Ranking

Na nocnym niebie rozsypały się roje gwiazd i perseidy Księżyc na nowo lśni srebrnym blaskiem Ostatni motyl nocy poleciał w ogień Na dobranoc Zbyt rzadko budzę się ze snu o świtaniu fot; autorka

Dzieci z Nagasaki w koszyku zamiast kwiatów kości matki Warto pamiętać, że w niesienie pomocy mieszkańcom Nagasaki zaangażowani byli m.in. polscy franciszkanie którzy przybyli tam w 1930 roku razem z (bardziej znanym w Polsce) Maksymilianem Kolbe. Jednym z nich był Zenon Żebrowski (1898-1982) odznaczony w 1969 roku przez cesarza Hirohito Orderem Świętego Skarbu klasy IV.

różom gdy ścinam je kwitną

takie jest życie nasze nie inne nie zawsze proste zawsze płynne Takie jest jakie jest niestety czasem smutne czasem jak ogon komety i my nic na to nie poradzimy nic lepszego nie wymyślimy bo życie nasze to niestety nie raj wiosną pachnący jak kwiecień maj życie nigdy proste nie będzie życie to nie uroczyste orędzie jest drogą pełną znaków Delikatnych jak płatki maków

bo spijaliśmy je zawsze razem jak zachwycające noce i bolesne ranki w nas goiły się zawsze bez słów natychmiast po dziś pamiętasz

Jak makiem zasiał, gwiazdy na niebie. W głębi drogi mlecznej, topię tęskne spojrzenie...

Życie jedyne, niepowtarzalne Życie o barwie sklepień niebieskich Wieczorem usypiasz promienie słońca By nocą blaskiem gwiezdnym zaświecić Życie to fala morska, ta silna Na niej delfiny się ślizgają zgrabnie I pyszne ukwiały koralową porą Pomiędzy nimi ławice ryb stadnych Życie to łany zbóż słomkowych W odcieniu promieni złotego słońca To mysz zakopana w norze śpiąca Z myszą i strach na wróble drzemiący Życie to rzeka rwąca od kamyków Woda je w górach zgrabnie opływa A mewa nad Bałtykiem krzyczy głośno, doniośle Ja jestem mewa szczęśliwa Życie to jeziora jeziorową porą lata I zimą, lód skuwa ich odległe brzegi Wiosną każdy ptak spotka swojego brata Na zarośniętym trzcinami brzegu Życie to piękno To zachwyt To miłość To życiodajny, spokojny sen Ech życie, ech życie moje jedyne Ja w moim życiu w magii tkwię

Sponad wierzchołków chmurnych sosen, co niebu szumią z rana poprowadź wietrze moje kroki, bo jestem zakochana. Poczęstuj serce, duszę chłodem orzeźwiającej rosy, myśli pomieszaj z liśćmi kalin i wetknij w jasne włosy. Nawet nie pytaj, co tak kocham, to sprawa oczywista, bo wszystkich rzeczy, które cenię, jest bardzo długa lista. Uwielbiam przestrzeń i zapachy, błękity, trawy zieleń, mojego miejsca tu na ziemi na inne nie zamienię. Majowe sady i ogrody, łąki, szelesty leszczyn, w magię ubrany czas przyrody, co gradem, burzą wrzeszczy, w bagnach, mokradłach topi słońce, roznieca błyskawice, by później tęczą z palet zdjętą na nowo kreślić życie. Jestem przybyszem tymczasowym, co ze snu się obudził, dniem idę, aby noc powitać, kochając świat i ludzi.

jak niewiele czasem trzeba by buchł pożar taki zwykly albo z serca co w pył spali jedna iskra na podatne miejsce spadnie jeden dotyk co do grzechu doprowadzi jak niewiele czasem trzeba by zaniedbać spracowany choćby kabel od żelazka po raz wtóry się z osłonki wyswobodzi iskry w ogień się zamienią i masakra tak i dusza zaniedbana od pokoleń jest podatna na pożary i na zgliszcza jak niewiele czasem trzeba by ocalić pomóc mądrze porozmawiać by zakwitła

żadne melanże już nie pomogą spływają bokiem strumienie słów są jak śmierdzący gnijący owoc gdyż czyn przekreślił tysiące mów rechot historii płynie z estrady śmiać się czy płakać czort jeden wie kasa czy starość nic nie poradzisz już zaszczepiony „Virus SLD” piękne ambicje poległy w grobie być może był to frykcyjny „Ruch" oczekiwania pogrzebał człowiek wkrótce zostanie już tylko puch

zbyt nonkonformistycznierejestruję aureolekanonizowanych sprawiedliwychw depozycie terminala pomiędzymam kilka zarysowanych kryształówi krystalicznych nieczystościzawsze rozgrzeszałem błędy ideologówzwłaszcza za nieprawdę prawdziwą najważniejsze jutro się ogolićdo dziś odwracam głowęoglądając drastyczne sceny w filmieto pozostało niezmienne

TOMASZ SAM, OT.

nie żyję z pisania - dawno na pisanie bym umarł. Mówię o szeroko rozumianym pisaniu kreatywnym, nie tylko o poezji. w poezji staram się wyjątkowo nie starać, bo bycie poetą to jest tragedia, choroba itd. to gorsze niż szczenięce zakochanie przez całe życie...

@Bączek_Bączyński - dziękuje. Witam i dziękuje - pozdrawiam i życzę miłego. Witam - miłe to co napisałaś - pięknie dziękuje za wszystko. Spokojnej nocy życzę.

Palindrom, to zdanie, które tak i wspak - tam i z powrotem - czyta się dokładnie tak samo. Np. OTO MASZ SAMO TO.