Ranking

Pozwól jeszcze Nie pospieszaj mnie, chciałbym jeszcze pod powieki obraz dzieci uśpionych, schować sobie pulsujący bezkresem jak na niebie zorzy kolory. Pozwól jeszcze mi przysiąść na brzegu łóżka, w którym ona śni lśniąc jak srebro, jeszcze wsłuchać się w rytm jej oddechów, jeszcze skóry woń poczuć tak mleczną. Pozwól, tylko kota pogłaszczę, jeszcze w księżyc zapatrzę się krztynę, drzwi zatrzasnę za sobą na zawsze, i w noc wpłynę za tobą, i przeminę.

starych aut out out out out out out a przecież przenikniętych człowiekiem nie kocha się też starych ciał ciau ciau ciau ciau ciau ciau a przecież przenikniętych Bogiem

Mały modelarz ze wsi Weźpolej Bardzo się kleił do panny swojej Lecz gdy mu detal Wskazała "że tam" To on ją, palant, zalał wikolem

Między nami nic nie było, Prócz tych kilku esemesów, Kilku myśli zapętlonych W gąszczu łączy i modemów. Między nami nic nie było, Oprócz stosu nikłych maili I tych chwil co obok płyną Po eteru drżącej fali. Między nami nic nie było, Prócz tych liter i średników, Kropek, kresek i nawiasów, Wielokropków, gwiazd, myślników Przesyłanych w braku czasu. Między nami nic nie było... Wciąż pochłania nas technika, To i skądże być by mogło Gdy skonała w nas mistyka? Pieszczotami obdarzamy Plastikowe klawiatury, Niestrudzenie wciąż szukając Alternatyw dla natury.

Pod krwawym niebem Japonii, YouTube - wersja dla leniuchów Gdzie wrzosy na wzgórzach i knieje, Starł się samuraj hetero, Starł się z samuraj-gejem. Błysnęły we wrzosach klingi I okrzyk wzniósł kormorana Brunatna u biodra hetero, Tęczowa u geja, katana. Każdy zwycięstwa był pewnym, Więc się - Banzai! - Zamachnęli, Że to i owo w sekundzie, Nawzajem sobie ucięli. Pod krwawym niebem Japonii, Gdzie wrzosy na wzgórzach i knieje Leży samuraj hetero, Pospołu z samuraj-gejem. Niech, zatem morał ponury Jak echo odbija się w studni: Jeśli za wzór ich weźmiecie, To Ziemia wnet się wyludni.

Popatrz na ostatni wers tak: O przestało lać! Pozdrawiam

To fr. tekstu,dawnego tekstu z XVII w. nieznanego autora, dziś nieco zmieniony - autora podają, ale ów autor Max Erhmann którego dziś uważa się za twórcę owego dzieła. Część owego tekstu brzmi: Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi, możesz stać się próżny i zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. "Dezyderata" Te słowa pasują mi do wersów, które przytoczyłam. Oczywiście wersów Twojego wiersza, Bartoszu. J.

przedwczoraj mi się urodził wiersz brzydki, niczym potworek ach, dramat, pewno po takim resztek odwagi nie zbiorę. jak mam go innym pokazać, gdy brak mu rączek i nóżek? przyszłości oprócz szuflady już innej mu nie wywróżę. a on sam sobie uroił bo tak to bywa już z młodym, może minstrela zachwyci, że nada się na rapsody. i szyldzik sobie przywłaszcza bo lustra odnośni nie ma - a może ja sonet jestem albo i nawet poemat! * ty gniocie lichej postury bez sensu puenty i treści, zapytaj kosza na śmieci czy zechce ciebie pomieścić!

szukam czasu utajonego w labiryncie ulic złowionego w sieć komunikacji zamkniętego w czterech ścianach wciąż nie daje się pochwycić czasem jedynie mignie zakapturzona postać za rogiem mglista sylwetka na balkonie cień w metrze rzucam się w pogoń biegnę przed sobą słyszę tykanie za sobą czy ja ścigam czy jestem ścigana nie wiem nie wskaże drogi mapa nie namierzy gps

komu się poskarżyć komu zwierzyć komu zaufać odkryć tajemnicę nie bojąc się o jej los ktoś powie to proste Bogu zaufaj on dużo może no i najważniejsze Bóg od zawsze milczy więc nic a nic nie popsuje - bądź o to spokojny

Nam nie trzeba rozczulonych tkliwych podłużnie piórem czarnym atramentem jak oczy listów miłosnych na półce przy lampce jasnej nocy jak twoje na mnie w południe wzrokiem błądzących zaśnięć mógł zapomnieć czy stąd pójdzie? prawie zawsze dotyk sprawi wszystko uśnie byłem taki markotny byłam taka na później lepiej nic nie zrobić żeby było smutniej! A czerwcowej oglądam się za Tobą a same gwiazdy i w czerń mnie ciągnie bo coś twoje we mnie ciągle patrzy...

Jeżeli zdajemy się na taką względność - to po co właściwie reagować? Jeśli się pali - po co gasić? Widocznie powinno się spalic, bo z tego wyniknie jakieś dobro. A jeśli powódź zabiera ludziom domy - jakże pięknie uwalnia ich od przywiązań! Niestey (a może stety) mam już za sobą etap radosnego dorabiania pobożnych lub optymistycznych teorii do dramatów, porażek, nieszczęść i wypadków...

Hahaha! Czasami nie potrzeba już nic więcej ;)

Wśród bukietów różnych bzdur YouTube - wersja dla leniuchów Kwitnie szpada wbita w mur. Po co ? Na co ? - pytam się Jakiż sens jej ? Czort ją wie ! Wiatr ku ziemi drzewa gnie. Nasza szpada ? Ani drgnie ! Kroczy dumnie wokół paw, Szemrze strumyk pośród traw, Liść na słońcu żółknie, schnie, Szpada twardo pręży się. Rynna w deszczu głośno łka, Nie tknie stali ruda rdza. Szczerzy zęby tęgi mróz, Szabla tkwi, miast muru gruz. Dzikie wino pnącza pnie, Szpada z Ziemią kręci się. Gwiazda kurczy się i wrze. Czy to kiedyś skończy się ? Wśród potoku wiecznych bzdur Taki dziwny się popełnił twór.

dokładnie

Kiedy nie ma Żadnej duszy w domu moim Zaszywam się Chowam Kryję Bo nie śpię Kiedy słyszę Kroki w równym odstępie I szeleszczące martwe liście Nostalgia Wpełza do środka Ale rozum powiada - idź! Szukaj drogi Nieznanej przez twe życie wiodącej Miłości Nieopamiętanej oraz żywej i głębokiej Szczęścia Niezmiernego i niezastąpionego Wtem wycofuję się Oczy wpatrzone w dal Nieobecne i obce Myśli krążą Od lewej do prawej i z powrotem Już nie nostalgia A żałość okrada mi duszę Bo ogarnia mnie jakieś smętne nieopamiętanie Chodzenie w jedną i drugą stronę Niby w oazie Ale martwej bez zieleni Tylko mój oddech Zawisł w powietrzu jak ptak niezdecydowany Czy ma lecieć w prawo lewo A może na wprost Wisi tak długo mgławy A potem ciężko odbija się od ziemi

W moim odczuciu to taka podostrzona melancholia, z choleryczno-sangwinicznymi przebłyskami. Znam ten stan. Pozdrawiam, D.

Wiersz mi się podoba, jest wyrazistym zapisem uczuć i opowiada historię. Dawno temu napisałam trochę podobny wiersz. :) Pozdrawiam

Trzeba zachować równowagę. Tak, aby przedmioty służyły poprzez właściwe im funkcje i znaczyły poprzez uczucia z nimi związane.

Ach czerwcowe burze gdyby trwały dłużej i młodzieńcza miłość dłużej mogła trwać A nie jednym błyskiem nagle w oczy cisnąć łzę tego co było i przestało lać

Witaj - ciekawy wiersz - ma plusy i minusy ale zostawię je dla siebie - generalnie jest fajnie i co lubię tajemniczo. Trzymaj się.

Pójdę dziś na spacer Samotną wędrówkę Między szarymi blokami Na kilku z nich są niewyraźne kleksy Pójdę dziś w stronę przystanku tramwajowego Gdzie ostatni raz byłam Całkiem normalna Ludzie mijają mnie bez słowa Jakbym była wiatrem Duży ruch na chodnikach Wszędzie gdzie spojrzę Są ludzie Kiedyś też tutaj byli Byli Całkiem normalni Klaudia Gasztold

Witam - podoba mi się Klaudio ten żal - ludzie kiedyś byli inni tacy bliżej siebie to fakt - dobry wiersz.

Gdy limeryk się układa Trzeba wiedzieć, że wypada Rymy w treści Tak rozmieścić By ugłaskać tego gada ;)

Czarku, tak wiele jest w Twoim wierszu spokojnego niepokoju. To macierzyństwo, zaufanie, a zarazem dojrzałe kochanie. Tu rola matki, jej ciepło, całkowite oddanie się własnemu dziecku. Później przeniesione do dojrzałego związku. Mam nadzieję, że rozumiesz. Dla mnie wiersz - pamiętnik, a nawet powiem więcej i dziennik. Trudno jest pisać dziennik, wymaga to wytrwałości oraz umiejętności obserwacji przemian, jakie w nas i w innych zachodzą. Dojrzały wiersz. Zakończenie.

poezja w czasach html

Zwierzęta też są homoseksualne, zagłada nie grozi im od homoseksualizmu, ale z niszczycielskiej ręki człowieka. Nie wyginiemy, niebawem będzie nas 8 mld i wciąż nas przybywa. Biedna Ziemia. A utwór ciekawy ?

A na pierwsze miała może Magdalena? Magdo to moja ostatnia wizyta u Ciebie. Uznałam, że nie nadaję się ani do czytania, ani do komentowania Twoich utworów. Może one wyprzedzają epokę? Tak już tu kiedyś pisano, na obronę niektórych wierszy:) Przesyłam uśmiech:) I wierzę, że znajdziesz wyznawców*. Ja do nich nie należę:)

Nie jest mi dane Magdaleno, trafiać za sensem Twojego pióra, sorry.

Samm, za mało Ciebie na tym portalu i zmyśleń Twojego pióra. Ładnie nim wywijasz. Ale może jest w tym metoda i sposób, pozdrawiam serdecznie :)

http://tpm.artmuseum.pl/pl/filmoteka/praca/partum-ewa-active-poetry-poem-by-ewa

Nie czytałam, a fajne :)

No to dla odmiany prześlę pozdrowienia ;)

nie odpowie taki gość, który w sercu trzyma ość...

Proszę

Witam - cieszy mnie to co napisałaś - dziękuje za to i za serduszko. Chłodu życzę.

Rytmicznie i z konsekwentnym akcentem oksytonicznym, a tytuł tłumaczy, że to non -sensownik :)

W upalny dzień wiatr jest mile widziany. :) A być wśród ludzi można na różne sposoby. Czasem te mniej konwencjonalne są lepsze. :) Pozdrawiam P.S. W drugim wersie powinno być: "koców".

:)

:)

Bardzo poważnie zabrzmiał Twój komentarz, bo przyznam, że o teorii względności nie myślałam... Jednak ten krótki tekst może być jej okruchem, kroplą w której się odbija... Niepewność tutaj zdecydowanie występuje - i to w dużej dawce. Muszę przyznać, że na cały proces patrzyłam raczej linearnie, ale "kołowrotek" to doskonałe słowo w tym kontekście. Co do GPSa, to osobiście nie używam, ale mnóstwo osób dookoła korzysta. Wspominając o nim, miałam na myśli to, że technika nie pomoże... Bardzo dziękuję i pozdrawiam. :)

Jacku, jeśli chcesz poprawić brzmienie musisz sparafrazować cały wers tak, żeby było zgrabnie. Nie ma tu nikogo, lecz jest moja królowa Przynoszę z darem serce tobie moja droga Itd. Fajnie że jesteś otwarty na porady. Dzięki temu każdy kolejny wiersz napiszesz lepszy :) pozdrawiam

Dobrze, zatem wprost, albo prosto: w zaimkach osobowych.

Także kocham poezję, boli mnie wszystko, jeśli ktoś ją okalecza i dobija. Ładnie przekazujesz to, bo czujesz, jest w tym coś niezwykłego. Pozdrawiam :)

Ciekawa kolorystyka, podoba mi się. Pierwszy wers drugiej strofy - brzmi nienaturalnie. Podobnie "moc jej". "Nietrwałe fale", "nieuchwytne krótkotrwałości" -blisko siebie trącają tautologią. Literówki w "tęskniłem" i "podróżującej". I w końcówce - tę porę powinno być. Poza tym, wiersz wymaga wg mnie ostygnięcia, ale ma coś w sobie ? Pozdrawiam, D.