Ranking

ZET Wzięłam jednego zeta za dobrą monetę, jednak ten zet, prawie kończy alfabet. Ciekawe, bo dalej? Tylko te diakrytyczne - źet jak źdźbło, które w oczy kole. Żet, jak żeton, co ruletkę toczy. J.A.

Science fiction(?) Róż Krzyż już nie zapłonie. Nikt go nie sprofanuje. Najwyżej ciszą i nieświadomością uraczy. Kościoły pozbawione będą sacrum. Pozostaną fundamenty, a ściany i sklepienia będą nadal dziwić. Wiele kaplic zostanie barami szybkiej obsługi - alkoholem i dragami. Bez krzyży. Bez światła w Tabernakulum... Wiara upajana ideami przez Najjaśniejszą moc nie wytrwa bez posiłku. Najwyżej w busz się zmieni - w dzikie chore róże. Smutek lekko dławi serce, lecz mnie róże dzikie, suche i przeklęte - milsze są niż święte, w niewoli bytu zamknięte.

Nie wiem, kto to miał napisać ten wiersz o sowie, ale ja sam - z rozpędu (bez korekty) - przedstawiam takie "cóś" Raz mądra sowa w znanej knajpie SOWA podsłuchała, o czym rozmowa. Tam pośród wrzasków (i burzy oklasków) powstała nazwa honorowa. Poziomy dwukropek nazwano TROPEK i tak już pewnie zostanie. Bowiem lepszego i godniejszego nie znajdziesz. Jak igły w sianie.

Mało ładnie!!! - piknie!!! - bo to jakby trop wielokropka, lub pijany dwukropek (trupek) .. T R O P E K ..

Śpijcie spokojnie. Niech sen zamiecie życia powszednie troski, kłopoty, co spać nie dają, budzą o świcie, pod rozgwieżdżony dywanik nocy. Niech choć na chwilę da ukojenie, tym, którzy pragną aby zapomnieć, o tym co do nich, jak dzikie zwierzę, przychodzi w nocy i skrada ciągle. Niech da odpocząć, tym utrudzonym, od tego co ich strudziło za dnia, a mi samemu, choćby z godzinę, niech da, choroba, choć trochę pospać.

lecz stokrotki zostały, białe gołębie a łez jest więcej i ciszy we mnie a w niej życie się czai. .

Jeśli kochasz to pozwalasz odejść Pozwalasz na wszystko Żeby cię krzywdzono Okradano z uczuć i emocji Wybaczasz mimo wszystko Ale do czasu Bo czas nie uleczy ran Lecz je zabliźni Ty nie zapomnisz A jedynie nie będziesz wracać do tych momentów Które teraz sprawiają ci ból A kiedyś były wiatrem Napędzającym motylki w Twoim brzuchu

Dzisiaj rocznica 21-06-1940 Największa egzekucja przeprowadzona w Palmirach. Niemcy trzema transportami wywieźli na śmierć 358 więźniów Pawiaka. Wśród nich znajdowało się wielu przedstawicieli polskiej elity politycznej, intelektualnej, sportowej i kulturalnej.

mam króliczka - jeden bok i łapkę ma białą - a tę drugą czarną jak noc - lubimy się bawiąc się z nim pytam czy ty mój miły śnisz umiesz marzyć - czy dobrze ci sobą być on patrzy na mnie liżąc w nagrodę moją rękę co nie powiem jest miłe mam królika miał być u mnie tydzień - a tu właśnie mija rok co mnie cieszy jego widzę że też

~ Komediant czy też błazen zyskują uznanie gdy potrzebny im talent jest "na zawołanie". Natomiast nieudacznik w tym to samym celu musi mieć do pomocy drużynę klakierów. Uznanie, czy też sławę wolałbyś uzyskać? A może te dwa na raz, obrazy osoby? Są na to znane przecież, skuteczne sposoby, aby tylko obłuda nie ziajała z pyska. Ta bowiem za czas jakiś będzie rozeznana - ty z cokołu spadając, potłuczesz kolana .. Więc pomyśl już, jak życie swoje poukładać - weź się zatem za siebie. Przestań bzdury gadać .. ~~

Może być niebezpieczne. W moim założeniu optymistycznie tu nie jest, ale nie jest też beznadziejnie, w moim odczuciu, ale nie zamierzam narzucać swojego widzenia, oczywiście ? Miło mi, że trafiłam z wierszem w Twój gust ? Pozdrowienia, D.

trzeba pamiętać

Znasz to Lucy in the Sky with Diamont. Oto The Beatles:

Witaj, Nie jestem geniuszem, być może z twojego punktu widzenia - wygląda tak jak piszesz, ale przecież prawda jest jak diament - ma setki refleksów, zapewne z twojej strony widać ją nieco inaczej. NIemniej dziękuję za serce i Serdecznie Pozdrawiam! P.S Może kiedyś spojrzymy na ten sam piękny refleks :) Tego życzę !

Witam ponownie Justyno, To prawda, z wszech stron wrogowie, lecz grecką cywilizację wyjada nieszczęsna amerykańska. Jak wiesz, po II wojnie to ona inkarnowała swego ducha w Europę, nieco szponami pochwyciła i próbowała nieść w kierunku zachodzącego słońca - choć dla mnie to zachód cywilizacji. Nie przeczę, że i ona wyrosła z tej naszej, lecz późniejsza droga dążeń tego kraju jest niestety prymitywna, oparta o marnotrawny konsumpcjonizm, ubóstwienie materialnej części realiów/ zmysłów, a gdy nacisk położony jest na jedną burtę, prędzej czy później STATEK musi utonąć, a nacisk rósł, gdy werbowano coraz więcej stron świata pod jedną amerykańską banderę, jednego Statku Świata. NIe jest to dobre ani Boskie, a niestety ZŁE, i Szatańskie. Myślę, że świat się niebawem ze snu obudzi "cały mokry", ale nie chce być wieszczem złego. A jeśli chodzi o twój pomysł oparty o mój tekst, to jestem szczerze zszokowany, ale jednocześnie zrobiło mi się niebywale miło. W tej chwili proszę o fanfary, butelkę szampana, bo chcę powiedzieć - DZIĘKUJĘ. Naprawdę pojawił się na mojej twarzy uśmiech, którego dość rzadko można zobaczyć. Twój gest jest bezcenny i zamykam go głęboko w sercu i pamięci. Najserdeczniej Pozdrawiam. P.S - POLECAM PRZESŁUCHAĆ :

Witaj, Rozpisałem się trochę, wybacz, ale temat jest mi bliski i ważny. Tytuł jest adresowany do tych, którzy może jeszcze żyją w iluzji wieczności kościoła. Pyta czy to science fiction? tych, którzy są otoczeni księżmi, liturgią, modlitwą i śpiewem do tego stopnia, że nie widzą walących się im na głowy murów (zdziczałej) wiary, którzy nie widzą, że to "drzewo" trzeba ściąć a nie leczyć i przez to właśnie będzie dziczeć jeszcze bardziej, mimo planów ratunkowych. A finał tekstu po prostu mówi o tym, że ten koniec mnie fascynuje. Niech stara wiara zdziczeje jeszcze bardziej, stanie się przeklęta( dla ludzi), bo może uda się stworzyć coś piękniejszego na jej miejscu ( podobno do trzech razy sztuka...) o założeniach chrześcijaństwa w czystej, niezmienionej wariacko postaci. Dodam, że jest nadzieja, by on odrodził się, jak feniks z popiołów - mocniejszy, mądrzejszy i czysty jak łza, którą ludzkość powinna w rękach nieść tak przez życie i czas, by się nie ubrudziła, zepsuła, spleśniała - tak jak kościół który widzimy. Brudów kościoła nie można zliczyć i ta wiara, którą on zniekształcił jest w wielu przypadkach błędem - to dlatego cieszy mnie to, co może powstać - dzikie i przeklęte róże, bo na ściernisku może powstać coś doskonałego. Nie jestem "kościelnikiem", ale kościół - okiełznał barbarzyństwo, nauczył pisać i czytać, myśleć o dobru i złu - czyli o konsekwencjach czynów, wręcz sprawił świadomość egzystencji. Odpowiadał również na ważne pytania. Obecnie jest to twór niedoskonały, grzeszny i błądzący, co mnie osobiście odrzuciło od niego, ale jak wspomniałem - wartości - czyli taki ekstrakt tego, co dobre w kościele( początki chrześcijaństwa), jest, był i będzie potrzebny, bez znaczenia, co nastanie później. I jeśli nie zdamy sobie z tego sprawy, świat nie tylko w wizjach mistyków upadnie, a również na naszych oczach. Zachód upada już od dawna, może tego nie widać gołym okiem, ale tak jest, i sądzę, że ratunkiem jest jeszcze dychająca Europa Wschodnia, na której się będzie zachód wzbraniał przed totalną klęską. Światu w zrównoważonych proporcjach potrzeba wolności i dyscypliny, sfery sacrum i profanum oraz dobrej edukacji w celu kształtowania samodzielnego myślenia i w ogóle egzystencji, świadomości rzeczywistości - czego uważam, bardzo brakuje. Pozdrawiam :)

pogodny wzrok wyciągnięta dłoń po cudze smutki na trwogę dzwon krzyczący ciszą w porę usłyszeć na jeden dzień siłą zatrzymać pędu maraton

Tak, zgadzam się, ale gdy na tym świecie początek i koniec jest aż zbyt oczywisty, nie powinniśmy się temu dziwić, a raczej zastanowić, póki żyjemy, nad tym, co powstanie na miejscu upadku tego, co przez ponad dwa tysiące lat nazywaliśmy świętym. Szczerze nie chcę wchodzić w temat polityczny, bo to nie miejsce na takie wywody, ale to, co zalewa nas z zachodu, przynajmniej w mojej opinii, nie daje lepszych perspektyw na przyszłość. Boję się tylko, że od tej właśnie "apokalipsy" mogą rozboleć nie tylko tyłki ;). Wracając do tematu wiersza, to czekam niecierpliwie na Twoje spojrzenie. Pozdrawiam :)

To Apokalipsa, Dawidzie. Wiersz intrygujący, powrócę do niego, bo muszę najpierw nad nim pomyśleć. Pozdrawiam J.

Rzadziej jem w restauracjach wszystko jest w aplikacjach przecież samotność przy stole w domu tak bardzo nie kole kolację przywiezie dostawca

Ale Gaźniku nie restauracje a kolację Kolację. O to chodzi. No, ot pomyłki. :)) Restauracje zostaw, tak, jak było. :))

Magdaleno, Gaźniku, Karolu - dziękuję. J.

Ja go szanuję, mało! kocham? może Co ja zrobię że się splata życie artysty i wariata

Musisz zamienić im imiona bo publika z śmiechu kona .. (a pan Ferdek .. to ikona)

wenie odbiorców sprostać? czy raczej ich wyobraźnię nadużyć niech ćwiczą szalenie obudźmy to dzikie plemie rozchuśta rozchula szamański idiotka jest królem dla mnie dla mnie to plemię

Dziękuję, Karolu, poprawiłam, rzeczywiście jest lepiej. Pozdrawiam J. Jeszcze raz dziękuję. Życzę spokojnego dnia. :))

rymuj ze sową albo ze sobą karniak to nie proźba może być tropkiem wielościa wyrazów Takiego Gościa mojej głowy i jej obrazów

Kolega 8fun zaspał na konsylium

pstrokatowanie odbiorników docelowych mantrą nowowiernych podchmielonych oczu wymyśl(o)nych korpotargetów wydawałoby się wytrzemy z pamięci po ostatnim posiłku przesyceni i ociekający tłuszczem doprowadzimy się do porządku dziennego wydawałoby się nie sprzedamy się po ostatniej wieczerzy w konwulsjach wypluwając ostatnie promocje podrzemy na strzępy kupony rabatowe wydawałoby się będziemy świadomie konsumować cywilizację

Panie kolego konsylium albo trochę Miodka i jedziesz z dodrukiem słowników

dwutorek

Za długi żeby był mocny i czerstwy, końcówka mi się podoba, przekaz z komentarza rozmył Ci się. Jak bierzesz tekst św Pawła to nie ma zmiłuj, musisz zrobić to doskonale, bo inaczej tylko podsuwasz pomysł lepszym i już go tracisz, pozdrawiam

dzień się wylewa gęstą kroplówką zlepia mi palce dłonie mam zimne sine i drżące próbuję zerwać rurka pulsuje wokół nadgarstków już nie są moje wypluwam pleśń i pomarańczę utkwiła w gardle wciąż jeszcze pachnie jak tamta chwila całkiem niedawno też była inna bardziej niż była

Moim zdaniem "które" nie nadaje się, żeby je umieszczać w klauzuli, lepiej: "żet jak źdźbło, które kole w oczy".

może warto próbować :) dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

@duszka dziękuję pięknie za cenne uwagi masz rację pomyślę jeszcze pozdrawiam :)

Chcę być twoją, lecz nie pierwszą, nie ostatnią i nie drugą. Bezgranicznie ci się oddam, gdy nie będę twoją trzecią ani czwartą, ani piątą... Nie chcę twoją być kolejną, bo to przecież żadna miłość. Wieżę życia wzniosę z tobą, jeśli będę tą jedyną... i do końca pozostanę. Amen, amen, amen.

To ziemia Ulro

NN, co to za miejsce?

Wtenczas śmierć by nie poszła na marne Ptaki wzleciałyby nadziejami pijane Muchy irytują

Bardzo wartościowa treść i jednoczesnie bardzo bezośrednio wyrażone wezwanie... Troszeczke tylko przeszkadza mi osobiście niekonsekwencja stylu pierwszej zwrotki (w której prezentujesz obrazy) w stosunku do dwóch następnych (ktore są wyrazonymi w bezokolicznikach wezwaniami do działania)... A więc może "wypogodzić wzrok, wyciągnąć dłoń" w pierwszej lub: w drugiej "w porę usłyszany" i w trzeciej "siłą zatrzymany"..? Ale to tylko taka mała inspiracja do przemyślenia :) Pozdrawiam.

Ostatni wers przeczytaj zastępczym: " już nieokreślony", pozdrawiam

Z tego co pamiętam (nie mam teraz możliwości odsłuchania) to "Elegia o [chłopcu polskim] kończy się jednak zdecydowanie bardziej ponuro. Bardzo lubię twórczość K.C. Baczyńskiego. Jego "Pocałunek" był pierwszym wierszem (nie licząc tych uczonych w szkole), który zapamiętałem słowo w słowo. Chociaż nie lubię wracać do dzieł opisujących takie ciężkie czasy. Z okresu PW pamiętam jeszcze wyłącznie "Czerwoną Zarazę" Józefa "Ziutka" Szczepańskiego. No, ale jak to często u mnie bywa nie piszę o tym o czym powinienem... Mi się wiersz Deonix podoba w całej rozciągłości. Bardzo do Ciebie pasuje, ale o tym wiem od niedawna. :D Mam tylko jedno pytanie. Te konopie wyrosły samoistnie czy znalazły się na miejscu celowo? :D Pozdrawiam :)

Cześć Deonix. Końcówka wiersza - to jak końcówka Deonix - ciekawe. Dla mnie to wiersz o powstaniu warszawskim, coś na kształt Baczyńskiego - ta kolorystyka, nastrój. Pozdrawiam J.

Powiedział wąż do królika: Bądźmy na zawsze już razem... I za chwilę go połykał.

Witaj Duszko, wiersz o przemijaniu, a zarazem o stałości. Tytuł - odejście - wersy: Stałość, choć wiemy, iż przemijająca. Tu się zatrzymałam na dłużej: Tu przypływ. Ostatnie wersy: Taaak, być może nowe, na pewno? Życie, mimo iż "Poszedłeś dalej" Wiesz, znam taką historię - prawdziwą historię. Było sobie małżeństwo z dwójką dzieci. Pewnego dnia mąż zmarł, a zbliżała się komunia Jego córeczki. Matka spytała swego ojca: Jak ta Ania pójdzie do komunii? Starszy człowiek rzekł: Normalnie, w białej sukience. J.

@Bożena Tatara - Paszko, @Silver, @Karol Żandarski, @Nieznajomy Niewidzialny Podziękowania i ukłony :)

Bardziej pasowałoby "bronował" niż orał - bo właśnie brony mają zęby, a orkę wykonuje się za pomocą bezzębnego pługa ..

Za górami, za lasami niedaleko krańca świata mieszka syn słońca. Swego królestwa strzeże, karierowiczów do siebie nie bierze. ( Często ich karze.) Nie można stamtąd wrócić. (Władca może każdego w kamień obrócić.) Złoty ptak niesie dobrą wieść, radzi własny ogień rozniecić, pokornym oddaje cześć.

Spis treści : 1) Ziemia – przepowiednia- kufer… 2) Planeta martwych- najpiękniejsza róża… 3) Planeta smutnych- konik na biegunach… 4) Planeta niemiłosiernych – zaklęty różaniec… 5) Planeta dziwaków- film z Ziemi… 6) Planeta Masochistów- film z podróży… 7) Ziemia- pomór- zostaję władcą… Nazywam się Konrad Koper. Moje życie na planecie „ ziemian” biegło spokojnie i pomyślnie. Dopóki pewna wróżka nie obwieściła: „ Rodzina króla umrze, a on odda koronę Konradowi”. ( Piastowałem wtedy urząd doradcy.) Król licząc na moją śmierć, wysłał mnie w podróż na pięć planet: „ Martwą, Smutną, Niemiłosiernych, Dziwaków i Masochistów. Miałem na każdej przeżyć przynajmniej trzy tygodnie. Inna wróżka poradziła mi bym wziął ze sobą kufer z: najpiękniejszym kwiatem (Królewską różą), śmieszną zabawką (konikiem na biegunach), zaklętym różańcem ( mnicha) oraz odtwarzacz z dwoma płytami : pierwszą zawierającą nagranie Ziemian i drugą pustą. Z tym ekwipunkiem udałem się w podróż – przy pomocy magicznej teleportacji. Nagrywałem film z podróży na pustej płycie. Najpierw zwiedziłem planetę „martwych”. Na niej ludzi zastępowały roboty. Rośliny były z tworzywa sztucznego a owoce z klejnotów. Gdy mieszkańcy mnie zauważyli zdziwili i zaniepokoili się. Widzieli we mnie zagrożenie, ponieważ zwalczają wszelkie życie. Byłem zależny od łaski władcy „Wielkiego Cyborga. Pokazałem królowi piękną różę, którą zabrałem ze sobą. Władca zachwycił się kwiatem i ułaskawił mnie. Pół roku gościłem na planecie, poczym wyruszyłem dalej. Druga planeta należy do „Smutnych”. Gdy ją zwiedzałem, nie widziałem nikogo uśmiechniętego – wszyscy byli w żałobie. Mieszkańcy byli oburzeni, bo ich rozpraszałem. Doradcy chcieli mnie stracić , byłem skazany na łaskę króla. Pokazałem władcy „ konika na biegunach”. Król pierwszy raz się uśmiechną i ułaskawił mnie. Na planecie gościłem trzy miesiące. Trzecia planeta należy do „niemiłosiernych”. Mieszkańcy wzbraniali się przed miłowaniem, czynili sobie szkody. Szybko w mojej dobroci, dostrzegli zagrożenie. Zostałem skazany na łaskę króla, który początkowo chciał mnie zabić. Pokazałem mu zaklęty różaniec- odmienił on częściowo jego serce. Władca mnie ułaskawił i gościł przez trzy tygodnie. Nie chciałem zostać dłużej. Kolejna planeta należy do „dziwaków”. Nic na niej nie jest proste i jasne. Wszyscy ćwiczą się w abstrakcji. Mieszkańcom nie spodobała się moja prostota i postanowili mnie uwięzić. Wyprosiłem o prawo spotkania z królem. Pokazałem mu płytę z nagraniem ziemian. Władca stwierdził, że jesteśmy „prawdziwymi dziwakami” i mnie uwolnił. Na planecie gościłem aż dwa lata, ponieważ znalazłem z mieszkańcami „wspólny język”. Ostatnią planetą jaką zwiedzałem, była planeta „Masochistów”. Mieszkańcy pragną cierpieć, wygoda jest napiętnowana. Szybko nie spodobałem się nim. Spojrzeli oni przewrotnie i nie chcieli mnie puścić dalej. Postanowiłem pokazać im film z podróży i powiedzieć o swoim zadaniu. „Masochiści” byli zachwyceni, podziwiali mądrość jaką zdobyłem i stwierdzili, że podczas drogi dużo wycierpiałem. Puścili mnie po czterech tygodniach. Powracając, zaskoczyłem władcę. Rodzina króla pomarła a w królestwie panowała zaraza. Król choć schorowany, podziwiał mądrość jaką zyskałem i oddał mi władzę. Tak sprawdziła się przepowiednia.