Ranking

dobrze mi tu cicho dziś nawet obudziłam się z uśmiechem na ustach kruki o p u s z c z a j ą pole pszenicy

świt rozwarty jak głodne usta połyka złowrogie tumany skrzypią odrzwia siwe od brzasku budzonego jątrzącą się raną jutra. oczy wypalone nocą zbłądziły nie widząc człowieka spętane smugami trzepocą w piersi z wydartym sercem ptaka a ja nim wpuszczę światło w źrenice jeszcze zatrzymam ostatkiem sił tatuaż twój na powiece gdy byłeś nie morzem a statkiem

- Czego mistrzu najbardziej należy unikać? - Mówienia gorzkiej prawdy, nic z niej nie wynika, a łatwo sobie wrogów zrobić przecież można, więc zalecam w tym względzie najwyższą ostrożność. Truth is good, but not the whole truth is good to say

Nie od parady na karku nosi głowę, kto swoją wenę uprosi by ta za niego i bez zapłaty chciała mu tworzyć, co - poematy by on je tylko mógł zgarniać z tacy bo się trafiają wśród nas cwaniacy którzy to czynią, czynią nagminnie choć na początek skromnie, niewinnie. Sam doświadczyłem tego luksusu, wena tworzyła wiersz bez przymusu a wystarczyło tylko skinienie i nic nie trzeba tłumaczyć wenie bo ona sama temat wybierze a ja tym czasem sobie w plenerze park Kasprowicza, łagodne zbocze z moją małżonką pod rękę kroczę. Przemierzam ścieżki, na piwko wdepnę żonce do ucha komplement szepnę i nie mam stresu i bólu głowy bo w domu czeka już wiersz gotowy a ja bezczelnie jak ten łachmyta mówię do weny, gdy ktoś zapyta kto jest autorem zamilcz jak kamień lub ostatecznie siebie mną zamień.

to wy nie macie czajnika elektrycznego? nie a gdzie mikrofalówka? nigdzie włącz mi synu tvn24 no nie wiem święta święta i po choince tak sobie żyjemy bez zakwita zawsze wiosną 130121

Szyny Wykoleiłem się bardzo ! myślałem fajnie, super ! ...wracam .. na Tory To było nierozsądne zwyczajnie głupie. rodziny nie umiem mieć...w ...

Szyny Codziennie prosto z A punktu do B, ble chcę się wykoleić Bardzo chcę!

Panie poglądzie, co jest w modzie ?

BO W PSYCHIATRYKU PRAWIE JAK W AUSCHWITZ BYŁAM WIDZIAŁAM JAK LUDZIE GŁODNI CHODZILI O KROMKE CHLEBA SIĘ KŁUCILI BYŁAM WIDZIALAM SAMA SZOKU DOZNAŁAM SKRADZIONO MI PÓŁ TORBY A GDY ZGŁASZAŁAM USŁYSZAŁAM TU NIKT NIE KRADNIE PANI JEST PRZEWRAŻLIWONA LUDZIE GŁODNI SZCZEGÓLNIE UWAGI CZYJEJŚ KAŻDY WALCZYŁ O SWOJE DOBRE IMIĘ WALKA NIE USTANNA KTO LEPSZY A KTO GORSZY TYLKO ZE U NAS BYLY PASY TRAFIAŁ W NIE TEN KTO BYŁ OKROPNY I JA MALO SAMA TAM BYM BYŁA BO GDY DWUNASTA W NOCY WYBIŁA POSZŁAM DO TOTALETY PIELEGNIARZ MNIE STRASZYŁ ŻE W PASY W KOŃCU ZAMNKNIE LECZ PIELĘGNIARKA OBRONIŁA MNIE PRZED NIM DAŁA TABLETKE WYJĄTKOWO NA SEN USNĘŁAM JAK DZIECKO WRESZCIE GDYŻ PO TYCH KRADZIERZACH BAŁAM SIĘ SPAĆ UWIERZCIE TAM JEST STRASZNIE NIE ZYCZĘ TEMU NAWET WROGOWI O BYT SWÓJ KAŻDY WALCZY KAŻDY GOTOWY PODCIĄĆ KOMUŚ NOGI WIĘC JEŻELI JESTEŚ ZDROWY CIESZ SIĘ MÓJ DROGI DOCENIAJ KAŻDY DZIEŃ NAWET JESLI JEST UBOGI NAWET JEZELI CZUJESZ SIĘ BARDZO SAMOTNY

Oczy wywrócone do środka Kiedy zamykam oczy nie przestaję patrzeć ..wgłąb oczodołów W zakamarki świadomości czasem tym patrzeniem wyciskam sny

@duszka mi też szkoda bo sie tu przyzwyczaiłam do was szczególnie czułam że naprawdę mnie przyjęłiście do siebie jeszcze pomyślę bo jestem tu ładnych kilka lat i naprawdę czułam się tu dobrze traktowałam to jako odskocznie od rzeczyistosci do innego świata @Iwa-Iwa dziekuje że zajrzałaś do bloga jest mi miło

Co zostało? Dałam z siebie wszystko, otrzymałam gażę niską. Nie mam już niczego no może trochę chleba żytniego. O i zaskórniaki z miesiąca poprzedniego wykorzystam dla kota bezdomnego wyleczę raka obrzydliwego, ale to już dnia siódmego, wtedy będziesz mój kochany, śliczny, liryczny. Mrau, mrau, kizi - mizi, już nie pójdziesz do ziemi mój miły. J.A.

Od razu weszłam w wiek latek pięciu :) I odczucia przedszkolne, okazuje się - nadal silne... Może tego Sebastiana zamienić na jednego kolegę, by było bardziej uniwersalnie, ale to inna liczba sylab, nie wiem, czy to ma znaczenie. Pozdrowienia

Witam wszystkich serdecznie, chciałbym się pochwalić, że wydałem swój pierwszy tomik poetycki pod tytułem „Rykoszety wspomnień”. Chciałbym w tym miejscu serdecznie podziękować za bezcenne rady dla: Marlett, Justyny Adamczewskiej, Duszki, Deonix, Nawojki, Iwona Roma, Opal, Marcina Krzysicy, Franka K, Jacka Suchowicza, Polmana, Sylwestra Lasoty, Andrzeja Wojnowskiego, Bronmusa, Czarka Płatak. To Wy (i wielu niewymienionych) nauczyliście mnie podstaw - dzięki wielkie! https://ridero.eu/pl/books/rykoszety_wspomnien/#

E, I ZBOCZE BEZ CO BZIE. MA STOKI KOT SAM. TROP, ŻBIK, IBŻY PORT. LASU KOT - STOKI SAL ZA RYSI PAZUR OPORU ZAPISY RAZ. ONA RYSICA - CISY RANO. JARY; SAMICA DA CI MASY, RAJ? SAMCOM I MOC MAS. RÓG I KOT; STOKI GÒR. MIŚ I ZDRAPKA; MIŚ I MAK PAR DZIŚ IM. A MRU MRU - MUR MUR MA. OT, KTO MIŁY IM BYŁ... OT, KTO? A ZGADUJ, A BAJU, DA GZA. ADA, GAZDA RAD ZAGADA.

Nad USA ma Sudan. USA rata zza tarasu. I z org’a Trampa łap - Marta grozi.

pani w przedszkolu mówiła że każdy ma swój płaszczyk wie w jakim przyszedł i pamięta czy ma buty na zamek czy sznurowane jeszcze odczuwam ciepło zagryzam nim obserwację chaotycznej kotłowaniny szatni sprzed spacerowania trzymając w dłoniach jedną wydartą rękawiczkę wielooczkowe wiązanie na zewnątrz jest mroźno obok przymierzają się łokcie bo jednak nie ogarniają w jakim przyszły okryciu but prawy na lewą próbują żeby stwierdzić że to nie ten fason ani kolor ani pleć no ale rękawiczki mają wszyscy poza Sebastianem ciągle ssącym w kącie kciuk wepchnięty po sam nadgarstek z gardła wystaje jak ość czasami mu go wyciągają pęsetą się nad nim pastwiąc bo on nie zdołał wydrzeć nic kto gotowy ustawia się w parę dziecko otrzep sobie ubranie masz podeptany płaszczyk i zawiąż te sznurowadła pani w przedszkolu mówiła

Z matmy orzeł ze mnie nie był jednak liczyć potrafiłem żyjąc sobie tak z dnia na dzień aż do dzisiaj w to wierzyłem. Skoro dobę podzielimy to dwanaście nam wypada godzin dziennych i tych nocnych czas tu nimi zawsze włada. Kto wymyślił słowo północ stwierdził, to dwudziesta czwarta gdy cofniemy się w dwie strony sprawa analizy warta. Ja nie będę się wymądrzał bo nie jestem w tym uczony ale poddam pod wątpliwość te sześć godzin z lewej strony. Letni dzionek, słonko świeci osiemnasta jest godzina ale według mych obliczeń to się właśnie noc zaczyna. Teraz niech mi ktoś wyjaśni a przykładem jest zaskroniec w każdej chwili mogę wskazać gdzie początek a gdzie koniec. Z nocą to już nie tak łatwo bo odmienne będą zdania gdzie się kończy gdzie zaczyna - nic już nie mam do dodania.

@Johny Dziękuję :))) i jeszcze...o jaskiniowcach ???? @Johny......bo bez tej mikrofali itp....pozdrawiam i miłego:)

@w kropki bordo Ha ha uśmiałem się czytając tę scenkę. Zgadzam się, że świetna obserwacja :). Dodam, że fajnie oddaje sztuczność i pretekstowość świąt. Teoretycznie powinny one być czasem duchowej odnowy, czymś świętym - w końcu to święta! A jak przyjdzie co do czego to dyskutuje się o elektrycznym czajniku i braku mikrofalówki :)))))))). Bardzo fajny tekst :).

Ja wiem, że czerwona kropka to zwykła zabawka- mówi Ja biegam za nią tylko dla twojej zabawy. A ja wciąż zaskakiwana tym głosem Spoglądam na niego z pytaniem w oczach Ale mnie to już nudzi- stwierdza-Może nauczymy cię jakiś czarów?

NURT STRUN.

JADĄ JUTRO STOKROTKA I AKTOR-KOT. SORTUJĄ - DAJ. KOT BUTY MA - A MY TUB TOK. I SAKE - TO KOT SAM. A STO KOTEK ASI?

ILE, EWO, LAT? SAME - I NA STOK! KOT SANIE MA STALOWE ELI. I OT - SAMA STOKROTKA. OTO AKTOR KOT: SAM - A STOI.

@Antoine W )) sprawdziłem 3 krotnie by Cię nie rozczarować))

@Johny Nieprecyzyjnie rozkaz wydany lub przez żołnierza źle odczytany albo po prostu wydźwięk dwojaki lecz niech o to martwią chłopaki bo w wojsku rozkaz to nie zabawa a tutaj na to właśnie zakrawa, że przełożony przez coś lub kogo wydawszy rozkaz śpi sobie błogo. He Ja :)

@jan_komułzykant Ada, Bond dno bada..

@jan_komułzykant Racice, leci car.

@Henryk_Jakowiec Co? Mało - wywiadu As psa uda i wywoła moc!

@Henryk_Jakowiec Z rac? O, muka była? Cały bak. U... Mocarz!

@jan_komułzykant Aga, mopsa As pomaga.

@jan_komułzykant I kum kuma kuma a muka muki...

O i za kotami ma to Kazio z samu, kumasz?

@Iwa-Iwa Ojej, będzie mi żal.. Bo piszesz sercem, otwartym, ciepłym sercem i na swój szczery i odważny sposób... I pisz dalej, jesli nie tu, to gdzie indziej. A do Twojego bloga już zajrzałam - jest bardzo miły :) Serdecznie Cię pozdrawiam!

Taki "po-ludzki" kilwater... rozpływający się w śniegu ;)

Zakup W galerii jeden facet kupił dwa materace Był pierwszym nad pierwszymi, ale jeden z materaców był już drugi. J.A.

@jan_komułzykant A kat? Piekli kota a to kil kei ptaka.

@jan_komułzykant Kamila wali batem. Meta, bila wali mak.

A Milo Marty ramoli ma.

E, ma - da madame. A balon mi zamrozi Wera. A rewizor ma zimno, laba.

Ada, zimna zima a mi Zan, mi zada...

A PO mijaj, zebu tu bez jaj i mopa. A gza im i jaj zakup. Ot, kto puka, z jaj i miazga.

Super :)

Może trzeba zrezygnować z TV? :D

@[email protected] A jak to się ma do jej poezji? ;) Ja na przykład nigdy nie miałem problemu z ludźmi w kwiecie wieku. Są sumienni, wykwalifikowani i bardzo praktyczni. Śmiało mógłbyś być moim rodzicem i nie mam z tym kłopotu ;) I tak na szybko wymyślone zdanko na temat nestorów: "Im więcej srebra w czole, tym liryczniejsze i amore" ;) Szczęliwego Nowego Grzegorzu, spełnienia wszystkich marzeń ;)

a jak złapiesz przerób na bekon lub na stek gdyż Tramp nie Grek

Jesteśmy zdominowani przez sztuczne światło, który sztucznie przedłuża dni i drastycznie przycina noce, w jakich ciemnych ciszach myśli rozproszone znów mogą się skupić, skleić, uporządkować i wytyczyć jasną marszrutę na nowy dzień. Pozdrawiam i życzę autorce szybkiego odzyskania równowagi:)

@siachna Oj... Może wystarczy przygaszone światło... Żeby skupić myśli, zagarnąć siebie - do siebie... I, może, wypisać ból w wierszach...? Pozdrawiam ciepło. Uśmiech! ?

@siachna fajne - mnie zgasili raz światło szybko, piąchom w nos :)

Solucja odautorska - interpretacja wiersza: Treść wiersza spójna – co do: tematu, charakterystyka samej bohaterki – autentyczna, logika opisu, budowa utworu taktycznie zorganizowana. Podmiot liryczny nie jest fikcyjny a realny, sytuacja opisanej poetki z Finlandii opiera się na faktach, jej życie osobiste (w praktyce) oscylowało wokół duchowej emigracji, i swoistej hermetyki od zbyt kolektywnej cywilizacji (co osobiście sugerowała w kilku wywiadach). Logika samego opisu nie powinna budzić zastrzeżeń: Mamy (otóż) poetkę, żyjącą we własnym hermetycznym świecie, kochającą swoje gospodarskie zwierzęta i inne te bardziej mitologiczne (zmyślone dla perspektywy lirycznej) – także, (o przywiązaniu do zwierząt Turkka – często – wypowiadała się publicznie). Wiersz nie jest syntezą opisem eremu, ani planem życia poza marginesem cywilizacji. Jest emfatycznym awantażem chwili. Wkraczamy w poetycki klimat przytłumionego wieczoru zimnej Finlandii, gdzie niebanalną rolę odgrywa światło – głównie noktambuliczna poświata księżyca, tu ktoś inny alternatywnie może wyobrazić sobie np. zjawisko zorzy polarnej, obok poczyna sobie inny symultaniczny – i charakterystyczny blask – od namiotu lavu wpisanego niemal praktycznie w ton Finlandii oraz w specyfikę tego wiersza, (te namioty po zmroku - w praktyce wyglądają jak podświetlone abażury lamp), istnieje zlokalizowane miejsce akcji (to fińska osada, na odludziu i południu Suomi), mamy dom, rozświetlony kominek, trzaskające w nim bierwiona, wszechobecne ciepło domostwa, zatem – to wyidealizowany fluid do tworzenia wierszy – w odosobnieniu mentalnym poetka poszukuje permanentnie twórczego zauroczenia. Cisza, spokój, samotność, a podświetlony namiot stoi w obejściu, tu kluczem jest sama świadomość doświadczenia osobistego w zagospodarowaniu weny jako imperatywu nadrzędnego w życiu ppoetki, powoli i systematycznie „przybiera” w metaforę odzwierzęcego uosobienia, te wiersze – o których traktuje 4_ta zwrotka to oczywiście samo natchnienie poetyckie „przeistoczone obrazowo i duchowo” - tudzież symbolicznie – w wilka, wilk bywa nieodzownym „atrybutem” wyludnionych–introwertycznych klimatów Finlandii – i zresztą (jak wiadomo) – mega autentycznym fantazmatem do wykorzystania w poezji, „błyszczące wilcze ślepia” (taktycznie) improwizują w symbolicznym imperatywie uduchowienia twórczego Turkki (tak należałoby to czytać). Pierwsze wersy 5_tej i ostatniej strofy (oznaczone kursywą), to praktyczny wymiar tejże weny – oraz autentyczne fragmenty tekstu pochodzące z wierszy poetki. Teraz (ja autor) wprowadzam czytelnika w pragmatykę miejsca i akcji, próbuję wytłumaczyć (przedłożyć) mu wizualny wymiar otoczenia, by czytelnik mógł dokonać niezbędnej identyfikacji – zaakceptować i finalnie pojąć gdzie trafił przypadkiem z autorem, zarażam go wrażeniem by zbliżyć – do siebie w poczuciu merytorycznej aż realistycznej estetyki, używam dość specyficznych (i przyznaję – nieco zawiłych) środków poetyckiego oddziaływania (bo tak powszechnie określa się – tę więź liryczną między – odbiorcą a nadawcą), i tylko po to, by uwrażliwić relacje potencjalnego czytelnika, receptory reagują w koherencji – z nieprzypadkowym słowem. I o to chodzi, by wyhodować w sobie reaktywny bodziec, świadomy w oczarowaniu trakcją stylowego słowa. Banalne opisy są tylko prozą nie – poezją, czasem nawet proza potrafi być silniej liryczna niż (byle jaki) nieorganoleptyczny opis. Tak nie dzieje się przecież - w tym wierszu. To dobrze.