Ranking

Odstaw uczucia, bądź profesjonalny, excel zaświadczy o tobie. Świat szuka maszyn, po co mu ludzie, sentyment zostawmy na koniec. Można nauczyć się liczyć pieniądze, wygrać, dopatrzeć swojego, biegle przemykać w prawa zaułkach, ale mieć w d… bliźniego. Na kursach uczą manipulacji, w handlu to zwykłe szkolenie. A co ze szczerością, kto przykład da mi, ono jest przecież nie w cenie. Kto dziś nauczy dobrych wartości? Ego łokciami rozpycha, zawiodły szkoły, religia, rządy i ludziom siada psychika. W dobie depresji i deficytów, na pierwszy plan się podciąga humanistyka, z orężem wsparcia, na pewno nie ekonomia. Komu zależy na ludziach w ludziach? ……………………………………………………….. Nikt już nie zbawi, jeśli nie wierzysz, nie zdarzą się żadne cuda.

ciężka głowa przepełniona słowami (nie chcą wyjść oczami choć widać jakie są zmęczone...) zamykam książkę zanim ją podrę i spalę tak dla niej/dla mnie lepiej lecz co zrobić z językiem? piszę wiersz potem głośno czytam żeby porwał wiatr na słóweczka bez znaczenia wierzę, że nie będziecie tacy głupi by go zapamiętać :)

jacek o wdzięcznym pseudonimie ptyś postanowił pójść w ślady swojego ojca zresztą i matki anastazja lubiła słodycze stosunki seksualne miała proste obiad gotowy dzieci odrobione kiedy odchodził pieszcząc jej nagie piersi łkała kot na piecu zastyga jak budda posprzątaj dom zapłać za prąd wodę i wódkę zaceruj dziury w niebie 210409

Wiosna nie pyta nikogo o zdanie. Jest jak komornik z mokrą rosą głową Co rankiem ściąga zastawę stołową Choć chyba widać, że wciąż jem śniadanie! Dywany trzepie tuż pod moim oknem I tam pół biedy, że wali od serca, Ale że pyli i tak nos mi skręca, Że do niej zejdę i w kalendarz kopnę. Z pewnością myśli, że jest ponad prawem. Gdzieś ma podatki i wolność do zimy. Wandali chodnik kępą koniczyny, Noc cicho kradnie i wydłuża jawę. Co jej zrobiłem, że robi mnie w trąbę? Dalej się droczyć już nie mam ochoty. Pora zakończyć te końskie zaloty- Niech no ją dorwę, to do tańca porwę!

wiedz kiedy mi ciebie zabraknie usiądę nad brzegiem rzeki wspomnę dzień gdy jedliśmy czereśnie nagle spadł deszcz tańczyliśmy jak Aborygeni trzymałeś w dłoni mokry liść kreśliłeś w powietrzu poemat odpowiedziałam pocałunkiem probowaliśmy zapytać rzekę o przyszłość przemówiła jedynie szumiącym nurtem usłyszę go kiedy mi ciebie zabraknie

w jego słowach nie ma już mocy w tych czynach nie ma już sprawstwa przechadza się w niepokoju z pokoju do pokoju w piwniczce za pomocą świeczki rozprasza mrok migają mu przed oczami rekwizyty wspomnień koją na chwilę tylko zmiana kierunku w kufrze na strychu na samym dnie owita płachtą ona zbeszczeszczona bóg-kobieta zbutwiała nieprawdziwa z rzadka jej promyk się tli gotowa wciąż by przebaczyć

w bajkowym ogrodzie kwitną marzenia legendy i sny w tym ogrodzie piękne kwiaty nadzieja są drzwi drzwi pełne magi za nimi nie ma żalu są tęcze trzy w bajkowym ogrodzie chce się żyć a nie płakać

mijamy się a przecież mijanie sensu najmniejszego nie ma jaki jest pożytek z psa który nie szczeka albo szczeka zbyt głośno gdy ktoś furtką ruszy (na dłuższą metę dobrze to nie wróży) oswojony na tyle żeby nie gryźć pana pałęta się pod nogami merdając ogonem służalczym wzrokiem bada każdy gest a potem na dywanie w salonie i tak zrobi swoje

* my pierwotni na przestrzeni dziejów wszechświata dzicy pożeracze boskiego chleba skaczący z nowym jabłkiem rajskiego drzewa głusi na chichot węża z buntem na miecz anioła który nie siecze jeszcze lecz woła *

Golgota Wschodu Nie wstaną już prochy z mogiły nie wskrzesi ich ziemia ni wiatr lecz słowa będą świadczyły o mordach czterdziestych tu lat Historia krwią polską pisana tym ludziom dziś chwała i cześć ta ziemia ich grobem się stała katyńska rozbrzmiewa tu pieśń Golgoto cierpieniem znaczona obdarta z nadziei i czci włożyłaś na swoje ramiona ten koszmar tragicznych tu dni Do mogił zbiorowych wrzuceni na wietrze kołysał się list nie wiemy czy kiedyś wrócimy kto zechce z pomocą nam przyjść Na mokrym kamieniu posłanie a w ręce zaciska się krzyż od Ciebie mam mamo różaniec o Boże to do nas się zbliż Niewielu nas dzisiaj zostało jak długo starczy nam sił i chleba czarnego tak mało już obraz nadziei się zmył Dlaczego na rzeź nas prowadzą jak łotrów skazują na śmierć mundurów nam nigdy nie dadzą tak brzmi wyroków tych treść Jak mamo odnajdziesz me imię być może sprawi to Bóg że pamięć o nas nie zginie choć śmierci przekroczy się próg

Jednym, talentów dałeś wiele, innym, urodę jak marzenie. By nie uchodzić za niewdzięczną, to swoich braków nie wymienię. Bo kiedy nogi, ręce zdrowe, chociaż mam sporo za uszami, wyszło Ci całkiem nieźle Panie ( niech to zostanie między nami)

Gdybyś nadal tego chciała dam ci moje przyzwolenie tym sposobem ja odzyskam wolność, którą bardzo cenię. Wypaliło się i zgasło to, co ludzkość zwie miłością i co kiedyś nas łączyło dziś już tylko jest przeszłością. Gdzieś na drodze wspólnych dążeń dwa przeciwne drogowskazy zwiodły nas na swoją stronę w świat neonów i miraży. Jeszcze razem, lecz za chwilę w swoje światy odpłyniemy więc jeżeli chcesz rozwodu to się wkrótce rozwiedziemy. Rozejdziemy się na stałe bez oskarżeń, złośliwości i ruszymy szukać szczęścia drogą, drogą ku wolności. Na jak długo dziś nie wiemy lecz gdy nas samotność skruszy może szukać się nawzajem każde z nas ponownie ruszy.

Wszystko mi jedno. Wiosna szaleje, gwałtem, uparcie, wyważa drzwi, otwarte drzewiej. Rozmarza ziemię. Ta - zielenieje. Z zazdrości, jak nic, bo nic, co ludzkie, nie jest jej obce. W świergotach - słyszysz...? - dzwoni podzwonne. To mowa-trawa w nas bujnie rośnie. Nadzieje - próżne (w koronie) - płonne, na przymusowym dolce far niente. Zaoknie - kwitnie... Wszystko mi jedno. ...A potem drugie, trzecie i ente... Bo nawet wiosną - wszystko mi - Niebo. Byleby z tobą. I mówię szczerze. Z obojednością. Taką nas pewną.

@beta_b Nie mam dobrych wniosków i nie posiadam też takowych. Pytanie na rozgrzewkę w rekrutacji do pracy w firmie Amazon: Większość ludzi jest uczciwa i mówi prawdę A) prawda B) fałsz celowo to zamieszczam bo ta firma będzie mieć już za chwilę 1.5 mln pracowników i jest warta 1.7 tryliona dolarów czyli trzeba dopisać 12 zer o tako :D - 1.7000000000000$ i to co ma najcenniejsze to nie Ci ludzie(którzy są dosłownie i w przenośni barcodami) nie te serwisy i nie te warehousy czy nawet ta wartość bezwzględna w dolarze a NAJWIĘKSZA BAZA DANYCH KTÓRĄ GROMADZĄ i doskonalą pozyskiwanie trendów potrzeb i zachowań itd. etc. z niej samej - to są już twarde dane... odpowiedź na powyższe to "B" większość ludzi nie mówi prawdy i nie jest uczciwa Amazon to już wie :) i wie to na pewno. ps. Soul polecam też dużo jazzu i pomyślunku :) albo Jaya i ostatni smok czyli najnowższa od Disneya obie warto zobaczyć Pozdrawiam Pan Ropuch

wszystkie dobre słowa odleciały dobre wspomnienia wydają się złudzeniem tylko złe są realne i choć wiem że to nieprawda nic na to nie poradzę że czarna farba jak sadze pokrywa wszystko gdy dobry czas pochłonęły ognie zniszczenia takie jest właśnie pogorzelisko destrukcji bankructwa choroby unoszą się nad nim dymy zwątpień i wszelkich rozczarowań a to przecież takie proste wystarczyło tylko niczego nie oczekiwać nie marzyć niczemu nie wychodzić naprzeciw o nic się nie starać w nic nie wierzyć nikomu nie ufać być obojętnym wystarczyło tylko nie żyć

Podoba mi się wizja snującego się po domu wiersza. Zastanawia ona - Bóg - kobieta. Czyżby Pani Poezja? Pozdrawiam

Autonomia i równowaga wewnętrzna to zawsze podobało mi się w kulturze Aborygenów. Naturalizm w wierszu przemawia do mnie przez obraz ale i wszystkie zastosowane onomatopeje przyrody, "szumi nurt" - słyszę kaskadę, oraz przez inne wrażenia organoleptyczne - wdzierają się do podświadomości, jest i pożywnie bo "czereśniowo". Reasumując --> bardzo tu lirycznie. Poza tym Robert Gawliński, mentalnie zawsze wpisywał się w te klimaty. "Son of the blue Sky" i "N'Avoie" - mi się mocno z tym wszystkim kojarzą. Dobra więc propozycja muzyczna od: @Pan Ropuch Pzdr.

kiedy pędzimy za życiem niejeden z sobą się minie choć kiedyś wiedział dokładnie jak własnej duszy na imię

graphics CC0 Boo-mar-rang kij samobij który wraca do ciebie drastycznym słowotokiem kolejny cielęcy poeto jesteś Aborygenem nakładasz farbki na permanentne oblicza lirycznej imaginacji rzucasz słowem o wiatr a bumerangiem wracają ciosy krzyczą jak wyrywana z korzeniem mandragora z nasienia społecznego wisielca pod szubienicą traumy poezja nawiguje marzenia Suahili bantu mówi ci: „hakuna matata” więc popłyń w slangu z Królem Lwem: „wyluzuj” i „nie martw się” o detale traktuj swobodnie podchody od wen Zanzibaru kosze na węgorze tykwy bataty z waka „Araiteuru” złowieszcze wiersze rozbitym statkiem z legendy Maorysów zaklętym w głazy Moreaki jak zabarwione na szaro septarie Zelandii po których skacze sztorm słowo zapyla kosmos to: czapy polarne Marsa od sondy „Marinera” cykliczne burze suchego lodu twój tlenek indu pod ekranem smartfonu prószy srebrem w paginach drogi mlecznej – godz. 17.18; 9.04.2021.r

uparcie powtarzał że koronawirus to najmniejszy z jego problemów chodził od śmietnika do krawężnika garść żuków zjadał na śniadanie nosił wodę i święcił samochody zbliżała się wypłata u szefa za wszystkie lata pracy na czarno miał zasiąść po prawicy prawicy i choć zbanowali mu konto i zmagał się pod respiratorem z najmniejszym z problemów jednak nie zwątpił do końca będąc ufnym juserem trafił do jądra systemu

@w kropki bordo W swoim stylu i dobrze. Być może do końca nie rozumiem, ale jest przestrzeń żeby sobie odpowiedzieć.

Gile skarżyć się a czemuż miałbym iście sielsko że aż skręca kiszki prawa noga haczy o lewą jeszcze mnie popchnij ha ha jak w tym kawale wywinął orła i puścił dwa gile

stokrotki i bławatki szepczą ku niebom "KOCHAM" ja topię smutki w winie i za młodością szlocham trzy kroki juz zrobilem w kierunku Drogi Mlecznej wino całe wypiłem i chcę być młody wiecznie Mars. Neptun Tytan Pluton zegarka werk mi tyka stokrotki i bławatki pachną jak w czerwcu lipa! o cóż za problem faraona.... Mars. Neptun. Tytan Pluton czy Rzecki spisze pamiętnik? ach Birbant.Dandys. Bufon! oto prawda ekranu.... !7 mgnień wiosny minęło jak jeden tydzień !!!! apokalipsydy zażywam codziennie......

clue patrzę szukam, szukam i patrzę... gdzie to posolone clue anastazja łkała bo to zły dotyk był czy temu że odszedł i znów została w mieszkaniu sama? Anastazja ładne imię a Ptyś fajna ksywka. Zacerowane niebo suchym deszczem szlocha. Pozdrawiam :) Pan Ropuch

Nos w pas przy ziemi. Nisko uszy w pomiędzy płytami. Różnymi niebieski odcień lanego chodnika nierówny szlak ciętego krawężnika serce gdzieś jeszcze indziej dziś duszy zapominam jak kluczy. Nierówne kształty liter graffiti dawno wlepki nikt nie wlepił zieleń gustownie bezkształtna kałuże rozlewają wodę na boki kroki dawno schodzonych butów ach, kaptur przykrył twój profil. Spojrzenia kradną odcień komfortu no i co panie chojrak? Gdzie Anna? spokój miesza się z opanowaniem pigułka leku mawia dzień dobry ósmy papieros się nie skończył głosy na forum – kto da więcej? Noc pochowanych po domach jest księżyc, bo się nie wybył filmiki na wdzięczne dobranoc zmontowały kilogramy nie śmiechu nadzieja leży w otyłych milionach skąpo wypruwanych z portfeli Mówią, że przyszłość wiosną za trzy lata. Życie w mieście.

Myślę że w każdej epoce takie pytania są aktualne nie wiem czy poprzednie były pod tym względem lepsze może nawet gorsze i kończyły się rewolucjami albo wojnami Kredens pozdrawia

Poezja, gotowa otworzyć ramiona dla spragnionych ukojenia. Ładne. bb

@Bronisław Suchy Dobitne słowa. ( Profesjonalny...)

@Gosława Widzisz, jak ważne jest wychowanie:). M

@OloBolo Nie ma sensu, potwierdzam!

@GrumpyElf ładne. takie szumiące. lubię szum, piskliwy szum szalejących pikseli nicości i pustki.

@Dawid Bunikowski Też o tym myślałem w sensie by popełnić jakiś tekst o Filipie w końcu dzielę z nim tą samą datę urodzin (w sensie dzień w kalendarzu :) Mam nieco inne spostrzeżenie jego najpierwszym tytułem powinien być Mąż Królowej to było coś co prawie postawiło to jego małżeństwo na szali, coś co musiał w sobie zwalczyć i zwalczył. Niby nic a jaki z tego urósł symbol w XX wieku. Ten tytuł książę Edynburga naprawdę przy tym blednie i naprawdę mało znaczy. Pozdrawiam Pan Ropuch

Zmarł wolnomularz. Wolno mu aż? Wolno mu aż tyle.

@BPW Dzięki, dawno już opublikowałem ten wiersz, cieszy mnie, że jeszcze ktoś do niego zagląda.

@Kot @Nefretete 'Sekretów tej ziemi nie mogą oglądać wszyscy ludzie, lecz jedynie ci, którzy będą ich szukać'. Pozdrawiam.

bardzo subtelnie i trafnie wydobyłeś w tym wierszu samotność tak go odebrałam i jakąś ogólnie nutę beznadziei bardzo smutny wiersz ale mi się podoba jest tu też oszczędność słowa co uważam za plus pozdrawiam Kredens

Został tylko stary zegar opuszczony przez zlepki kukułki pajęcza nić na srebrnej ikonie zimny piec mrokiem płonący sztuczne kwiaty co dawno przekwitły Został obraz z przodkami rodziny mętne lustro bez blasku odbicia kartki wspomnień w słonej zalewie kilka wierszy gromnica i Biblia Biały obrus tęskniący za chlebem rzędy cieni samotnych aniołów skrawek okna pływający w kroplach deszczu pustki padającej ciszy

Niesie nieśmiertelność i spokój eliksir cesarza Shennonga. Koi dobrym smakiem. Ceremoni napar, kunsztownie podany pełen jest szacunku dla kosztującego. Równie adekwatny jest na przeprosiny, najlepszy to sposób żeby podziękować. Symboliczny rytuał, odzwierciedla duszę, ujawnia moc, wolę tworzącego napój. Spokojne czyń gesty piękne tło stanowią. Każdy ruch, myśl i łyk poezji ekstazą. Przepiękne przeżycie, etyczny ideał, filozofia życia: parzenie herbaty. Angielska też pasja, niezmienna tradycja, choć rytuał inny, mniej ceremonialny. Walory praktyczne: najpierw mleko, napar i na końcu cukier doprawdy - five o'clock. Po znacznych poprawkach.

@GrumpyElf Prościutki komentarz - bardzo ładny wiersz. Dużo nastroju, emocji, uczuć i pełnia pozytywnej oceny tego co było i jest:)) Super!!!

@siachna Przeczytałam, bardzo ładny wiersz :)

@corival Dałam serce jak tylko zobaczyłam tytuł :D. Nie zawiodłam się! Tak! Herbata to magia! Jak miło, że się pochyliłaś nad tym tematem. Mógłby powstać traktat na ten temat, tyle jest treści w temacie herbata. ps. Z mlekiem nie znoszę.

Da gady, spocony - no co, psy da gad.

O, koni rozrywka, jak wyr z Orinoko.

Wróciłem i podziwiam Twoje skomplikowanie w tym trudnym dla mnie wierszu. Mnie najbliżej do Aznavoura w piosence: Je ne suis q'un homme. Pozdrawiam

@Czarek Płatak Wielki wiersz. Pozdrawiam.

W noc bezgwiezdną nad szumnym Eufratem Porwał ufok do spodka Agatę Chwilę później już darł się "Ratujże mnie o Marsie!" Bowiem było to dziewczę pyskate

Kolejne nie w formie limeryku W skromnym grobie pod piękną Sewillą Iberystę złożono przed chwilą Niech zmiłuje się Bozia nad Jankiem Odszedł od nas gdy złapał hiszpankę