Ranking

Mamy - Jestem w Raju - powiedział mój kot, gdy na kolanach mi siadł. Głaszczę jego czarną sierść, dobrze nam razem jest, to przyjaciel mój, a jam przyjaciółką jego. Mamy przecież wspólne Niebo. J.A.

...kto zasiał we mnie te kwiaty czy ktoś je pozrywa czy splecie z nich wianki miłość. .

paruję smutkiem odkręcam kurek hipnotyzujący płomień obraz wspomnień trochę tam trochę tu lepiej to niż nigdzie dyndające sceny zawieszone w próżni najgorsza jest pustka kiedyś w końcu smutek zgaśnie jak skończona świeczka wytaplam się w błocie radośnie jak dziecko albo wiosna bez upału plan na przyszłość mam ... trochę tu trochę tam

I wytarta ciemność bo ta noc jest niepewna Ciii – kradnie sny II zero dwa – tik – tak idzie z wolna strach cichutko gra Bach III szumią gałęzie słuchaj i czuwaj tak wygląda Raj J.A.

[temat usunięty]

Chciałbym zrozumieć twoje cierpienie i przekierować je do własnego serca. Pragnę wyczyścić złe doświadczenie byś odnalazła drogę do szczęścia. Chcę przekierować ból twój do siebie wchłonąć go niczym frotowy ręcznik. Przejąć na własność całe ciśnienie, które wewnętrznie dręczy i męczy. Dziś zrobię wszystko byś mogła odprężyć spięte mięśnie oraz delikatną naturę. Jeśli spętają nas trwałe więzy krzyżując dłonie wejdziemy na górę. Szczyt zdobędziemy lub się stoczymy - a jeśli to Ci Kochanie pomoże. To się podłożę, więc nie czuj winy. Kiedy tam wejdziesz po mojej głowie.

pralce żelazku lodówce... a powinniśmy przyjmując w swoje podwoje coraz więcej sztucznego protezy, zastawki, stenty, soczewki serca i nerki, skóra i kości... kiedy będziemy całkiem mechaniczni kto nam będzie współczuł? nawet nie umrzemy tylko staniemy. jak zepsuty czas.

blisko śmierci nie krusz ciszy pytaniami straciłeś prawo dziedziczenia co dobre najwyższe stanowisko zajęła hipokryzja pewniki przepadły za liniami czasu bez jakiejkolwiek obrony stoisz niemy

Znajdziesz mnie tam Znajdziesz mnie tam, gdzie granie łąki, gdzie przedwieczorne lasu szumy, gdzie srebrne włosy letniej Luny głaszczą pól grzbiety po świt złoty. Tam mnie odnajdziesz gdzie pod rękę, horyzont rzekę bierze lekko i dalej razem biegną w niebo rozmigotane gwiazd bezkresem. Znajdziesz mnie tam, gdzie kroków echa w noc uciekają z psów szczekaniem, w zaułkach cichych gdzie latarnie mdłym światłem tulą cień człowieka. Tam mnie odnajdziesz gdzie deszcz w okna świt rozmazany, szary wpycha, gdzie o parapet proza życia muzycznie stuka kodem Morse'a. Znajdziesz mnie, znajdziesz, wiem na pewno, w oczy ci zajrzę mimochodem, przeniknę prądem, wsiąknę w krwiobieg, znajdziesz mnie, jestem twoją weną.

wiem że wiesz o czym mówię słowa to słowa mogą być gładkie puste niekoniecznie trzeba nienawidzić tylko odkroić do Żywego

No tak, łąki tak. Ale to, co się przytrafia człowiekowi, zwykle nie dzieje się bez jego udziału. Człowiek jednak w dużej mierze decyduje sam o sobie. A co zasieje, to najpewniej zbierze. Tak, ciekawy temat. Rola przypadku w życiu jest duża, ale ważne jest, by umieć go wykorzystywać. Poza tym: nieważne, jaki jest człowiek, ważne, czy ma szczęście. "Pomoc w kierunku naturalności" - to jak reklama kosmetyków upiększających :))) Pozdrawiam :)

o tym gdzie idę niewiele wiem o tym jak idę wiem już więcej bo przemierzam mleczne łączki nienasyconego pożądania smagając zagajniki wzrokiem przychylnym i pazurami wyrywam myśli natrętne plącząc się jak w sieci we własnej niemocy bo ja pragnę chcieć być kimś więcej niż tylko pyłkiem olśnionym dmuchawcem

Ładnie i subtelnie. :) Zastanawia mnie jednak to, że Peelka właściwie pozostaje poza zasięgiem tego, co się w niej dzieje - nie wie, kto zasiał to, co w niej rozkwita, nie wie, co się z tym dalej stanie... Pozdrawiam

Tak. Piękna miniaturka:) W sam raz na wiosnę.

Szwendają się gołębie na kwadracie Rynku Wielkiego w Zamościu upierzone barwą popielatą tupią nieustannie mimo niedowładu nóżek ci weterani czyśćca żebrzący okruchów wybawienia szara proza życia są bez zapotrzebowania rynkowego (dinozaury latające szczury) tylko paskudzą odchodami patio w przeciwieństwie do swoich wyniosłych pobratymców w lśniącej bieli symbolu czystości i romantycznych wzruszeń których przodek z bliskiego wschodu „przyniósł na arkę Noemu pierwszą oznakę suchego lądu” Heimkehr (Powrót) Nie rzucaj ptaszka w ogień mówi dziecko na stosie w środku płomieni globus w Chorzelach żydowsko-polska rasa podludzi ze wschodu stanowi zagrożenie dla świata dumy i wartości Trzeba przygotować odpowiednie podłoże dla pojazdów z Treblinki stworzyć dobry grunt pod nawożenie ludzkimi prochami trawników

Kocham siebie mimo nagłych dąsów, nieposkromionych złości i kalekich tęsknot Kocham siebie w każdej chwili podarowanego życia z zagadkowym dzisiaj i niepewnym jutrem Kocham siebie jak narcyz przekraczający przysługujące limity radości z żałosnym deficytem czułości Kocham siebie po każdej wygranej bitewce w przegranej wojnie o miłość Kocham siebie perwersyjnie stąpając w wersach poezji po rozpalonych emocjach Kocham siebie także dla Ciebie ....

Duszko, trafiłaś. Może wiersze z lekka mroczne, ale właśnie: Ja Ci też dziękuję za Twój komentarz, jest super. A to dla Ciebie, Duszko.

Te trzy części są dla mnie jednością, jednym wierszem - o pokonaniu lęku... Ostatnia zwrotka go pokonuje, zwycięża i to w taki cudowny, nieoczekiwany sposób, bo wynosi ponad jego odczuwanie, w nowy, wyższy wymiar.., wymiar miłości. "Raj" jest dla mnie światem miłości. Dziękuję Ci za ten wiersz :)

Duszko, ślicznie i radośnie, choć niepewność, ale kwiaty ją rozwieją. Na pewno, tylko trzeba cierpliwości, a miłość upleciona z kwiatów, to miłość cudowna. Odchodzę od Twego wiersza pełna optymizmu. J.

ojej, a co to? to strach kwili! przepadł na zawsze ten dźwięk radosny to dusza tak przemawia wsłuchaj się W.K. - W.W

Ciekawe, co to za kwiaty. Niektórym, np. miłkom, lepiej powolić rosnąć, wtedy są piękniejsze... Uroczo u Ciebie :)

nie no, żarcik

sprzedam nerkę

o to poeci wypili i lipy wice o po to i lipowe miody doim Ewo pili ;)

Waldku, jak to mówił Wiech? "Śmiej się Pan z tego" Pozdrawiam.

Waldemarze, ostre przesłanie, taka tragikomedia jak dla mnie. Byłem, czytałem, raczej zrozumiałem o co chodzi. Pozdrawiam ;-)

@le_mal Jeszcze jedna uwaga, która może mieć kluczowe znaczenie w kontekście tego, co napisałeś Ty oraz swego czasu @Witold Szwedkowski. Nie chce tego wkładać pomiędzy prawdy absolutne - gdyż nie mam do tego prawa, ani też dorabiać filozofii do swoich twierdzeń, ale spodziewam się, że współczesna poezja nigdy nie wyjdzie poza ramy portali literackich, bo albo a) rymuje się na potęgę to, co zostało już przerymowane w cały świat, od średniowiecza do wczoraj b) tworzy się nowe, absolutnie nowe trendy poetyckie, które nie znajdują odbiorców, bo - i to jest wspolne dla punktu a) i b) - nikt poezji nie rozumie a dlaczego poezji się nie rozumie? bo poza szkolnymi murami nie ma klucza interpretacyjnego ministerstwa oświaty. wszędzie się szuka drugiego dna, niezrozumiałych alegorii, metafor. A to, co się interpretuje tu i tam, to już żadna merytoryka literacka, to jakieś kółko wzajemnej adoracji, terapii i leczenia kompleksów na linii twórca - odbiorca. Zdechniemy jak psy bezdomne, my - artyści.

Dodam swoje pięć groszy odnośnie rymów-cymów. Kiedyś tu nie było mody , że tak powiem na wiersze rymowane. Rymowanie było dla dużego grona poetów uwstecznianiem się. Od ponad roku na tym portalu bezwzględnie króluje rym. Wiersze białe bywają tu negowane, a metaforyka wyśmiewana - lepiej wyśmiewać niż starać się zrozumieć. Wydaje mi się iż każdy z nas potrafi rymować, nie jest to trudne. Jednakże, to forum straciło swój dawny prestiż, gdyż wygoniono Wprawnych Poetów. Wynika z tego, że nikomu nie zależy by poezja się rozwijała. Niewiele można zresztą tu się nauczyć . Dział Warsztat nie działa , bo niby od kogo można się uczyć? Od cudownych dzieci rymowanek?

Witam na forum. Primo minimalizm słów, a co za tym idzie jak najmniej zaimków osobowych: moich, twoich, swoich, swych, mych itd. Druga sprawa powtórzenia (Uwierzyć, uwierzył, czekam, czekałem) nie były koło siebie spróbuj użyć synonimów słów lub wyrazić dane emocje ciut inaczej. Co się kryje za wiarą ??? Za tym czekaniem?? Przeczytaj jeszcze raz i zastanów się co można wyciąć, żeby wiersz nie stracił sensu, a jednak słów było ciut mniej. Usuń jak ja to mówię krzaki. To tyle, bo nie mam za wiele czasu. Pozdrawiam

dziękuje i wzajemnie Justyno :)

@Justyna Adamczewska Cześć Justynko :) dziękuje Ci bardzo.

Bardzo się cieszę, Justyno! I dziękuję Ci za słowa otuchy - są piękne :)

Dziękuję Wiesławie. Fajny wierszyk - pokrzepiający. Oby jak to napisałeś w wierszu "Odwaga" - poszedł precz. Piosenka dla dzieci, eh, melodyjna. Lubię ją bardzo. Dziękuję. J. :))

Żaden ze mnie poeta. Ja nawet nie potrafię pisać świadomie. Każdy mój wiersz to wyciek spontanicznego impulsu (jednak w kilku przypadkach sam byłem peelem). Z informacji, które zebrałem udzielając się na portalach poetyckich doszedłem do wniosku, że przy takich zdolnościach lepiej pisać do szuflady. Niestety Twój Czekan opublikowałem już wcześniej.