Ranking

żeby ktoś wysłuchał bez nakazów zakazów zaleceń by przytulił do serca bez żebrania o dotyk i pokochał jak potrafi najlepiej za to że jestem człowiekiem

nie mam zastrzeżeń choć do mnie ma ten i tamten i nawet ta za to i tamto za to co było czego nie było za moją głupią naiwną miłość za śmiech i za spojrzenie za kwiaty i za kamienie nie mam zastrzeżeń wszystko przyjmuję wrzucam na klatę dlaczego? chętnie to wytłumaczę nieczęsto ale czasem tak bywa nie mniej ni więcej ale znowu jestem szczęśliwa nie nie wygrałam w totka ani w zdrapkę nie awansowałam choć miałam chrapkę i znowu lepsza okazała się ta więc czemużem szczęśliwa bo mam nowego psa

Chciałbym zamówić i deszcz i słońce i związać tęczy początek z końcem; po czym zaprosić ciebie do środka by zagrać razem w myszkę i kotka. Gonić za głosem ścieżkami tęczy, dopóki któreś z nas się nie zmęczy. Dotknąć niewinnie raz lub dwa razy, ciepło oddechu poczuć przy twarzy. Wiem już, jak trafić w usta namiętne, więc mam powieki nadal przymknięte. Najlepszy moment: z dala od ludzi i... gdyby nie ten cholerny budzik! Chciałbym...

noc coraz bardziej przypomina ciebie wygładzając nierówności wciska pod powieki światło dociera głęboko w miejsca gdzie martwe linie nabierają kształtów i jest coś jeszcze puls który każe zatrzymać obraz w pojedynczych smugach zanurzam palce dotykając miękkiego płomienia wykradam światu ostatnią iskrę

Baju, baju cz. 1/2 Pewien skrzat wśród sosen siadł na mchu miękkim i zielonym, lekko nawilżonym, lecz nie mokrym. Peleryną z liści się nakrył i zaczął bajać. Cichy jego głos zwierzęta usłyszały, zebrały się więc, utworzyły krąg, jeleń skrzesał ogień – rozjaśnił mrok. Oczy stworzeń zalśniły, mordki zadumane, wzruszone, chłonęły każde słowo – o miłości, radości, równości, spokoju. Nawet zwykle napuszona sowa pomuskała piórka, kilka z nich spadło na małego szczurka. Ten poruszył swoim wąsem i z łezką w oku rzekł nieśmiało: - Ja tu do was nie pasuję, bom jest tylko zwykłym szczurem, ale skrzata chcę posłuchać, on wprowadza dobre czary, chłodną dłonią odpędza widma zła. A bajka usypiać zaczęła. W półsen zapadły też i wilk, sarna, mała wilga, dzięcioł oraz sójka. Lekkie trzaskanie polan, cudnie brzmiało – wyciszało. O to właśnie chodziło skrzatowi, zbolałych serc lekarzowi. *** To bajka, która się już kończy, ale rano pozwoli spojrzeć prosto w słońce – nie porazi ono wzroku, przytuli, odda trochę energii, a zwierzęta pójdą w świat szeroki, głosząc słowa tego, co ma z liści przyodziewek i sosenki obok siebie. @Justyna Adamczewska Maj 2018 r. r.

Wąziutka, kręta droga pomiędzy polami wije się dotykając szarej ściany lasu, w mroźny ranek styczniowy by zdążyć zawczasu wspomnień krokiem podążam w niebyty otchłani. Pod stopami śnieg skrzypi, powietrze oplata szronowymi linami wzgórza wiąże chłodem, ale one uśpione bladym cichym wschodem otulone przymrozkiem czekają do lata. Daleko po horyzont nie widać nikogo. Tęsknotą zapachniała dobrze znana przestrzeń. Wiatr od czasu do czasu zrywa się i szepcze, że od lat nie chodziłam dzieciństwa mą drogą. Z zakłopotaniem w sercu idę, a on drepcze. Hej! Wybacz mi wietrze, wróciłam, znów jestem. 19.01.2019r.

nieraz za krótka godzina a za długa minuta - zbyt wolna prawda za szybkie kłamstwo gwiazdy ciut za dalekie chmury zbyt blisko miłość nieszczera uśmiech fałszywy nieraz życie niełatwe wilka wycie smutne okno życia otwarte płacz dziecka boli na szczęście to nieraz nie jest zawsze dlatego właśnie ja kocham żyć

Kto wcisnął w to ciało pragnienie rozkoszy? Kto wpisał obawę przed odrzuceniem? Kto dał mi zasady i prawo je łamać? Kto wskazał pokrętną drogę do Ciebie? Kto dał mi nadzieję? I kto ją odebrał? Czy dobry, czy podły, co się z nim ściera? Lecz jeśli, jak mówią, w ogóle nic nie ma, to skąd się te biorą wszystkie zmyślenia?

spływają łzy ostatnie korytem rzeki zamknięty świat odległy niedaleki sentymentalny ogród drżeniem rzęs poruszony odwiedzam snem przebudzonym

wobec mojej osoby całkowicie obojętne nie obchodzi go kiedy oraz w jaki sposób umrę nie interesują Państwa moje uczucia i marzenia tylko przydatność, przydatność, przydatność... a ponieważ jej nie ma Państwo jest wobec mojej osoby całkowicie obojętne

mamo pogłaszcz moje myśli wystające w każdą stronę jak gdy byłam mała kładłam na kolana głowę wyczesz ciemne drżenia pasemka niepokoju w dłoniach warkoczyki rozplącz łzami nawilżone mamo

Na świat przyszłam rankiem zimowym i chmurnym jako piąte dziecko niewyczekiwane, ale miałam bardzo kochającą mamę, tato cenił synów, a z córki był dumny. Przyszłam na świat poznać smak trudu i potu, zapachy i przestrzeń w czterech porach roku, deszcze, burze, wichry i ciszę o zmroku, w genach otrzymałam super antidotum na smutki, tragedie, drogi poplątane, kłopoty, nieszczęścia chodzące parami, by na cztery łapy spadać jak w aksamit przyszłam na świat zimą, do lata zostanę. 20.01.2019r.

gratulacje, uwielbiam psy :) każdy pies zmniejsza stres zawsze pierwszy jest czy to złodziej czy dres kiedy dobrze i źle wie jak nikt inny gdzie atakować i wzruszyć pies ma plusy same i na amen kocha pies to ma i nochal Pozdrawiam.

Nie miałam możliwości wypowiedzieć się wcześniej, bo mnie po prostu nie było. Deonix, pamiętaj, że jestem w 100% po Twojej stronie. Nie popieram przerabiania czyichś utworów na swoją modłę, bo to tak jak napisałaś zwyczajne świństwo i takich cyrków było i jest w sieci całe mnóstwo. Nadal! bo nikt nie umie zrobić z tym porządku. Trzeba po prostu o tym mówić, a już na pewno reagować. Oczywiście mam tu na myśli przerobienie czyjegoś tekstu, zapisanie i wstawienie do sieci jako swojego bez podania źródła inspiracji. Bo zupełnie czymś innym jest przerobienie czyjegoś utworu w sensie komentarza na zasadzie sugestii, rady, pokazania jak można inaczej...etc, to wtedy żadna krzywda się nie dzieje pod warunkiem kulturalnej wymiany zdań, a i tak jak było napisane powyżej decyduje autor. Po trosze rozumiem Mateusza, bo rzeczywiście trudno się tak na 100% odnieść i ocenić sytuację, gdy się nie przeczytało wpisów. Fajnie by było gdybyś go zaznajomiła. Dziękuję Ci że poruszyłaś ten temat.To ważny temat. Deonix, znam Cię naprawdę krótko, bo krótko tu jestem, ale zdążyłam zauważyć, że Twoje komenty są rzeczowe, konkretne, motywujące co mi osobiście bardzo odpowiada. Zamiast gwiazdeczek, piąteczek, serduszek itd wolę szczery, rzetelny komentarz. Zresztą wiesz o tym. Bardzo by mi było żal gdybyś opuściła orga i mówię to naprawdę serio. Jesteś jedną z nielicznych osób, które potrafią bez ogródek i szczerze mówić co czują, potrafisz gadać z wierszem i o wierszu, a to się ceni. Ja każdy swój wiersz wkładam do działu gotowe, bo wg mnie jest gotowy, ale człowiek się całe życie uczy, wszystkich rozumów nie pozjadałam i zawsze miło jest zmierzyć się z ciekawym konstruktywnym komentarzem. Może się przecież okazać że wcale nie mam racji. Także ja do tych działów aż takiej wagi nie przykładam. Jeśli popełniłam błąd poprawiam i już, bez względu na to w jakim dziale by się mój wiersz znajdował. Jedno jest pewne i niech to będzie podsumowaniem mojej wypowiedzi, w żadnym wypadku nie wolno się posiłkować cudzymi myślami, frazami, wierszami (przerobionymi na własną modłę) bo to jest własność intelektualna autora i kropka! wykorzystanie bez jego zgody, jego dóbr i własności podlega pod paragrafy. Niestety, tak jak napisał admin na własną rękę trzeba dochodzić prawdy. Portal ze strony administracji po zapoznaniu się z sytuacją zapewnia nam... no właśnie co? Ewentualne wsparcie i poparcie, oraz wykluczenie delikwenta z rodziny. Wiem że to tylko tyle, ale zawsze coś. Także Deonix, nigdzie nie odchodź. Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma;) Pozdrawiam.

nie tylko stary człowiek ale także stare meble i kamienie są świadkami tego co było jednak się tym nie chwalą milczą pomimo tego że również jak on mają duszę nie tylko człowiek umiera one również umierają w ciszy i zapomnieniu bez pogrzebu jednak się nie martwią bo wiedzą że gdzieś kiedyś echo lub wiatr o nich wspomni

Możemy się tylko uśmiechać, Możemy się tylko wspierać, Bo jaki jest sens tego życia? Że teraz możemy tu być, A zaraz nam przyjdzie umierać..

wysłuchałem Marcinie i przytulam - żeby nie było - wiersz oczywiście :) Pozdrawiam.

Wydaje mi się że każdy z nas jest częścią państwa:)))

Tak, dobra myśl. Przepraszam za wyrażenie, ale mam taką przyziemną [sic!] myśl, że Państwo mogłoby się odniebać. W sumie nawet wolę, żeby było całkowicie obojętne, niż ma się przesadnie troszczyć. Pozdrawiam.

Piękny wiersz, poruszył mnie. Dla mnie jest gotowy, niczego bym nie zmieniła i wolałabym, abyś Ty również nie zmieniał. Zabieram do siebie :) Buziaki :*

Zawsze fascynowała mnie potęga instynktu przetrwania gatunku. Skąd to się w istotach żywych wzięło? Kto w nas to wsadził? Płodzimy dzieci nie patrząc na to, że przeraża nas świat. Aby to wszystko miało odrobinę sensu, musi temu towarzyszyć wzajemna miłość. Inaczej wszystko jest bezsensem. Piszesz, gdy masz o czym. To zdecydowanie lepsze od dużo a o niczym. Pozdrawiam :-)

W ręku broń, w ustach modlitwa przeżuta już i mdła, na sztandarach wolności hymn, serce sczerniałe do cna. Bóg nie jedno ma imię, religia, honor, mamona, więc nie płacz durna matko, że syn twój w bitwie tej skonał. Wszak zginął on w imię boga. Ku cudzym ambicjom pędząc w szaleńczej gonitwie, prosto w objęcia śmierci, wierni tej samej modlitwie. Ale bóg wiele ma imion, pycha, nienawiść, doktryna, czemu więc ojcze – idioto, nie wpychasz bagnetu w dłoń syna? Wszak zabić ma on w imię boga. Ten się śmieje kto kuru, gdzie dwóch się biję – tam lament. Bóg umiera ostatni, na wieki wieków amen.

Jej, powskakiwały mi jakieś cudaczki... jeszcze raz wers.... skropione kroplami deszczu . . . . . . . . byłaby możliwość wstawienia np. zroszone, zniknie 'powtórka' słowo... "istnieją".. wydaje mi się zbędne, bowiem już sam fakt, że.. żyją.. oznacza, że istnieją Czytałam 'to' wcześniej, nic nie pisałam, bo mam wrażenie, że nie lubisz korekt od czytacza. Dzisiaj zostawiam maleńką sugestię. Skorzystasz, czy nie... Twój wybór, Sylwio. Pozdrawiam.

Serdecznie dziękuję za wszystkie uwagi. Pozwolę sobie jednak nie wdawać się już w komentarzach w polemikę na temat polityki. To portal o poezji, pozwól zatem, że moje poglądy, uczucia, sympatie i antypatie pozostawię zamknięte w strofach i wersach. Z serdecznym pozdrowieniem

To prawda. Nastrojowy wiersz, pełen uczuciowości. Nawet mi nie przeszkadza, że trochę wyliczankowy. Taki po prostu ma być. Ładnie. Pozdrawiam.

Ależ to wzruszające. Takie szczere i bezpretensjonalne. Prosto z serducha. Pozdrawiam Marcin.

Iwono, no to mam następne grono myśli w głowie, eh Ty, Autorko.... dzięki. Biorę sobie wiersz do zakładek. Myśleć będę, bywaj @iwonaroma. Powrócę. J.

Albo: Nie pytaj co państwo może zrobić dla Ciebie, pomyśl, co zrobić żeby tego nie robiło ;) Podoba mi się wiersz, ładnie zamknięty w klamerce, a może to kierat albo kołowrót :) Masz dobre pomysły. Pozdrawiam.

Tak Justyno smutny i również zgadzam się ze słowem kluczem. No ja postanowilem ze podmiot sam siebie oceni ale dziękuję przez to slowo zresztą trafił na poczatku do warsztatu. Jakos nie jestem fanem "bo" ale dziekuje za pomoc Dziękuję Deonix Czekam zatem na twój wiersz sammie ;)

zaczynamy budować? mamy dużo materiału

Pierwsza zwrotka interesująca, później już gorzej. Początkowo nie byłam przekonana do tych jabłoni, prędzej jabłka mogłyby być soczyste. Jednakże soczyste, czyli wyraźne może być również odbicie sylwetki drzewa w pustym, wyglancowanym naczyniu i to mi zasmakowało :) Nie podoba mi się ten zwrot, sztuczny, niezgrabny językowo. Osobiście zwykle zostawiam coś "szeroko" albo "na oścież" otwarte. Ten wers nasunął mi też na myśl tekst piosenki "Niech żyje bal!", ale to bynajmniej żadna wada, przeciwnie. Utwory mają prawo ze sobą korespondować. Trochę to wymaga przeredagowania, moim zdaniem. Po pierwszym dwuwersie, aby być konsekwentnym - należałoby (wg mnie) - postawić przykładowe pytanie. Spójnik "i" w wersie o modlitwie jest zbędny, a nawet szkodliwy, pozbyłabym się go. Przytoczenie tekstu modlitwy w tej zwrotce też uważam za niepotrzebne. Ostatni dwuwers wystarcza, jest mocny. Ale mam też nieodparte, niemiłe wrażenie, że kiedyś spotkałam podobną metaforę i nie pisałeś tego do końca samodzielnie, sorry. Ostatnia zwrotka jest tu dla mnie nadpowiedzeniem, nie pełni żadnej istotnej funkcji w tym utworze, w moim odczuciu. Ale pamiętaj, wszystko co powyżej to jedynie mój punkt widzenia, wiersz pozostaje Twój. Ponadto sądzę, iż poruszyłeś istotny temat i oddałeś w nim swoją wrażliwość, a ja cenię u ludzi tę cechę. Powodzenia :) D.

Iwonko, dziękuję, no w końcu "BAJU, BAJU". A to do czegoś zobowiązuje. Pozdrawiam Cię serdecznie, miłe, że się podoba. Skrzaty są fajne. ;)) J.

ależ bajecznie :) obrazowo, tak dobrze to wszystko widać... a zwierzęta? nie od dziś ukazują nam nasze własne cechy..

zaletą długiego życia jest łamanie pieczęci nadawanie kształtu słowom emocjonalne zapisywanie każdej kartki papieru nie myślałem że kiedyś do tego dojdzie zbliżyłem świadomość do zera otworzyła nieznaną dolinę pomiędzy murem milczenia a powietrzem wiedziałem wszystko co nie jest mną to samotność

Marcinie, podoba mi się Twój wiersz, ale zrezygnowałbym ze słowa "człowiekiem" - czy nim jesteśmy niech inni ocenią. Pozdrawiam

Ten wers jest jak defibrylator, Marcinie. Mną potrzasnął i zacznę próbować szukać człowieka. Digenes z Synopy (413 r. p.n.e. - 323 r. p.n.e.) on szukał człowieka. Był abnegatem, acz Twój wiersz w takim tonie nie napisany, jednak tak mi się skojrzyło. Jam zagubiona, też szukam jak Peel, dobra, jak Peel chciałabym: wiem, ze musza one być, ale dziś jest, jest... tak jakoś twardo, ostro, nieludzko. Dlatego blask bliskości, współczucia. To dla mnie słowo - klucz w Twoim wierszu. Smutny on. Dobrej nocy. Justyna.

Mocno i stanowczo. Czasami tak trzeba. Pozdrawiam :)

1-8 Ludzie są jak kawki Marna szarość jest ich piór Ludzie są jak kawki Nie minął z prawdą się profesor N Ludzie są jak kawki On ramię w ramię z nią szedł Ludzie są jak kawki Krótkie dzioby, szary jest ich wzrok * 9-16 Ja krukiem siebie czuję Tylko z myśliwymi wciąż szybuje Ja krukiem siebie czuję Widzisz śnieżne skrzydła moje? Ja krukiem siebie czuję Jej sokoli wzrok do szpiku mnie przejmuje Ja krukiem siebie czuję Nie pojmują kolorów, które widzę * 17-24 Ludzie są jak wróble Kawałki brudu na ulicy ich pożywką Ludzie są jak wróble Kotem na nich będę Ludzie są jak wróble Prawdą dla nich chleb rzucany Ludzie są jak ptaki Do policzka przyłożyłem lufę RG

@samm czerwone Słońce błysk spadajacej gwiazdy trwanie kosmosu @Justyna Adamczewska Do miłego, J.

Polman, W Twoim wierszu użyłeś go sześć razy. Przytoczyłeś mi fragmenty prozy. Używanie go w prozie, to zupełnie inna bajka. Wiersz jest nieporównywalnie krótszą formą. Inaczej solisz zupę w kotle, inaczej w garnuszku (chodzi o ilość soli) Także znalazłam cytaty. Może przypadną Ci do gustu, a może nie. Może zechcesz stawiać wielokropki ...przed wersem i za wersem... tak ze dwadzieścia cztery na czterowers. Nadużywanie go to pisemne udowadnianie braku pomysłu na to, co chce się napisać. Nadużywanie wielokropka jest jak nadużywanie alkoholu, język się plącze. Nadużywanie zdarza się początkującym twórcom, którzy bardzo pragną nadać wypowiedziom refleksyjną, nawet poetycką formę, w ich mniemaniu, oczywiście. http://martafox.pl/2011/02/05/zdradzic-moga-nas-trzy-kropki/comment-page-1/ Należy do znaków, z którymi w wierszu warto obchodzić się ostrożnie. Wielokropki kojarzą się na ogół nieprzyjaźnie z wszelkimi formami niepanowania nad mową, emocjami, uwagą, myślami, stylem. Towarzyszą im często: - niedojrzałość i niezdarność w tworzeniu i peel, czyli podmiot liryczny, o umysłowości i języku gimnazjalisty; - nieuważność; mielizny myślowe; powierzchowność obserwacji, płytkość wniosków; ogólniki, wyświechtanie; http://e-poezja.pl/teoria/wielokropek polecam artykuł w całości. Nie miej mi proszę za złe, pozdrawiam życzliwie :)

jakiś kombatand bądź zwykła bździągwa. ?? :(

Nie wiem kim jest Peelka, Chyba nie jest drętwy - drętwa, Dalej blisko choć szczera para, To nie żadna dla mnie Kara, Chociaż daleko wciąż od Siebie, Tak blisko Ciebie - Szczerze, Powiedz do Niej dobre Słowo, Jako, że Ty do Niej zmysłowo, Słowo rusza jako, że takie może, Skruszaj zdanie teraz do Niego, Szukając swojego tego - Mniemanego Pozdrawiam. I za Rękę.

Wiele tu już powiedziano więc dodam, że wiersz jest klimatyczny ..... żal, smutek, zranione uczucia. PozdrawiaM.

w cieniu biurka wśród kurzu plik raportów sprzed lat mole żywi jak matka Piękny fragment. Wiersz pokazuje, że potrafi Pani prowadzić dobrze tekst i pod kątem brzmienia, i znaczeń. Są tu piękne momenty, i estetycznie, i emocjonalnie, i leksykalnie. Jednak trochę giną one w miejscami przegadanej treści. Pani wersyfikacja oraz język aż prosi się o krótszą formę. Panią stać na mocne fragmenty, które trzeba tylko lepiej wyeksponować. Pozdrawiam.

zastanawiam się czy w takim zapisie forma haiku nie byłaby najtrafniejsza Pozdrawiam

Witam Minimum słów a maximum treści, Wielka Noc dopowiada wszystko. Tylko ta wielka litera w każdym wersie czy to zabieg celowy ? pzdr

Witam - Zmartwychwstanie inaczej - mam nadzieje że dobrze twą myśl rozumiem. W paru słowach dużo powiedziane. Pozd. i życzę udanych świąt

są i pasożyty, i energetyczne wampirzyce

jest wieloznacznie Nie poważam facetów żyjących na koszt kobiet Pozdrawiam

@Deonix_ Witaj - bezsenność czasem potrafi dokuczyć - moim zdaniem ostatniej zwrotki bym nie powtarzał - inaczej zakończył. No ale może się mylę. pozd.