka Moja Julcia mi mówi słońce się utopiło w wodzie, patrząc na zachód słońca nad morzem. Pozdrawiam Aniu.

@Starzec https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/bijatyka-515341 Stary mój wiersz - tytuł sam wskazuje jak lato nie lubi jesieni. Wszystkiego dobrego.

@Rodrigo de lagarza Dokładnie, jak piszesz, poza tym, w necie na forach, FB itp możesz mieć tysiące czytań (a z udostępnieniami i forach gazetowych o których nie wiesz, jeszcze więcej), a tych tomików ile można wydać i sprzedać? Poza tym, czy sprzedaż to czytanie? Jeżdżenie po tych klubokawiarniach (a przerabiałem, bo wydawnictwo mi zapłaciło w książkach) i innych mi pasowało, bo dużo jeździłem i tak, więc tych książek sporo sprzedałem bez opłat dla dystrybutorów i księgarń, ale to nie była poezja. M

@Nefretete witam, nie wiem z czego wynika przypuszczenie o rzekomej kochance :), ale każdy może mieć swoją interpretację, Twoja, muszę przyznać zaskoczyła mnie możliwościami, jakie może dostarczyć prosty wiersz, jednak mój rytm serca dobija się mojej wersji :) Dzięki za zainteresowanie i pozdrawiam.

– akrostych podwójny - Poetki i poeci to wiedzą – dlatego i ty łap Ogromne możliwości każdego języka bo Elementarz liter wszak jest ograniczony ale Zdania są zawsze nieskończone stąd nieraz Jesteśmy skłonni tak wiele razy opiewać raj Albo piekło na tym świecie a jedynie liryka Troszczy się o nas pokazując nam lepszy świat Opisujemy życie a tak naprawdę nic i wszystko Ronimy czasem łzy albo bawi nas czarny humor Ambiwalentne uczucia pozostają w tyle bo gra Dochodzi do finału a wtedy zapanuje znów ład Owszem porządek w innym słowa znaczeniu bo Sterty śmieci wciąż zapełniają nasze głowy a los Niejednokrotnie sprawia nam psikusa nawet ten Aktualnie co przywraca uśmiech smutnego lica Kupujcie wiersze,kochajcie poetów to będzie znak Oficjalny dla dobrego czasu gdy wreszcie zło Człowieka opuści i nie będzie musiał na dnie lec Honor uczciwych zostanie ocalony i tylko śmiech Antypatyczny niewdzięcznych zginie i tylko mgła Nakryje go na zawsze z zapomnienia wieczny sen Klątwy, którymi obrzucali odejdą tyłem jak rak A teraz Muzy zapraszają tam gdzie czeka -Poezja

Refleksyjne słowa , zatrzymują myśli. Ciekawa forma przekazu emocji. Super Pozdrawiam serdecznie

@matty123 Smutna to prawda, ale takiej straty nigdy się nie zapomina. Masz rację, czas nie leczy ran co w sercu. Trzymaj się z wiarą, że kiedyś się spotkacie w lepszym świecie.

@GrumpyElf Hej! Przeczytawszy pierwszą zwrotkę, jaka koegzystuje z tytułem wiersza, od razu skojarzyłem, że to relacja - matka i dziecko. Ładny, życiowy tekst. Mnie się podoba - prostota jest tu zachowana, zwłaszcza, że to kanony zwięzłej poezji. Pozdrowienia dla was!

@GrumpyElf Port portowi nierówny tak jak i porto portu nierówne :) to fakt - im dalej tym gorzej, ale zauważ też, że wiersz się zwija i skraca co miało dawać w zamyśle efekt pośpiechu i tegoteż żywota co nie ogląda się na zbędne słówka czy też znaki przystankowe :) second thought - żywot jest telegramem przesyłanym morsem. Pozdrawiam Pan Ropuch

-Mistrzu, od dwóch miesięcy jestem zaręczony, ale, czy można pewnym być wierności żony? -Pewnym być możesz tego, co się już zdarzyło, oraz, że najważniejsza między wami miłość.