Ranking

gdy surowe drewno pokryje się farbą i lakierem gdy wyda pierwszy dźwięk struna szarpnięta z pasją pieszczona smyczkiem twoje smukłe dłonie pochwycą partyturę crescendo piano forte popłynie do uszu spragnionych melodia przyszłości

z wiekiem zmniejsza się tolerancja na upadki kości nie te i decyzje przemyślane elastyczność spada gdy upada strefa komfortu wydreptana ścieżka wokół kanapy stan ducha młody stary zmęczony stary młody natchniony

szukał jej wszędzie szukał jej wszędzie tej ostatecznej co nie odejdzie kiedyś wyczytał na wikipedii że warto szukać głupi uwierzył na dzikiej plaży w przytułkach marzeń w tanim hotelu na mszy w kościele błąkał się biedak rozkojarzony jak tradycyjny singiel bez żony mijają wiosny on wciąż samotny jakieś tam były ale przez chwilę po pierwszej randce zawsze tak samo głuchy telefon gdy dzwoni rano i nagle wirus wszystko odmienia światło w tunelu wiwat pandemia proste zakupy w supermarkecie urocze dziewczę na niego leci czas kuć żelazo póki gorące szybka kolacja może coś więcej spotkanie było w najlepszej knajpie przyszedł z kwiatami chciał się oświadczyć niestety musiał być pocałunek maski do dołu nie pomógł trunek ona oślepia przestrzeń urodą on ją zaciemnia - twarz Quazimodo i jeszcze konto błyszczy debetem tego nie lubi żadna kobieta te Ewy przecież tak dużo nie chcą jak nie Adonis to pełna kieszeń wszystkie są piękne nawet bez wina dla nich mężczyzna to rasa inna tylko przystojny albo bogaty Bóg tak je stworzył co powiesz na to

W tym całe życia piękno, że jest tylko jedno. W szarości codzienności, w monotonii godzin, Znajdując wartość chwili, widzę życia sedno, Choć tylko przebłysk dzieli mą śmierć od narodzin. W szarości codzienności, w monotonii godzin, Od wschodu do zachodu, w organicznym rytmie, Choć tylko przebłysk dzieli mą śmierć od narodzin, Coś mi ciągle umyka, ginie nieuchwytnie. Od wschodu do zachodu, w organicznym rytmie, Skąpy strój, skąpa miłość, skąpane w szarudze. Coś mi ciągle umyka, ginie nieuchwytnie, Znów iść muszę do łóżka, nim się dość wybudzę Skąpy strój, skąpa miłość, skąpane w szarudze, Muzyka bez polotu, kwiaty bez koloru, Znów iść muszę do łóżka, nim się dość wybudzę. Tak żyję do momentu- do chwili wyboru. Muzyka bez polotu, kwiaty bez koloru, W nieustannej obawie przed widmem decyzji. Tak żyję do momentu- do chwili wyboru, Przytłoczony setkami wojujących wizji. W nieustannej obawie przed widmem decyzji, Wiem, że żadnych koszmarów z wiekiem nie rozwieję. Przytłoczony setkami wojujących wizji, Widzę jeden promyczek, tę jedną nadzieję. Wiem, że żadnych koszmarów z wiekiem nie rozwieję. Znajdując wartość chwili, widzę życia sedno, Widzę jeden promyczek, tę jedną nadzieję- Całego życia piękno, w tym, że będzie jedno.

cóż, nowalijka - tautogram powstał wczoraj i dziś (21-22.06.2020r). graphics CC0 fabularnych fabryk filc fakultetów falsyfikat fałszowany fanpejdż fryz farys flipperami – fika fuksów filing fort-fawele fałszerz Faustem fantastyka figmas fadingował feler fiesta feta faworyta filozofia feministek feldjegerów i folksdojczów fejsbukowych fatalistek faksowanie Feli fpiątek ferment festiwali filie filakterie filantropów fotoszopów fotki figle filokaktus flakiem fkroku fokstrot figur figi z farmy flaszka fatum for frasunek frankowiczów fejk fluwialny felietonów forum frunie fajnsznit felgi & ferrari filmoteka forsy ftórnej filologów faun fekalił fotoradar fczasów fulwen funkcjonariusz fan fryzjera fotel fosforowy – fornir fąfla frytkownica fspiera fladrownika flinta w formie fiołki farby fajebole fortun fason full ferajny finansjera i faszole ferwor feudałów fajny farmakolog fantastyczny fajta formatami faktur farbowane – fart falliczny funkcjonują z furią fartu figurantki fbiegu fakać! falban flegmatyczne fazki fkurw flejtucha & flisaka fartuch flei filomacki flażoletem forsing – fpapa fanatyków z ferm flekować! fantazjuje fakir fiński fermom furtki fastrygować! faulowane fetyszystki figolistne fuks fartowne flashbackowe formalistki funt fleksyjny fening – forhend fotomontaż fonoskopia fciąż filować fenks – Falklandy furażuje frykcji ftopa fermentują farszu farby Freud furiata fkiszkę fkopał futuryzmów frajd – furmanka faryzeuszowskie faux pas fiuka furczy – fiks-falanga! – *tekst w charakterze żartobliwym, dotyczy absurdalnych i nieuzasadnionych zdaniem autora podziałów społecznych, gdzie ludzie i środowiska dążące do akcentowania własnych przyzwyczajeń, mód i preferencji zwalczają się wzajemnie nie uwzględniając istoty, wymogów i życzliwej potrzeby tolerancji. *Czasem „w” namiętnie podmienione na „f”, wiersz rytmiczy z rymami,

przez to że pustak raz się zapuścił w dziewiczej puszczy dziś takie dziwy pająk się spuszcza po pajęczynie wprost w paszczę puszki pustej w gęstwinie tu upuszczona i opuszczona w mchy się zapuszcza i ginie w bluszczach opuszki szybkie puszyste nieco przez krótką chwilę pieściły wieko nie nazbyt ostre ostrze się wbiło w sedno co strzegło swoją sterylność żywioł szczęk wyżarł puszki zawartość i ją porzucił całkiem otwartą czyniąc w jej wnętrzu to spustoszenie upuścił w puszczy prosto na ziemię gdy teraz pierzchnie wśród głuszy strasznie dżdżu mgłę przepuszcza robactwo wpuszcza to się ożywia nieboszczka puszka i ją przenika kosmiczna pustka a obok leży jakaś butelka jakby zupełnie z innego wiersza a jeszcze dalej dwa kapcie stare czy ktoś da wiarę nawet do pary

ja bardzo kocham żyć przeżywać noce i dni podziwiać gwiazdy drzewa i sny ja bardzo kocham być tu i tam - śmiać się rozumieć wiatr burze i łzy ja bardzo sobie cenię marzenia - w ogrodzie i sadzie co dzień szukać mgły ja lubię mówić o życiu czuć jego drogi nie podstawiać mu nóg być gotowy do gry bo życie to przygoda warta jest przeżycia ma w sobie coś co ciągle się tli

Dałeś mi życie Panie, więc jeszcze sypnij szczęścia groszem – bo mi go trzeba! o to Cię tylko proszę. Łut szczęścia – nie kilogram i pomyślności dołóż garstkę w pakiecie na start; z ulgą tę pomoc zgarnę. Bo dosyć mam wypadków i długich świateł czarnej chwili, kiedy myśl stroszy, że Bóg się znów pomylił. Czuję się pożądana przez pecha a nie szczęście. Daj wektor zawrócić na ciąg dobrych zdarzeń wreszcie.

Mamo Tato jestem gejem świat się ze mnie śmieje że nie skończę na dziewczynie tylko w męskiej masculinie żem nie śmiecę biologicznie no bo jak - niehigienicznie mawiają mi Ci odważni i że jest to obrzydliwe karmią wokół wszystkich wstydem - czyściochy każdy chodnik każda droga płaska równa dosyć tego rasowego gówna nikt nie patrzy tobie w gacie czy użyłeś sobie dzisiaj czy domyłeś z palców smary czy wysterylizowałeś kochanicę czy o cunnilingusie pamiętałeś czy się znowu cielskiem na niej zasapałeś w pocie czoła w trudzie znoju dosyć tego siana gnoju i Ty jesteś nieczysty – więc nie ograsz mnie bez mydła

Lubię myśleć, że czekają na mnie miejsca, które kiedyś obdaruję swym zachwytem. Własną stopą, wytęsknionej dotknę ziemi, za nieznanym horyzontem dotąd skrytej. Ciągle wierzę, że czekają na mnie drogi, na nich ludzie, co się dzielą swoim niebem. Drzwi otworzą, tak jak się otwiera duszę, w ich spojrzeniu, chcę odnaleźć cząstkę siebie.

Wiesz, czasem mam wrażenie, że za często się zrzuca różne sprawy na tło somatyczne, biologiczne. To wówczas usprawiedliwia brak pracy nad sobą. Ale co my tu tak na poważnie :) u góry mamy limeryk! :)

Ubrana w czerwone płatki leży na polance marzeń. Jej włosy jak złote fale dotykają nieba twarze. Codziennie inne spojrzenie, by poczuć chwile z głębi snów. Zobacz jak swoim oddechem zmieniasz w motyle płatki róż. Idę w chmurach Twoich myśli, wokół mnie krążą motyle. Tańczą wraz z zachodem słońca, ja podziwiam każdą chwilę. Z włosów spływa złote światło jak ciepły deszcz z serca Boga. Powiedz mi tylko Cię proszę, jakie masz dziś niebo w oczach ?

Na tym starym zdjęciu zatrzymana młodość, przystanęła lekko, by uwiecznić chwilę. W oczach ma figlarność i wiosenną zieleń, w dłoniach szczery zapał i obietnic tyle. Jeszcze wzrokiem sięga, dalej niż horyzont, tam gdzie sny przed świtem dotykają marzeń. Uchwycone w kadrze czarno- białe szczęście, błogo nieświadome, kolejności zdarzeń.

dzisiaj rano spotkałam siebie szła/m ze zwieszoną głową smutna mała dziewczynka czy przeczuwa/m wydarzenia dnia? na wieczór zaproszę ją/mnie do domu wypijemy gorącą herbatę uśmiechniemy się do książek na półkach do gwiazd za oknem popatrzymy w oczy chwycimy za ręce przytulimy nareszcie

Hazardzista zawzięty znad Warty zdobył cały majątek grą w karty; fart mu się nie opłacił, bo co wygrał - to stracił; lecz on ciągle gra, bo jest uparty.

To straszne, rzekł szef, gdy mówił o pożarze, gdy wczoraj do firmy przyszli dziennikarze, ale na giełdzie już akcje wystrzeliły, bo pożar u konkurencji zawsze miły. Tzw lamentyk krokodyli, w skrócie krokodyl

@dmnkgl Dominiku jak na debiut w tym gatunku, zadziwiające, ale daj mi czas na wczytanie się w sedno jak piszesz. Pozdrawiam, oj ten czas!

pod piękną haftowaną haleczką poprzez bielutkie jak śnieg uda wydzieram się do najwrażliwszych i najintymniejszych części anatomii z tej nieuchwytnej wstydliwości do ciemności przepastnych kapią kryształy na kwiat pierwotny ogień święty ciepłe tchnienie życia

boisz się że któregoś dnia tak lęk jest z krwi i kości jak heroizm a może skazać na banicję przepędzić to niechciane dziecko położyć się przed panem w bieli przysiądź na Freuda wyznać podziemny świat - ale blizny zostaną dadzą znać przy każdej zmianie pogody wiem że nie znasz Kanta ale lubisz patrzyć w niebo skończyłaś prawo czytałaś Kamyczka twoje nienaganne bądź tak miły jeżeli zechcesz więc nie pieprz głupstw kiedy tak mówisz przypominasz mi Historię miłości kończy happy endem ona odchodzi on tęskni i dalej i co dalej dopóki żyję nie zamienię się w proch biegnę, bo kończy mi się życie

Tak to w pracy funkcjonuje, zawsze ktoś ci rozkazuje. i nic na to nie poradzę, ty masz rację, szef ma władzę.

Napiszę, tego to się po tobie nie spodziewałem? Też jestem zwolennikiem tolerancji w tym względzie, ale uważam, że promowanie tego typu "potrzeb" nie sprzyja prawidłowemu rozwojowi funkcjonalnych społeczeństw, uznaję miłość hetero jako normę społeczną, która w prawie stawia w uprzywilejowaniu rodziny hetero. Dlaczego? Bo one decydują o prokreacji. Miłość osobista ludzi w sypialni dla mnie może być dowolna -wolna - i hetero i homo. To są indywidualne potrzeby człowieka. Natomiast nie popieram tego typu zachowań jako katolik i wychowany w przeświadczeniu o tym, że Stwórca stworzył "dwa bieguny", ale oczywiście dla ludzi bez wiary nie ma to przecież żadnego znaczenia. Rozumiem ich. Mam nadzieję, że ci rozumieją ludzi myślących podobnie do mnie. W końcu obowiązują jakieś zasady i normy, których z dnia na dzień nie zmieniamy. "Sodomić i gomoryć" mi nie spieszno :) Więc tu daje na luz. Uważam każdy człowiek odpowiada za siebie i za swoje potrzeby, ma prawo je realizować. Ale czy czasami i w pewnych uwarunkowaniach nie kłóci się to z jego prawem moralnym? Tu już mam wątpliwości. Co do form, typologii uprawiania "miłości" o czym też traktuje twój wiersz, to w tym zakresie nie mam szczególnych zasad trzymania się jakichkolwiek ustalonych formatów. Miłość jej mechanika jest chyba naturalna. Ale poruszyłeś temat?, na serio, miałem tego wiersza nie komentować. Tolerancja to jest bardzo magiczne ale trudne słowo. Czasami trudno mi ten cały świat uporządkować. Pewnie znowu zostanę znienawidzony po tym komentarzu, ale tolerancja we mnie jest, lecz ustalony porządek prawny i przede wszystkim światopoglądowy są chyba ciut ważniejsze, chciałbym praw dostępu partnerów jednej płci do informacji medycznej, praw dziedziczenia, toalet w miejscach publicznych, miejsc użyteczności publicznej w takim charakterze, ochrony prawnej, porządkowej, no ale małżeństwo?, dzieci?, oj, ogromne wątpliwości...

Wznoszę się nad niebiosa, lżejszy od przebłysku, Bryzą nocną subtelny, a tajfunem hardy. Oddają mi pokłony tak harfy jak nardy, A wszystkie one trzymam w ognistym uścisku. Biorę w ręce insygnia mej najwyższej władzy- Złote berło jasności, jabłko pierwszej czerni I koronę wykutą z lir zębatych cierni. Oddzielam nimi drobne diamenty od sadzy. Kobietę czynię płodną, choć jest w sile wieku, Mnożę nowe gatunki, paruję atomy, Czynię w murach mych wrogów śmiertelne wyłomy, Nie zaznałem marazmu bym nań nie miał leku. Wypowiadam nieprzyjaźń tak Ziemi jak Niebu. Rzesza za mną podąża ku brzaskom Kanaanu, Salutują po rzymsku mnie- swojemu Panu! Idziemy zmienić wszystko- ktoś schodzi z Horebu...

@Andrzej_Wojnowski Miłość o nic nie pyta, gdy biegnie w ramiona. Miłość biegnie przed siebie, bo jest jak szalona ;) Pozdrawiam :)

Jeju, a ja to czytałam wpierw jako brudny 'erotyk' bez czułości?

Między niebem, a piekłem Między eterem słów, a lśnieniem łez Między starym drzewem, a jego młodym cieniem Między kołyszącym się światłem, a lepkością mroku Między twardym palcem, a miękkim sklepieniem serca Między słodyczą cierni, a gorzką czerwienią rozpalonych ust Między szczerością drobiazgu, a płochością ogromu Między magią pokusy, a dzikim ogniem pożądania Między drogą do absolutu, a jarzmem czasu Między obsesjami ciała, a czystością duszy Między ciszą codzienności, a wrzawą idei Między tajemnicą, a odwagą pytania Między mną, a Tobą

Drzwi balkonowe uchyliły rąbka Tajemnicy wlanej z łuną księżyca Odbita na starej drewnianej podłodze Podchodząc bliżej nęci i zachwyca Podpełza pod nogi i pieści je czule Otula łydki swym blaskiem powoli Wyżej i śmielej sobie pozwala I błaga niemo byś też jej pozwolił Mrowi na rękach pod ciałem świetlistym Coraz to bliżej doń się przybliżasz Podchodzisz patrząc w jej oczy śmiało A ona ku twojej twarz swą pochyla Srebro otula całego ciebie Ty i ona jesteście już jedno Od teraz zawsze w sobie ją znajdziesz Scaleni razem siłą tajemną W oczach twoich jest więcej blasku Każdej nocy ciut bliżej nieba Gdy stopy odbiją od starej podłogi Porwany przez łunę cuda dostrzegasz Z każdym spotkaniem inny się stajesz Dusza mniej waży po nocnych wojażach Łuna powoli przejmuje serce Na firmamencie nocnym osadza Zwiedziony pięknem srebrnej natury Zgubiłeś drogę na balkon własny Tajemną mocą w niebie więziony By posiąść ciało kusisz blaskiem jasnym

Jestem Adam Opacki, obecnie mam 25 lat, pracuje jako księgowy u pewnego biznesmena. Mieszkam sam w swoim dużym jednorodzinnym domu. Żyje tak po prostu, nikomu nie wadze, dogaduje się z sąsiadami. Jednak moje życie zmieniło się trzy tygodnie przed moim urlopem. Było ciepłe letnie popołudnie właśnie skończyłem robotę, miałem wejść na swoją posesje, kiedy zauważyłem że przy moim płocie został pozostawiony podziurawiony worek. Podszedłem do niego, worek się ruszał a potem się rozerwał i wyszła istota, którą bardzo trudno opisać. Składało się z kilku części (głowy, chyba klatki piersiowej i możliwe, że odwłoka), głowa bardzo przypominała ludzką, miało krótkie włosy koloru czarnego, parę oczu choć prawe oko miało czarne białko i fioletową tęczówkę a lewe wyglądało na ślepe, gdyż nie posiadało tęczówki, coś co przypominało usta było otwarte pokazywało fioletowe wnętrze. Chyba klatka piersiowa była bardzo chuda, z prawego boku wyrastała noga wyglądającą na owadzią. Odwłok tego stworzenia było pulsujące czymś, może tkankami, breją lub galaretą. Cała skóra tego czegoś była gładka i posiadała kolor beżowy. Co jakiś czas piszczało i próbowało się poruszać jednak wydawało mi się że jest bardzo osłabione. Przez chwilę się zastanawiałem co z tym zrobić, nie wiem co mnie podkusiło, ale podniosłem tą istotę (poza trochę głośniejszym piszczeniem nie opierało się) i zabrałem to coś do domu. Najpierw, po wejściu przyniosłem to do łazienki gdyż było całe brudne od ziemi, na początku się bałem, że ta istota będzie uciekać, jednakże nie uciekało, może przez to, że było wycieńczone lub lubiło ciepłą wodę (nie używałem mydła gdyż nie wiem jak to może zareagować na to). Po kąpieli, zaniosłem to na kanapę w salonie, wszedłem do kuchni i szukałem coś do jedzenia dla tego czegoś, zważywszy na to, że nie wiem co może jeść, wybrałem mleko w proszku dla niemowląt. Jest tam bardzo dużo składników odżywczych i łatwych do przetrawienia. Pewnie się dziwisz czemu w domu, gdzie żyje tylko jeden facet jest mleko dla niemowląt, tak pięć miesięcy temu wprowadziła się do mnie kuzynka która spłodziła dziecko z jakimś Anglikiem, w moim domu walały się pieluchy, zabawki i właśnie mleko. Ten Anglik imieniem John Pilgrim jakiś czas potem zabrał je obie do siebie w Anglii. Więc przygotowałem mleko i nakarmiłem to stworzenie. Do tego przygotowałem posłanie na sofie w salonie, gdzie mogło spać. Następnego dnia nadałem temu czemuś imię ,,Ana,, bo bardzo mi się to podobało (nawet nie wiem czy to coś ma w ogóle jakąś płeć, lecz będę pisał o niej w formie żeńskiej) i też żeby nie pisać tylko to coś, także zauważyłem że Anie wyrósł jeden czarny guz z lewej strony klatki piersiowej i wiele małych fioletowych guzków na odwłoku. Trochę mnie to zaniepokoiło i się zastanawiałem czy to jest spowodowane myciem, dawaniem mleka czy jest jakiś inny powód. Do tego jak podchodziłem to Ana na mnie piszczała jakby mi się wydawało że piszczy z radości ale ja tam nie wiem takich rzeczy. Znowu nakarmiłem ją mlekiem może nie umrze dzisiejszego dnia. Po tym poszedłem do pracy, a w niej nic ciekawego się nie stało. Może ciekawi cie u kogo pracuję, no więc moim pracodawcą jest Bartosz Pycz właściciel dużej firmy ,,Stal-pol,, (Genialna nazwa firmy), jest on spokojnym człowiekiem nie robi srogich akcji. Jest on narzeczony z Urszulą taka zwykła szara myszka. Kiedy wróciłem do domu Ana bardzo się zmieniła, po pierwsze odwłok został pokryty jakby pancerzem koloru tych guzków a od guza z lewej strony powstała macka. Do tego w białym oku pojawiła się czerwona tęczówka a w czarnej pojawiła się dodatkowa tęczówka i jeszcze owadzia noga zmieniła się w rączkę. Ten cały wygląd mnie bardzo zdziwił, nie wiedziałem co zrobić ale kiedy mnie zobaczyła zaczęła piszczeć i do mnie pełzać i otwierała usta i wskazywała palcem, jakby chciała pokazać że jest głodna. Dałem jej coś innego do jedzenia zamiast mleka, dałem jej plasterki banana. Na początku używała swojego długiego gadziego języka, jednak po paru razach używała ręki. Nigdy nie spotkałem czegoś takiego, przedziwny wygląd, połączenie wielu gatunków, szybka ewolucja co to może być. Obcy, Eksperyment, jakiś nowy nieznany gatunek czy istota z innego wymiarów. Takie myśli przewijały się przez cały wieczór i też zastanawiałem się czy to coś mnie zabije. Przez kolejne trzy dni Ana przeszła kolejne zmiany, na pierwszy rzut oka będzie to, że z odwłoka wychodziły macki, kolejne tęczówki pojawiały się na czarnym oku i macka na klatce piersiowej rozrosła się i przypominała mackę ośmiornicy. Też jej dieta się trochę zmieniła, rano dostawała jajko lub płatki , wieczorem zamiast tego miała owsiankę czy coś innego mlecznego. Jako, że była niedziela uznałem, że mogę sobie odpocząć przy telewizji, Ana właśnie sobie pełzała po mieszkaniu zawołałem ją po imieniu i co o dziwo podeszła do mnie, wciągnąłem ją na sofę i razem oglądaliśmy jakąś komedie romantyczną. Ana patrzyła się na telewizor z wielkim zaciekawieniem, nawet raz tak zrobiła, że podpełza do telewizora i próbowała złapać ludzików wyświetlonych na ekranie. Jak nie mogła dotknąć ich, zrezygnowana wróciła do mnie na sofę (sama na nią weszła) i wtedy, kiedy para głównych bohaterów zaczęła się całować Ana zrobiła bardzo głośny gwizd i po tym kilka głębokich pomruków, reakcja ta mnie zaskoczyła. Druga część jest poniżej.

Żywy i martwy kot, bawi się niebiesko-zieloną piłką.

pudełka i worki spakowane hermetycznie w wieczne kiedyś aż nadejdzie dzień uporządkowania póki co plastyka dopasowania w trybie auto - wersja 3.4 3.0 wnosiło poprawki próby aranżacji dalej poleciało po linii zasiedziałość w branży brak pomysłu czy zapału a wystarczyłoby przemyć okna odchylić zasłony i wpuścić wiatr w firany słońce z refleks(j)ami może drogie zmiany nie są wcale potrzebne może wystarczy wcisnąć odśwież

margines wyrwany z kontekstu człowieczeństwa kocham człowieka w człowieku w jego oczach słońca tożsamość wyparta na margines krzyczy to jest także nasz kraj żyj i daj żyć innym miłość dla idei byłaby obłudą reżim będzie mierzić wszystkich ludzi równość

przez noc przez sen przez głos przez kształt ja nadal szukam jej i choć to wie ona i ja ucieka nie wiem gdzie uparta wciąż uwodzi nas by stłumić własny lęk by poznać ją potrzeba lat by stracić jeden dzień to co przyśniło się każdemu mimo woli przez noc sprawiło że stali się niewidomi teraz tak jak ja błądzą po omacku by któregoś dnia utonąć w jej blasku i poruszą ziemię zanim zmierzą się z prawdą że nie otworzą oczu zanim jej nie znajdą bo zbyt wiele słów zbyt wiele stron zbyt wiele pragnień opisuję ją a słuchając jej tętna i czując jej drżenie dopiero wiemy że na prawdę istnieje

niebo rozdziera się grzmi jak mój ślepy pies nie ważne na co na kogo byle obszczekać na zapas niech wszyscy znają swoje miejsce potem jak pokorne ciele niknie w swoich pieleszach Sylwia Błeńska 18.6.2020

A kiedy rany swe wygoję, Na nowy bój już nie wyruszę; Odłożę miecz i zdejmę zbroję, Która chroniła moją duszę. Potem mnie Wielki Sen omroczy, Z którego nie będę chciał się zbudzić, Bo spojrzą na mnie Jego oczy I nie zatęsknię już do ludzi. A wtedy księżyc oszaleje, Zakipi światłem srebrno złotym I powódź blasku mnie zaleje, Uniesie cicho, jak narkotyk. Pójdę bez lęku i bez trwogi Nad mrocznym, pustym, obcym światem, Aż spotkam u kresu srebrnej drogi Mistrza i jego Małgorzatę.

To prawda Grzegorzu, a po napisaniu to łeb jak sklep - ma dość, żeby to wszystko się a'la zrymowało i poszło rytmicznie czasem używałem podmian "w" na "f" - a to już prawdziwy "wf" dla gimnastyki neuronów. Dzięki Grzegorz, to ty jesteś tu SILNY GRACZ, Z RYMEM ZAWSZE ZA PAN BRAT. Pozdrawiam, saluto.

@WarszawiAnka Mój maleńki głos, wolę pełny trzos. Kłaniam się Aniu, studiuję przecinki jestem na drugim roku.

Upór bywa silniejszy niż rozum :)

@Tomasz Kucina Taki słownik na EF, jak literek sklep. Pozdrawiam Tomku, zawsze zaskoczysz i takich nam trzeba.

@Marek.zak1 W pracy fakt, to ciężka sprawa Tam ograniczamy do emocji prawa Lecz nie o szefie tutaj była mowa Bardziej uszczypliwa ze mnie krowa Drażni mnie ta wizja niejednego faceta Jaka to powinna być KAŻDA kobieta Piękna i pachnąca, zawsze uśmiechnięta A ja po prostu pragnę być szurnięta :D

To jest nas więcej w poszukiwaniach raju. Pozdrawiam

@M.A.R.G.O.T Miłość to proces biologiczny jak fermentacja alkoholowa. Musi być jakiś zaczyn - drożdże. Wtedy dojrzewa i po okresie burzliwej fermentacji jest jak wino które uderza do głowy. Poza dwoma składnikami musi być ten katalizator, zaczątek, bakterie czy coś tam jeszcze. Czy to uroda, bajer czy kasa nie istotne. Ważny jest produkt końcowy który spożywany w dużych ilościach nie powoduje kaca. Pozdrawiam

Właśnie. Po warszawsku: Kto ma dobry bajer, ma to za frajer:))

Jakby pisał wiersze to miałby większe szanse. Zauroczył by słowem. Aparycję i kasę przykryłaby mgła poezji i byłoby OK. Dzięki Pozdrawiam

Witam serdecznie - miło przeczyta taki poetycki komentarz za który dziękuje uśmiechem. @Jakub Adamczyk - dzięki Jakubie - głosik jest miły. Pozd.

@Marek.zak1 Nic dziwnego, że obce bo raczej nie utożsamiasz się z przymiotnikiem ,,hebes"(drętwy, przyćmiony) :) Pozdrawiam

Świetny. I jakie zgrabnie, wyczuwalne akcenty i rymy. Świetnie i lekko. I kawałek dobrany, rewela. Tekst mi zrobił wieczór. b

@~Marianna_ może czasem wystarczy kropelka może czasem to tylko uszczelka lecz gdy się piętrzy problemów góra do wymiany może być cała armatura :D @iwonaroma Dziękuję bardzo! Nad wykonaniem będę jeszcze pracować ;)

Witam obu - nie porównuj mego komentarza do polityki - jak czuje tak komentuje moje prawo - nie komentuj komentarza tylko wiersz - autor proszę bardzo ... A zresztą kim ty jesteś że zwracasz uwagę w nie swojej j sprawie. Pomyśl zanim znowu zrobisz taki głupi krok... Pozd.

Jakiś czas temu czytałam artykuł mówiący o tym, że aby pozbyć się toksycznego wstydu, jeśli nie dajemy rady się komuś zwierzyć, to należy właśnie, w ramach terapii, odszukać siebie z przeszłości, okazać sobie współczucie, przytulić tę własną, biedną istotkę. Twój wiersz mi o tym przypomniał. Dzięki. Pozdrawiam, D.

Stoi i patrzy na nieruchome ciało, Wczoraj tyle miłości w sobie miało Kochające dłonie teraz rozluźnione Zgrabne nogi jakoś dziwnie wykręcone Twarz spokojna, taka bez wyrazu Skóra pozornie tylko bez urazów Wszystko na miejscu – ubrania, biżuteria Tylko jakaś statyczna ta cała materia Stoi i patrzy na pokój ten zbrukany Wczoraj jeszcze jego domem nazywany Duże jasne wnętrze, pełne elegancji Jak wycięte z willi w południowej Francji Czysta podłoga, półka trochę zagracona Nie pasuje tu jedynie świeczka przewrócona Wszystko tak zwyczajne, stałe i normalne Tylko szczypią w nos wyroby łatwopalne Idzie i nie patrzy dokąd nogi go poniosą Bez zbędnych myśli kroczy polną szosą Dochodzi do wiaduktu, ciągle bez kontroli Bez udziału marzeń, chęci czy też woli Ja bezczelnie patrzę oczami wyobraźni W ramach zardzewiałej dziecięcej przyjaźni Detale są mi obce, nikt raportu nie otrzymał Jedno tylko pewne – on się nigdy nie zatrzymał