Ranking

ograbiło nas z widzenia w rzeczy samej nie pachnie nie smakuje napisane ogłuchło obojętne nie dotknie zastyga w ruchu mimo to może posiadać wszystkie zmysły i jeszcze coś więcej...

Jak zawsze - na kuchenny stół ciebie kładę - wszak miejsce to nasze od lat ulubione, masuję z wyczuciem krągłymi ruchami jędrnością wypełniasz po brzegi mi dłonie. Za mało wilgoci - zbyt wolno dochodzisz - nawilżam więc lekko by było jak trzeba. Pod nami stół jęczy, męczony z pietyzmem - nie ma dróg na skróty do wspólnego nieba. Wspominam czasami słowa koleżanki zerkającej z boku na mnie przy robocie ,,Gdy widzę uczucie wkładane w tę czynność nie dziw - skąd się wzięła u was czwórka pociech". Bo żeby się wszystko udało - tak myślę - by do celu dojść, innej drogi nie widzę, przyłożyć się trzeba - konkretnie, solidnie - inaczej gniot wyjdzie - nie ciasto na pizzę. ;)

Dekret narodowy Uwaga Panie! Baczność Panowie! — w telewizorze przywódca wrzeszczy — od dzisiaj wszystko jest narodowe, zarządzam swoją mocą dekrecik. Niech narodowy nam kwiat młodości wzrasta na chwałę i dla potrzeby, gdyby tam może kogoś w przyszłości byłoby trzeba strzelić przez zęby. I narodowe damy im dresy, uszyte w Chinach, lecz mniejsza o to, niech sobie noszą, z orłem na piersi, a wrogom naszym śmierć, śmierć niech niosą! Od teraz każda stacja radiowa, telewizyjna, każda gazeta ma być jak reszta pro narodowa, i piać peany o tych zaletach, które sprawiają, że polskie plemię jest ponad inne, najlepsze w świecie, i że na każdą obcą nam gębę my naostrzoną mamy szabelkę. Na polskim niebie ma świecić Słońce w kolorze bieli oraz czerwieni, malarz rakietą wyrusza w piątek, po drodze machnie w te barwy Księżyc. Niech narodowe będzie skakanie sobie do gardeł nawzajem jak psy, odrzuć więc Panie Bracie kaganiec i skacz, to symbol jest naszej nacji. Tu narodowy kotlet schabowy i polska słoma z butów wystaje, „kurwa” to nowy znak przestankowy, jaki kraj takie tam obyczaje. Ran narodowe drapanie ciągłe i narzekanie też takie samo, że zimą zimno, mróz, śnieg na dworze, że zbyt gorąco latem i parno. Gieesy, desy, bułki, pierdułki spółdzielnie wszelkie, dewocjonalia, poglądy, sądy, piwa i wódki, religia — krzyż dać mi w godle zaraz! Pety, skarpety, prezerwatywy, klajster, wichajster i deszcz, gdy chlapie, latarnie, nawet każdy słup krzywy ma narodowy wskroś mieć charakter. I nie jest ważne — senator, poseł, ksiądz, czy też murarz lub prostytutka, masz narodowy być — żyjesz w Polsce! wiwat Polonia nam Restituta! Ma narodowy być cały naród — bo patriotyzm tego wymaga, a kto nie zechce temu od razu, zwać się Polakiem prawa odmawiam.

trudno zapomnieć te radosne oczy biegnące szybko po dywanie marzeń który rozkładałem tobie każdej nocy by zaraz uciec jak zdziwiony zając wracam o świcie gdy słońce na niebie rozprasza wszystkie ciemne wątpliwości planuję wieczór znowu to powtórzę rozpocznę lepiej ten mój taniec gorzki będzie inaczej w końcu cel osiągnę zatrzymam dłużej zielone źrenice uwierzę w siebie w pianie się zatopię poczuję słodycz mojej Afrodyty

ona mu zbrzydła albo spowszedniała już jej nie kocha a kochać powinien głaszcze jej włosy żeby dłużej spała trzyma w objęciach skostniałych prawideł przed laty miłość obiecał i wierność ono to samo wyrzekła - naiwna a teraz kwitnie jego obojętność przez którą ona też stała się inna co było cudem i zauroczeniem kręci się piątym niepotrzebnym kołem złamanym dyszlem i dachem dziurawym z dużym przeciekiem pod rynną na dole na jednej tacy układają myśli każdy z osobna i na własną modłę ona mu lepszej przyszłości nie wyśni jest dla niej zbędnym bezgarbnym wielbłądem a mimo wszystko karawana jedzie chociaż brakuje wody na pustyni wszyscy wokoło znajomi sąsiedzi z zazdrością patrzą na dzieło idylli

i już kłopot z pełnym oświeceniem twarzy

Tak myślę że mogę być w dłoniach przedmiotem po miłości osłabłym. Tak myślę że muszę Ci wytłumaczyć czego nie możesz I jakie wybieram firanki kiwasz zalotnie z uśmiechem: mów, mów

schowaj do pudła nastroje ciemne nabierz odwagi nie zawsze każdy najbliżej ciebie będzie cię ranić złe doświadczenia ufność zawiodły przełam ten schemat popraw sukienkę czaruj uśmiechem dostrzegaj dobro zadbaj o siebie

Bawiły się kiedyś w cetno i licho, klasy, skakankę, berka, bieganie czy w króla ciszy, rzecz jasna – cicho. Dzisiaj siadają przy szklanym ekranie.

Jakiś czas temu wypadłem z gniazda, w dół potoczyłem się po kamieniach. Z losem zwichniętym złamanym skrzydłem, życie przywrócił mi chłód strumienia. W leśnej samotni rany lizałem - blizny na duszy wciąż pozostały - nierówną walkę z wydrą wygrałem, choć wzrost mój mikry - duch okazały. Nadejdzie chwila - zechcę powrócić do rodzinnego mojego gniazda... Jak mnie tam przyjmą - czy rozpoznają? czy los znaczone karty znów rozda...

Bogdan, a dla kogo nie jest wyboista? Nawet Elka II, żyjąca w luksusie cierpiała, mając za męża playboya. Ona mogła się chociaż zemścić - Filip do dziś jest tylko księciem ?

"A wróżka chucha w szklaną kulę i mówi do mnie czule - Przed tobą sława, wieczna zabawa, wszystko jak z nut, pieniędzy w bród, wspaniałe byty, piękne kobity, zdrowie jak dzwon, wygodny tron (...) Nagle potykam się o mały wyjątek w jej prognozach i myślę tak, spadając z hukiem, niech by dojrzała wróżka, w końcu przyszedłem po naukę... "

Hej Oxy, nie mogę Ci darować, muszę nawiedzić Twój wiersz :) Brakuje mi Ciebie tutaj, Was obojga. Cieszę się, że chociaż od czasu do czasu tu przemkniesz... Co do wiersza - współodczuwam z Peelką, melodia słów wprawia w smutny, przepełniony pustką nastrój. Czuję te "ciche dni", jako mini-żałobę, coś co bardzo wyniszcza, stresuje i wyczerpuje Peelkę. Ona tu naprawdę cierpi. Z tym że, podobnie jak Czarek, nie wiem, czy kłótnia jest lepsza, nie wiem, czy po wywrzeszczeniu z siebie wszystkich żali i smutków byłoby mi lepiej, czy dalej byłabym roztrzęsiona. Ale to tylko moja prywatna refleksja. Co do techniki - celnie uderzasz słowami, oddajesz emocje, ale mam drobne zastrzeżenia, jeśli pozwolisz: Dla mnie ten zaimek osobowy nie jest tu obligatoryjny, burzy mi regularność brzmieniową, treść też (wg mnie) nie wymaga jego użycia, jeszcze w tej samej strofie, w wyrażeniu, które na moje oko można nazwać zdaniem złożonym podrzędnie wskazujesz adresata. Akurat te środki nie robią na mnie szczególnego wrażenia, wręcz wydają się trochę zbyt banalne. Ale rozumiem, że ciężko Ci je zastąpić czymś innym, tak by nie zmącić autentyczności przeżyć Peelki, więc nie naciskam na jakiekolwiek poprawki :) Pozdrawiam serdecznie, D.

Czarek, nie czartuj, to nie jest śmieszne...

utkałam Cię z wieczornej mgły o świcie znikniesz tak jak moje sny

podasz rękę dopiero za wzgórzem łucznicy wypuścili strzałynapięcie nie ma sensu istnieniajeśli zdołali rozwinąć swój instynktz rozpostartymi ramionami wzrokiem skupionym podążającnie są w stanie bezczynnościumysł wystrzelił zmienił wymiarteraz z całym wszechświatem

Dziękuję, już mam męskie dłonie wystarczy mi para. Przetargów nie otwieram na nowe brak mi miejsca na ciele lubię wyżyłowane suche I jeszcze dobrze umieją traktować puch

Hehe :D „Kurwa”co drugie słowo w języku nie ważne jakim takim, czy owym, jest dla mnie znakiem stanu umysłu, i że on płaski jest jak schabowy. Niech sobie tam je każdy to, co chce i czym tam wola plami swój obrus, bo ja nie dania, ale głupotę wierszem piętnuję oraz Ciemnogród. Kuchnia natomiast moim królestwem nie jest, nie będzie, tu się nie czuję swobodnie, dlatego może najczęściej moje potrawy gotuję piórem. ;)

Mam na to nawet własne określenie: doprawacja. Swoją drogą "polskie" w tytule moim zdaniem zbędne - niczego nie wnosi, a powiedziałbym, że nawet zawęża - opisana przypadłość nie jest aż tak regionalna. Pozdrawiam.

Miłego dnia dla Wszystkich - J.

:)

Następnym razem może będzie coś lżejszego od strzały :) PozdrawiaM.

Dzięki za wstrzelenie :) PozdrawiaM.

To był peicz nie bat, a Twój wiersz cóż on jest wart może dzień może dwa dogorywa są takie stare prostytutki wymalowane mocno przerysowane nocą tak strasznie chciałyby światła I dnia

te słowa słowa słowa mnóstwo słów lecz prawdy w nich nie znajdziesz choćbyś chciał interpretacji każde kilka ma niestety w takich czasach życie gra Z przyjemnością przeczytałem kilka razy. Pozdrawiam

Pozwól że dodam muzę. Taki apel demograficzno- polityczny do społeczeństwa. Pozdrawiam

Powodzenia. :)

Zielonookie pozdrawiają piszącego wiersz

Piękna, poetycka odpowiedź. Ja też witam Cię z radością i serdecznie. Długo mnie nie było, to prawda. Niestety ostatnio bardzo rzadko piszę. :(

Co chcesz osiągnąć publikując takie beznadziejne wiersze o niczym, bez przekazu? Chcesz zaszokować, chcesz pochwał, uśmiechów? Ode mnie nie dostaniesz.

Byłby dobry trunek z chmielem gdyby tak nie wzmacniał brzucha. Po nim masz kaloryferek Z fałdek skóry galarete Może zatem lepiej ćwiczyć Zamiast ręki umysł codzień By w swej głowie mieć porządek I demencji uciec z objęć.

Znalazłam jeszcze określenie zamienne "w pełni" i bardziej mi się podoba niż "na dobre"

sado-maso i dla kmiotków, i tych z klasą ?

Dziękuję za radę ? Najpierw wrzucę pozostałe wiersze. W nowych postaram się unikać takich zaimków

Miłego dnia, tośmy sobie pogadali :))

A, to zanim znikniesz, coś na dobry dzień

To tylko pogadanka, Marlett, ot taki tam mały dialog. Dziękuję, M. Justyna.

Nie wierz cygance po krótkiej pogadance :) PozdrawiaM.

uważaj na kobiety każda może być kawalerem

Lista rzeczy do zrobienia człowieka nie nuży, gdyż ratując go od cienia życie mu przedłuży... :)

Dla miłośników kawy i tych co się poparzyli Pozdrawiam

Październikowa śmierć zieleni nie zabiła Twojej weny. Pozdrawiam Pewnie Twój ogród już się zazielenił i obdarzył nowym natchnieniem.

Dzięki WarszawiAnka za komentarz i podpowiedź. Zmieniłam. Mam nadzieję, że teraz już ok.

Przekaz jak najbardziej popieram, podobają mi się też krótkie, hasłowe wersy, ale uporządkowałabym rytm, dostosowując kolejne zwrotki do pierwszej, która ten rytm narzuca: 5 + 5 + 5. To dobry rytm - i nawet może skłaniać do marszu naprzód... :) Pozdrawiam

Kto późno wstaje, ten je obiad na śniadanie :)

PozdrawiaM.

duże ma parcie na wsparcie zabytków w Sparcie wypromować pomoże turystycznie Pomorze by się rozwijała Doda, parę stówek doda i jeszcze synowi do Quada dokłada. :))

Co ja mam z Wami, żeby nawet w piątkowy wieczór... Posprzątane. :)

To, że użyłaś w tym fragmencie pojęcia "dłonie" czyni dla mnie Twój wiersz nie tylko delikatnie pięknym, ale też ciekawym. Bo nie jego serce, nie oczy, nie jego dusza mają się w twojej duszy zanurzyć, ale jego dłonie, co daje mi do zrozumienia, że jest to rodzaj dotyku, pieszczoty ciała, które docierają aż do duszy, bo... jest w nich przede wszystkim miłość. Pozdrawiam :)