Ranking

„Zauważyłem, że nawet ludzie, którzy twierdzą, że wszystko jest przeznaczeniem i że niczego nie możemy zmienić rozglądają się na boki, chcąc przejść przez ulicę.” Stephen Hawking zespół Tourette’a gra w każdym z nas wszechobecna filharmonia czy też dysharmonia w zależności z jakim impetem uderza wiatr gęstnieje jak miód lub twardnieje jak skała odwieczny constans i dysonans obok Teorii Wszystkiego – Hawkinga delirium tremens prostego alkoholika * życie to chyba najbardziej przerażająca z chorób ludzkich od poczęcia to my decydujemy jakie antidotum najskuteczniej pomoże nam ją przetrwać zaś ludzki mózg to chyba największy nowo-twór jaki istnieje czy złośliwy ?

Trwa na samców polowanie. Kogo więc szukaja łanie? Mocny, szybki, rokujący, Urokliwy, no i chcący. Takich jednak nie ma wielu, Bo dobrego wszak modelu, Wciąż szukają wszystkie łanie, W leśnej dziczy oceanie. Gdy takiego któraś zoczy, Co jest piękny i uroczy, Wtedy nigdy nie odmawia, Szybko frajdę sobie sprawia. Chce go z sobą związać zaraz, Ale taki tu ambaras, Że on przy niej nie zostanie, Bo chce mieć też inne łanie. Wszystkie przecież go kochają, Do zabawy zachęcają. Dzisiaj jedna, jutro inna, Każda młoda, szybka, zwinna. Inne łanie, choć przeciętne, Też bywają bardzo chętne, Na gorszego choć jelenia, I do niego się wtulenia. Lecz gdy tamten się pojawi, Każda łania mu wyjawi, Że na niego wciąż czekała, I że będzie jego cała. Nie przejmujcie się jelenie, Że jesteście tylko w cenie, Jeśli nie ma tu lepszego, Nie zmienicie świata tego.

Przepraszam, że się wtrącę. Komentarz nie zawsze jest pouczaniem i krytykowaniem :) Komentarz to własna opinia o wierszu, dlatego zachęcamy do komentowania. Bierne oczekiwanie, nie przyniesie komentarzy pod Twoje wiersze, a przecież też na nie oczekujesz :))

jesteśmy jeszcze tak młodzipóki świat się rozszerzana umyśle zwątpienia nie będzieczas zatrzyma nic zawrzewszystkie rzeczy rzeczami nie będącetrzy trwania zapadną w ogniskoświadomością istnieniaprzytul mnie wiosenna łąkojak kiedyś

uderzyłeś się w lustro nie widzisz więc zbieram szczątki srebrne księżycowe puzzle ostrożnie chroniąc palce na palcach by zobaczyć (ciebie? / siebie?)

Nauczyłem się połykać łzy, Wtedy nie wylatują przez oczy, I nikt nie widzi, że płaczesz. Oplatają krtań w słonym uścisku, Aż w oku kręci się łza. I twarz w grymaśnym uśmiechu.

To znaczy, że sezon na jelenie się rozpoczął ;) PozdrawiaM.

Największe szczęście nie leży w posiadaniu, lecz w pożądaniu czegoś. To rozkosz, która nigdy nie znika, która jest wieczna, ale która staje się twoim udziałem, tylko gdy to czego pożądasz jest nieosiągalne. Jesteśmy niczym kamienne bloki, z których rzeźbiarz wykuwa postać człowieka. Uderzenia jego dłuta, które tak bardzo ranią, są tym co czyni nas idealnymi. A powinno się być zranionym? Tak, bo wtedy się uczymy. Ból to megafon Boga, który ożywia głuchy świat. Żyjemy w cienistej dolinie. Słońce zawsze świeci gdzie indziej. Za zakrętem drogi, za wzgórzem. Gdy się kogoś kocha, to się nie chce, by ten ktoś cierpiał. To nie do zniesienia. Chce się to cierpienie wziąć na swoje barki. Skoro nawet ja tak czuję, to dlaczego nie Bóg? Nie czekam już na nic nowego. Nie zaglądam za następny róg. Nie szukam niczego za następnym wzgórzem. Jestem tu i teraz i to wystarczy. W taki sposób jesteś szczęśliwy? Przyszły ból jest częścią teraźniejszego szczęścia? Czytamy, aby wiedzieć, że nie jesteśmy sami. Sądzisz, że to prawda? Przypuszczam, że niektórzy powiedzieliby: Kochamy, żeby wiedzieć, że nie jesteśmy sami. Nie sądzę, aby ktokolwiek z nas chciał być samotny. Po co nam miłość, skoro jej strata tak boli? Dwa razy w życiu dano mi wybór. Jako chłopcu i jako mężczyźnie. Chłopiec wybrał bezpieczeństwo. Mężczyzna cierpienie. Teraźniejszy ból jest częścią przeszłego szczęścia. Tak to działa.

Czas plus. Nadmiar pozwala na wszystko z wyjątkiem zapomnienia. Rytmicznie dyscyplinuje analogowe wskazówki. Szklana półklepsydra odmierza go kroplami wciekającymi do życia. Zaciemnione okna zazdrośnie strzegą pór roku i dni. Ściany poobijane rzucanymi myślami. Przyjdzie? Droga rozciągnięta wokół cyferblatu: promień razy dwa... Energicznie, szeroko otwarte drzwi. Obchôd. Na pewno mu coś wypadło. Może do jutra czas się nie zatrzyma. Kuchnię trzeba odmalować...

Niecodzienny fraktal śpiew ptaka za oknem kot mruczy i drzemie płyną myśli wolne we mnie sekundnika kroki kurz w skrach światła pływa westchnienie wieczności i ja niecodzienny fraktal immobilizm skonu tak w skórę mi wrasta spokój

Sprzątaczka nadziei Sypie się dziś nadzieja z sufitu... Malowana przez wieki. Zmyślnymi umysłami. Farbą tęczy i pędzlem gwiazd. Odłamki chętnie lgną do siebie, w duchowym wyrazie patriotyzmu. Kawałek dziecka do kawałka matki. Cząstka czasu do cząstki wskazówki. Patrząc z góry oczami starca, ukazuje się nić Ariadny lub pępowina. A zerkając oczami dziecka, widać tylko miłość, tak miłość ! Sprzątaczka weszła na salony... Zmiotką sprzątnęła unię skrawków i poszarpaną szmatą wytarła gwiezdny spełniający życzenia pył.... Zrobiła to tak, jak się to robi w życiu, podczas trwania, nie jak w grobie Szybko, dokładnie i z wiarą, że nikt nie zauważy smug... na jej sumieniu... Autor: Dawid Rzeszutek

Po to przyszedłem na to forum, żeby czytać taką poezję. Dziękuję.

Alu emeptrojenie, to jeszcze pół biedy, ja cały czas się wavam, a to oileś razy kilobajtów więcej, ciężko mi naprawdę ;))

tylko ja tanieję, prawda

Trudno przełknąc łzy goryczy.

Iwonko, Dziękuję za wnikliwy komentarz, do przemyślenia :) PozdrawiaM.

Wiosna uderza do głów:)) Uściski.

A jelenie sobie czasem za wiele nie myślą? Najwyraźniej wiosnę i zew natury poczuły. Pozdrawiam z uśmiechem :)

Jako były wyczynowy tenisista zgadzam sie, z tym, ze poswięcenia nie wystarczaja,bo jeszcze trzeba mieć talent, zdrowie, szczęście, psychikę, kasę na podróże, wytrwałość, zdrowie, dobrego trenera itp. Wszystko musi zagrać,a wtedy się udaje.

Święty sejf zamknęli Więc umowę ze mną zerwali Koniec Ostatni dzień toksyczności Szef mówił że z wysokości spłynął rozkaz Bo rada uznała że jestem zbyt człowiekiem I tylko maszyny zostaną Maszynom się płaci Ubłocone stawki Brudne złoto Pożądane Cieniutkie Papierki Tylko dla głodnych maszyn Nie dla mnie Bo jestem sytym wilkiem stepowym I tego diamentowego dnia Wieczorem Cisnąłem cały syf za okno W domu serca ostała się tylko miłość I z nią pędzę dalej autostradą podniebną Ku kolejnym przystaniom A księżyc nade mną tuż Tańczący na rozerwanych obłokach O! Już mrok się zbliża Jasny Ciepły mrok A na skrzydłach wiatru frunie nadzieja

''Zakochana miłość'' - tytuł jest już przegadany, jak również jest pleonazmem. Utwór jest bardziej opowiadaniem niż wierszem. Dosłowność pozbawia czytającego wolności w interpretacji. Na końcu wiersza - sorry - jest nuda . miłego dnia.

Przeczytałam na bezdechu:) Fakt, trochę męczy taki zapis, ale za to dźwięczy w głowie, zostaje. Nadałeś mu autorze taki marszowy, równy, rytmiczny krok. Śmiało też można zarapować:) Myślę, że chodziło Ci o to, żeby się tam gdzieś zakorzeniło w nas to przesłanie;) Nie jest źle, pozdrawiam. Warto się przyjrzeć propozycji Duszki.

I mnie przytłacza długość Twojego wiersza, szczególnie w takiej rytmicznie uderzającej krótkimi wersami formie. Jego treść podoba mi się, jest budująca i wydaje mi się, że przekazujesz ją wystarczająco w tej przykładowo przeze mnie skróconej formie: gdybyś tak chciał dostrzec znów że można być kimś tym kim się chce rozbić ten mur rozkruszyć rdzę załatać most posklejać też do kupy szkła nieszczęsnych łez wytrącić z dna przesądów treść porzucić beznadziei szlak jeśli już wiesz powiedz dziś tak pokochaj mnie twój skryty głos, proszący wstań. Co o tym myślisz? Pozdrawiam serdecznie :)

Jak dla mnie, za dużo Entera. Zaraz wyobrażam sobie tomik, który ma pięć cm szerokości i pół metra długości.

Witaj Marku - widać i czuć po twoim wierszu że wiosna już w całej okazałości. Uśmiecham się więc. Pozd.