Ranking

Malutkiego światełka pożegnanie Zastygła nieskończoność niczym krótka chwila; Ogląda się za siebie, lecz już wszystko na nic. Świeciłaś iskiereczko nad milionem krain, A noc przy twoim blasku najpiękniejszą była. Rozbiło się naczynie, czas się wszystek wylał; Zabłądził rwący potok między okruchami I osłabł, już wysycha, nurt już prawie zanikł… Bez duszy pozostanie potłuczona glina. Gdy gaśnie młoda gwiazda płacze cały wszechświat, Bo łzami usiłuje wskrzesić martwy płomień, Lecz nigdy jeszcze przeszłość drugi raz nie wzeszła I patrzeć musi przestrzeń na przedwczesny koniec. Wysoko, gdzieś na niebie, matka obok dziecka Nadzieję wciąż uprasza; wciąż się tuli do niej. ---

Kamienny Florian z kościelnej wieży spadł prosto na bruk jak nie należy. Skrzydeł mu brakło więc leciał gładko. Nie żyje teraz, jak wcześniej nie żył. Kamienny Florian leciał na głowę księdza plebana, drogi połowę, lecz ten uskoczył i podniósł oczy. - Za moje grzechy nie karz mnie Boże! Kamienny Florian, chociaż się rozpadł, woła gosposię, by go zamiotła, lecz ta się boi i z boku stoi, nie wiedząc czemu, jak w ziemię wrosła.

mieszkam w szczycie to dziwne miejsce pod ziemią choć bardzo wysoko mam swój kącik i nikłą przestrzeń na świat jednak brak okna by coś zobaczyć muszę wejść na szpic - po komfort w ziemię się zapaść może gdzie indziej jest lepiej niż tu lecz nie znam poziomych światów

miała dwa psy, Dzitke i Czarnucha szczekały niepolitycznie w mgłę na listonosza i pachnącego grochówką tępaka z przedmieścia gdy spisywał zegar gazu z małą latarką w zębach a potem pytał za ile ten Pionier koło pieca śliwkowymi rękoma poprawiła okulary powiązane gumką recepturką gdy zbierała drewno z ostatniego lasu w mieście gdzie ciągle mieszkał stary zły niedźwiedź a może już wtedy uciekł mówiła licząc drobne na mleko że kapitalizm zdechnie bo to tylko balanga młodzieży, a dżem i tak nie będzie już smakować jak kiedyś gdy światłem Junaka wierciła tunele w lasach na czarnych jak smoła dziurawych drogach wbita palcami w kufajkę Leona ciągle pytała "właściwie dokąd dziś jedziemy?" nigdy nie powiedział, marszcząc brwi spod kryształowego lustra przybitego do komody śmiała się w nos rachunkom i duchom spod szafy ciągle chciały zerwać jej dach i utopić przykryła się kołdrą pocerowaną gwiazdami i ocieploną jesiennymi chmurami zaskrzypiała pusta buda dla psa Pionier zamrugał zielonym okiem na pożegnanie

szarą ulicą w szarych płaszczach idą garbaci ze smutkiem w paszczach zębem pożółkłym gryzą zgryzotę snują się z życiem tam i z powrotem bez wiary w słońce z drogą zgubioną gniotą nadzieję z miną strapioną czasami swoim ramieniem zgiętym potrącą kogoś kto uśmiechnięty poczują ciepło swą suchą kością trochę zdziwieni czyjąś radością wciągną przez dziurki pogodę ducha usta rozciągną uśmiechem do ucha aby po chwili bez krztyny wiary postawić kołnierz w swym płaszczu szarym i snuć się dalej tam i z powrotem smakując w paszczy szarą zgryzotę

kiedy wrócę do łóżka z zimnymi pośladkami oddechem włoskich orzechów rozgrzewaj delikatnie nasze dłonie odciskają się niczym latające jemiołuszki w śniegu

Miłość od pierwszego zelżenia

pamiętasz drogi szepnęła cichutko ściskając swoją jego drżącą dłoń dawno temu na tej ławeczce powiedziałeś mi coś pięknego tak mój skarbie - pamiętam to powiedziałem że będąc razem łatwiej nam będzie się starzeć po czym przytulił całując w skroń chwilę potem pomagając sobie wzajemnie wstali i odeszli a na ich ławeczce wietrzyk położył dwa listki jesienne

Ona nas rozwiedzie, rozwarstwi, podzieli na dwoje. Przelew w banku wytknie to moje, to twoje. Środkiem, beztrosko biegają dzieci po naszym poletku. Zaoranym, nie wiem czy na wieczność. Wiążą miliony, sakramentalnym tak. Praca, praca, praca. autor wiersza: a-b autor zdjęcia: pexels-karolina-grabowska-4386476

Miał pociąg do zakopanego, lecz zgubił bilet wampir Egon. Pogrzeb w szczecinie, gdy bilet zginie; bez tego lebiego nic z tego.

ja pierwszy w krzakach za gierkowskim blokowiskiem z chłopakami których twarze zamazał czas papierosy nie pamiętam skąd zapałki nie pamiętam skąd paliłeś? skąd paliłeś zakazany owoc nad morzem kartofliska bijącym o miejskie klify

dla tych, którzy nie przechodzą i tych, którzy stoją w przejściu zbyt długo

od dawna przejmują nasze prace ręczne chodzenie bieganie usprawniają widzenie poprawiają słyszenie dobrały się też do seksu chcą wszczepiać się w mózg tworzą muzykę i wiersze... czy skradną nasze serca? czy je pokochamy a one później nas zabiją?

Obiecuje ci sny - zupełnie jak my: pokryte patyną niespełnienia i mosiądzem złudzeń Obudźmy się więc w ... stworzeniu świata! Zbroczeni rozkoszy ... trudem A gdy będzie już za późno, by dotrzeć do baszt mocarnego miasta O drogę przewrotnie nas spyta - skrucha - rozwiązła niewiasta ...

Objąć rozumem wielkość Norwidajest zgoła niemożliwe.Prorok, romantykA zarazemCZŁOWIEK o którymRzekłbyś: Ecce homo!Jego wierszeZdają się odzwierciedlaćPrawdę AbsolutnąPodziwiam i cenięJego twórczośćJestem Epigonem Romantyzmu.(Dwie i pół StrofyWystarcząCHYBA?)Warszawa, 13.01.2022

Bo jak być sobą gdy, ma się milion myśli i jeszcze więcej twarzy a każda z nich inna Gdy widzą w tobie swoje wyobrażenia domyślają się twoich marzeń i pragnień Możesz jedynie krzyczeć że nie tak, a może właśnie tak ujawnić swoje serce i myśli w głowie kłąb Dać się poznać i odsłonić na ludzkich ocen cios Starać się sobą być Cokolwiek znaczyć ma to.

Beatrycze muza Dantego wkurzyła trochę się na niego idź ty do piekła tak w twarz mu rzekła wolę bankiera Simone Bardiego

Dlatego, na wszelki wypadek, piszę coraz krótsze teksty:). Pozdrawiam

Powiedz mi… ― nasłuchuję, lecz poza szumem nie słyszę nic… Dzień ― czy ― noc.. … posępny, mokry świt… Siedzę w brudnej knajpie, gdzieś między 82 a 105 ulicą Nowego Jorku… … zresztą, jakie to ma znaczenie… Wiatr wstrząsa szybami… … pod sufitem kłębi się chmura papierosowego dymu, otulają się mrokiem niepamięci barowe ćmy… Wszędzie jednakowe twarze z wpatrzonym przed siebie mętnym wzrokiem… … wszędzie wokół ― blade widma nieumarłych… … snujące się duchy i cienie… Rozkołysane sny… Podnoszę do ust szklankę, zostawiając na drewnianym blacie wilgotny krąg alkoholu… Która to kolejka? … niestety, straciłem rachubę… Szum przejeżdżających po mokrym asfalcie samochodów, fałszywe, drażniące dźwięki klaksonów… Żółte taksówki, policyjne radiowozy, strażackie wozy… … znowu ktoś kogoś zabił, zbezcześcił zwłoki… … zgwałcił, spalił… Albo dokonano kolejnego napadu na bank, włamania z pobiciem… … który to już raz? Nie ma to ― żadnego ― znaczenia… … czarna nić przędzie się bezpowrotnie… Ona przede mną ― i wszędzie… Napastują mnie pokłady przeszłego czasu nieustannym w uszach szumiącym gwizdem… Lata 50., 60. XX wieku… … stare w mrocznym kącie gazety, książki, pożółkłe stronice czasopism… Jewgienijo… … Jewgienijo… Wypada mi z odrętwiałej dłoni szklanka, roztrzaskując się na podłodze ― z chrzęstem tłuczonego szkła... Nikt nie zwraca uwagi na ten mini-kataklizm wszechświata… Barman wciąż poleruje kieliszki, oglądające je pod obskurne, żółtawe światło kinkietów… W lustrze naprzeciw ― moja zniszczona twarz… Uwiązane do krzeseł ― barowe ćmy ― machają bezradnie skrzydłami… Ktoś się wciąż z czegoś zwierza… ― roni łzy… Wiesz… … na wilgotnym, lepkim blacie baru piszę palcem po tysiąckroć twoje imię, jedynie twoje… ― twoje… (Włodzimierz Zastawniak, 2022-01-14)

Dzisiaj znowu ją rozbieram z chińskich, tanich świecidełek, ona sztywna jak weteran, nie pomoże za cholerę. Gdy obracam ją na stronę, to nie drażni żaden zapach, chociaż kolcem w palec kole, stoi naga i nijaka. Pozostało ją rozłożyć, włożyć części do pudełka, zamknąć i na strychu złożyć - niech kolejnych Świąt tam czeka. Chociaż była substytutem, nie urosła i nie uschła, to w pokoju pozostała jakaś dziwna po niej pustka...

@Marek.zak1 oczywiście że je poznalam. @Wędrowiec.1984ma swój niepowtarzalny styl. Muszę przyznać że jedne sonety trafiają od razu, przeszywają duszę na wylot. Robią swoją robotę. Inne napewno mniej. Ale to jest w poezji doskonałe. Trafiają w końcu do różnych odbiorców, temperamentów. Więc mam ten przywilej, że mogę delelelektować się twórczością autora na swój sposób.A tego autora szczególnie sobie upodobałam. Pozdrawiam serdecznie:)

Czuję do Pani więcej niż... słowa To chyba już ostatnia prosta A Pani wciąż jest taka młoda Która to już w sercu... Wiosna! Ach los mi Panią zgotował I mnogość pokus, jak tak można?! Stale mnie tak czarować Przypalać jakby z rożna ! Ludzka natura jest głodna Dowodzi tego historia Mnie już Pani uwiodła Ciekawość była zalotna A Pani taka samotna ! Jaki jest z tego morał To sprawa już nieistotna Tego co było wczoraj Już nikt nam nie odda

Hej szumi las, Cosik we łbie migoce. Hej przyloz czas, Pyska w kuflu umoce. Kiek obyrtne sakiewecką, Parę dutków wytocę. Kiek do baru praśnę dźwierze, Piwo w śklance bulgoce. Hej duje wiatr, Dziewczę w kącie się żali. Hej kis to czart, W starym piecu dyć pali. Nie płacz Maryś, mas dukota Łowcem przedał na hali. Mas tu lajbik, mas korale Będziem razem gruchali. Hej w kącie kiep, Kiedyś byłeś towarzysz. Pudź z nami haj, Piwa z nami nawarzysz. Hybaj razem z kamratami, Popod brzyzkiem gazdować. Są 'Harnasie', ponad watrę Będziem razem hipkować. Hen szumi las, Skrzypi stara koliba. Niejeden raz Licho z lasu pozira. Hej frajerkom i harnasiom, Gajdy, gęśle grajcież im. Nie płaczcie już, bo nad ranem We łbie swąd i siwy dym. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona) * Utwór jest piosenką na motywach Marsza zbójnickiego i nutę 'Hej, idę w las' (sł. Kazimierz Przerwa-Tetmajer). Śpiewając biesiadnie, poleca się rytmicznie uderzać ciupagą (lub wyrobem ciupagopodobnym - może być Made in China) w takt melodii. Szczególnie poleca się korzystać przez współczesnych 'harnasiów' przy ognisku, zwłaszcza gdy 'Maryna' jest już wstępnie urobiona (np. za pomocą tzw. umiejętności miękkich).

Jan z Janowa żyje standardowo. Całkiem normalnie, prawie banalnie, prócz chwil z żonką, z którą to i owo ;)

A LO - halo Kazan, Aga; w ulu waga na zakola, hola.

Rogi wyżej, Bob - jeży wigor.

Wymierzać sprawiedliwość jest to tak jakby dwa palce skrzyżować przy przysiędze Gdzieś daleko miedzy odchyleniem pleców a uśmiechem do siebie powtarzam że nie trzeba zaklęć ani przekleństw by narobić zamętu w lewej komorze serca i przednim płacie czołowym Posłuchaj lepiej jak mijasz mijam mijamy aby znaleźć właściwą miarę

@OloBolo, nieźle się rozkręciłeś :)))))))))) Pozdrowienia :)

@A-typowa-b zaraz moje pośladki będą takie zimne, ale później się zrobią ciepłe. taka jest płocha nasza natura.:) wszystko zależy od temperatury otoczenia:)

@valeria hahahaha, no wesoło :) w komentarzu. Wiersz tak mnie trochę zawstydził, choć też mam pośladki ;P

@JWF no to ci jeszcze jedno dałam ;)

Zemsta Floriana Kamienny Florian z kościelnej wieży spadł prosto na bruk jak nie należy. Skrzydeł mu brakło więc leciał gładko. Nie żyje teraz, jak wcześniej nie żył. Kamienny Florian leciał na głowę księdza plebana, drogi połowę, lecz ten uskoczył i podniósł oczy. - Za moje grzechy nie karz mnie Boże! Kamienny Florian, chociaż się rozpadł, woła gosposię, by go zamiotła, lecz ta się boi i z boku stoi, nie wiedząc czemu, jak w ziemię wrosła. Nie ma za co. Mistrzowska gra słów w tym limeryku. A to lubię :D Pozdrawiam

Idzie ulicą na skraju miasta, Ale nie na tym basta. W dłoni aura niebieska, A z nieba pada rzęska, Bo w dłoni aura niebieska. Kroczy zakapturzony, świadomy że innością obdarzony. A w dłoni aura niebieska, Na chodniku malowana kreska, Bo w dłoni aura niebieska. Jednak jego dar ktoś zauważył, I takiego sobie wymarzył. A w dłoni nadal aura niebieska, I zachłanność męska, Bo w dłoni aura wciąż niebieska.

a tym, co w rozkroku, przeciąg? ;D

problemy neurologiczne to epidemia przenoszona w restauracji podczas walenia wódy, takie to poselskiej pracy są trudy

Szefie, Hej Szefie?! Weź mnie gdzie sobie pobrykam z suczkami. Nie musisz wyprowadzać mnie na spacer, sam wyjdę. Ale ok. No chyba że chcesz. Tylko weź mnie do rodziny Chyba mi się to należy. Naganiałem ci sarenki i zające Choć mało zajęcy ostatnio. Nie zawsze dzieliłeś się sprawiedliwie. Ale ok. Samiec alfa, rozumiem. Twoje dzieci są takie ładne, chciałbym być ich bratem. Ale ok. Szczekałem na złodziei. Ale ok. Może nie byli groźni. Nie prowadź mnie gdzie usypiają. Szefie, Szefie co z tobą?

Z wierszami to jeszcze nie tak źle - doczytać do końca, bo krótkie :) gorzej z nudną prozą...

Czas na spanko Kołysanką Jak głos z nieba Dzisiaj cicho Ci zaśpiewam Pod powieką Sen dojrzewa Tak w spokoju Tak gdy śpiewam To kołysze Jak wiatr drzewa Wszystkie gwiazdy Coraz ciszej Pieśń rozbrzmiewa Aż zasypiasz Nigdy nie wiesz Kiedy spadną Z nieba

@Marianna_Katarzyna Na groty, byt, organ.

Ela, żadne ten da żale.

wieczni optymiści jednak potrafią być równie irytujący co malkontenci

To nie ta sama. Za daleko od Olsztyna, żeby mogła wylądować w moim ogródku :))))) :) Dobre :) bo dendrofil, proszę pana, to ten, co się kocha w drzewach. gdy choinka rozebrana, on wyciąga ukorzeniacz. z politycznej poprawności nie wypada mu dać z liścia, bo się zaraz tu rozłości jakiś jurny aktywista. :) Również

Życiowe, kasa łączy, kasa dzieli. Pozdrawiam

karnawał

Pewien Szczepan z miasta Łodzi na szczepienia różne chodził aż sczepił się ostro z przełożoną siostrą choć oboje już niemłodzi.

Rymopisarza, mieszkańca USA, by zostać sławnym brała pokusa. Przez liche skrzydła fraza mu zbrzydła; Przegnał Pegaza, wziął Pegazusa

Teoretyk Theo z Amsterdamu miał nadzieję że Astrid da mu ona chętnie by dała gdyby jego kochała wolała jednak Azima z Tadżykistanu

Andżelice z miasta Łodzi w Dubaju dobrze się powodzi kupiła Porsche wcale nie gorsze niż Lewandowskiego samochodzik

Nie szukaj już Kasi w Mombasie W Mombasie jej znaleźć nie da się. Na miejscu ogaci Kasiny warsztacik Antoni co cud ma przydasie.