Ranking

Podejdź do mnie bardzo blisko Przyłóż ze mną nos do szyby I wśród pary dwóch oddechów Pojedziemy w świat na niby Poprzez góry i doliny Poprzez kręte leśne drogi W piekną podróż bez plecaka Moja dłoń wpleciona w twoją A gdy para z okna zniknie W szybie siwy włos zaświeci Usiądziemy na werandzie Popatrzymy się na dzieci Lekko drżącą dłoń przytrzymam Ty pogładzisz po policzku I ruszymy w dalszą podróż W piękną podróż zwaną...

I w tym jest rzeczy sedno by myśli, które bledną, obok wyglancowanych do serc ludzkich trafiały, by zwykłe proste słowa na strofy zaczarować i każdy kto przeczyta zrozumie, nie odpycha. :))

nie pędź tak człowieku - zwolnij potem usiądź na przydrożnym kamieniu by móc zobaczyć coś co przesłania codzienna gonitwa spójrz - opodal w zaroślach ptak buduje swoje gniazdko a obok kwiat swą barwą upiększa zieleń pomyśl czyż nie jest to piękne nie pędź tak człowieku - wyhamuj nie pozwól by ta szalona gonitwa kaleczyła swą prędkością obrazy w których nie ma miejsca na nudę

chodź, pomaluję twe marzenia by stały się realne zamieszam wyobraźnią farbę by kolor był wyraźny pędzlem albo palcami nakreślę subtelnie od niechcenia że teraz się spełniają - marzenia hej! ach! marzenia chodź, zamaluję rzeczywistość szarą, niepewną godzinę byś mogła o niej nie myśleć obejdziesz lub ominiesz żółty kawałek nieba - niedobry lepszy błękit mam tu ultramarynę na wyciągnięcie ręki chodź, podejdź blisko, najbliżej obawy zostaw za sobą jestem lekarstwem na nieuleczalną chorobę więc proponuję kontrę postawić tuż przy łóżku by wroga co skrada siły udusić z pierza poduszką jeżeli zgadzasz się ze mną że życie jest marzeniem wybacz - ono się spełnia nawet wtedy, gdy nie wiesz 03.07.2018r.

Pani Kowalska dotyka stopą kamyka trąca go lekko jak niegrzecznego chłopca potem bierze do ręki zdziwiona że taki gładki jak jej wypieszczony lipcowy policzek Nie wie że pan Kowalski każdego stycznia kiedy gil i sikorka kamienieją od mrozu poleruje wszystkie boskie zmarszczki lodowatym pocałunkiem zdrady

boli mnie twoje cierpienie wyrwij proszę moje serce bo czuje ono zbyt wiele Kraków, 4 lipca 2018 r.

przychodzisz z boskim krzykiem w bieli radość siać językiem nieznanym huśtawka z waty cukrowej skrzypi melodię zawahań i skok nierozsądny zdziera niewinne kolano biało-biała iluzja w sześcianach luster skrzywionych aż pęknie balon błękitny z podróży do lunaparku i przeobrazisz się w boskie milczenie

Wścieklizny raz dostał kucharz z Kampinosu bo zabrakło mu kapusty do bigosu. Bigos jeszcze niegotowy, szukał zatem jakiejś głowy. Lepiej go omijać by uniknąć ciosu.

dzięki za serducho już wróciłem i jest chwila; całkowicie się zgadzam - autor musi wiersz przeżyć też całkowicie popieram ale ponieważ obrałem ten łatwiejszy typ pisania rymowanego z ulubionymi częstochowskimi rymami to jest mi trudno oceniać teksty wolne choć niektóre z nich świetnie się same bronią pozdrawiam i wspaniałych sukcesów :) Jacek

Dziekuje za odbior. Pachnie elemetarzem, bo jest o elementarnych sprawach. A jak to pisal Sztaudyneger Słowa kunsztowne, słowa piękne bledną wobec prostego, które trafia w sedno" wiec czasem jest lepiej uzyc prostego jezyka niz bawic sie w zawile metafory. Co do stylu kazdy ma swoj, bo mamy rozna wrazliwosc na otaczajacy nas swiat, wiec po co zmieniac i nasladowac lepiej sluchac podszeptow serducha ;D . Pozdrawiam