Ranking

Gdy spotka się dwóch samotników to zmniejszy się ich samotnia. Czy będą to w stanie wytrzymać, a może - będzie odwrotnie? Gdy spotka się "towarzyskich" jak plus i plus dodać w sumie, pączkują wtedy relacje - to znajdą się w raju czy w tłumie? A gdy samotnik się z tłumem podzieli swoją przestrzenią to umrze czy wzrośnie w siłę? i więzy się ukorzenią... Czy tłum może wchłonąć samotnię? To wszyscy wyjdą na zero? A może zduszą w tym związku i miłość nazwą cholerą. Czy można uczucia przełożyć jak przykład dla dzieci w szkole w matematyczne działania na przyszłość w ludzką przypowieść?

Pan to Felek no a pani dwojga imion Magda Lena no i proszę dwoje ludzi jest też teatr jest i scena a na scenie rzecz wiadoma coś się dzieje, bo aktorzy nie chcą dzisiaj wchodzić w role chórem mówią, że są chorzy. Jaki chór to ktoś zapyta wszak to tylko dwie osoby Felek oraz Magda Lena, lecz języków do ozdoby bóg im nie dał, więc dlatego mielą nimi jak wiatraki więc reżyser i dyrektor dawno dali nogę w krzaki. Drzwi teatru oznajmiają przez wiszące ogłoszenie, że z powodu ptasiej grypy z desek zdjęto przedstawienie brak logiki ktoś zawoła wszak aktorzy to są ludzie owszem, owszem są i będą, lecz widz ciągle tkwi w obłudzie. Okazało się albowiem a tym faktom nikt nie przeczy, że aktorzy są ptakami (i że coś tu jest na rzeczy) oczywiście niebieskimi a wiadomo, że te ptaki zawsze robią galimatias zanim trafią znów do paki.

narzuć narrację semantycznie obezwładnij zamknij w podwójny nawias intonacją narastającą zwiąż wszystkie części zdania wyliż do ostatniej kropki w wielokropku nie pytaj nie bądź stroną bierną duś i wyduś z formy więcej połóż nacisk i uderz w przydawki uwolnij od przecinków inklinuj wykrzyknikiem nadrzędnik określ ból symultaniczny imiesłowem przysłowkowym i dopełnij rozkosz wołaczem niech wybrzmi poddaj język

Może samotność to wolność co nocą bezłzawo płacze gdy baloniki miłości nie chcą polecieć z wiatrem miłość to nie choroba to sztuka udawania scenariusz pisze osoba co ma uczucia za nic niestety ktoś nas tak stworzył że chcemy więcej dla siebie może być lepiej samotnym niż paziem w obcym niebie

(akrostych) Mazurskie jeziora szeleszczą trzcinami. Ówdzie ptasi koncert, i żagle na fali... Jeszcze tylko chwilkę, słońce się dopali. - 2019 -

Hiob Najwyższy zagryza palce stara nie patrzeć to na nic i tak widzi wszystko jego bohater stracił dobytek najbliższych cała cielesność gnije bezradnością Wszechmocny chciałby uwierzyć w człowieka niestety On musi być niewierzący inaczej straciłby pewność w Siebie kiedy cierpiący zaczyna coraz bardziej cuchnąć marnością nad marnościami staje się cud wszystko co stracił odzyskuje z nawiązką Stwórca klaszcze w dłonie słowo ciałem się stało ogłasza triumfalnie a Hiob wraca do siebie słysząc pod skórą diabelskie pytanie czy można tak samo kochać inną żonę dzieci….

W Pacanowie dwóch pacanów piło w bramie wodę z dzbanów. Sprawa niepojęta. Wodę! Jak zwierzęta...? Zbiłem dzbany, piją z kranu.

Drzewa są najcierpliwsze. Ileż razy zatrzymałem się w pół kroku popołudniowego spaceru. Moje stopy twardo zakorzenione. Płomyki słońca w oczach, kojący powiew. Nieruchomy a jednak tak pełen życia. Rozgardiasz ptaków oznajmiających sezon na miłość. Moje gałęzie rozchylają się zapraszająco.

Zielone kamyczki piękne, potem twarde, ugrzęzły mi w myśli niepohamowanej. Dudnią nasze słowa, tylko ja je chowam? Jakże tak brutalnie można mnie nie kochać? A mogłeś, powiedzą moje malachity. Nic takiego złego nie zrobił, przedziwny. I nie chciał, to nie chciał widać, takiej muzy. Nie miałam nic oprócz takiej samej duszy, identycznych oczu. Rzeczywiście, nic to. Nic nie miałam, oprócz... ,,Odpowiedź Lwa" (szkic) To spojrzenie, przyznaj sama, nikt na Ciebie tak nie patrzył. Żadna inna nie mówiła, tylko patrząc i tak milcząc. Miałaś wszystko czego szukam. Bądź spokojna i odległa. Mówisz tak, że nie rozumiem. To był przecierz tylko uśmiech, jeden tylko pocałunek. Dla mnie on był tylko...

choć było ostro wyszli na prostą i on nie skonał i ona żyje - majtki na d... kto się napije? ;)

ten wiersz jest z tego hultajstwa że się mnie wcale nie słucha! do ucha mi szepcze że nie chce od innych przykładu szukać ucieka na szafę w podskokach już tracę go z oczu i czucia a on buciorami wali mocować się chce i dokuczać! bywają takie niesfory raz spadną jak ulęgałka rozgrzebią mi metafory i poszperają w garnkach potem coś pisną przytulą i serce im składam za słowa z ludźmi się nie chcą układać drzeć wierszy nie jestem gotowa wiem że uleżeć się muszą dojrzeć i mądrych posłuchać dziś nie mam dystansu ni cnoty jak te huncwoty wychować

udostępniony podgląd Lucid Dream sprawił mi niedzielną przyjemność w odgłosie pierwszego dzwonu nareszcie pobudzony mogę zrzucić obce koła ratunkowe dla nieudanych związków z rzeczywistością której zawsze życzyłem śmierci chcesz mnie ocalić przez zielonego ptaka w bezlistnych konarach ukrytego przede mną gdy po błogosławieństwie wychodzę na drogę wprost do sklepu pełnego wódki i tanich landrynek bo wierzę że to nie omam

Co to za strumień pośród ciemności Błyszczący szaleńczo ciepłoty blaskiem Kusi i nęci pięknem w nicości Zgubione sumienie o piątej piętnaście Odejdź do czorta rażące szczęście Nie męcz wspomnieniem duszę zdręczoną W chłodnym całunie zamkniętą szczelnie Wciąż jeszcze tęskniącą lecz już osądzoną Nie znajdzie wyjścia ani rozwiązań Kamienne serce nie zmartwychwstanie Nadziei blasku już nie rozpozna Tak zmarło pragnienie wzbudzone nad ranem

@eM_Ka Ten przypadek bardzo mi się podoba :) a co do tekstu: matmę można tu podciągnąć (choć nie jestem może orłem) lecz spróbujmy: 1. samotnik bo lubi 2. samotny - nie umie 3. towarzyski bo taki 4. towarzysz - bo w tyle to dopiero jest początek: 1. gdy samotnik z samotnikiem 2. i samotny z samotnikiem 3. towarzyski z towarzyskim 4. towarzyski z towarzyszem 5. i samotnik z towarzyskim 6. czy samotny z towarzyskim 7. i samotnik z towarzyszem 8. lub samotny z towarzyszem. (zmęczyć mogą sami siebie kto odpadnie - tego nie wiem) Uff! ta matma, socjologia, i meteo, psychologia może jeszcze los tu stanie mało zmiennych? weź na wiarę, że się ludzie mienią stale!

graphics CC0 (haiku) Haiku – gatunek poetycki z Japonii okresu EDO (XVII – XIX wiek). Krótki wersowy utwór – ilustrujący stan chwili – emocji – wrażenia. Bardzo popularny również – iklasyk gatunku: Matsuo Basho – nazywany często ojcem haiku [hokku]. Najbardziej profesjonalna liczba sylab w trzech wersach – w tym haiku to: 5+7+5. (kilka moich haiku [hokku], tu niżej): nihion szkoła haiku uczy – Matsuo Basho kodeks bushido * na waleta gdybym był królem! walet pik marzy nocą w talii królowej * rejs skrzecząca mewka lotna kurew na morzu w eskorcie – alfons * niedopity czym jest pragnienie jeśli mży w człowieku? zwierzenia zwierząt * lilie śmierdzą Lilka i kwiaty łodygą tylko w górę wspiąć – do zapachu * (u)rodzaje po co poezja ciało to proza życia dusza – to dramat * przebudzony kosmiczny pokój znów budzę się na wojnie o – nieład Marsa * gniew nieba grzmoty sakralne ona pod jaśkiem szuka Boskiego gniewu * chcieć niżej niżej w potrzebach myśli całkiem od spodu IQ karzełka * od pasa w dół wierność biała klacz na czarnej grzywie zdrada zgolić – na łyso! * aromaty zapach – dusi zmysł niedosyt wyobraźni powonienia – mord * w sieci męczy mnie pająk z sieci elektronowych owija w kokon * prognoza kląć na pogodę więc może obuć buty i kopa z glana * merytorycznie przyjeżdża Gretka hosanna na Europie w Polsce o faktach * kabała wróżenie z fusów: choroba polityczna zwana amnezją * buta litość doceniam! ważna norma etyczna wolę – bez łaski * wygrać koło fortuny toczysz je do kasyna nie kupisz globu * proste nie wierzyć w Boga jakby naukę zmałpić rozumkiem – Lucy * owies w głowie w stajni Augiasza wszyscy tylko do siana w konie papieru * ekonomia prawa rynkowe handlara do handlary: rzodkiew parszywa! --

Ciekawe przemyślenia szczególnie teraz gdy z radyjka Pan mówi o tym że ponad połowa ludzi cierpi na depresję itp. Czy i jakie cechy odbierze jednostka, a może to tłum przejmie cechy jednostki i rozprzestrzenia jak ebole. Mam nadzieję, że jednak będzie więcej przypadków jak poniżej :)

dobre, dosadne, ale nie pojmuję po co ta kurwa, prócz dwóch sylab w wersie. bb

my czarowani przez chwile obejmujemy znikające pejzaże we śnie nawołując się jak dwa brzegi echa dobrzy nieznajomi - ty zbyt małe słońce ja zbyt wielki kosmos tak chorujemy na siebie i nie ma na to lekarstwa może świat zbyt ciasny a miłość tylko półsłówkiem na temat gra jeszcze harmonia gwiazd

@jan_komułzykant Informuję, że w wyniku tego zbliżenia żadne ciało nie ucierpiało @MałaAga Dzięki:) obraz link https://pixabay.com/pl/photos/seks-para-nagi-erotyczne-człowiek-4258368/

a może gastrolog poprawi, naprawi a może się zdziwi, a może ubawi chyba raczej nie, wszak zna, wszak wie bo codziennie rozgania wiatry i doznania tak trudne do sformułowania nie wierzysz? tak jest więc spróbuj rozwiązać z gastroentero test:))) P.S dziękuję za poetycki komentarz:))

dla tych z wiatrami na drugim jest proktolog wie na ten temat sporo zatem nawet gdy tsunami ma nadejść załatwi proszę tylko uważać idąc schodami tam ślisko jest czasami a tu proszę maskę włożyć na klatce dopiero kalosze :)

czasem trzeba ostro żeby poniosło i żeby wzrosło (uczucie)

boso przyszłam czy mogę nie spytałam przywitałam przyszłam boso na chwilę i nic nie chcę nie muszę tylko wiatr tylko wiatr tylko wiatr jak potwór targa duszę

Nie tylko Ty. Jest taki samotny dom. a po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój. Pozdrawiam

@~Mari*anna~ Co prawda urodziłem się na Warmii, ale Mazury zawsze były mi bliskie: Pozdrawiam

Dzięki :) dla mnie jednak to przegadanie jest tutaj celowe. Jednak ten wiersz ma stronic od patosu itd dlatego nie ma w nim żadnych nawiązań do miłości zauroczenia, uczucia.. Jest raczej tylko zaskoczenie, język codzienny właśnie niby proza. Końcówka wtedy daje też mocniejsze wrażenie chyba Ok zgodzę się że 2 epitety nienazwanych niezidentyfikowanych to może faktycznie za dużo, ja bym jednak usunęła nienazwanych właśnie. Jeśli chodzi o powtórzenia to pomyślę :) Dzięki wielkie za refleksję :)

Była wyjątkowa, cenię ją jako aktorkę ale przede wszystkim za to, że brała udział w Powstaniu Warszawskim, jako łączniczka, galaktyczna Osobowość.

No :) ta scena jest genialna :) O rym mniejsza, ważniejszy wyjątek...Danuty Szaflarskiej :)

Dusza Spojona z bytem niechętnym z boku mniejszego zła dzieła a twór nią gardzi, ma zęby szczerzy uśmiechy stworzenia. Psyche nie brzydzi się ciała przelanego z błotem trzewi aż ujrzało piękno świata słońce i życie przy ziemi. Dla ciała żaden to wstyd leżeć w kałuży dla wody i brudnym wracać do glin z których są miasta i domy. Duszy grają tam muzy przenika ją wilgoć uliczek a gdy spróbuje mieć który w marmurze zostawia policzek. ,,Jesteś nietykalna, ma droga! droższa niż woda, niż życie! aczkolwiek na duszy zbrodnia twa sól, wyżera oblicze." -Rzekł, i zniknął ten, co zniknie.

Możesz sobie pogratulować, bo nawet Werter miewał z tym problemy wielokroć. :-)

Dziękuję serdecznie. To jeden z moich ulubionych fragmentów, bo jest w nim coś, czego wcześniej nie byłem w stanie opisać ;) Pozdrawiam

Bardzo podoba mi się przesłanie tego czterowiersza.

Japońskie pieśni wiązane haikai składają się z dwóch wersów z sylabami 5+7+5 i 7+7, i sumują z wielu takich strof - tworząc całość, każda strofa to część: 5+7+5 - to hokku, i 7+7 - to waki, haiku wyrywa z haikai to hokku i w językach odrębnych od japońskiego, dzieli na trzy wersy (o sylabach) 5+7+5. Gdy nie ma w tym rymu, a jest wrażenie, refleksja, to mamy pewien kanon. Opublikowałem zbiorowe hokku, bo stanowią całość (dotyczą wspólnej czasoprzestrzeni), a ponieważ nie zamierzam w tym dziale często publikować - raczej w ogóle ;) , no chyba, że się więcej tego uzbiera (i zacznie plątać pod nogami ), postanowiłem nie parcelować tych miniatur, zresztą dział przeznaczony jest także do innego rodzaju tego typu form. Cieszę, że się spodobało co nieco, fajnie, że jesteś konserwatystką w temacie czytelny format, bardzo to szanuję, pozdrawiam Ciebie ciepło ;)

@Natuskaa @Natuskaa więc dlatego więc reżyser lecz to, więc jest wyznacznikiem to tak jakby podkreślenie a używam je dość często ale czy to wykroczenie? Erudytą wszak nie jestem błędy ludzką są przywarą lecz za taki mały drobiazg nie obarczy mnie nikt karą. Pozdrawiam :)

myślałem, że niosę wielki kloc a to był mój krzyż

@iwonaroma Cóż mam tutaj skomentować - No to fajnie, że się sznyta treść i forma spodobała i ze ktoś ten wierszyk czyta. Pozdrawiam :)

Kochane drzewa...

Teatralny sznyt :) obrazowo, dźwięcznie i wdzięcznie

nie no, jak będą pierogi i wentylator, też chętnie zajrzę ;)

chociaż nie haiku, wiele z nich to bardzo ciekawe miniatury. Pozdrawiam. PS świetna grafika

tekst odebrałem trochę z przymrużeniem oka i przypomniał mi film "Wielkie żarcie". Jeśli czymś obraziłem swoim wpisem , z góry przepraszam. Daj tylko znak - natychmiast usunę, ok?

@Nata_Kruk Ok, rozumiem, w zasadzie też nie jestem zachwycona ? Chyba mi się "kończy", czas zrobić sobie przerwę od pisania ? Dziękuję za wpis i pozdrawiam, D. @Nieznajomy Niewidzialny Dziękuję bardzo ?

Dzięki :) też czuję, że jest deczko lepiej po zmianach. Co do tych enterów to nie wiem, czemu ja je tak lubię :) ;) coś jakby dłuższy oddech... bądź treść, której nie ma a mogłaby być ;) Zdrówka też

Obrazowo i ładnie.

Fajna zabawa, personifikacja jezyka. Jaki może być zmysłowy a nawet erotyczny. :D Super! bb

@iwonaroma Nie wszystko od razu, czasem trza powoli ? Dzięki Iwon, zdrówka ?

Oddech stworzenia przepełnia gdy siwieją, tracą zębyi pamięć niczym rzeszoto. Jak ona, jeszcze nieobróconaw proch a już w przyziemnej ciszy. Najbardziej pilnujegodzin połknięcia tabletek. Całotygodniowy dzień siódmypoświęcony czekaniu aż ktoś zapuka, nawet obcy w potrzebiealbo przez pomyłkę. Byle nie bezduszny złodziejczy roześmiany anioł z kruczymi skrzydłami.Tobie śpiewa żywioł wszelki.

niekochany nie zdradzę wydeptuję wgłębienia w narożnikach wstydu za każdym razem gdy mówisz t e r a z podnoszę wzrok opuszczam gardę dostaję strzał i jestem liczony niezwiązany nie uwolnię przechodzę przez kolejne lustra w poszukiwaniu twego odbicia wykolejony memetyką i pornografią dobór naturalny próbuję edytować nieświęty nie uwierzę będę dreptać wokół twoich okien i drzwi aż mnie wpuścisz włożę rękę w twój bok i zmienię ciebie w siebie

W małym domku z żywopłotem żyją sobie Misio z Kotem. Miś radosny i beztroski, Kot ponurak i zazdrośnik. W nocy ledwie tylko drzemie, boi się, by jakiś Niemiec, nie pojawił się tu dzisiaj i nie zbałamucił Misia. Miś uwielbia taniec, kwiaty, pisze piękne poematy. Oraz, przyznam tutaj szczerze, jeździ świetnie na rowerze. Chociaż raz, na jakiejś górce, wcisnął gaz zamiast hamulce. Chryja była niesłychana... I siniaki na kolanach Z Kotem żywot bywa ciężki, wciąż przemierza własne ścieżki. śledzi ptaszki, łowi cienie I nie daje spać miauczeniem. Miś… (No cóż, takie są Misie), za jedzeniem wciąż mu ckni się, i, jak to z Misiami bywa, lubi wypić cztery piwa, podjeść śledzi, miodek, szynkę, a sałatki? odrobinkę, oraz serek drobno tarty. A Kot wtedy stroi żarty: Zamiast Misia mam Balonik. (Miś się złości, Kota goni.) Powyrywam wszystkie kłaki!!! (Kot uczepił się firanki.) Zmiażdżę kości z wielkim zgrzytem!!! (Kot bezpieczny pod sufitem, słodko mruczy, mruga pięknie, czeka aż Miś wreszcie zmięknie, i nie złości się, nie miota.) Co? Nie kochasz swego kota? Szczęśliwego Nowego 2020 Roku !!!

Jeszcze tylko tej wiosny pragnę dotknąć, wypełnić duszę nadzieją, jej smakiem, położyć dłonie na skórze topoli spękanej, zimą wysmaganej wiatrem. Czuć skurcz radosny, w którym wraca życie gdy soki biją w górę - do korony, i twarz wystawić promieniom złocistym, sunącym jasną chmurą jak strzały niezrównanych łuczników Albionu. Tak, w takiej wiośnie zanurzyć się cały. Jeszcze raz tylko, może w czerwcu, latem w morzu traw przepaść, chłonąć ciepło ziemi gdy pola iskrzą słonecznym brokatem, rubiny maków na obręczach pszenic, błyszczą czerwienią kołysane wiatrem, gnającym po łąkach jak tabuny koni. Tak, płomień tego lata zamknąć mocno w dłoni. Chcę tej jesieni gdy poranki chłodne ostatnie kwiaty warzą srebrem szronu, tchnienia powietrza jeszcze tak łagodne ciskają niebu złote liście klonów, mgły przetapiają się w kropelki rosy błyszczące w trawach jak kuleczki rtęci, tak, taką jesień zapisać w pamięci. Także tej zimy biało malowanej, z pierzyną śniegu spadłą do ogrodu. Oddechem zdmuchnąć misterny ornament wyryty w oknie ostrym dłutem mrozu. Choć pierzchną wargi i ściska się serce, tak, ja tej zimy pragnę dotknąć. Jeszcze...