Ranking

malowałam motyle jak lecą ponad łąką niechcący skradły chwile a miałam być na piątą czekałeś, wiem na schodach około pół godziny z paziem żeglarzem tańcząc nie przyszłam dzisiaj miły motyle odfrunęły obraz wisi na ścianie a ty się obraziłeś niemiłosiernie na mnie patrzę, lecz nie rozumiem po co wyrzutów tyle czyżbyś zazdrosny bywał o kolorowe motyle? 19.07.2018r.

na twoim tle dostaję jeszcze świra jak liść lub żagiew drżę nie płonę bo Ikar też został gdzieś głęboko w tobie dlaczego powiedz jeszcze ciągle mnie uskrzydlasz choć dostojewszczyzną strzykasz lub z tłem mi tę osnowę mieszasz by służył mi ten przykład jak z paranoją w tle miłość rozprawić się może mój ty potworze pod twoim tłem mimochodem przemykam boś wielka dziś jest diva i chociaż trudno ci choćby ciut mnie dostrzec już się nie droczę obchodzę cię ostrożnie mówiąc tak sobie więc czasem tylko w twoim tle ten ogród cicho przemierzam wciąż pełen serc i pąków jedynie ten mimochód jak księżyca nów zadręcza mnie ciągle na twoim tle

Szkoda, że dalej jedziesz do częstochowy :)) PozdrawiaM.

Siła przetrwania Umarło we mnie nocy lipcowej dobro trzymane na siłę. Położyłam kwiecie na mogile, miało dać honor i odwagę.. Ale jakże mogło to uczynić? Została samotna moja kibić, wiernością dłoni niczym przysięga, jednak moc palców do niej nie sięga. I choć ja nadal nieposkromiona, i Gabriela sercem utulona. Ukochany spoczywaj w spokoju, ja wciąż nie uciekam od życia znoju. Gabrysiu, pomóż przetrwać cierpienie, odnaleźć przy tobie ukojenie. Grób obok ciebie mym przeznaczeniem, spotkamy się wkrótce, zapewniam cię. Justyna Adamczewska 2018 r.

wbijam się w ciebie jak kometa w ziemię wwiercam wiertło jest wrzask łóżko trzęsienie oczu gwiazdy migoczą żyły tańczą jak szarfy oplatając bukiet ciał koniec jest bliski szarfy łaskoczą blizny droga mleczna rozpływa się strugami na twoim ciele tak moglibyśmy się kończyć tak moglibyśmy tańczyć na tej tafli rozgrzanego lodu w poczwarce żądz rozwijając pragnienia rozwijając zdarzenia bo zdarzamy się na co dzień zderzamy się słowem spojrzeniem dotykiem lewitując na oddechu pływając w pocie tonąc nadążamy kochać nadążamy się pieprzyć

i przyszedł maj niespodzianie, wiosną powiało wokół, zachorowałam na miłość w szesnastym życia roku po szaro brudnej bieli kolory zewsząd spłynęły czy to zasługa wiosny, czy ogłupiałej nadziei jaskrawy błękit ułudka ozdobą liści, zieleni uczucie dotąd nieznane przybrało odcień brunnery fioletem bodziszek pachnie gazania puszcza całusy w ogrodzie bzu i jaśminu zachorowałam po uszy muszę szybko wyzdrowieć i podziękować kwiatom stokrotkom i niezabudkom bo zaraz przyjdzie lato

i ja również, ale jedno jest pewne, jeśli kiedyś zdarzyłoby się autorowi tego wiersza żyć w rzeczywistości, gdzie demokracja wyląduje w ścieku, to za ten wiersz sprawiono by mu niezłe manto - w najdelikatniejszym tego słowa znaczeniu. Tak sobie myślę, Korea Północna? Czad? Gwinea Równikowa .....

małomówny byłem na spowiedzi z uczuć zataiłem grzech kochania przed sobą i w sobie bo łatwiej nie mówić nic w ciszy rozterki rozdrapywać brudnymi łapami dłubać i czekać na zakażenie by potem leczyć się aż przejdzie, aż ucichnie byle tylko nie wypowiedzieć na głos bo jeszcze ktoś usłyszy albo nie daj Boże odpowie tym samym i co wtedy?

Nie wiem do końca, o kim piszesz, ale też nie wiem, czy chcę się dowiedzieć. Podoba mi się ten tekst, bardzo obrazowy, odważny, brudny i wyrazisty. Moje klimaty. Jednego się tylko czepnę: demokracja jest jedna, lokum też występuje w liczbie poj., więc może "eksmisję"? Pozdrawiam ciepło :)