Ranking

to czas pożegnań próg w ziemi nie zostanie na rozległych przestrzeniach lud prosty mleko w byczym pęcherzu nosił z paleolitu znana soczewica i czarny groch pod głowę konających miękkie letnie grzyby na smar do trzeszczących kół siano po wsiach orka pierwsza druga wielkim wianków świętem rozdzielone jeż obrany z kolców w glinie z żaru czasem kurak zawieszona na kołku skóra zdarta z barana wewnątrz zawsze krzyż z dwóch prętów bombardują do cna czeka nas obróbka kamienia i gliny ostrzenie krzesiwa umysłu dość to zresztą dwuznaczne poszlaki na tyle człowiek dobry na ile zło potrafi ukryć siny

bo nie wypada bo o czym tu mówić bo to głupie bo niebezpieczne bo mowa trawa cóż mam powiedzieć kiedy patrzę w oczy twoje nie bieskie nie mówię bo mnie za mu ro wa ło i nie da się wy ar ty ku ło wać boskiego

Niezapisana - tabula rasa, patrzy mi w oczy, biorę za bary. Twoje litery w dwudziestym czwartym ... zeszycie szarym, który nie zdradza. Niezapisana - w oczekiwaniu, taniec wyrazów razem z kleksami. Zamień innymi, rytmem niech grają, a teraz chłopie w ich sens się zanurz. Niezapisana - wieczną zostanie, nawet jak spojrzy i biel pobrudzi. Wyrzucisz stare, schodzone buty, policzysz ilość wypitych szklanek. Niezapisana - choć ciągle zwleka, mówią - ostatnie... skrzydło anioła. Czasami słowo może zaboleć, to język polski... nie żadna greka. Niezapisana - kobieca skóra, ożyje miodem więc przystaw usta. Palce po ciele, za moment... szósta ...strofa co kropkę migiem wypluła. Już zapisana - myśli pobudza, stoją w szeregach, jedna przy drugiej. Czytasz... poprawiasz i nie masz złudzeń, za małą chwilę... następna próba. "Sądzę że poetą jest każdy, kto nie pragnie nazywać się poetą." - Bob Dylan.

Jak kwitnie dumnie kwiatów pole Tak ja zakwitłam tego lata Ja ze wszystkimi z was się zbratam Na kogo dziś nadejdzie kolej? Owionę pustkę jasnym śpiewem Zapełnię ciemność złotą gwiazdą Wszak ja wciąż błyszczę - ktoś z was nie wie? - Właśnie gdy światła w koło gasną W wirze powiewa włosów burza Bal na mym ciele się zagęszcza A ja znów w śmiech, ja się zanurzam W półmroku świat, co los upiększa Obłapia kibić obcych mrowie Mnie, rozpaloną w cnym rozkwicie Może nareszcie dziś się dowiem Czym rozkosz jest w grze zwanej życiem Usta każdemu słałam w dani Minęła młodość, jak kwiat zwiędła Tłum roztańczony ma mnie za nic Cóż, rajskich szczytów nie dosięgłam... Wśród czarciej zimy pieśń skończona Osłabł już ramion splot tysiąca Myśl jedna dręczy "Panie konam..." A może jestem tylko śpiąca...?

Oczami pan młody w domku pod Fordonem pożerał swą świeżo upieczoną żonę. Złakomił się krzynę, więc hyc, pod pierzynę, danie bowiem jeszcze nie było skończone.

"Niektórzy lubią poezję" Niektórzy wręcz przeciwnie tylko prozę życia Poezja ich rozprasza i zmusza do picia "W banalnych rymach" "W biały dzień" "Migotały sny na białym płótnie" Szłaś stąpałaś biegłaś przez życie cudnie Czyniąc czasem rzeczy nie do pogodzenia Takie co to ludzie pamiętają dłużej "Właściwie każdy wiersz " zaczynałaś od nowa "Ze wspomnień " "Z nieodbytej wyprawy w Himalaje" Taka twoja "Pochwała złego o sobie mniemania" "Monolog psa zaplątanego w dzieje"

Gdzieś jest nasze niebo bezkresne Dające oddech słońcem przeszyty Gdzie anioł student płaci czesne Za dowód wiary jak ten całun obfity Gdzieś jest teraz noc z plejadami Promieniście refleksjami migoczaca Gdzie ciekawski lud myśli żądaniami O lepsze jutro jest to maść walcząca A tutaj nic się nie dzieje i nie zmienia Gotuje się człowiek pierw do życia A potem do tego śmiertelnego cienia Gdzie pokuta karą jest do odbycia Ale nikogo nie dziwią poety dziś słowa Że nijakosc cenniejsza jest od jakości Człowiek tylko głowę w piach chowa Bez zbędnego wstydu ni osobliwości Dlatego morał jest dziś bez znaczenia Nikogo pouczać jak żyć już nie trzeba Tylko szukać wartością losu zwieńczenia I choć małej kromki zużytego chleba A to powinno wystarczyć na wieczność Pół pokuty na kolację, pół na śniadanie Czy to prosta jest litość czy konieczność Pytam dziś was mężczyźni i drogie panie Autor: Dawid Daniel Rzeszutek

Siadły przed nim dwie gaduły z Krakowa, tłumiąc mówione przez aktorów słowa. Chcąc wymusić na nich ciszę, rzekł półgłosem: - Nic nie słyszę. - No wie pan, to jest prywatna rozmowa.

Poprzeczki Według wszelkich przesłanek tego dnia mógł przyjść na świat zwycięzca znad rzek Granik i Hydaspes spod Cheronei i Gaugameli uczeń Arystotelesa ucieleśnienie Achillesa syn Filipa II Aleksander Wielki Macedoński Jest to również dzień w którym urodził się jeden z ojców włoskiej literatury uwieńczony na Kapitolu wawrzynem czego świadkiem miał być cały ówczesny Rzym nazwany pierwszym nowoczesnym człowiekiem Petrarka Tego dnia w letnie popołudnie 1944 roku pułkownik hrabia von Stauffenberg podjął nieudaną próbę zamachu na życie dyktatora i zbrodniarza Adolfa Hitlera w jego kwaterze głównej Wilczym Szańcu Równo ćwierć wieku od zamachu załoga misji Apolllo 11 wylądowała w Tranquility Base a jej dowódca porucznik Neil Armstrong odbył pierwszy spacer ziemianina po powierzchni nieziemskiego globu Pięć lat wcześniej urodził się Chris Cornell i stało się tak że ja się w ten sam dzień roku na ten padół płaczu rodziłem i z całą stanowczością stwierdzam — jest kurewsko trudno sprostać tak wysoko postawionym poprzeczkom.

Raz jest dobrze, a raz nie... Raz jest dobrze, a raz nie. Niczego nie mogę być pewien, bo wymkniesz mi się. Jedno spojrzenie, piosenka lub gest, Twoje uczucia jest w stanie zmienić. Czy tak jest? Na karuzeli emocji skołowany siedzę. I raz w górę, a raz w dół, chwilę prosto i znów jeżdżę. Czy to ja jeżdżę? Czy na pewno? Czy Ty ster trzymasz? Kierownicę. Teraz w prawo, w lewo? W które lewo? W to drugie lewo? W którym kierunku te emocje prowadzą? Orientuję się w tym ledwo. Ledwo jest cudownie, chwilę, i choć jesteśmy sami, to oddaleni o kilometr, milę. Raz jest dobrze, a raz nie. Niczego nie mogę być pewien, Tylko tego, że KOCHAM Cię. .

Juan spod Labadera krainy Zapylał tam żyzne równiny Zebrała się klika Ścigali Juanika Ponieważ zapylił dziewczyny

Próżnico uczuć, bezwiedzy kotwico, taflo rys łatana z miodowych dni gorzka uzależnieniem Twoja słodycz przełożona z pasm westchnień tęsknoty Uczuć przystani, wiedzy oślepienie Miłości; liście nadpalony ciszą, usypany popiele z wielkich słów nie gasi Cię łatwo czas mimo wieków Stropie emocji; umysłu odmowo, Kto Cię stworzył - serc jabłko Adama Że zawsze spalasz z czasem dusze, a nietknięte zmieniasz świat w martwy szron

wraz z żaglami wiatr budząc w żagwi płomienie w takt falluje świat

lubiłam nocne zbliżenia oddalone o tysiące kilometrów sny czaiły się za rogiem nie pytały o nic byłam sobą choć wyrwana z kontekstu rzuciłam świat na kolana i zbladłam jesteśmy bliżej a tak nam daleko do wspólnego milczenia o wszystkim

Stary rodzinny dom skrzypiące drzwi magia okiennic słomiana strzecha dziadek na ławce Podwórko z drobiem rządził tam kogut studzienny żuraw koza koń przy wozie dobry stróż burek Pamiętam wszystko choć byłem malcem obrazy te zostały ukryte w pamięci dziś je odtwarzam I chociaż jestem już dorosłym coś serce ścisnęło a po policzku spłynęła łza

Pewien grafoman, o mnie tu mowa chciał precyzyjnie dobierać słowa nie pomijając rymów, rytmiki i tworzyć nowe trendy liryki lecz choć się, dwoił troił, ćwiartował żadnych sukcesów nie zanotował bo choć miał w sobie zwinność węgorza noc przemijała a ranna zorza ją za horyzont hen przegoniła kartka poety pustką świeciła wtedy to wena dłoń mu podała jednak warunek jeden stawiała. Musisz się przyznać do beztalencia porzucić modły, prośby, zaklęcia publicznie przyznać, żeś grafomanem a nie wykręcać się wiecznie sianem. Nie chcąc żyć w grzechu jak na spowiedzi stwierdzam, że za tym ma wena siedzi i puszcza do mnie szelmowskie oko znów poszybować chciałeś wysoko. Wyszło jak wyszło i ciesz się z tego, że masz ode mnie coś zastępczego lecz raz ostatni a teraz chłopie pisz zanim wena ci dupsko skopie.

tych kilka chwil w pamięci zapisanych osnutych wierszem niejedną łzą nad ranem w snach szukałem słów rozwianych z płomieniem w sercu pastelą barw niejednej nocy więc powiedz mi a choćby jutro mgławicą snów boję się wstać zaraniem u źródła być w samo południe wtopiony w ciebie porannym wstaniem i jednym gestem tak pogubiony a dreszczem chwili porannej rosy jestem na zawsze tylko dla ciebie nawet gdy chmury nisko nad nami więc powiedz mi szepnij do ucha i wysusz łzy podszyte bladym strachem specjalnie dla ciebie a może ty widzisz to inaczej opowiedz mi swoją prawdę

ożeń się ze mną:)

Ironia bywa łakoma. Zawsz jest czym ją nakarmić. Nawet syta nie śmieje się do syta, bo z umiarkowaniem. Seranon, 11.05.2022r.

Bardzo mi się podoba, bo refleksja, klimat i fajnie się czyta. Jeszcze na Twoim miejscu przejrzałbym średniówki, dla dobra rytmu 5/4 bo msz warto. Witaj na forum. M Przykład: Osłabł już splot ramion tysiąca - Osłabł już ramion splot tysiąca.

@Dawid Rzeszutek mądrze.

@GrumpyElf uwielbiam buntownicze teksty wyobraziłem sobie ten wiersz jako przejażdżkę Cadillac-iem (sory nie wiem jak łączyć z polskimi końcówkami) wzdłuż kanionu i przy zachodzie słońca Pozdrawiam

@iwonaroma Iwonko, jak zwykle czarujesz. Wiesz, w Twoich wierszach jest bardzo dużo kobiecej energii. A może nawet nie tyle co energii a subtelności. Zawsze z przyjemnością czytam. Pozdr.

@iwonaroma lubię to jak w kilku prostych słowach wyrażasz dużo więcej miło się czyta pozdrawiam

ja w takim momencie przywołuję sobie tekst DESIDERATY: DESIDERATA Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki pokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach - świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu. Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien. Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy. Autor: Max Ehrmann Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości.-takie motto ostatnio mam ;)

Ty i Wiosna nawet wiosna cię szukała dlatego się trochę spóźniała teraz widząc cię w rozkwicie pokazała swe oblicze ogrody kwiatami zasłała w zieleni już jest ziemia cała wszystko kwitnie się raduje tobie się wciąż przypatruje wiosna urodą twą zachwycona wszystko rozwija jak szalona ogrody są nie do poznania dzięki twemu pięknu zaszła ta zmiana 5.22 andrew

w blasku księżyca na ścianie kochają się nasze cienie chcą dzielić z nami ten moment zagrać główną rolę w scenie czas nam przecieka przez palce noc nie jest już młoda giniemy w nierównej walce kończą się chwile na słowa powoli umykasz moim oczom proszę o chwilę cierpliwości chcę jeszcze nacieszyć tobą dłonie jak listem o pierwszej miłości

Taram, taram Kolacja na mieście. W końcu razem. Wreszcie. Świec nie było. Ale z Tobą. Było miło. Wspólnie spędzone chwile. Czy widziałem gwiazdy na niebie? Yyy, nie wiem. Patrzyłem tylko na Ciebie. Potem samochodem do domu. Mieliśmy film jakiś obejrzeć. Włączyliśmy cokolwiek. Cokolwiek, by razem dojrzeć. Dojrzeć do tej sytuacji, momentu. Patrząc w telewizora ekran. I na siebie. Wymieniając całusy. Spojrzenia. Oddech. Ten stan.... Taram taram, to wczorajsza noc. Szara kanapa i szary koc. Może była pierwsza, może północ. A pod kocem doznań moc...

Ranek majowy obudziło mnie piękne słońce za oknem aż się chce dzielić tym co się widzi z wszystkimi niebo w różnych odcieniach błękitu wokół mnóstwo zielni i paleta kolorów kwiatów dla Ciebie wyszedłem tak wcześnie na dwór posłuchać spiewu ptaków tutaj widzę cię zawsze taką śliczną uroczą może nawet ci prześlę ich piękne trele one już dawno nie śpią cieszą się tak podarowanym przez Pana kolejnem pięknym dniem zaczerpnę od nich tej czystej radości pozbawionej smutku i nieuczesanych myśli postanowiłem starać się być dziś szczęśliwym twoim czystym spojrzeniem na świat 5.22 andrew

Polonistycznie nienagannie w mundurku jak na pierwszej randce kiedy mi w oko wpadła Ela do dzisiaj oko mi doskwiera na wspomnień tamtych czar Kruche wspomnienia jak motyle wracają do mnie czasem rymem rymem najprostszym jaki znam Polonistycznie bo z plecakiem w plecaku bułka słodka z makiem a obok kajet z wierszykami Tuwim dziewczyna morza aksamit Polonistycznie jak u Miodka Ela odeszła został posmak przedsmaku we mnie brak Polonistycznie z wierszykami tułam się czasem między wami mając nadzieję że wam sprostam nadzieja płonna we mnie wszak

Wyjechałeś Nie ma cię tu Nie ma cię tam Nie wiesz jak będzie Ja wiem Stoisz w rozkroku A stąd już łatwo o upadek Mogłabym na tym poprzestać Ale nie chcę Musi być jakaś nadzieja Jest Po prostu - Ziemia

@Leszczym Inspirujący !!

ubrać myśli w słowa czy ja to potrafię na modzie się nie znam stare fotografie czarno białe retro kolorów nie mają więc jak ubrać myśli które barw nie znają

Pisz Henryku, nie wierz wenie, twoje wiersze mamy w cenie, i jaśniejsze jest od słońca, że czytamy je do końca.

DZIĘKUJĘ Krzysztofie ?, dobrego popołudnia ?. Od KLASYKA przeczytać takie słowa ???, dziękuję Ci, Grzesiu z serca, bardzo dużo Ci zawdzięczam, zawsze byłeś bardzo wyrozumiały dla tych moich słownych wędrówek ?

A jaja malowane - cena? Wola ma jaja.

... wręćz banalnie proste słowa, a jednak kręcą.

... chyba warto mówić sobie nawzajem, prawdę. Romantyczna treść, jak dobrze, że tacy ludzie jeszcze kręcą się po świecie. Miłego dnia.

@michal1975-a Bocian bierze ślub kościelny Ponieważ jest bardzo wierny Do kościoła chodzi Nic go nie obchodzi Udział jego będzie bierny

Świętnie zagrałaś słowami i skojarzeniami :) Pozdrawiam

@Dawid Rzeszutek drogi poeto jak dla mnie zbyt kwiecisty styl pełen wyszukanych zwrotów zbytnią dbałość o rym co zaciemnia w konsekwencji przekaz wiersza. Czytalam inne Pana wiersze i niestety, dla mnie, bo może innym to się podoba, to samo odczucie Pozdrawiam kredens

@Nata_Kruk Uśmiecham się, Nata. Bardzo cieszy Twój komentarz.

@iwonaroma jak babcię Bronię kocham ....próbuję

Dzięki za czujność. Fakty i ludzi mogłem wmieszać w wersy zrządzeniem losu, że akurat pod tą datą przyszło się nam rodzić, czy też człowiek wylądował na Księżycu. Co do zamachu, szkoda. Na pewno nie straciłoby życia wielu ludzi gdyby się powiódł. Choć jeszcze bardziej szkoda, że nie udał się ten zaplanowany przez polski ruch oporu na defiladę jaką hitkerowcy urządzili w zdaje się Alejach Jerozolimskich. Wtedy bomba po prostu nie wybuchła. Rad jestem, że zwracasz uwagę na owo przekleństwo, które oczywiście celowo znalazło się w tym, a nie innym miejscu. No, i że się uśmiechnęłaś ;) Za piosenkę dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Świetna piosenka Natalia Mam na myśli Twoją Sanah też spoko ;)

Tytuł i... każde słowo oraz.. każdy wers we właściwym miejscu. Po prostu pięnky wiersz.!

Jestem mianownikiem, któremu nie chce się odmienić. Matowością chromu wymijam deszcze, mgły i planetaria Mała wskazówka, brak czasu, zegar ze zdechłą kukułką I tak już ponad 40 lat ... ... Nic mi się nie śni. Nic, czyli wszystko. Lewitująca ziemia, przejścia graniczne wiosny. Nie mam paszportu, poza tym - nie zamierzam nawet wyruszać w drogę. Raz zakochałam się w mężczyźnie, który mnie nie chciał, bo nie jeżdżę na łyżwach. Także - dlatego. Za to w przeręblach potrafię przespać całe lata - w embrionalnym kłębuszku, w egzystencjalnej zadumie Często zastanawiam się, co porabia ten mężczyzna na skraju Norwegii, czy dostaje miłosne listy ze Skłodowską na znaczku ... Miłość? Fałszywa flaga na biegunie. Niby samo południe, a w głowie jakby środek nocy. Ogarnia mnie chęć na gotowane ziemniaki. Tylko ziemniaki, dobrze posolone i gorące. Otwieram lodówkę, otwieram też oczy, otwieram świat i nieświadomość. Ile tu do odkrycia! Czy ktoś mi poda pawie pióro? Podpiszę pakt o wzajemnej agresji! Głód. Nuda. Nudność. Drążymy się, krojmy się na kawałki, zbieramy chrust i stare kości. U Pana Boga, choć nie za piecem - w ziejącej ludzką skargą sieni. Takie teraz będzie życie: aspołeczność jak 10 w skali Beauforta, nikt nikogo nie pozna i się nie rozmnoży, uśmiechy będą rozgniatane poprzez szmatki na twarzy ... Demaskatorzy, karnawał nurkujący w cuchnących wodach najpiękniejszych Wenecji! Obrastam w piórka - idę na nieproszoną kolację. Muszę już kończyć! Coś kipi! Zapomniałam zupełnie! Kukułcze jajo ... Wzywam na pomoc cały świat, z florą i fauną włącznie: zostańmy w domu! Żyjmy dalej, nie schładzajmy klimatu, nie wspierajmy medyków! Pilnujmy jedynie, by nic się nie rozgotowało ... (Nie kracz.)

Ciekawość i Fantazja idą razem.

Nasz bohater, krótko przed śmiercią miał proroczy sen. Śnił, że dokładne badania, potwierdziły hipotezę i ludzie po latach mieli darmowe źródło energii. Zjawisko na początku było ledwie dostrzegalne i pełniło funkcję ciekawostki. Najciekawsza wizja dotyczyła, powstaniu nowych napędów kosmicznych. Zjawisko „ osobliwego rezonansu” wzmocniono efektem relatywistycznym. Odkrycie umożliwiło podróż do gwiazd. Jednak, nasz bohater przeszedł do historii jako szaleniec, który stracił fortunę. Proroczy sen pokrzepił go.